ၿပီးခဲ့တဲ့ ေဖေဖၚ၀ါရီလ (၁၂) ရက္ (ေသာၾကာ) ေန႔က မႏၲေလးတိုင္း ရန္ကင္းေတာင္ေျခရွိ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ (မိုးျပာၿခံ) အေဆာက္အအံုတြင္ မိုးျပာဂိုဏ္းခ်ဴပ္ ဦးဉာဏႏွင့္ ေပါင္းအပါ (၅) ဦးကို သက္ဆိုင္ရာမွ ဖမ္းဆီးလိုက္ေၾကာင္း ခိုင္လံုေသာ သတင္းတရပ္မွ သိရွိခဲ့ရပါသည္။ လည္းေကာင္းတို႔၏ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ မိုးျပာသာသနာ (၂၇) ႏွစ္ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္အား အေရးပါသူတခ်ိဳ႕ႏွင့္ အက်ဥ္းခ်ဳံး က်င္းပခဲ့ၿပီးေနာက္ ယခုကဲ့သို႕ ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းလည္းသိရသည္။
ဦးဉာဏႏွင့္အတူ ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရသူမ်ား၏ အမည္မ်ားမွာ…
ဦးတင္ေငြ (စစ္ကိုင္း)
ဦးထြန္းရီ (လိႈင္)
ဦးစု (စစ္ကိုင္း)
ဦးေက်ာ္ျမင့္ (ေခ်ာင္းရိုး)
ေအာင္သီဟ (စစ္ကိုင္း) တို႔ျဖစ္ေၾကာင္း ဆက္ရပ္သတင္းတခုအေနႏွင့္ သိရွိခဲ့ရၿပီး လတ္တေလာတြင္မူ သာသနာေတာ္အား ၫႈိးႏြမ္းေစမူ ပုဒ္မ ၂၉၅ (က) အရ အမႈဖြင့္ထားေၾကာင္းလည္း သိရပါသည္။
ဦးဉာဏႏွင့္အတူ ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရသူမ်ား၏ အမည္မ်ားမွာ…
ဦးတင္ေငြ (စစ္ကိုင္း)
ဦးထြန္းရီ (လိႈင္)
ဦးစု (စစ္ကိုင္း)
ဦးေက်ာ္ျမင့္ (ေခ်ာင္းရိုး)
ေအာင္သီဟ (စစ္ကိုင္း) တို႔ျဖစ္ေၾကာင္း ဆက္ရပ္သတင္းတခုအေနႏွင့္ သိရွိခဲ့ရၿပီး လတ္တေလာတြင္မူ သာသနာေတာ္အား ၫႈိးႏြမ္းေစမူ ပုဒ္မ ၂၉၅ (က) အရ အမႈဖြင့္ထားေၾကာင္းလည္း သိရပါသည္။
သာသနာဖ်က္ မိစၦာဒိဌိမ်ား
ဦးေအးေမာင္ (စာေပဗိမာန္) ဦးေဆာင္ခဲ့သည့္ အဓမၼ၀ါဒ ဦးေအးေမာင္၏ ‘ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ’ အမည္ရွိစာအုပ္ႀကီးသည္ ပိဋကတ္သုံးပုံတို႔ကုိ အကုန္နီးပါးမွ် ပယ္ခ်ထားသည့္ စာအုပ္ႀကီးျဖစ္၍ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္ ေနာက္ပုိင္းတေလွ်ာက္လုံ
ဆရာႀကီးပါရဂူ၏ ဘာသာမဲ့႐ုပ္၀ါဒ
စာေရးဆရာႀကီးပါရဂူ၏ ဘာသာမဲ့႐ုပ္
သိဒၶတၳ၀တၳဳ (ေဆာင္းပါးတပုဒ္)၊
စိၾတေလခါ (ေဆာင္းပါးတပုဒ္)၊
ဗုဒၶဒုိင္ယာရီ (ေဆာင္းပါးေလးပုဒ္)၊
နိဗၺာန္၀တၳဳ (ေဆာင္းပါးတပုဒ္)၊
ကံ၀တၳဳ (ေဆာင္းပါးတပုဒ္)၊
ဒိဗ်ာ၀တၳဳ(ေဆာင္းပါးတပုဒ္)တို
ဆရာပါရဂူ၏ ၀တၳဳႀကီးမ်ားတြင္ ႐ုပ္၀ါဒလည္း လႊမ္းမိုး၍ ဟိႏၵဴ၀ါဒ (အတၱ- အတၱမာ) လည္း လႊမ္းမိုးေနေလရာ ဗုဒၶဘာသာလာ ကံႏွင့္ကံ၏ အက်ဳိးသေဘာတို႔ႏွင့္ မညီပုံတို႔ကုိ ေဇာင္းေပးတင္ျပထားေၾကာင္း သိရပါသည္။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဦးေသာမဗုဒိၶဦးေ
ဦးေက်ာ္ဟိန္း၏ ျဖစ္လာေတာ့မည့္ အဓမၼ၀ါဒ
ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒီတို႔သည္ ဘုရားေဟာ
ခ်စ္ငယ္(ဒႆန)(ဗုဒၶစာေပဆု)၏ အဓမၼ၀ါဒ
ခ်စ္ငယ္ (ဒႆန) (ဗုဒၶစာေပဆု)၏ ဂုိဏ္းႀကီးသည္လည္း တေန႔တျခား
ယင္းဂိုဏ္း၏ ဌာနခ်ဳပ္မွာ အမရပူရၿမိဳ႕ေဟာင္းတြင္ တည္ရွိပါသည္။ ၎တို႔သည္ နိဗၺာန္၊ ရဟႏၱာ၊ ၀ိပႆနာစသည္ျဖင့္ နာမည္ႀကီးႀကီး စာလုံးႀကီးႀကီးမ်ား တြင္တြင္သုံးလ်က္ သူတို႔သည္သာလွ်င္ ျမန္မာျပည္သာသနာေတာ္ႀကီး၏ ဂုဏ္ေဆာင္ အရိယာ ဆရာ၊ တပည့္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း တြင္တြင္ႀကီး ေၾကညာေနၾကပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ဆရာက မည္သူမည္၀ါဟူ၍ပင္ ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္ျခင္းမရွိၾကေခ်။ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ အေၾကာင္းအခုိင္အမာရွိပါသည္။ ၎တို႔၏ စာအုပ္မ်ားကုိ အေၾကာင္းညီညြတ္ေသာအခါတြင္ ၾကည့္႐ႈသုံးသပ္ၾကလိမ့္မည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ေဆာင္းပါးတပုဒ္မွ်ကိုမူ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လထုတ္၊ ဓမၼရံသီမဂၢဇင္းတြင္ ျပည္သူမ်ား သတိထားႏုိင္ၾကရန္ အျမည္းသေဘာအျဖစ္ တင္ျပေပးခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။
ခ်စ္ငယ္ (ဒႆန) သည္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာ့႐ုပ္ျမင္သံၾကား MRTV-4 မွေန၍ ဗုဒၶစာေပဆုိင္ရာမ်ားကုိ ေဟာေျပာျပသသည္ အထိ ေအာင္ျမင္ေပါက္ေျမာက္ခဲ့ပါသည္။ (ယခုအခါ ယင္းအစီအစဥ္မ်ားကို ထုတ္လႊင့္ျခင္းကုိ မေတြ႕ရေတာ့ေပ။)
မိစၧာ၀ါဒ ကြင္းဆက္မ်ား
ႏိုင္ငံေတာ္ သီးျခား၀ိနည္းဓိုရ္အဖြဲ႔မွ အဓမၼ၀ါဒအျဖစ္ ၀ိနိစၧယခ်၊ ဆံုးျဖတ္ၿပီးေသာ မိစၧာ၀ါဒမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္ေသာအခါ အခ်ိဳ႕ေသာ မိစၧာ၀ါဒမ်ားသည္ တခုႏွင့္တခု ဆက္သြယ္မႈရွိေနသည္ကို ေတြ႔ရ၏။ ဥပမာ- ရွင္ဥကၠ႒- ၏ မိစၧာ၀ါဒအခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေရတာရွည္ ဦးမာလာ၀ရ၏ ၀ါဒ၊ ဦးပညာ၀ံသ၏ ဓမၼနီတိ၀ါဒ-တို႔မွ အခ်ိဳ႕ေသာ မိစၧာ၀ါဒမ်ား တူညီေနမႈ။ တဖန္ ယခုေနာက္ေပၚ မိုးျပာဂိုဏ္း၏ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ-ႏွင့္ ဦးေအးေမာင္၏ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒစာအုပ္မွ ေရးသားခ်က္မ်ားသည္ အထက္ပါ ရွင္ဥကၠ႒စေသာ အဓမၼ၀ါဒမ်ားႏွင့္ ထပ္တူနီးပါး တူညီေနသည္ကို ေတြ႔ရ၏။
မိုးျပာဂိုဏ္းသည္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ေသာနည္းျဖင့္ စည္း႐ံုးေဟာေျပာမႈ ျဖန္႔ခ်ိမႈ ျပဳသျဖင့္ သာမန္လူထု သိပ္မသိ၊ သိေသာအခ်ိန္တြင္လည္း မိစၧာ၀ါဒ-ဟု တၿပိဳင္နက္ သိလိုက္ရ၏။ ဦးေအးေမာင္၏ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒပါ အယူ၀ါဒမ်ားကိုကား တရား၀င္ျဖန္႔ခ်ိထားေသာ စာအုပ္ျဖစ္သျဖင့္ မိစၧာ၀ါဒမ်ားဟု မထင္ၾက။ ဟိုကဒီက ေျပာၾကသည့္တိုင္ အနည္းအက်ဥ္း လြဲေခ်ာ္မႈ-ဟု ထင္ၾက၏။ ထိုသို႔ထင္သူမ်ားအတြက္ ထိုစာအုပ္ပါ ၀ါဒမ်ားသည္ အနည္းအက်ဥ္း မွားယြင္းခၽြတ္ေခ်ာ္မႈသက္သက္ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္ရွိ ဗုဒၶ၀ါဒီ ပညာရွိမ်ား ႏွစ္လံုးစိတ္၀မ္း မေအးခ်မ္းႏိုင္ဘဲ စိတ္ဆင္းရဲခဲ့ရ၊ ေအာ့ႏွလံုးနာခဲ့ရေသာ မိစၧာ၀ါဒမ်ားကို ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ထားျခင္းျဖစ္ေၾ
(၁) လူေသလွ်င္လူသာျဖစ္သည္ဟူေသာ ၀ါဒ
ေတာင္တြင္းႀကီး ရွင္ဥကၠ႒-၏ လူေသလူျဖစ္စာအုပ္မွ-
(က) လူသားဆိုတဲ့ သတၱ၀ါ ေသဆံုးသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ အကယ္စင္စစ္ ျဖစ္ခြင့္ ျဖစ္စရာ ျဖစ္ဖို႔အလားအလာမ်ား ရွိခဲ့ေသးလွ်င္ လူမွတစ္ပါး အျခားဘာမွ ျဖစ္စရာ မရွိ။ (လူေသလူျဖစ္စာအုပ္ – ၄)
(ခ) လက္ရွိကမၻာေလာကတြင္ အထြတ္အထိပ္ျဖစ္ေသာ အႏၲိမအေျခအေနသုိ႔ ေရာက္၍ေနေသာ လူသားသည္ ေနာက္သို႔ ျပန္ဆုတ္၍ ဖုတ္ႏွင့္ၿပိတၱာ၊ တေစၧႏွင့္မင္စာ၊ ငရဲေကာင္ႏွင့္ တိရစၧာန္သတၱ၀ါမ်ား ျဖစ္ရန္အေၾကာင္း လံုး၀ မရွိေတာ့ေခ်။ (လူေသလူျဖစ္- ၃၃၁)
ဦးေအးေမာင္၏ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ- စာအုပ္မွ–
(က) တိရစၧာန္ဘံုသည္ မေကာင္းမႈျပဳေသာ သူတို႔၏ လားရာ အပါယ္ဘံုတခု ျဖစ္သည္ဟု ဗုဒၶစာေပမ်ား၌ ျပဆိုထားရကား ဗုဒၶသည္ ဘုရားမျဖစ္မီက ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ တိရိစၧာန္ျဖစ္ခဲ့သည္ ဆိုျခင္းမွာ အေၾကာင္းယုတၱိမရွိေခ်။ ဤေနရာ၌ ေအာက္ပါ ဗုဒၶေဒသနာကိုလည္း ကၽြန္ဳပ္တို႔ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ရန္ လိုအပ္၏။
“ရဟန္းတို႔၊ မဟာသမုဒၵရာ၌ မ်က္စိကန္းေသာ လိပ္တစ္ေကာင္သည္ ရွိ၏။ ထိုလိပ္ကန္းသည္ အႏွစ္တရာလြန္မွ တႀကိမ္သာလွ်င္ ေရေပၚသို႔ ေပၚတက္၏။ ထိုလိပ္ကန္းသည္ ေလတိုက္ေသာေၾကာင့္ ထိုမွဤမွ လြင့္ေမ်ာေနေသာ ထမ္းပိုး၌ လည္ပင္းကို လွ်င္ျမန္စြာ စြပ္မိရာေသး၏။ အပါယ္ဘံုရွိ သတၱ၀ါတို႔သည္ လူ၏အျဖစ္ကို ရျခင္းငွါ အလြန္ခဲယဥ္း၏။ အေၾကာင္းမူ အပါယ္ဘံုတို႔၌ တရားက်င့္ျခင္း၊ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳျခင္း တို႔သည္ မရွိကုန္။ တိရစၧာန္တို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း စားၾကကုန္၏။ အားနည္းေသာ သတၱ၀ါကို အားႀကီးေသာ သတၱ၀ါက စားေလ့ရွိ၏။” (မဇၥၽိမနိကာယ္၊ ဗာလပ႑ိတသုတ္) ဤေဒသနာအရ တိရစၧာန္သည္ လူ႔ဘ၀သုိ႔ ကူးေျပာင္းရန္ ထိုမွ်ခဲယဥ္းပါက ဗုဒၶသည္ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ တိရစၧာန္အျဖစ္ျဖင့္ ပါရမီျဖည့္ခဲ့သည္ဆိုေသာ စကားမွာ အေျခအျမစ္ မရွိလွေခ်။ (စာ-၁၅၇-၈)
(ခ) စင္စစ္ ေသၿပီးေနာက္ လူက တိရစၧာန္အျဖစ္သို႔ေသာ္လည္းေ
(၂) အဘိဓမၼာ ဘုရားေဟာမဟုတ္
အဘိဓမၼာကိုလည္း ဘုရားေဟာမဟုတ္ေၾကာင္း ရွင္ဥကၠ႒တို႔ အဖြဲ႔က ေအာက္ပါအတိုင္း ဆိုၾက၏။
(က) တစ္နည္းၾကည့္ျပန္လွ်င္ ပထမသံဂါယနာတင္တြင္ ဓမၼႏွင့္၀ိနယကို အာဂံုရြတ္ဆိုၾကသည္။ ဒုတိယ တတိယတို႔သည္လည္း အလားတူပင္ အာဂံုရြတ္ဆိုၾကသည္။ အဘိဓမၼာ မပါ၀င္ေသးေပ၊ စတုတၳသံဂါယနာ တင္၏ ေနာက္ပိုင္းက်မွ အဘိဓမၼာဟူ၍ ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ (ဗုဒၶ၀ါဒအေျခခံသင္တန္း၊ ၇၀)
(ခ) သီဟုိဠ္ေခတ္ ေစာေစာပိုင္းကပင္ အဘိဓမၼာပိဋကမွာ ထင္ရွားၿပီးျဖစ္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ေထရ၀ါဒီတို႔၏ အဘိဓမၼာစာေပစုသည္ ပိဋကတဆူအျဖစ္ စုစည္းတည္တန္႔ေနခ်ိန္မွာ တတိယသံဂါယနာ တင္ခ်ိန္ (ဘီစီ-၂၄၄) ထက္ ေနာက္မက်ႏိုင္ေခ်၊ သုိ႔စင္လ်က္ ရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသမေထရ္သည္ ဗုဒၶဘုရားသခင္ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၌ ၀ါတြင္သံုးလတိုင္ ေဟာၾကားခဲ့ေသာ အဘိဓမၼာ ၇-က်မ္းကို (ဗုဒၶမတညဴ) ဘုရားဉာဏ္ေဆာင္၍ ေရးသားသည္ဟု ယံုၾကည္လက္ခံထားၾကျခင္းမွာ ထားသူတို႔၏ သကၠာယအစြဲမွ်သာ ျဖစ္ရေခ်မည္။ (၎စာ- ၇၈)
(ဂ) ယင္းအဘိဓမၼာ ၇-က်မ္းကို ဗုဒၶဘုရားသခင္ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၌ ေဟာသည္ဟူေသာ အခ်က္မွာ အ႒ကထာဆရာ ရွင္ဗုဒၶေဃာသ၏ ထြင္လံုးပံုျပင္မွ်သာျဖစ္ေၾကာင္
ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒက်မ္းျပဳ ဦးေအးေမာင္ကလည္း ေအာက္ပါအတိုင္း သံေယာင္လိုက္ကာ ေထာက္ခံေရးသားခဲ့၏။
(က) အဘိဓမၼာက်မ္းမ်ားသည္ ပိဋကတ္သမိုင္း၌ ေနာက္ဆံုးေပၚေပါက္လာေသာ က်မ္းမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ယူဆရန္အေထာက္အထားမ်ား ရွိ၏။ ပထမႏွစ္ႀကိမ္ သဂၤါယနာတင္ေသာ ပါဠိေတာ္မ်ားတြင္ အဘိဓမၼာ ပါ၀င္သည္ဟု ၀ိနည္းစူဠ၀ါႏွင့္ မဟာ၀င္၊ ဒီပ၀င္က်မ္းမ်ား၌ ျပဆိုမထားေခ်။ (ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ-ႏွာ-၁၉)
(ခ) အခ်ိဳ႕ေသာပါဠိေတာ္တို႔၌ အဘိဓမၼာဟူေသာ ပုဒ္ကို ေတြ႔ရ၏။ သို႔ရာတြင္ သုတၱန္ပိဋကတ္၌လာေသာ ထို“အဘိဓမၼာ”သည္ လက္ရွိအဘိဓမၼာ ခုနစ္က်မ္းကို မရည္ညႊန္းဘဲ သုတၱန္ေဒသနာ မ်ားမွ နက္နဲေသာ တရားကို ဆိုလိုဟန္ရွိ၏။ ဗုဒၶေဒသနာမ်ားကို သုတၱ-ေဂယ်-ဂါထာ-ဇာတက စသည္ျဖင့္ အဂၤုတၱရနိကာယ္၌ ကိုးမ်ိဳးခြဲျခားထားရာ ဥပမာ- ဇာတကသည္ လက္ရွိ ၅၅၀- ဇာတ္နိပါတ္ကို ဆိုလိုျခင္း မဟုတ္ဘဲ နိကာယ္မ်ားမွ အခ်ိဳ႕၀တၳဳမ်ားကို ရည္ညႊန္း၏။ ထိုနည္းအတူ သုတၱန္ပိဋကတ္၌ ေတြ႔ရေသာ အဘိဓမၼာ သည္ သုတၱန္ေဒသနာေတာ္မ်ားကို အမ်ိဳးအစားခြဲျခားရန္ သံုးစြဲေသာ စကားျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ (ႏွာ-၁၉)
(ဥပမာ- ဇာတကသည္ လက္ရွိ ၅၅၀- ဇာတ္နိပါတ္ကို ဆိုလိုျခင္း မဟုတ္ဘဲ နိကာယ္မ်ားမွ အခ်ိဳ႕၀တၳဳမ်ားကို ရည္ညႊန္း၏။-ဟု ဘယ္ပေထြးက ေျပာသည္မသိ၊ “အပဏၰကဇာတကာဒီနိ ပညာသာဓိကာနိ ပၪၥဇာတကသတာနိ `ဇာတက`ႏၲိ ေ၀ဒိတဗၺံ။ -“အပဏၰဇာတ္ အစရွိကုန္ေသာ ငါးဆယ္အလြန္ရွိကုန္ေသာ ငါးရာေသာဇာတ္ေတာ္တို႔ကို ဇာတက-ဟူ၍ သိအပ္၏။”ဟု အ႒ကထာတြင္ ဆို၏။ ဥပမာေပးတာေတာင္ တလြဲ) ဤသို႔လွ်င္ ဦးေအးေမာင္၏ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒစာအုပ္သည္ ရွင္ဥကၠ႒၏ ၀ါဒမ်ားႏွင့္ တူညီေနပံု၊ လူေသလူျဖစ္၀ါဒကို ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ေနပံုကို မွန္းဆႏိုင္ေလာက္ပါၿပီ။ ဆက္လက္ႏိႈင္းယွဥ္ျပပါဦးမည္–
(၃) သံဂါယနာေျခာက္တန္ကို ေပါ့တန္ေသးသိမ္ေစမႈ
မိမိတို႔ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာသမိုင္းတြင္ သံဂါယနာ- တင္ျခင္းကိစၥသည္ အထူးအေရးပါလွ၏။ သံဂါယနာ မ်ားမရွိခဲ့လွ်င္ ေထရ၀ါဒ-ဟူ၍လည္း ရွိမည္မဟုတ္ပါ။ မွန္၏၊ ေထရ၀ါဒဟူသည္ ပထမသံဂါယနာ တင္ေတာ္မူေသာ အရွင္မဟာကႆပ-စေသာ မေထရ္ႀကီးမ်ား၏ လက္ခံသတ္မွတ္အတည္ျပဳ ထားသည့္အတိုင္း မျဖဳတ္မႏႈတ္ မျဖည့္မစြက္ဘဲ လိုက္နာက်င့္သံုးေသာ ၀ါဒျဖစ္၏။ သို႔ရာတြင္ ရွင္ဥကၠ႒၊ ဦးေအးေမာင္-စေသာ မိစၧာ၀ါဒီတို႔သည္ သူတို႔၏ ၀ါဒႏွင့္ ေထရ၀ါဒပိဋကတ္သည္ ေက်ာခ်င္းကပ္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ဆန္႔က်င္ေနရကား ေထရ၀ါဒပိဋကတ္သည္ ပထမသံဂါယနာတင္စဥ္ကအတိုင္း မျပဳမျပင္ စင္စင္ၾကယ္ၾကယ္ရွိသည္ဟု လက္မခံႏိုင္ၾကဘဲ ဗုဒၶဓမၼကို ထိခိုက္ေစႏိုင္ေသာ မိစၧာ၀ါဒမ်ား အေႏွာက္အယွက္မ်ား ေပၚေပါက္လာတိုင္း ဗုဒၶဓမၼကို ကာကြယ္ရန္ သံဂါယနာတင္ေတာ္မူၾကေသာ အရိယာမေထရ္ႀကီးမ်ားကိုမွ အားမနာဘဲ မိုက္႐ိုင္းသူမ်ားပီပီ သံဂါယနာ-ဟူသည္ ဘာမွ်အေရးမပါေလဟန္ ေအာက္ပါအတိုင္း လုပ္ႀကံေရးသားၾကကုန္၏။
(က) တတိယသံဂါယနာတင္ပြဲ၌ ပိဋကတ္သံုးပံုဟူ၍ ျဖစ္လာသည္မွာ ရွင္ေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္ သည္ သူေရးသားေသာ ကထာ၀တၳဳက်မ္းကို ထည့္လို၍ အဘိဓမၼာ ၇-က်မ္းဟု တင္သြင္း သံဂါယနာတင္ခဲ့ၾကဟန္ ရွိေလသည္။
ဤတတိယသံဂါယနာ၌ အၿပိဳင္ဟူ၍ ထင္ရွားတင္ရန္အေၾကာင္း မေပၚေပါက္ေတာ့ေခ်၊ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ အေသာကမင္းႀကီးက အကြဲကြဲေသာ သံဃာမ်ား၏ အလိုသို႔လိုက္၍ အမ်ားႀကိဳက္ျဖစ္ေစရန္ စုေပါင္းၿပီး တင္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ပိဋကတ္မွာ ဤသံဂါယနာမွစ၍ ျဗဟၼဏေဟာႏွင့္ ဗုဒၶေဟာတို႔ အတိအလင္း တရား၀င္ ေရာေထြးလာေတာ့၏။ ေထရ၀ါဒီဂိုဏ္းတို႔က မေက်နပ္ေသာ္လည္း မင္း၏အာဏာကိုု မဆန္႔က်င္လိုသျဖင့္ လိုက္ေလ်ာခဲ့ရ၏။ ဤအမွား၏ ဒဏ္ကို အစဥ္အဆက္ သာသနာသမိုင္းတေလ်ာက္ အေမြခံခဲ့ရ၏။ (နိကာယ္၏ နိကာယ္သမိုင္းေက်ာက္တိုင္မွ)
ဦးေအးေမာင္၏ ပရမ္းပတာ ေရးသားခ်က္မ်ားကိုလည္း ႐ႈပါဦး။
(က) သုတၱန္ႏွင့္ ၀ိနည္းပိဋကတ္မ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ မေရာက္မီက ေလးႀကိမ္တိတိ သဂၤါယနာတင္ၿပီး ျဖစ္သည္မွန္၏။ သို႔ျဖစ္ေစကာမူ ေထရ၀ါဒသမိုင္း၌ ထင္ရွားေသာ သဂၤါယနာေလးခုသည္ ပါဠိပိဋကတ္ကုိ ေလ့လာစိစစ္ေသာ သုေတသီပညာရွင္တို႔၏ အျမင္အားျဖင့္ မ်ားစြာအေရးပါလွသည္ မဟုတ္ေခ်။
(ခ) အျခားစဥ္းစားရန္ရွိသည္ကား သဂၤါယနာတင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ရဟန္းသံဃာ တစုတဖြဲ႕မွ်သာျဖစ္၍ သူတို႔ အတည္ျပဳေသာ ဗုဒၶေဒသနာမ်ားကို အျခားရဟန္းသံဃာတို႔က မည္မွ်လက္ခံ အသိအမွတ္ ျပဳပါသနည္းဟူေသာ အခ်က္ျဖစ္၏။
(ဂ) ထို႔အျပင္ သဂၤါယနာတင္ေသာ ရဟန္းသံဃာသည္ ေဒသနာမ်ားကို စုေပါင္းရြတ္ဆို႐ံုမွတပါး ေစ့ငုေသခ်ာစြာ ေလ့လာဆန္းစစ္မႈ၊ ေ၀ဖန္သံုးသပ္မႈျပဳေသာ လကၡဏာမရွိေခ်။ သို႔ျဖစ္၍ အေနာက္ႏုိင္ငံ ပါဠိသုေတသီပညာရွင္တို႔က ယခုလက္ရွိ ပါဠိပိဋကတ္၏ တစိတ္တေဒသမွ်သာ ပထမသဂၤါယနာ၌ အတည္ျပဳေသာ ပါဠိေတာ္မ်ား ျဖစ္တန္ရာသည္။ ထိုတစိတ္တေဒသသည္ပင္ ထိုသဂၤါယနာတင္ ပါဠိေတာ္မ်ားႏွင့္ ထပ္တူျဖစ္သည္ဟုဆိုရန္ ခိုင္မာလံုေလာက္ေသာ အေထာက္အထားမရွိဟု ယူဆၾက၏။ (ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ- ၂၂-၂၃)
(၄) ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကို မယံုၾကည္မႈ
ရွင္ဥကၠ႒ႏွင့္ အေပါင္းအပါတစုသည္ ျမတ္ဗုဒၶသည္ သိစရာမွန္သမွ် တစမက်န္ သယမၻဴဉာဏ္ျဖင့္ အမွန္အတိုင္း သိေတာ္မူသည္ဟု လက္မခံႏိုင္ၾက။ သာမန္ဉာဏ္ႀကီးရွင္ တေယာက္အျဖစ္
(က) အ႒ကထာဆရာတို႔သည္ ဗုဒၶ၏ ဂုဏ္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ခ်ီးေျမႇာက္ေရးသားရာ၌ ထိုသဗၺညဳတဉာဏ္ ရရွိသည္ဆိုေသာ တိတၳိဆရာႀကီးတို႔ကို အညံ့မခံလိုသည္ကတေၾကာင္း၊ ဗုဒၶကို အျခားအရိယာပုဂၢိဳလ္တို႔ႏွင့္ ခြဲျခားထားလိုေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶသည္ ဘာမဆို အၾကားအျမင္ အသိရွိေသာ သဗၺညဳတဉာဏ္ ရရွိသည္ဟု ျပဆိုၾကဟန္တူ၏။
(ခ) ၀ိဇၨာသံုးပါးသည္ ရဟႏၲာတိုင္း ရရွိေသာ အသိဉာဏ္ ျဖစ္၏။ ဤသို႔ ဆိုပါမူ ဗုဒၶႏွင့္ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ တို႔သည္ မည္သို႔ ျခားနားပါသနည္း။ (အမွန္တရား သုေတသန အမွတ္ (၁) စာေစာင္)
ဦးေအးေမာင္ကလည္း အလားတူ ယူဆ၏။ သူ၏ ေရးသားခ်က္မ်ားကိုလည္း ႐ႈပါဦး။
(က) အ႒ကထာ၌ အထူးျပဆိုထားေသာ ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္မွာ သဗၺညဳတဉာဏ္ျဖစ္၏။ သံယုတၱနိကာယ္၌ ေကာသလမင္းက ေမးေလွ်ာက္၍ ဗုဒၶက မိမိ၌ သဗၺညဳတဉာဏ္ရွိသည္ဟု မိန္႔ၾကား၏။ သို႔ရာတြင္ ထိုသဗၺညဳတဉာဏ္သည္ မည္သို႔ေသာ ဉာဏ္မ်ိဳးျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပေတာ္မမူေခ်။ အ႒ကထာဆရာတို႔ကမူ အၿမဲထာ၀ရ ဘာမဆို ၾကားျမင္သိရွိေသာ ဉာဏ္မ်ိဳးျဖစ္သည္ ဆို၏။ (ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ-၃၃၁)
(ခ) ဤဗုဒၶေဒသနာအရ သဗၺညဳတဉာဏ္မွာ သိသင့္သိအပ္ေသာ တရားအားလံုးကို ထိုးထြင္းသိျမင္မႈ၊ (၀ါ) ၀ိဇၨာသံုးပါးကို ထိုးထြင္းသိေသာ ဉာဏ္အျမင္ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွား၏။ ၀ိဇၨာသံုးပါးသည္ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္တိုင္း ရရွိေသာ ဉာဏ္ျဖစ္၏။ အ႒ကထာဆရာတို႔သည္ ဗုဒၶကို ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္တို႔ႏွင့္ ခြဲျခားလိုေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶ၏ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ထာ၀ရ အၾကားအျမင္အျဖစ္ျဖင့္ ဖြင့္ဆိုေရးသားခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ေပမည္။ (စာ- ၃၃၂)
(ဂ) ဤသို႔ျဖင့္ ဗုဒၶႏွင့္ ရဟႏၲာတို႔တြင္ ဆရာႏွင့္တပည့္၊ (၀ါ) ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ေနာက္လိုက္တို႔၏ ေနရာက႑ ျခားနားမႈမ်ိဳးမွတပါး အျခားျခားနားမႈမ်ား ရွိေၾကာင္း ယူဆရန္ ေဒသနာအေထာက္အထား မရွိေခ်။ (စာ-၃၃၃)
(၅) ေစတီ႐ုပ္ပြား ကိုးကြယ္မႈ
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ဟု ေခၚဆိုစရာ အမွတ္လကၡဏာ မက်န္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ပရမ္းပတာ ေျပာဆိုခ်က္မ်ားကို ႐ႈပါဦး။
(က) ၀တ္ထည္ဖ်င္ခင္းကို သကၤန္းဟူ၍ မခြဲျခားေတာ့ဘဲ အ၀တ္ဟူ၍ တသားတည္း ျမင္ၾကေလၿပီ၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ရဲ႕ ဆံပင္တည္းဟူေသာ အေမြးသည္ ျမင္းၿမီးထက္ပို၍ အနာေရာဂါကို ေပ်ာက္ေစႏိုင္သည္ဟူေသာ ဥပါဒါန္ကိုလည္း ယခုေခတ္၌ ေတာ္လွန္္ၾကေလၿပီ၊ ယခုအခါ၌ ျမင့္ျမတ္ေသာ ဓာတ္ေတာ္ ေမြေတာ္-စသည္တို႔ကို ဘာသာေရးအမႈိက္သ႐ိုက္မ်ား ျဖစ္သည္ဟု ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေသခ်ာထင္ထင္ သိျမင္ၾကကုန္ၿပီ။ (လူေသလူျဖစ္-၈၁)
(ခ) ဆီမီးအခိုးတိုင္ ထြန္းညႇိျခင္း၊ ပူေဇာ္ျခင္း၊ ဒူးေထာက္႐ိုက်ိဳး ရွိခိုးျခင္း၊ ေၾကးစည္ေခါင္းေလာင္း ထိုးျခင္း၊ ဓမၼသီခ်င္း က်ဴးရင့္ျခင္း၊ ဂုဏ္ေတာ္ ရြတ္ဖတ္ျခင္း၊ ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္း၊ ဆုေတာင္း ပတၳနာျပဳျခင္းျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ရေသာ နတ္တို႔ ဘုရားတို႔ကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ယံုၾကည္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။ (လူေသလူျဖစ္-၁၂၇)
(က) မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္၌ ဗုဒၶဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ေစတီတည္ထိုက္ေၾကာင္း ၊ ဗုဒၶဖြားရာ၊ ဘုရားျဖစ္ရာႏွင့္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳရာဌာနမ်ားသို႔ ဘုရားဖူးသြားေသာ သူတို႔သည္ နတ္ျပည္သုိ႔ ေရာက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထား၏။ ဤစကားမွာ မိမိအား ပုဂၢိဳလ္စြဲၾကည္ညိဳမႈကို ဆန္႔က်င္ေသာ ဗုဒၶ၏စကား သို႔မဟုတ္ သဂၤါယနာတင္ ရဟန္းသံဃာ၏ စကားမျဖစ္ႏိုင္ေခ်။ ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ရာေက်ာ္ေလာက္မွ သုတၱန္ပိဋကတ္ကို ျပင္ဆင္တည္းျဖတ္ေသာ ဆရာတို႔၏ စကားျဖစ္ရေပမည္။ (ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ- ၃၃၄)
(ခ) ယေန႔ ျမန္မာဗုဒၶ၀ါဒီ လူထု၏ ဘာသာေရးနယ္ပယ္၌ အက်ံဴး၀င္ေသာ သရဏဂံုသံုးပါး၊ ဂါထာပရိတ္ ရြတ္ဖတ္မႈ၊ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူ ပူေဇာ္မႈ၊ ဘုရားေစတီ မြမ္းမံျပင္ဆင္မႈ စသည္တို႔သည္ မူလဗုဒၶ၀ါဒႏွင့္ အံမ၀င္ဘဲ မဟာယာန၀ါဒႏွင့္ ပိုမိုနီးစပ္ေၾကာင္း သတိျပဳသင့္ေပသည္။ (စာ- ၃၆၇)
ဤမွ်ဆိုလွ်င္ပင္ ဦးေအးေမာင္၏ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ-စာအုပ္ႀကီးသည္ အဓမၼ၀ါဒမ်ားကို ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ထားေသာ စာအုပ္ႀကီးျဖစ္ေၾကာင္း ေပၚလြင္ေလာက္ၿပီဟု ယူဆပါသည္။ (သူတို႔၏ ေရးသားခ်က္မ်ား မဟုတ္မမွန္ေၾကာင္း၊ ဘက္လုိက္ေသာ အျမင္မ်ား၊ အလ်င္စလုိ ေကာက္ခ်က္ခ်မႈမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုပါက “လူေသလူျဖစ္ ၀ါဒါႏု၀ါဒ၀ိနိစၧယ- (ေထရ၀ါဒစြယ္စံုက်မ္း)” စာအုပ္ႀကီးကို ဖတ္႐ႈပါဟု ညႊန္းလိုပါသည္။)
“ရဟန္းတို႔၊ သူတပါးတို႔သည္ ငါ၏ အျပစ္ကိုျဖစ္ေစ၊ တရား၏ အျပစ္ကိုျဖစ္ေစ၊ သံဃာ၏ အျပစ္ကိုျဖစ္ေစ ေျပာၾကရာ၌ “ဤစကားသည္ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း မဟုတ္၊ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း မမွန္၊ စင္စစ္အားျဖင့္ ဤအျပစ္သည္ ငါတို႔၌ ထင္ရွားမရွိ” ဟု မဟုတ္သည္ကို မဟုတ္သည့္အတိုင္း သင္တို႔ ေျဖရွင္းရမည္။” (ဒီ။ ျမန္၊ ၁။၁၁။)
ေရးသားသူ-
အရွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ)
ပထမဦးဆံုး အြန္လိုင္းမွ ျမန္မာႏုိင္ငံသာသနာကုိ ဖ်က္ဆီးေနေသာ ဆုိက္မ်ား
၁။ ။ http://sayamvasi.googlepages.
၂။ ။ http://www.yatanar.co.cc/ ရတနာ
၃။ ။ http://human-buddha.blogspot.
၄။ ။ http://buddhismabc.blogspot.
၅။ ။ http://toiletwall.ning.com/ ဘာသာေရးေဆြးေႏြးခန္း
၆။ ။ http://forums.
၇။ ။ http://www.mandalaygazette.
၈။ ။ http://azai.mmgenius.com/ အပါယ္ရတနာ
၉။ ။http://www.dhammaviharri.org/
ေဖာ္ျပပါဆုိဒ္မ်ားသည္ အဓမၼ၀ါဒ အျဖစ္သတ္မွတ္ထားေသာ မုိးျပာ၀ါဒမ်ားကို ျဖန္႔ေ၀ေနေသာ ဆုိဒ္မ်ားျဖစ္ပါသည္။
မိုးျပာဂိုဏ္း၏ ေဟာေျပာခ်က္အခ်ဳိ႕ ႏွင္႔ သူတုိ႔၏ ထုတ္ေ၀ျပီးေသာ စာအုပ္မ်ား
မိုးျပာဂိုဏ္း၏ ေဟာေျပာခ်က္အခ်ဳိ႕
၁) ေကာင္းတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မေကာင္းတာပဲျဖစ္ျဖစ္ တခါလုပ္မိရင္ ထပ္ထပ္လုပ္ခ်င္တယ္။ ဒီကံႀကီးက ကုိယ့္ကုိ ရစ္ပတ္ေနၿပီ။ ဒီလူမလြတ္လပ္ေတာ့ဘူး။
(၂) ဘုရားရဲ႕ နတ္အရေကာက္ဟာ မိုးေပၚကသူေတြ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေပၚလြင္တယ္။
၃) ဒီေလာက္တန္ဖိုးမ်ား ဒါနႀကီးအတြက္ ဘုရားေဟာတဲ့ တဂါထာတည္းမွာ နတ္ျပည္လည္း မပါဘူး။ လူ႕ ျပည္လည္း မပါဘူး။ ငရဲလည္း မပါဘူး။ ေနာင္ဘ၀လည္း မပါဘူး။ ဒါနအက်ဳိးကုိ ဘုရားက နတ္ျပည္လို႔ မေဟာဘူး။
၄) ဘုရားက လူကုိသတ္မွ ပါဏာတိပါတလို႔ ေဟာတယ္။ တိရစၦာန္သတ္ရင္ ကံမထိုက္ပါဘူး။ အစိုးရပစၥည္းဟာ လူ႕ပစၥည္းမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒါကုိ ခိုးလို႔ ကံမထိုက္ဘူး။ ကာမဂုဏ္မွားယြင္းက်က္စားမႈဟာ ကုိယ့္ကာမပုိင္မဟုတ္သူကုိ ေမထုန္ျပဳမႈလို႔ အဓိပၸာယ္ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကုိယ့္ဘ၀မဟုတ္တဲ့အရာေတြကုိ မမွန္တာေျပာလည္း လိမ္ရာမက်ဘူး။ မုသာ၀ါဒမျဖစ္ဘူး။ လိမ္ေကာင္းတယ္။ မူးေအာင္မေသာက္ရင္ အရက္ေသာက္တာက မိတ္ေဆြေပါလို႔ စီးပြားျဖစ္ေတာ့ အက်ဳိးေတာင္ ရွိပါေသးတယ္။ ဒီလိုေသာက္တာကုိ ဘုရားက သုရာေမရယလို႔ ေဟာတာမဟုတ္ဘူး။
၅) နတ္ျပည္ရဲ႕ တည္ရာက ျမင္းမိုရ္ေတာင္ပဲ။ သည္ေတာင္ဟာ ကမၻာ့ပထ၀ီမွာ တကယ္မရွိတဲ့ေတာင္ပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ သည္ေလာက္ ယုတိၱမဲ့တဲ့အရာလို႔ပဲ ေျပာပါရေစ။
၆) ဘယ္တရားမွ မရခ်င္ေန။ ေရွ႕ဘ၀၊ ေနာက္ဘ၀ကုိေတာ့ မေတြးရဘူး။ ေရွးဘ၀၊ ေနာက္ဘ၀ ေတြးတဲ့သူဆိုရင္ မိစၦာဒိ႒ိိလို႔ ဆိုၿပီးသကာလ က်ဳပ္တို႔နဲ႔ ပဋိပကၡအရာမွာ ရွိတယ္။
၇) ဆ႒သံဂါယနာတင္ပြဲဟာ ဦးႏုနဲ႔ ဖဆပလအဖြဲ႕တို႔၊ ဦး၀ိစိတၱတို႔၊ မဟာစည္တို႔၊ ေညာင္ရမ္းတို႔ ဂုဏ္သိကၡာေတြရတာကလြဲလို႔ တျခားအက်ဳိးကေတာ့ မေျပာေလာက္ပဲ ျဖစ္တယ္။
၈) အရဟံဆိုပါေတာ့။ ေအး သည္စာေတြက သိပ္ျမင့္တယ္။ တို႔လူေတြနဲ႔ မတန္ဘူး။ မတန္မရာေတြကုိ တို႔လူေတြက ရြတ္ဆိုေနမိၾကတာပဲ။ သည္စာေတြဟာ စိတၱဇအျပစ္ျဖစ္တယ္။ ဘုရားကုိ အထင္ေရာက္သြားေတာ့ စိတၱဇအျပစ္ျဖစ္ေစတယ္။ အျပစ္ကႀကီးတယ္။ ဗုဒၶဘာသာမဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ျဖစ္တယ္။
၉) တရားဓမၼေဆြးေႏြးတဲ့အခါ ပရမတ္ေတြအေၾကာင္း မေျပာေစခ်င္ပါဘူး။ ပရမတ္ေတြဟာ တရားမဟုတ္လို႔ပါပဲ။
၁၀) သည္လိုဆိုရင္ သည္စာသင္တိုက္ႀကီးေတြက တလြဲျဖစ္ထြန္းေနတာမို႔ ဗုဒၶဘာသာတရားဓမၼအရ လိုလားစရာ မဟုတ္ဘူး။
၁၁) လူသားေလွ်ာက္ရမည့္လမ္းဟူသည္ ဘုရားသခင္၏ အေစအပါးအျဖစ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္း မဟုတ္။ မိမိကုိယ္ကုိ မိမိကပင္ ဘုရားသခင္အျဖစ္ ခန္႔အပ္လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
၁၂) ေလးသေခ်ၤ၊ ကမၻာတစ္သိန္း ပါရမီျဖည့္က်င့္ၿပီးမွ ေပၚထြန္းလာေသာ ဗုဒၶသည္ မွားယြင္းေသာေၾကာင့္ မိစၦာသမၼာသမၺဳဒၶျဖစ္သည္။ လက္ရွိ ပစၥဳပၸန္ဘ၀တစ္ခုတည္း၌ ဉာဏ္ျဖင့္ ေဖာက္ထြင္းသိျမင္ေသာ ဗုဒၶသာလွ်င္ သမၼာသမၺဳဒၶျဖစ္သည္။ ဘ၀သံသရာဟူသည္မရွိ။ ပစၥဳပၸန္ဘ၀တစ္ခုသာ ရွိသည္။
၁၃) ေဂါတမဘုရားရွင္သည္ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးျခင္း၊ ေရဘုဥ္းေပးျခင္းေၾကာင့္ ကိေလသာမကုန္ေသး။ ေလာဘ။ တဏွာ၊ ကိေလသာရွိေသးသည္။
၁၄) ဗုဒၶသည္ မာရ္နတ္၏ သမီး နတ္သမီးသုံးေယာက္ႏွင့္ ေပ်ာ္ပါးစံစားရန္ စိတ္ကူးမိေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသျဖင့္ ကိေလသာ မကုန္ေသးဟု ဆိုရမည္။
၁၅) ပါဏာတိပါတသိကၡာပုဒ္အရ လူ႕အသက္သတ္မွ အျပစ္ရွိသည္။ တိရစၦာန္မ်ားအသက္ကုိသတ္လွ်င္ ငရဲမႀကီးေခ်။ အေၾကာင္းမူ ဗုဒၶသည္ အသားစားျခင္းကုိ ခြင့္ျပဳထားေသာေၾကာင့္ သတၱ၀ါ၏ အသက္သတ္ျခင္းကုိလည္း ခြင့္ျပဳရာ ေရာက္သည္။
၁၆) ပုဂၢလိကတဦးတည္းပုိင္ ပစၥည္းကုိ ခိုးယူလုယက္ျခင္းသည္ အျပစ္ရွိသည္။ အမ်ားပုိင္ပစၥည္းကုိ ခိုးယူလွ်င္ ပုိင္ရွင္ျဖစ္သူမ်ားမွာ ထိခုိက္နစ္နာမႈမရွိေသာေၾကာင့္ အျပစ္မရွိ။
၁၇) ကာမပုိင္အမ်ဳိးသမီးကုိ သေဘာတူေပ်ာ္ပါးရာ၌ အျပစ္မရွိ။ ဆႏၵကုိ ျဖည့္စြမ္းေပးေသာေၾကာင့္ ကုသုိလ္ပင္ျဖစ္ႏုိင္သည္။
၁၈) မိမိတဦးတစ္ေယာက္ အက်ဳိးအတြက္ လိမ္လည္ေျပာလွ်င္ အကုသုိလ္ျဖစ္သည္။ အမ်ားေကာင္းက်ဳိး အတြက္ လိမ္လည္လွ်င္ အျပစ္မရွိ။
မိုးျပာဂိုဏ္းမွ တရားမ၀င္ ထုတ္ေ၀ျဖန္႔ခ်ိထားသည့္ စာအုပ္ေပါင္းမွာ ၆၀ ေက်ာ္ရွိၿပီး ၎တို႔မွ အခ်ဳိ႕မွာ -
၁။ ၀ိမုတိၱေဒသနာ ေခၚ လြတ္လပ္ေရးေဒသနာ (စာမ်က္ႏွာ ၁၁၀၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၆)၊
၂။ ဘုရား(စာမ်က္ႏွာ ၂၂၈)၊
၃။ ဘာသာတရားမ်ားအေၾကာင္း ေယဘူယ်ႏႈိင္းယွဥ္ခ်က္ (စာမ်က္ႏွာ ၅)၊
၄။ ဓမၼပူဇာ (စာမ်က္ႏွာ ၂၄၇)၊
၅။ စိတ္စိတ္ျဖာျဖာ ဥပါဒါနကၡႏၶာ (စာမ်က္ႏွာ ၁၆၃)၊
၆။ ဓမၼ (စာမ်က္ႏွာ ၃၉၀၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၃၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၀ ရက္။ အထိမ္းအမွတ္စာအုပ္)၊
၇။ မိုးျပာေက်ာင္းမွ ေပးစာမ်ား-၁(မိုးေပါက္က်ေခ်ာင္) (စာမ်က္ႏွာ ၄၄၉၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၁၃၅၂)၊
၈။ ဘာသာတရားကေပးေသာ ဆုလာဘ္
(စာမ်က္ႏွာ ၄၆၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၃၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၀ ရက္။ အထိမ္းအမွတ္ စာအုပ္)၊
၉။ တဏွာရွင္းတမ္း (စာမ်က္ႏွာ ၄၀၀၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၁၉၉၆)၊
၁၀။ ဓမၼကထာ (စာမ်က္ႏွာ ၂၃၂၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၅)၊
၁၁။ ဓမၼ၀ိဟာရီေငြရတုပူဇာ (စာမ်က္ႏွာ ၂၂၄၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၈၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၀ ရက္။ အထိမ္းအမွတ္)
၁၂။ လြတ္လပ္တဲ့သူ (စာမ်က္ႏွာ ၃၉၉၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၆)၊
၁၃။ ဉာဏကထာ (ပထမအုပ္) (စာမ်က္ႏွာ ၃၅၆)၊
၁၄။ မဟာေပါ႒က (ပထမတြဲ) (စာမ်က္ႏွာ ၃၉၄/၂၀၄/၃၀၂= စုစုေပါင္း = ၁၁၀၀)၊
၁၅။ အရိယေ၀ါဟာရ ေဉယ်ဓမၼတၳကထာ (စာမ်က္ႏွာ ၁၁၁၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၆)၊
၁၆။ နိဗၺာန္ကုိသြား ေနာက္ဆုံးရထား (စာမ်က္ႏွာ ၉၉၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၅)၊
၁၇။ ဗုဒၶဘုရားသာသနာႏွင့္ျမန္မာျပည္ (စာမ်က္ႏွာ ၇၁၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၆)၊
၁၈။ အရိယသစၥကထာ (စာမ်က္ႏွာ ၂၇၉၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၅)၊
၁၉။ ဥတၱရိမႏုႆဓမၼဒႆစာစဥ္-၁ (စာမ်က္ႏွာ ၇၀၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၁၃၆၄၊ သကၠာယမိစၦာဒိ႒ိမွ သမၼာဒိ႒ိသုိ႔-မိစၦာဒိ႒ိႏွင့္ သမၼာဒိ႒ိ-ဗုဒၶဘုရားရဲ႕ ေလာကအျမင္မိတ္ဆက္ – သုံးမ်ဳိးစု)၊
၂၀။ ဥတၱရိမႏုႆဓမၼဒႆန စာစဥ္-၂ (စာမ်က္ႏွာ ၇၁၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၃၊ ဗုဒၶဘာသာက မယူေသာ မိစၦာဒိ႒ိမ်ား- ကမၼႆကတာသမၼာဒိ႒ိဉာဏ္-ေရွ႕ဘ၀ေနာ
၂၁။ သဒၶမၼသုံးျဖာ (ပထမတြဲ) (စာမ်က္ႏွာ ၂၀၆၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၂)၊
၂၂။ သဒၶမၼသုံးျဖာ (ဒုတိယတြဲ) (စာမ်က္ႏွာ ၂၀၇ မွ ၃၄၇၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၂)၊
၂၃။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသစၥာ ဓမၼစၾကာေဒသနာ (စာမ်က္ႏွာ ၃၉၆၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၁၃၅၆)၊
၂၄။ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာလမ္းညႊန္ (စာမ်က္ႏွာ ၁၂၉၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၂)၊
၂၅။ ေတာစကားေတာင္စကား (စာမ်က္ႏွာ ၃၉)၊
၂၆။ အရိယသစၥဓမၼေပတံ (စာမ်က္ႏွာ ၂၅၅၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၇)၊
၂၇။ သကၠာယဒိ႒ိရွင္းတမ္း (စာမ်က္ႏွာ ၂၈၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၈)၊
၂၈။ ဘာသာတရားဆိုတာ ဘာလဲႏွင့္ လြန္က်ဴးမႈကုိ ဘယ္လိုနားလည္ရမလဲ (စာမ်က္ႏွာ ၇၂၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၂)၊
၂၉။ နိဗၺာန္ႏွင့္ သကၠာယမိစၦာဒိ႒ိ (စာမ်က္ႏွာ ၈၆၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၀)၊
၃၀။ ဓမၼစၾကာညႊန္ျပခ်က္ (စာမ်က္ႏွာ ၁၇၂၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၃)၊
၃၁။ လူသားေလွ်ာက္ရမည့္လမ္း (စာမ်က္ႏွာ ၆၀)၊
၃၂။ လူသားမွန္သမွ် က်င့္ပြားဖြယ္ရာ ပုညႀကိယာ၀တၳဳဆယ္ျဖာ (စာမ်က္ႏွာ ၁၂၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၆)၊
၃၃။ ဓမၼ၀ိဟာရာရာမမိုးျပာျခံမွ ေပးစာႏွစ္ေစာင္တြဲ (စာမ်က္ႏွာ ၃၂၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၇-၂၀၀၈)၊
၃၄။ ဓမၼ၀ိဟာရီသို႔ ဦးခုိက္ျခင္း (စာမ်က္ႏွာ ၁၆)၊
၃၅။ မိလိႏၵပဉာႇ၀တၳဳဘယ္လဲ (စာမ်က္ႏွာ ၃၁၂၊ ျပန္လည္ကူးယူထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၁၃၆၄)၊
၃၆။ ၀ိသုဒိၶမဂ္ဘယ္လဲ (စာမ်က္ႏွာ ၄၀၈၊ ျပန္လည္ကူးယူထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၁၃၆၄)၊
၃၇။ နိဗၺာနဒီပနီဘယ္လဲ (စာမ်က္ႏွာ ၂၃၀၊ ျပန္လည္ကူးယူထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၁၃၆၄)တို႔ ျဖစ္ပါသည္။
- သွ်င္မိုးျပာ (ခ)ရွင္မိုးျပာ
(ခ) အရွင္ဉာဏ (ခ) ရွင္ဉာဏ (ခ)ဉာဏ
(ခ)ဓမၼ၀ိဟာရီ (ခ) ဓမၼ၀ိဟာရီအရွင္ဉာဏ (ဂ) ဓမၼ၀ိဟာရီရွင္ဉာဏ (ခ) ဓမၼ၀ိဟာရီဉာဏ (ခ) ဓမၼ၀ိဟာရီ ရွင္မိုးျပာ (ခ)
ဘႀကီး၀ိဟာရီ ( www.forums.myanmarcommunity.
(ခ) အႏုပါဒါ (ခ) ေဗာဓိဉာဏ (ခ) ေမာင္ဉာဏ္ထက္ (ခ) ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒဗုဒၶဘာသာပု႐ုသွ် (ဘုရား)
(ခ) ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။ )
ပါဏာတိပါတ အရ မသတ္ရဘူးဆိုတာ လူအသက္ပဲ ေဟာတာျဖစ္တယ္။ ဟူေသာေဟာေျပာေရးသားခ်က္ကုိ ေျဖရွင္းခ်က္
ပါဏာတိပါတ အရ မသတ္ရဘူးဆိုတာ လူအသက္ပဲ ေဟာတာျဖစ္တယ္။ ဟူေသာေဟာေျပာေရးသားခ်က္ႏွင့္စပ္
ဘုရားရဲ႕ သမာတဲ့အျပဳအမူထဲက အသက္ေရွာင္မႈဆိုတာ လူအသက္သတ္တာ ေရွာင္မႈလို႔ အဓိပၸါယ္ ထင္ရွားတယ္။ ဘုရားေဟာတဲ့ အသက္သတ္ရဲ႕ အနက္ဟာ ေရာဟိတသကို ေဟာခ်က္ လငမႈ ဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္ေဟာခ်
(ဘုရားစာအုပ္၊စာ-၁၃၀)
ဒါနဲ႔စပ္လို႔ ေတြးစရာရွိပါတယ္။ ဘုရားေဟာ ဒီလိုမဟုတ္ဘူး ထင္တယ္လို႔ပါပဲ။ လူသိမ်ားတာက ဘုရားဟာ သတ္မႈကေရွာင္ရမယ္ အသက္ကိုအားလံုးရဲ႕ အသက္အျဖစ္ေဟာ
(ဘုရားစာအုပ္၊စာ-၁၃၁)
ဒါေတြေၾကာင့္ဘုရားရဲ႕ မသတ္ရမယ့္အခ်က္ရဲ႕ အနက္ဟာ လူ႔အသက္ပဲျဖစ္တယ္။အျခားအေကာင္ပေလာင္ေတြရဲ႕အသက္မဟု
ဒါေၾကာင့္ဒီကေန႔ ဗုဒၵဘာသာေတြ အသားစားေရွာင္မႈဟာ ဘုရားနဲ႔ လားလားမွ်မဆိုင္ဘူး။ ဘုရားက အသားစားတာကို ခြင့္ျပဳခဲ့တယ္ ဒါကိုေထာက္ရင္ ေရွာင္ရွားရမယ့္ အသက္ဟာ အသက္အားလံုး မဟုတ္ဘူးလို႔ ေပၚလြင္တယ္။ စားတာဟာ သတ္တာမဟုတ္ေပမယ့္ သတ္တာကို သြယ္ဝိုက္အားေပးတာပဲ။ မသတ္သင့္ဘူးဆိုရင္ မစားသင့္ဘူးလို႔ ပညတ္တန္ရာတယ္။ မပညတ္တာကိုေထာက္ရင္ မသတ္ရမယ့္ အသက္ဟာ အားလံုးမဟုတ္လို႔ပဲ။ အဲ့သည့္အခ်က္ေတြအရ ဘုရားရဲ႕သတ္မႈက ေရွာင္ၾကဥ္ရမယ့္အသက္ဟာ
လူအသက္ပဲဆိုတာ ထင္ရွားတယ္။
(ဘုရား၊ စာ-၁၃၉)
ဒါေၾကာင့္ ဓမၼမွာဘုရားရဲ႕ မသတ္ေကာင္းတဲ့အသက္ ေဟာခ်က္ဟာ လူ႔အသက္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ဘုရားေဟာတဲ့ သီလမွာပါတဲ့ မသတ္ဘူးဆိုတဲ့အသက္ဟာ လူ႔အသက္ပဲျဖစ္တယ္။ အျခားအေကာင္ပေလာင္ေတြရဲ႕ အသက္ေတြ အက်ံဳးမဝင္ပါဘူး။ လူမဟုတ္သူေတြရဲ႕ အသက္သတ္ျဖတ္မႈဟာ ဓမၼအရာမဝင္တဲ့ အမႈသာျဖစ္တယ္။ မေျပာပေလာက္တဲ့အမႈေပါ့။ သို႔မဟုတ္ အမႈမေျမာက္တဲ့ အမႈျဖစ္တယ္။ (ဘုရား၊ စာ-၁၄၂)
ဘုရားဟာ ဂရုဓမၼသီလမွာပါတဲ့ အသက္သတ္ေရွာင္ရွားမႈ အဓိပၸါယ္ကို အလြန္အခ်က္က်က်ေဟာေျပာသူျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေဟာေျပာခ်က္ဟာ လူလက္လွမ္းမီပါတယ္။ လူမလိုက္ႏိုင္ေအာင္ မက်ယ္ဝန္းပါဘူး။ ပိုးသတ္ေဆး၊ သားစား တိရိစၦာန္ ဒါေတြဟာ လူနဲ႔ မကင္းတာေတြဘဲ ဒါေတြကို လူေရွာင္ရွားရမယ္ ဆိုရင္ လူက႑ဟာ က်ဥ္းေျမာင္းလာလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒါေတြဟာ လူလက္လွမ္း မမွီတာေတြပဲ။
(ဘုရား၊ စာ-၁၄၂/၁၄၃)
…………………………………..
ေျဖရွင္းခ်က္……
အရွင္ဉာဏ၏ အထက္ပါေဟာေျပာခ်က္သည္ ပါဏာတိပါတအရ မသတ္ရဟူသည္လူ႔အသက္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုထာ
ေထရဝါဒ ပိဋကတ္က်မ္းစာတို႔တြင္ ပါဏာတိပါတဟူေသာ ပုဒ္ကို -
ပါဏႆ အတိပါေတာ ပါဏာတိပါေတာ၊ ပါဏဝေဓါ ပါဏဃာေတာတိဝုတၱံ ေဟာတိ ၊ ပါေဏာတိေစတၳ ေဝါဟာရေတာ သေတၱာ ၊ ပရမတၳေတာ ဇီဝိတိႃႏၵိယံ ။
(သံယုတ္အဌကထာ၂၊၁၃၃။
မဇၨ်ိမပဏၰာသအဌကထာ၊၁၊၂၀၁။
ပဋိသံ၊အဌကထာ၊၁၊၂၀၃။)
သတၱဝါ ဇီဝိတိေႃႏၵကို လ်င္စြာခ်ျခင္းေၾ
သတ္လွ်င္ ပါဏာတိပါတ ျဖစ္ပါသည္။
ဤေနရာ၌ ပါဏာတိပါတကံ ေျမာက္ေသာတရားမ်ားကို ျမန္မာလုိသာ ေရးသား ထုတ္ျပပါမည္။ ပါဏာတိပါတကံ ၌
၁။ အသက္ရွိသတၱ၀ါျဖစ္ျခင္း၊
၂။ သတၱ၀ါဟူေသာ အမွတ္လည္းရွိျခင္း။
၃။ ေသေစလုိေသာ စိတ္ရွိျခင္း၊
၄။ သတ္အံ့ေသာ လုံးလ ပေယာဂရွိျခင္း၊
၅။ လုံးလပေယာဂေၾကာင္႔ ေသျခင္း ဟူေသာ အဂၤါ (၅)ပါးႏွင္႔ ျပည္႔စုံလွ်င္ ပါဏာတိပါတကံထုိက္၏။ သုိ႔ျဖစ္ပါ၍ အရွင္ဉာဏ၏ ပါဏာတိပါတ အရ မသတ္ရဘူးဆိုတာ လူအသက္ပဲ ေဟာတာျဖစ္တယ္။ ဟူေသာေဟာေျပာ ေရးသားခ်က္မ်ားသည္ အဓမၼ၀ါဒ တရားမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား သိေစရန္ ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။
“ကာေမသုမိစၦာစာရကုိ မွားယြင္းစြာ ေဟာေျပာေရးသားခ်က္” ႏွင္႔ စပ္၍ တင္ျပခ်က္
အရွင္ဉာဏ က-
“အေတြ႔မွ အထူးအားျဖင္႔ လိင္ဆက္ဆံမူ႔၊ ေမထုန္မူ အေတြ႔မွ ကာမဂုဏ္မဟုတ္ဘူး။ အာရုံငါးပါးကုိ ကုိယ္႔လုိအင္နဲ႔ ေတြ႔ထိမူေတြဟာ ကာမဂုဏ္ေတြပဲ။ ဒါေတြကို မွားယြင္းက်က္စားတာဟာ ကာမဂုဏ္ မွားယြင္းက်က္စားမူပဲ”
(ဘုရား၊ စာအုပ္- စာ-၁၅၃)
“မွားယြင္းက်က္စားမူကုိ အဓိပၸါယ္ နည္းနည္းဖြင္႔ရမယ္။ ကာမဂုဏ္ က်က္စားတာ မွားယြင္းက်က္စားနဲ႔ မမွားမယြင္း က်က္စား ႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စားရွိတယ္။ စားစရာေတြလဲ ကာမဂုဏ္ေတြပဲ။ ၀တ္စရာေတြလဲ ကာမဂုဏ္ေတြပဲ။ က်န္တဲ႔ လူအသုံးအေဆာင္ ပစၥည္းေတြ အားလုံးလည္း ကာမဂုဏ္ေတြပဲ။ အသုံးကုိ လြန္ျပီး အၾကဳိက္ အစြဲ အေလ်ာက္ က်က္စားတာဟာ မွားယြင္းတဲ႔ က်က္စားမူပဲ။
(ဘုရား၊ စာအုပ္- စာ-၁၅၄)
ကာမပုိင္လဲ မိစၦာစာရျဖစ္
“ကာမဂုဏ္ မွားယြင္းက်က္စား ေရွာင္မူဟာ ကုိယ္႔ကာမပုိင္ မဟုတ္သူကုိ ေမထုန္မူျပဳလုိ႔ အဓိပၸါယ္ ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ပစၥည္းအသုံးအေဆာင္ အားလုံးမွာ အေၾကာင္းမဲ႔ သုံးေဆာင္မူ (ျဖဳန္းတီးမႈ) ေတြ ျဖစ္လာမယ္။ လုိအပ္တာထက္ ပုိျပီး စားတာ၊ ၀တ္တာ၊ သုံးေဆာင္တာေတြဟာ ကာမဂုဏ္ မွားယြင္းက်က္စားမူေတြပဲ။ ကာမပုိင္ ဖုိ မ ပင္ျဖစ္ပါေစ အေၾကာင္းမဲ႔ လိင္ဆက္ဆံမူ ျဖစ္ရင္ ကာမဂုဏ္ မွားယြင္းက်က္စားမူ ျဖစ္မယ္”
(ဘုရား၊ စာအုပ္- စာ-၁၅၄)
စားတယ္၊ ၀တ္တယ္ သုံးေဆာင္တယ္၊ ၾကည္႔တယ္ အစရွိတာေတြလဲ ကုိယ္နဲ႔ပဲ လုပ္ရတာ ျဖစ္တယ္။ဒီကုိယ္နဲ႔ အမႈေတြမွာ မွားယြင္းက်က္စားတာေတြဟာ ကာမဂုဏ္ မွားယြင္းက်က္စားတာေတြပဲ။
(ဘုရား၊ စာအုပ္- စာ-၁၅၅)
ဘယ္သူ႔အာရုံ ငါးပါးျဖစ္ျဖစ္ မွားယြင္းက်က္စားက ကာေမသုမိစၦာစာရပဲ “အလွအပတစ္ခုကို အေပ်ာ္သေဘာသက္သက္နဲ႔ ၾကည္႔မယ္ဆုိရင္ ကာမဂုဏ္မွားယြင္းက်က္စားမူက လြတ္ဖုိ႔မရွိဘူး။ အဲဒီ အာရုံကုိ အေပ်ာ္သေဘာသက္သက္ ဆြဲျမဴညဳိ႔ယူလဲ ဒီလုိပဲ။ သီိခ်င္း၊ ဂီတ ကို အေၾကာင္းတစုံတစ္ရာမရွိဘဲ ခံစားရဖုိ႔အတြက္ နားေထာင္သီဆုိတာလဲ အေပ်ာ္သက္သက္ေပါ႔။ ဒါဆုိရင္ ကာမမိစၦရ ပဲ။ ကုိယ္က ေမြးထားတဲ႔ ခေလးကုိ အေၾကာင္းမရွိဘဲ နမ္းရွဳံ႔ ေပြ႔ဖက္တာလဲ ကာမဂုဏ္ မွားယြင္းက်က္စားမူ ျဖစ္တယ္။ခေလးရဲ႕ က်န္းမာေရး၊ ကုိယ္အန႔ံ၊ အေငြ႔သိဖုိ႔ နမ္းတာ၊ ေပြ႔ဖက္တာေတြဟာ အဲဒါေတြရဲ႕ အေၾကာင္းေတြပဲ။ကာမပုိင္ လင္မယားလည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ ကာမပုိင္ျဖစ္ေပမယ္႔ အေပ်ာ္သက္သက္ နမ္းရွဳံေပြ႔ဖက္ရင္ အမွားပဲ။တစ္စုံတစ္ခုကုိ ေတြ႔သိဖုိ႔ နမ္းရွဳံ႔ ေပြ႔ဖက္မွ ကာမဂုဏ္မွားယြင္းက်က္စားမႈက လြတ္မယ္။” ဟု ေဟာေျပာ ေရးသားထားပါသည္။
(ဘုရား၊ စာအုပ္- စာ-၁၅၅)
ရွင္းလင္းခ်က္
အရွင္ဥာဏသည္ “ကာေမသုမိစၦာစာရ” ၌ ကာေမသု ကုိ “အာရုံငါးပါး” ဟု ဘာသာျပန္၍ အာရုံငါးပါးကုိ ခံစားပါက ကာေမသုမိစၱာစာရကံ” ထုိက္သည္ဟု ဆုိထားပါသည္။ ကုိယ္႔သားသမိးကုိ ေပြ႔ဖက္နမ္းရွဳ႔ံမူ ကုိပင္ ကာေမသုမိစၦာစာရ ဟု ဆုိထားပါသည္။ ကာေမသုမိစၦာစာရ၌ ကာေမသုသည္ အရွင္ဉာဏ ေဟာေျပာသကဲ႔သုိ႔ အာရုံငါးပါးကုိ ဆုိလုိသည္မဟုတ္ပါ။
သံယုတ္အဌကထာ၌…
ကာေမသူတိ ေမထုန သမာစာေရသု။
(သံယုတ္အဌကထာ-၂၊ ၁၃၄။)
(မဇၥ်ီမ ပဏၰာသ အဌကထာ ၁၊ ၂၀၂)
(ပဋိသံ၊ ဌ၊ ၁၊၂၀၄)
ကာေမသု ဆုိတာ ရာဂအားျဖင္႔ တူကုန္ေသာ သူႏွစ္ေယာက္တုိ႔၏ အက်င္႔တုိ႔၌ (ေမထုန္အက်င္႔) တုိ႔၌ ဟု ဖြင္႔ဆုိထားပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ကာမ ဆုိသည္မွာ ေမထုန္အက်င္႔ပင္ျဖစ္၍၊ ကာေမသုမိစၦာစာရ ဆိုသည္မွာ ေမထုန္အက်င္႔ (ေမထုန္ ၀တၳဳ) တုိ႔၌ တကယ္ကဲ့ရဲ႕ထုိက္စြာ ယုတ္မာေသာ အက်င္႔ကို ေခၚဆုိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေမထုန္အက်င္႔ ဆုိသည္မွာ မိန္းမ ေယာက်္ား ႏွစ္ဦးသားတုိ႔၏ ေပ်ာ္ပါးရႊင္ျမဴး ၾကည္ႏူးေပါင္းဖက္
စပ္ယွက္ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေယာက္်ား တုိ႔အဖုိ႔ မိမိပုိင္ ဇနိးမယားႏွင္႔ ေပ်ာ္ပါးျခင္း၊ မိန္းမတုိ႔ အဖုိ႔ မိမိ၏ကာမပုိင္ လင္ေယာက်္ားႏွင္႔ ေပ်ာ္ပါးျခင္းတုိ႔မွာ ေလာကအလုိက္ မကဲ႔ရဲ႕ ထုိက္သျဖင္႔ ယုတ္မာသည္ဟု မဆုိသာသျဖင္႔ ကာေမသုမိစၦာစာရ မျဖစ္ပါ၊
မိမိဇနီးေမာင္ႏွံမွ တပါး မသြားလာအပ္သူ အမ်ဳိးသမိးႏွစ္ဆယ္ႏွင္႔ ေပ်ာ္ပါးျခင္းတုိ႔ကား ေလာက အလုိက္ကဲ႔ရဲ႕ ထုိက္၍ ယုတ္မာေသာ အက်င့္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကာေမသုမိစၦာစာရ ကံ ထုိက္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အဌကထာတုိ႔၌..
အသဓမၼာ ဓိပၸါေယန ကာယဒြါရ ပ၀တၱာ အဂမနီယဌာန ၀ီတိကၠမေစတနာ ကာေမသုမိစၦာစာရေရာ။
(သံယုတ္အဌကထာ-၂၊ ၁၃၄။)
(မဇၥ်ီမ ပဏၰာသ အဌကထာ ၁၊ ၂၀၂)
(ပဋိသံ၊ ဌ၊ ၁၊၂၀၄)
ယုတ္မာေသာ မသူေတာ္တုိ႔၏ အလုိသေဘာျဖင့္ မသြားလာထုိက္ေသာ မိန္းမတုိ႔၌ လြန္က်ဴးေၾကာင္း ကာယကံ ေစတနာသည္ ကာေမသုမိစၦာစာရ မည္၏။“ ဟု ဖြင္႔ဆုိထားပါသည္။ ကာေမသုမိစၦာစာရ၌ ကမၼပထေျမာက္သည္႔ အဂါၤေလးပါးရွိ၏။ ဤ အဂါၤေလးပါး တုိ႔မွာ..
၁။ မသြားလာထုိက္ေသာ မိန္းမဆုိသည္႔ အဂမနီယ ၀တၳဳျဖစ္ျခင္း၊
၂။ ထုိ၀တၳဳ၌ မွီ၀ဲေပါင္းသင္းဆက္ဆံလုိသည္႔ စိတ္ရွိျခင္း။
၃။ မွီ၀ဲမူ လုံးလပေယာဂ ျပဳျခင္း။
၄။ မွီ၀ဲ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရာ၌ သာယာျခင္း.. တုိ႔ျဖစ္၏။
ဤ အဂါၤေလးပါးႏွင္႔ မညီလွ်င္ ကမၼပထ မေျမာက္ဘဲ ေလးပါးညီမွသာလွ်င္ ကမၼပထ ေျမာက္၏။“ဟု အဌကထာဆရာတုိ႔ ဖြင္႔ဆုိထားပါသည္။ အထက္ေဖာ္ျပပါ အဌကထာ အဖြင္႔တုိ႔ အရ
ငါးျဖာအာရုံ ကာမဂုဏ္ခံစားမူ။ ကေလးေပြ႔မူ။ မိမိကာမပုိင္ကုိ မွီ၀ဲမူတုိ႔သည္ ကာေမသုမိစၦာစာရ မထုိက္ေၾကာင္း ထင္ရွားပါသည္။
သုိ႔ျဖစ္ပါ၍ အရွင္ဉာဏ၏ ကာေမသုမိစၦာစာရကုိ မွားယြင္းစြာ ေဟာေျပာေရးသားခ်က္ မ်ားသည္ အဓမၼ၀ါဒ ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပအပ္ပါသည္။
မုိးျပာဂုိဏ္းကုိ တည္ေထာင္သူ ရွင္ဥာဏ ၏ သမုိင္းေနာက္ခံ
လြန္ခဲ႔သည္႔ကာလ (၂၅) ႏွစ္က ရွင္ဉာဏ (ခ) ရွင္မုိးျပာသည္ စစ္ကုိင္းတုိင္း မင္းကြန္း ေရႊျမင္တင္ေတာင္မွာ ေနထုိင္သူျဖစ္ပါသည္။ စ်ာန္ရပုဂၢဳိလ္၊ ပဋိသမၻီဒါရ ရဟႏၱာ စသည္ျဖင့္ ႂကြား၀ါကာ တရားေဟာခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိအေၾကာင္းကုိ ၾကားသိၾကသျဖင္႔ ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃနာယကအဖြဲ႔ႀကီးကပင္ စစ္ကုိင္းတုိင္း သာသနာေရးမူး ဥိးစုိးျမင့္က စြဲဆုိ၍ စစ္ကုိင္းၿမိဳ႕နယ္ သံဃနာယက သုိ႔ တင္ခဲ့သည္။ ရွင္ဉာဏႏွင့္ ရွင္ဂုဏ တုိ႔ႏွစ္ပါး ရွဳံးခဲ့ၾကပါသည္။ တဖန္ သူတုိ႔ကပင္ တုိင္းသုိ႔တက္ခဲ႔ၾကသည္။ တုိင္းမွာလဲ သူတုိ႔ပင္ ရွဳံးၾကျပန္သည္။ တစ္ဖန္ ဗဟုိဌာနဟု ဆုိရမည္ျဖစ္ေသာ ႏုိင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယက ထံသုိ႔ သူတုိ႔ကပင္ ေစာဒနာ တင္ၾကလ်က္ “သာသနာေရး ေလွ်ာက္ထားေတာင္းဆုိလြာ” အမည္ျဖင္႔ စတင္၍ ၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္တုိင္းတုိ႔က ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ျပင္ဆင္ေပးရန္ ေတာင္းဆုိခဲ့ၾကသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္မွာလဲ သူတုိ႔ပင္ ႐ႈံး၍ ေထာင္ သုံးႏွစ္ၾကခဲ့ပါသည္။
ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃနာယကဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱမာနိတသီရိဘိ၀ံသေထရ္ ၏ မိန္႔ၾကားခ်က္အရ သိရသည္မွာ
စီရင္ခဲ႔ရာတြင္ တိပိဋကဓရ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီးက ေမတၱာရပ္ခံမူေၾကာင္႔ ေထာင္သုံးႏွစ္မွ်ျဖင့္ ၿပီးသြားရျခင္းပင္) ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။ (၁၉၈၃- ၁၉၈၆ ခုႏွစ္က ၀ိနည္းဓမၼကံ (၉/ ၁၁)ျဖင့္ တရားစြဲခံရၿပီးကတည္းက ျပတ္ျပတ္သားသား အေရးယူဖုိ႔
၁၉၉၁- ၁၉၉၈ ခုႏွစ္တြင္ ေထရ၀ါဒအတြင္းမွ ဂုိဏ္းသီးသန္႔ေထာင္မူျဖင့္ ေထာင္ (၁၀) ႏွစ္က်ခဲ့ပါသည္။ ေထာင္ႏွစ္က်ခံၿပီး ထြက္လာၿပီးေနာက္တြင္ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ အမည္ခံလ်က္ဂုိဏ္းထူးေထာင္ၿပီး မိလိႏၵပဥွာ၀တၱဳ စသည္တုိ႔ကိုပါ ျပန္လည္ကူးယူ ျဖန္႔ေ၀ေၾကာင္းေတြ႔႕ရၿပီး (၂၀၀၂-၂၀၀၈) တုိ႔မွာ အႀကီးအက်ယ္ အင္အားႀကီးဂုိဏ္းျဖစ္လာေၾကာင္း ေတြ႔ရပါသည္။
၁၉၉၁ ခုႏွစ္တြင္ ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ႀကီး ေစာ္ကားခံခဲ့ၾကရၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ တဖန္ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္မွ စ၍ ယခုတုိင္ေအာင္ ဆက္တုိက္ပင္ ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ႀကီးကို ဖ်က္စီးခံေနရပါၿပီ။ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ အမည္ခံဂုိဏ္းႀကီးသည္ ပညာရွင္အင္အား ဘာသာ၀င္အင္အား ေငြေၾကးအင္အား ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀ျဖန္႔ခ်ီအင္အား အခုိင္မာဆုံး အဓမၼ၀ါဒီဂုိဏ္းႀကီးျဖစ္ပါသည္။ ေငြရတု ပူဇာ စာအုပ္ကုိ ေလ႔လာၾကည္႔လွ်င္ အလြန္ပင္ ထင္ရွားမည္ျဖစ္ပါသည္။ ပညာတတ္ အမည္ခံ အရွင္ဉာဏိႏၵာလကၤာရ အရွင္၀ိစိတၱသာရာဘိ၀ံသ (ျမစ္ၾကီးနား) စသူမ်ား၊ ဥိးစုိးေအာင္ (သ.စ.အ- ဓမၼာစရိယ၊ သုေတသန) စသည္မ်ား အျပင္ စာေရးတတ္သူ ေဟာေျပာတတ္သူ အမ်ားအျပားရွိေနၾကပါသည္။ အေျခခံ သင္တန္းမ်ားေရာ ဓမၼ၀ိဟာရီ သင္တန္းမ်ားပါရွိၾကေၾကာင္း သိရပါသည္။ ဓမၼ၀ိဟာရီ သင္တန္းတုိ႔တြင္ အာသ၀ကၡယ၀ိဟာရီစာတမ္းျပဳစုရေၾကာ
အရိယဘ႑ာရန္ပုံေငြကဲ့သုိ႔ေသာ ရန္ပုံေငြမ်ားလည္း အလႉခံေလ့ရွိျခင္းေၾကာင္႔ အလြန္တုိးတက္ ႀကီးထြားေနေၾကာင္း သိရပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ လစဥ္ထုတ္ ေပးစာမ်ားကုိ ေရာင္းခ်သည့္ သြင္းေငြမ်ားႏွင့္ အခြန္လြတ္ထုတ္ေ၀ထားသည့္ စာအုပ္ႀကီးတုိ႔ကုိ တအုပ္လ်င္ (၃၀၀၀) က်ပ္ႏုံးျဖင့္ ေရာင္းခ်သည့္အတြက္ အသင္း၀င္မ်ားထံမွ ေရာင္းရေငြမ်ားေၾကာင့္ အလြန္ပင္ တုိးတက္စည္ကားေနေၾကာင္းလည္း သိရပါသည္။ မုိးျပာဂုိဏ္းမွ ထုတ္ေ၀ျဖန္႔ခ်ီေနေသာ စာအုပ္မ်ားမွာ သိရသေလာက္ေတာ့ ေလးဆယ္ေက်ာ္ ရွိပါသည္။ ေနာင္သီးသန္႔ တင္ျပေပးပါမည္။ ဆုိခဲ႔အပ္ၿပီးေသာ အဓမၼ၀ါဒီဂုိဏ္းႀကီးသည္ ၂၅ ႏွစ္သက္တမ္း ကာလအတြင္း အႀကီးအက်ယ္ ထြန္းကားျပန္႔ပြားေနပါသည္။ ဦးဇင္း မေမြးခင္ကတည္းက တည္ေထာင္လာတဲ႔ အဓမၼ၀ါဒီဂုိဏ္းႀကီး ၂၆ ႏွစ္ထဲကုိ ၀င္ေရာက္လာပါၿပီ။ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာသာသနာေတာ္ျမတ္ၾကီးအား အတုိက္စားဆုံး အေစာ္ကားဆုံး အဖ်က္စီးဆုံး အႏၱရာယ္ႀကီး ျဖစ္ေနပါသျဖင့္ ျပန္႔ပြါးမလာေအာင္ ေထရ၀ါဒ သာသာသနာေတာ္အတြက္ ကာကြယ္ႏုိင္ရန္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္သူေတာ္စင္ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔အား တင္ျပအပ္ပါသည္။
“ႏုိင္ငံေတာ္ပုိင္ အဖြဲစည္းပုိင္ ပစၥည္းခုိးတာဟာ အဒိႏၷဒါနကံ မထုိက္ သီလမပ်က္” ဟူေသာ ေဟာေျပာေရးသားခ်က္ႏွင္႔ စပ္လ်င္း၍ တင္ျပခ်က္
အရွင္ဉာဏက -
“ဂရုဓမၼသီလထဲက မခုိးရသိကၡာပုဒ္ရဲ႕ အနက္မွာနည္းနည္းပါးပါး ခုိးယူမူ႔ မပါ၀င္ဘူး။ ဒါသိဖုိ႔လုိတယ္။ ဒါကေလးေလာက္ေတာင္ လုိက္နာဖုိ႔ ျဖစ္လာရင္ ဒီသီလာဟာ လူေတြမလုိက္နာႏုိင္ ျဖစ္လာမယ္။ လူမလုိက္နာႏုိင္တဲ႔ ဟာကုိ ဘုရားက တရားလုိ႔ မလုပ္ဘူး။”
(ဘုရား-စာအုပ္-စာ-၁၄၅)
ဒါေတြကုိ ေထာက္ၿပီး အေသးအမြားခုိးမူ႔ဟာ မဂ္သီလာျဖစ္တဲ့ “ဂရုဓမၼသီလ မျဖစ္ဘူး”။ ဒါဟာ ဘုရားဖြင့္တဲ့ “ဂရုဓမၼသီလ မခုိးရသိကၡာပုဒ္ရဲ႕ အနက္ပဲ ဒါရဲ႕ အနက္ကုိ ဘုရားဖြင့္တာ က်န္ပါေသးတယ္ ဆက္ဖြင္႔ရေအာင္။
(ဘုရား-စာအုပ္-စာ-၁၄၇)
မဂ္သီလျဖစ္တဲ့ ဂရုဓမၼသီလ မခုိးရ သိကၡာပုဒ္အရမွာ လူပုိင္မဟုတ္တဲ့ ပစၥည္းအမ်ားအျပား ခိုးယူျခင္း မပါ၀င္ဘူး။ သူပုိင္မဟုတ္တဲ့ ပစၥည္းအမ်ားအျပားကုိ ခုိးယူေပမယ္႔ ခုိးရင္ သီလမပ်က္ဘူးလုိ႔ ဆုိလုိတယ္။ဒါကုိေတာ္ေတာ္ႀကီး သိဖုိ႔ေကာင္းတယ္။ သူမဟုတ္ သူပုိင္ပစၥည္းခုိးမိၿပီး စိတ္ပ်က္ေနၾကသူေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဒါ ဆုတ္ယုတ္ဖုိ႔ပဲ။
(ဘုရား-စာအုပ္-စာ-၁၄၇/၈)
“ႏုိင္ငံေတာ္ဆုိတာ နတ္ႀကီးတပါးပါပဲ။ ၿမိဳ႕၊ ရြာဆုိတာေတြလည္း နတ္ေတြပဲ၊ သမ၀ါယမအဖြဲ႔၊ ရဲအဖြဲ႔ မီးသတ္တပ္ဖြဲ႔၊ စစ္တပ္အဖြဲ႔၊ သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ေရးအဖြဲ႔၊ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရးအဖြဲ႔၊ ဒါေတြလည္း နတ္ေတြပဲ နတ္ေတြ နတ္ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းရင္ သိပ္ရွည္သြားမယ္။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္လုိက္ရင္ေတာ႔ လူတစ္ဥိးခ်င္း ပုဂၢလိကပုိင္မဟုတ္တဲ႔ ပစၥည္းေတြဟာ နတ္ပုိင္ပစၥည္းေတြပဲ။
(ဘုရား-စာအုပ္-စာ-၁၄၉)
လူနဲ႔ နတ္တုိ႔ ဒီလုိခြဲရမွာျဖစ္တယ္။ လူအစုအမွတ္ေတြဟာ လူဆုိတဲ႔ ဂုဏ္ရည္က ေက်ာ္သြားျပီ။အဲဒီလူေတြပုိ္င္တဲ့ ပစၥည္းဟာ လူပုိင္ပစၥည္းအျဖစ္ကုိ ေက်ာ္ၿပီး နတ္ပုိင္ပစၥည္းေတြျဖစ္သြားတယ္။အဲဒီပစၥည္းကုိ ခုိးယူျခင္းဟာ ဒီသီလ သိကၡာမွာ အခုိးမေျမာက္ဘူး သီလမပ်က္ေသးဘူးေပါ႔။
(ဘုရား-စာအုပ္-စာ-၁၅၀)
ႏုိင္ငံပစၥည္း ခုိးတာဟာ ဂရုဓမၼသီလ မခုိးရ သိကၡာပုဒ္ မပ်က္ဘူး။ ပစၥည္းပုိင္သူဟာ ပုဂၢလိက မဟုတ္ဘဲ ႏုိင္ငံေတာ္ျဖစ္ေနလုိ႔ပဲ။ ျမဳိ႕ ပုိင္၊ ရြာပုိင္၊ ဌာနဆုိင္ရာပုိင္၊ အဖြဲ႔ အစည္းပုိင္၊ သမ၀ါယမပုိင္ ပစၥည္းေတြကုိ ခုိးတာဟာလည္း ဂရုဓမၼသီလ (မခုိးရ သိကၡာပုဒ္) အရ အခုိးမေျမာက္ဘူး။
(ဘုရား-စာအုပ္-စာ-၁၅၁)
ရွင္းလင္းခ်က္
အရွင္ဉာဏ၏ အထက္ပါ ေဟာေျပာခ်က္တုိ႔ကုိ အဌကထာဆရာတုိ႔၏ အလုိႏွင္႔ ညွိႏႈိင္းတုိက္ဆုိင္ ၾကည္႔ေသာအခါ သံယုတ္စေသာ အဌကထာတုိ႔၌
“အဒိႏၷႆ အာဒါနံ အဒိႏၷဒါနံ။
ပရႆ ဟရဏံ ေထယ်ံ ေစာရိကာတိ ၀ုတၱံ ေဟာတိ။
(သံယုတ္ အဌကထာ-၂၊ ၁၃၄။
ကၠုတိ၀ုတ္ အဌကထာ-၂၁၈။
မဇၥ်ိမ ပဏၰာသ အဌကထ
ဦးေအးေမာင္ (စာေပဗိမာန္) ဦးေဆာင္ခဲ့သည့္ အဓမၼ၀ါဒ ဦးေအးေမာင္၏ ‘ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ’ အမည္ရွိစာအုပ္ႀကီးသည္ ပိဋကတ္သုံးပုံတို႔ကုိ အကုန္နီးပါးမွ် ပယ္ခ်ထားသည့္ စာအုပ္ႀကီးျဖစ္၍ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္ ေနာက္ပုိင္းတေလွ်ာက္လုံ
ဆရာႀကီးပါရဂူ၏ ဘာသာမဲ့႐ုပ္၀ါဒ
စာေရးဆရာႀကီးပါရဂူ၏ ဘာသာမဲ့႐ုပ္
သိဒၶတၳ၀တၳဳ (ေဆာင္းပါးတပုဒ္)၊
စိၾတေလခါ (ေဆာင္းပါးတပုဒ္)၊
ဗုဒၶဒုိင္ယာရီ (ေဆာင္းပါးေလးပုဒ္)၊
နိဗၺာန္၀တၳဳ (ေဆာင္းပါးတပုဒ္)၊
ကံ၀တၳဳ (ေဆာင္းပါးတပုဒ္)၊
ဒိဗ်ာ၀တၳဳ(ေဆာင္းပါးတပုဒ္)တို
ဆရာပါရဂူ၏ ၀တၳဳႀကီးမ်ားတြင္ ႐ုပ္၀ါဒလည္း လႊမ္းမိုး၍ ဟိႏၵဴ၀ါဒ (အတၱ- အတၱမာ) လည္း လႊမ္းမိုးေနေလရာ ဗုဒၶဘာသာလာ ကံႏွင့္ကံ၏ အက်ဳိးသေဘာတို႔ႏွင့္ မညီပုံတို႔ကုိ ေဇာင္းေပးတင္ျပထားေၾကာင္း သိရပါသည္။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဦးေသာမဗုဒိၶဦးေ
ဦးေက်ာ္ဟိန္း၏ ျဖစ္လာေတာ့မည့္ အဓမၼ၀ါဒ
ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒီတို႔သည္ ဘုရားေဟာ
ခ်စ္ငယ္(ဒႆန)(ဗုဒၶစာေပဆု)၏ အဓမၼ၀ါဒ
ခ်စ္ငယ္ (ဒႆန) (ဗုဒၶစာေပဆု)၏ ဂုိဏ္းႀကီးသည္လည္း တေန႔တျခား
ယင္းဂိုဏ္း၏ ဌာနခ်ဳပ္မွာ အမရပူရၿမိဳ႕ေဟာင္းတြင္ တည္ရွိပါသည္။ ၎တို႔သည္ နိဗၺာန္၊ ရဟႏၱာ၊ ၀ိပႆနာစသည္ျဖင့္ နာမည္ႀကီးႀကီး စာလုံးႀကီးႀကီးမ်ား တြင္တြင္သုံးလ်က္ သူတို႔သည္သာလွ်င္ ျမန္မာျပည္သာသနာေတာ္ႀကီး၏ ဂုဏ္ေဆာင္ အရိယာ ဆရာ၊ တပည့္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း တြင္တြင္ႀကီး ေၾကညာေနၾကပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ဆရာက မည္သူမည္၀ါဟူ၍ပင္ ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္ျခင္းမရွိၾကေခ်။ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ အေၾကာင္းအခုိင္အမာရွိပါသည္။ ၎တို႔၏ စာအုပ္မ်ားကုိ အေၾကာင္းညီညြတ္ေသာအခါတြင္ ၾကည့္႐ႈသုံးသပ္ၾကလိမ့္မည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ေဆာင္းပါးတပုဒ္မွ်ကိုမူ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လထုတ္၊ ဓမၼရံသီမဂၢဇင္းတြင္ ျပည္သူမ်ား သတိထားႏုိင္ၾကရန္ အျမည္းသေဘာအျဖစ္ တင္ျပေပးခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။
ခ်စ္ငယ္ (ဒႆန) သည္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာ့႐ုပ္ျမင္သံၾကား MRTV-4 မွေန၍ ဗုဒၶစာေပဆုိင္ရာမ်ားကုိ ေဟာေျပာျပသသည္ အထိ ေအာင္ျမင္ေပါက္ေျမာက္ခဲ့ပါသည္။ (ယခုအခါ ယင္းအစီအစဥ္မ်ားကို ထုတ္လႊင့္ျခင္းကုိ မေတြ႕ရေတာ့ေပ။)
မိစၧာ၀ါဒ ကြင္းဆက္မ်ား
ႏိုင္ငံေတာ္ သီးျခား၀ိနည္းဓိုရ္အဖြဲ႔မွ အဓမၼ၀ါဒအျဖစ္ ၀ိနိစၧယခ်၊ ဆံုးျဖတ္ၿပီးေသာ မိစၧာ၀ါဒမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္ေသာအခါ အခ်ိဳ႕ေသာ မိစၧာ၀ါဒမ်ားသည္ တခုႏွင့္တခု ဆက္သြယ္မႈရွိေနသည္ကို ေတြ႔ရ၏။ ဥပမာ- ရွင္ဥကၠ႒- ၏ မိစၧာ၀ါဒအခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေရတာရွည္ ဦးမာလာ၀ရ၏ ၀ါဒ၊ ဦးပညာ၀ံသ၏ ဓမၼနီတိ၀ါဒ-တို႔မွ အခ်ိဳ႕ေသာ မိစၧာ၀ါဒမ်ား တူညီေနမႈ။ တဖန္ ယခုေနာက္ေပၚ မိုးျပာဂိုဏ္း၏ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ-ႏွင့္ ဦးေအးေမာင္၏ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒစာအုပ္မွ ေရးသားခ်က္မ်ားသည္ အထက္ပါ ရွင္ဥကၠ႒စေသာ အဓမၼ၀ါဒမ်ားႏွင့္ ထပ္တူနီးပါး တူညီေနသည္ကို ေတြ႔ရ၏။
မိုးျပာဂိုဏ္းသည္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ေသာနည္းျဖင့္ စည္း႐ံုးေဟာေျပာမႈ ျဖန္႔ခ်ိမႈ ျပဳသျဖင့္ သာမန္လူထု သိပ္မသိ၊ သိေသာအခ်ိန္တြင္လည္း မိစၧာ၀ါဒ-ဟု တၿပိဳင္နက္ သိလိုက္ရ၏။ ဦးေအးေမာင္၏ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒပါ အယူ၀ါဒမ်ားကိုကား တရား၀င္ျဖန္႔ခ်ိထားေသာ စာအုပ္ျဖစ္သျဖင့္ မိစၧာ၀ါဒမ်ားဟု မထင္ၾက။ ဟိုကဒီက ေျပာၾကသည့္တိုင္ အနည္းအက်ဥ္း လြဲေခ်ာ္မႈ-ဟု ထင္ၾက၏။ ထိုသို႔ထင္သူမ်ားအတြက္ ထိုစာအုပ္ပါ ၀ါဒမ်ားသည္ အနည္းအက်ဥ္း မွားယြင္းခၽြတ္ေခ်ာ္မႈသက္သက္ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္ရွိ ဗုဒၶ၀ါဒီ ပညာရွိမ်ား ႏွစ္လံုးစိတ္၀မ္း မေအးခ်မ္းႏိုင္ဘဲ စိတ္ဆင္းရဲခဲ့ရ၊ ေအာ့ႏွလံုးနာခဲ့ရေသာ မိစၧာ၀ါဒမ်ားကို ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ထားျခင္းျဖစ္ေၾ
(၁) လူေသလွ်င္လူသာျဖစ္သည္ဟူေသာ ၀ါဒ
ေတာင္တြင္းႀကီး ရွင္ဥကၠ႒-၏ လူေသလူျဖစ္စာအုပ္မွ-
(က) လူသားဆိုတဲ့ သတၱ၀ါ ေသဆံုးသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ အကယ္စင္စစ္ ျဖစ္ခြင့္ ျဖစ္စရာ ျဖစ္ဖို႔အလားအလာမ်ား ရွိခဲ့ေသးလွ်င္ လူမွတစ္ပါး အျခားဘာမွ ျဖစ္စရာ မရွိ။ (လူေသလူျဖစ္စာအုပ္ – ၄)
(ခ) လက္ရွိကမၻာေလာကတြင္ အထြတ္အထိပ္ျဖစ္ေသာ အႏၲိမအေျခအေနသုိ႔ ေရာက္၍ေနေသာ လူသားသည္ ေနာက္သို႔ ျပန္ဆုတ္၍ ဖုတ္ႏွင့္ၿပိတၱာ၊ တေစၧႏွင့္မင္စာ၊ ငရဲေကာင္ႏွင့္ တိရစၧာန္သတၱ၀ါမ်ား ျဖစ္ရန္အေၾကာင္း လံုး၀ မရွိေတာ့ေခ်။ (လူေသလူျဖစ္- ၃၃၁)
ဦးေအးေမာင္၏ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ- စာအုပ္မွ–
(က) တိရစၧာန္ဘံုသည္ မေကာင္းမႈျပဳေသာ သူတို႔၏ လားရာ အပါယ္ဘံုတခု ျဖစ္သည္ဟု ဗုဒၶစာေပမ်ား၌ ျပဆိုထားရကား ဗုဒၶသည္ ဘုရားမျဖစ္မီက ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ တိရိစၧာန္ျဖစ္ခဲ့သည္ ဆိုျခင္းမွာ အေၾကာင္းယုတၱိမရွိေခ်။ ဤေနရာ၌ ေအာက္ပါ ဗုဒၶေဒသနာကိုလည္း ကၽြန္ဳပ္တို႔ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ရန္ လိုအပ္၏။
“ရဟန္းတို႔၊ မဟာသမုဒၵရာ၌ မ်က္စိကန္းေသာ လိပ္တစ္ေကာင္သည္ ရွိ၏။ ထိုလိပ္ကန္းသည္ အႏွစ္တရာလြန္မွ တႀကိမ္သာလွ်င္ ေရေပၚသို႔ ေပၚတက္၏။ ထိုလိပ္ကန္းသည္ ေလတိုက္ေသာေၾကာင့္ ထိုမွဤမွ လြင့္ေမ်ာေနေသာ ထမ္းပိုး၌ လည္ပင္းကို လွ်င္ျမန္စြာ စြပ္မိရာေသး၏။ အပါယ္ဘံုရွိ သတၱ၀ါတို႔သည္ လူ၏အျဖစ္ကို ရျခင္းငွါ အလြန္ခဲယဥ္း၏။ အေၾကာင္းမူ အပါယ္ဘံုတို႔၌ တရားက်င့္ျခင္း၊ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳျခင္း တို႔သည္ မရွိကုန္။ တိရစၧာန္တို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း စားၾကကုန္၏။ အားနည္းေသာ သတၱ၀ါကို အားႀကီးေသာ သတၱ၀ါက စားေလ့ရွိ၏။” (မဇၥၽိမနိကာယ္၊ ဗာလပ႑ိတသုတ္) ဤေဒသနာအရ တိရစၧာန္သည္ လူ႔ဘ၀သုိ႔ ကူးေျပာင္းရန္ ထိုမွ်ခဲယဥ္းပါက ဗုဒၶသည္ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ တိရစၧာန္အျဖစ္ျဖင့္ ပါရမီျဖည့္ခဲ့သည္ဆိုေသာ စကားမွာ အေျခအျမစ္ မရွိလွေခ်။ (စာ-၁၅၇-၈)
(ခ) စင္စစ္ ေသၿပီးေနာက္ လူက တိရစၧာန္အျဖစ္သို႔ေသာ္လည္းေ
(၂) အဘိဓမၼာ ဘုရားေဟာမဟုတ္
အဘိဓမၼာကိုလည္း ဘုရားေဟာမဟုတ္ေၾကာင္း ရွင္ဥကၠ႒တို႔ အဖြဲ႔က ေအာက္ပါအတိုင္း ဆိုၾက၏။
(က) တစ္နည္းၾကည့္ျပန္လွ်င္ ပထမသံဂါယနာတင္တြင္ ဓမၼႏွင့္၀ိနယကို အာဂံုရြတ္ဆိုၾကသည္။ ဒုတိယ တတိယတို႔သည္လည္း အလားတူပင္ အာဂံုရြတ္ဆိုၾကသည္။ အဘိဓမၼာ မပါ၀င္ေသးေပ၊ စတုတၳသံဂါယနာ တင္၏ ေနာက္ပိုင္းက်မွ အဘိဓမၼာဟူ၍ ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ (ဗုဒၶ၀ါဒအေျခခံသင္တန္း၊ ၇၀)
(ခ) သီဟုိဠ္ေခတ္ ေစာေစာပိုင္းကပင္ အဘိဓမၼာပိဋကမွာ ထင္ရွားၿပီးျဖစ္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ေထရ၀ါဒီတို႔၏ အဘိဓမၼာစာေပစုသည္ ပိဋကတဆူအျဖစ္ စုစည္းတည္တန္႔ေနခ်ိန္မွာ တတိယသံဂါယနာ တင္ခ်ိန္ (ဘီစီ-၂၄၄) ထက္ ေနာက္မက်ႏိုင္ေခ်၊ သုိ႔စင္လ်က္ ရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသမေထရ္သည္ ဗုဒၶဘုရားသခင္ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၌ ၀ါတြင္သံုးလတိုင္ ေဟာၾကားခဲ့ေသာ အဘိဓမၼာ ၇-က်မ္းကို (ဗုဒၶမတညဴ) ဘုရားဉာဏ္ေဆာင္၍ ေရးသားသည္ဟု ယံုၾကည္လက္ခံထားၾကျခင္းမွာ ထားသူတို႔၏ သကၠာယအစြဲမွ်သာ ျဖစ္ရေခ်မည္။ (၎စာ- ၇၈)
(ဂ) ယင္းအဘိဓမၼာ ၇-က်မ္းကို ဗုဒၶဘုရားသခင္ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၌ ေဟာသည္ဟူေသာ အခ်က္မွာ အ႒ကထာဆရာ ရွင္ဗုဒၶေဃာသ၏ ထြင္လံုးပံုျပင္မွ်သာျဖစ္ေၾကာင္
ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒက်မ္းျပဳ ဦးေအးေမာင္ကလည္း ေအာက္ပါအတိုင္း သံေယာင္လိုက္ကာ ေထာက္ခံေရးသားခဲ့၏။
(က) အဘိဓမၼာက်မ္းမ်ားသည္ ပိဋကတ္သမိုင္း၌ ေနာက္ဆံုးေပၚေပါက္လာေသာ က်မ္းမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ယူဆရန္အေထာက္အထားမ်ား ရွိ၏။ ပထမႏွစ္ႀကိမ္ သဂၤါယနာတင္ေသာ ပါဠိေတာ္မ်ားတြင္ အဘိဓမၼာ ပါ၀င္သည္ဟု ၀ိနည္းစူဠ၀ါႏွင့္ မဟာ၀င္၊ ဒီပ၀င္က်မ္းမ်ား၌ ျပဆိုမထားေခ်။ (ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ-ႏွာ-၁၉)
(ခ) အခ်ိဳ႕ေသာပါဠိေတာ္တို႔၌ အဘိဓမၼာဟူေသာ ပုဒ္ကို ေတြ႔ရ၏။ သို႔ရာတြင္ သုတၱန္ပိဋကတ္၌လာေသာ ထို“အဘိဓမၼာ”သည္ လက္ရွိအဘိဓမၼာ ခုနစ္က်မ္းကို မရည္ညႊန္းဘဲ သုတၱန္ေဒသနာ မ်ားမွ နက္နဲေသာ တရားကို ဆိုလိုဟန္ရွိ၏။ ဗုဒၶေဒသနာမ်ားကို သုတၱ-ေဂယ်-ဂါထာ-ဇာတက စသည္ျဖင့္ အဂၤုတၱရနိကာယ္၌ ကိုးမ်ိဳးခြဲျခားထားရာ ဥပမာ- ဇာတကသည္ လက္ရွိ ၅၅၀- ဇာတ္နိပါတ္ကို ဆိုလိုျခင္း မဟုတ္ဘဲ နိကာယ္မ်ားမွ အခ်ိဳ႕၀တၳဳမ်ားကို ရည္ညႊန္း၏။ ထိုနည္းအတူ သုတၱန္ပိဋကတ္၌ ေတြ႔ရေသာ အဘိဓမၼာ သည္ သုတၱန္ေဒသနာေတာ္မ်ားကို အမ်ိဳးအစားခြဲျခားရန္ သံုးစြဲေသာ စကားျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ (ႏွာ-၁၉)
(ဥပမာ- ဇာတကသည္ လက္ရွိ ၅၅၀- ဇာတ္နိပါတ္ကို ဆိုလိုျခင္း မဟုတ္ဘဲ နိကာယ္မ်ားမွ အခ်ိဳ႕၀တၳဳမ်ားကို ရည္ညႊန္း၏။-ဟု ဘယ္ပေထြးက ေျပာသည္မသိ၊ “အပဏၰကဇာတကာဒီနိ ပညာသာဓိကာနိ ပၪၥဇာတကသတာနိ `ဇာတက`ႏၲိ ေ၀ဒိတဗၺံ။ -“အပဏၰဇာတ္ အစရွိကုန္ေသာ ငါးဆယ္အလြန္ရွိကုန္ေသာ ငါးရာေသာဇာတ္ေတာ္တို႔ကို ဇာတက-ဟူ၍ သိအပ္၏။”ဟု အ႒ကထာတြင္ ဆို၏။ ဥပမာေပးတာေတာင္ တလြဲ) ဤသို႔လွ်င္ ဦးေအးေမာင္၏ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒစာအုပ္သည္ ရွင္ဥကၠ႒၏ ၀ါဒမ်ားႏွင့္ တူညီေနပံု၊ လူေသလူျဖစ္၀ါဒကို ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ေနပံုကို မွန္းဆႏိုင္ေလာက္ပါၿပီ။ ဆက္လက္ႏိႈင္းယွဥ္ျပပါဦးမည္–
(၃) သံဂါယနာေျခာက္တန္ကို ေပါ့တန္ေသးသိမ္ေစမႈ
မိမိတို႔ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာသမိုင္းတြင္ သံဂါယနာ- တင္ျခင္းကိစၥသည္ အထူးအေရးပါလွ၏။ သံဂါယနာ မ်ားမရွိခဲ့လွ်င္ ေထရ၀ါဒ-ဟူ၍လည္း ရွိမည္မဟုတ္ပါ။ မွန္၏၊ ေထရ၀ါဒဟူသည္ ပထမသံဂါယနာ တင္ေတာ္မူေသာ အရွင္မဟာကႆပ-စေသာ မေထရ္ႀကီးမ်ား၏ လက္ခံသတ္မွတ္အတည္ျပဳ ထားသည့္အတိုင္း မျဖဳတ္မႏႈတ္ မျဖည့္မစြက္ဘဲ လိုက္နာက်င့္သံုးေသာ ၀ါဒျဖစ္၏။ သို႔ရာတြင္ ရွင္ဥကၠ႒၊ ဦးေအးေမာင္-စေသာ မိစၧာ၀ါဒီတို႔သည္ သူတို႔၏ ၀ါဒႏွင့္ ေထရ၀ါဒပိဋကတ္သည္ ေက်ာခ်င္းကပ္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ဆန္႔က်င္ေနရကား ေထရ၀ါဒပိဋကတ္သည္ ပထမသံဂါယနာတင္စဥ္ကအတိုင္း မျပဳမျပင္ စင္စင္ၾကယ္ၾကယ္ရွိသည္ဟု လက္မခံႏိုင္ၾကဘဲ ဗုဒၶဓမၼကို ထိခိုက္ေစႏိုင္ေသာ မိစၧာ၀ါဒမ်ား အေႏွာက္အယွက္မ်ား ေပၚေပါက္လာတိုင္း ဗုဒၶဓမၼကို ကာကြယ္ရန္ သံဂါယနာတင္ေတာ္မူၾကေသာ အရိယာမေထရ္ႀကီးမ်ားကိုမွ အားမနာဘဲ မိုက္႐ိုင္းသူမ်ားပီပီ သံဂါယနာ-ဟူသည္ ဘာမွ်အေရးမပါေလဟန္ ေအာက္ပါအတိုင္း လုပ္ႀကံေရးသားၾကကုန္၏။
(က) တတိယသံဂါယနာတင္ပြဲ၌ ပိဋကတ္သံုးပံုဟူ၍ ျဖစ္လာသည္မွာ ရွင္ေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္ သည္ သူေရးသားေသာ ကထာ၀တၳဳက်မ္းကို ထည့္လို၍ အဘိဓမၼာ ၇-က်မ္းဟု တင္သြင္း သံဂါယနာတင္ခဲ့ၾကဟန္ ရွိေလသည္။
ဤတတိယသံဂါယနာ၌ အၿပိဳင္ဟူ၍ ထင္ရွားတင္ရန္အေၾကာင္း မေပၚေပါက္ေတာ့ေခ်၊ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ အေသာကမင္းႀကီးက အကြဲကြဲေသာ သံဃာမ်ား၏ အလိုသို႔လိုက္၍ အမ်ားႀကိဳက္ျဖစ္ေစရန္ စုေပါင္းၿပီး တင္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ပိဋကတ္မွာ ဤသံဂါယနာမွစ၍ ျဗဟၼဏေဟာႏွင့္ ဗုဒၶေဟာတို႔ အတိအလင္း တရား၀င္ ေရာေထြးလာေတာ့၏။ ေထရ၀ါဒီဂိုဏ္းတို႔က မေက်နပ္ေသာ္လည္း မင္း၏အာဏာကိုု မဆန္႔က်င္လိုသျဖင့္ လိုက္ေလ်ာခဲ့ရ၏။ ဤအမွား၏ ဒဏ္ကို အစဥ္အဆက္ သာသနာသမိုင္းတေလ်ာက္ အေမြခံခဲ့ရ၏။ (နိကာယ္၏ နိကာယ္သမိုင္းေက်ာက္တိုင္မွ)
ဦးေအးေမာင္၏ ပရမ္းပတာ ေရးသားခ်က္မ်ားကိုလည္း ႐ႈပါဦး။
(က) သုတၱန္ႏွင့္ ၀ိနည္းပိဋကတ္မ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ မေရာက္မီက ေလးႀကိမ္တိတိ သဂၤါယနာတင္ၿပီး ျဖစ္သည္မွန္၏။ သို႔ျဖစ္ေစကာမူ ေထရ၀ါဒသမိုင္း၌ ထင္ရွားေသာ သဂၤါယနာေလးခုသည္ ပါဠိပိဋကတ္ကုိ ေလ့လာစိစစ္ေသာ သုေတသီပညာရွင္တို႔၏ အျမင္အားျဖင့္ မ်ားစြာအေရးပါလွသည္ မဟုတ္ေခ်။
(ခ) အျခားစဥ္းစားရန္ရွိသည္ကား သဂၤါယနာတင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ရဟန္းသံဃာ တစုတဖြဲ႕မွ်သာျဖစ္၍ သူတို႔ အတည္ျပဳေသာ ဗုဒၶေဒသနာမ်ားကို အျခားရဟန္းသံဃာတို႔က မည္မွ်လက္ခံ အသိအမွတ္ ျပဳပါသနည္းဟူေသာ အခ်က္ျဖစ္၏။
(ဂ) ထို႔အျပင္ သဂၤါယနာတင္ေသာ ရဟန္းသံဃာသည္ ေဒသနာမ်ားကို စုေပါင္းရြတ္ဆို႐ံုမွတပါး ေစ့ငုေသခ်ာစြာ ေလ့လာဆန္းစစ္မႈ၊ ေ၀ဖန္သံုးသပ္မႈျပဳေသာ လကၡဏာမရွိေခ်။ သို႔ျဖစ္၍ အေနာက္ႏုိင္ငံ ပါဠိသုေတသီပညာရွင္တို႔က ယခုလက္ရွိ ပါဠိပိဋကတ္၏ တစိတ္တေဒသမွ်သာ ပထမသဂၤါယနာ၌ အတည္ျပဳေသာ ပါဠိေတာ္မ်ား ျဖစ္တန္ရာသည္။ ထိုတစိတ္တေဒသသည္ပင္ ထိုသဂၤါယနာတင္ ပါဠိေတာ္မ်ားႏွင့္ ထပ္တူျဖစ္သည္ဟုဆိုရန္ ခိုင္မာလံုေလာက္ေသာ အေထာက္အထားမရွိဟု ယူဆၾက၏။ (ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ- ၂၂-၂၃)
(၄) ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကို မယံုၾကည္မႈ
ရွင္ဥကၠ႒ႏွင့္ အေပါင္းအပါတစုသည္ ျမတ္ဗုဒၶသည္ သိစရာမွန္သမွ် တစမက်န္ သယမၻဴဉာဏ္ျဖင့္ အမွန္အတိုင္း သိေတာ္မူသည္ဟု လက္မခံႏိုင္ၾက။ သာမန္ဉာဏ္ႀကီးရွင္ တေယာက္အျဖစ္
(က) အ႒ကထာဆရာတို႔သည္ ဗုဒၶ၏ ဂုဏ္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ခ်ီးေျမႇာက္ေရးသားရာ၌ ထိုသဗၺညဳတဉာဏ္ ရရွိသည္ဆိုေသာ တိတၳိဆရာႀကီးတို႔ကို အညံ့မခံလိုသည္ကတေၾကာင္း၊ ဗုဒၶကို အျခားအရိယာပုဂၢိဳလ္တို႔ႏွင့္ ခြဲျခားထားလိုေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶသည္ ဘာမဆို အၾကားအျမင္ အသိရွိေသာ သဗၺညဳတဉာဏ္ ရရွိသည္ဟု ျပဆိုၾကဟန္တူ၏။
(ခ) ၀ိဇၨာသံုးပါးသည္ ရဟႏၲာတိုင္း ရရွိေသာ အသိဉာဏ္ ျဖစ္၏။ ဤသို႔ ဆိုပါမူ ဗုဒၶႏွင့္ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ တို႔သည္ မည္သို႔ ျခားနားပါသနည္း။ (အမွန္တရား သုေတသန အမွတ္ (၁) စာေစာင္)
ဦးေအးေမာင္ကလည္း အလားတူ ယူဆ၏။ သူ၏ ေရးသားခ်က္မ်ားကိုလည္း ႐ႈပါဦး။
(က) အ႒ကထာ၌ အထူးျပဆိုထားေသာ ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္မွာ သဗၺညဳတဉာဏ္ျဖစ္၏။ သံယုတၱနိကာယ္၌ ေကာသလမင္းက ေမးေလွ်ာက္၍ ဗုဒၶက မိမိ၌ သဗၺညဳတဉာဏ္ရွိသည္ဟု မိန္႔ၾကား၏။ သို႔ရာတြင္ ထိုသဗၺညဳတဉာဏ္သည္ မည္သို႔ေသာ ဉာဏ္မ်ိဳးျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပေတာ္မမူေခ်။ အ႒ကထာဆရာတို႔ကမူ အၿမဲထာ၀ရ ဘာမဆို ၾကားျမင္သိရွိေသာ ဉာဏ္မ်ိဳးျဖစ္သည္ ဆို၏။ (ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ-၃၃၁)
(ခ) ဤဗုဒၶေဒသနာအရ သဗၺညဳတဉာဏ္မွာ သိသင့္သိအပ္ေသာ တရားအားလံုးကို ထိုးထြင္းသိျမင္မႈ၊ (၀ါ) ၀ိဇၨာသံုးပါးကို ထိုးထြင္းသိေသာ ဉာဏ္အျမင္ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွား၏။ ၀ိဇၨာသံုးပါးသည္ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္တိုင္း ရရွိေသာ ဉာဏ္ျဖစ္၏။ အ႒ကထာဆရာတို႔သည္ ဗုဒၶကို ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္တို႔ႏွင့္ ခြဲျခားလိုေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶ၏ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ထာ၀ရ အၾကားအျမင္အျဖစ္ျဖင့္ ဖြင့္ဆိုေရးသားခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ေပမည္။ (စာ- ၃၃၂)
(ဂ) ဤသို႔ျဖင့္ ဗုဒၶႏွင့္ ရဟႏၲာတို႔တြင္ ဆရာႏွင့္တပည့္၊ (၀ါ) ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ေနာက္လိုက္တို႔၏ ေနရာက႑ ျခားနားမႈမ်ိဳးမွတပါး အျခားျခားနားမႈမ်ား ရွိေၾကာင္း ယူဆရန္ ေဒသနာအေထာက္အထား မရွိေခ်။ (စာ-၃၃၃)
(၅) ေစတီ႐ုပ္ပြား ကိုးကြယ္မႈ
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ဟု ေခၚဆိုစရာ အမွတ္လကၡဏာ မက်န္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ပရမ္းပတာ ေျပာဆိုခ်က္မ်ားကို ႐ႈပါဦး။
(က) ၀တ္ထည္ဖ်င္ခင္းကို သကၤန္းဟူ၍ မခြဲျခားေတာ့ဘဲ အ၀တ္ဟူ၍ တသားတည္း ျမင္ၾကေလၿပီ၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ရဲ႕ ဆံပင္တည္းဟူေသာ အေမြးသည္ ျမင္းၿမီးထက္ပို၍ အနာေရာဂါကို ေပ်ာက္ေစႏိုင္သည္ဟူေသာ ဥပါဒါန္ကိုလည္း ယခုေခတ္၌ ေတာ္လွန္္ၾကေလၿပီ၊ ယခုအခါ၌ ျမင့္ျမတ္ေသာ ဓာတ္ေတာ္ ေမြေတာ္-စသည္တို႔ကို ဘာသာေရးအမႈိက္သ႐ိုက္မ်ား ျဖစ္သည္ဟု ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေသခ်ာထင္ထင္ သိျမင္ၾကကုန္ၿပီ။ (လူေသလူျဖစ္-၈၁)
(ခ) ဆီမီးအခိုးတိုင္ ထြန္းညႇိျခင္း၊ ပူေဇာ္ျခင္း၊ ဒူးေထာက္႐ိုက်ိဳး ရွိခိုးျခင္း၊ ေၾကးစည္ေခါင္းေလာင္း ထိုးျခင္း၊ ဓမၼသီခ်င္း က်ဴးရင့္ျခင္း၊ ဂုဏ္ေတာ္ ရြတ္ဖတ္ျခင္း၊ ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္း၊ ဆုေတာင္း ပတၳနာျပဳျခင္းျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ရေသာ နတ္တို႔ ဘုရားတို႔ကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ယံုၾကည္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။ (လူေသလူျဖစ္-၁၂၇)
(က) မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္၌ ဗုဒၶဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ေစတီတည္ထိုက္ေၾကာင္း ၊ ဗုဒၶဖြားရာ၊ ဘုရားျဖစ္ရာႏွင့္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳရာဌာနမ်ားသို႔ ဘုရားဖူးသြားေသာ သူတို႔သည္ နတ္ျပည္သုိ႔ ေရာက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထား၏။ ဤစကားမွာ မိမိအား ပုဂၢိဳလ္စြဲၾကည္ညိဳမႈကို ဆန္႔က်င္ေသာ ဗုဒၶ၏စကား သို႔မဟုတ္ သဂၤါယနာတင္ ရဟန္းသံဃာ၏ စကားမျဖစ္ႏိုင္ေခ်။ ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ရာေက်ာ္ေလာက္မွ သုတၱန္ပိဋကတ္ကို ျပင္ဆင္တည္းျဖတ္ေသာ ဆရာတို႔၏ စကားျဖစ္ရေပမည္။ (ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ- ၃၃၄)
(ခ) ယေန႔ ျမန္မာဗုဒၶ၀ါဒီ လူထု၏ ဘာသာေရးနယ္ပယ္၌ အက်ံဴး၀င္ေသာ သရဏဂံုသံုးပါး၊ ဂါထာပရိတ္ ရြတ္ဖတ္မႈ၊ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူ ပူေဇာ္မႈ၊ ဘုရားေစတီ မြမ္းမံျပင္ဆင္မႈ စသည္တို႔သည္ မူလဗုဒၶ၀ါဒႏွင့္ အံမ၀င္ဘဲ မဟာယာန၀ါဒႏွင့္ ပိုမိုနီးစပ္ေၾကာင္း သတိျပဳသင့္ေပသည္။ (စာ- ၃၆၇)
ဤမွ်ဆိုလွ်င္ပင္ ဦးေအးေမာင္၏ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ-စာအုပ္ႀကီးသည္ အဓမၼ၀ါဒမ်ားကို ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ထားေသာ စာအုပ္ႀကီးျဖစ္ေၾကာင္း ေပၚလြင္ေလာက္ၿပီဟု ယူဆပါသည္။ (သူတို႔၏ ေရးသားခ်က္မ်ား မဟုတ္မမွန္ေၾကာင္း၊ ဘက္လုိက္ေသာ အျမင္မ်ား၊ အလ်င္စလုိ ေကာက္ခ်က္ခ်မႈမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုပါက “လူေသလူျဖစ္ ၀ါဒါႏု၀ါဒ၀ိနိစၧယ- (ေထရ၀ါဒစြယ္စံုက်မ္း)” စာအုပ္ႀကီးကို ဖတ္႐ႈပါဟု ညႊန္းလိုပါသည္။)
“ရဟန္းတို႔၊ သူတပါးတို႔သည္ ငါ၏ အျပစ္ကိုျဖစ္ေစ၊ တရား၏ အျပစ္ကိုျဖစ္ေစ၊ သံဃာ၏ အျပစ္ကိုျဖစ္ေစ ေျပာၾကရာ၌ “ဤစကားသည္ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း မဟုတ္၊ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း မမွန္၊ စင္စစ္အားျဖင့္ ဤအျပစ္သည္ ငါတို႔၌ ထင္ရွားမရွိ” ဟု မဟုတ္သည္ကို မဟုတ္သည့္အတိုင္း သင္တို႔ ေျဖရွင္းရမည္။” (ဒီ။ ျမန္၊ ၁။၁၁။)
ေရးသားသူ-
အရွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ)
ပထမဦးဆံုး အြန္လိုင္းမွ ျမန္မာႏုိင္ငံသာသနာကုိ ဖ်က္ဆီးေနေသာ ဆုိက္မ်ား
၁။ ။ http://sayamvasi.googlepages.
၂။ ။ http://www.yatanar.co.cc/ ရတနာ
၃။ ။ http://human-buddha.blogspot.
၄။ ။ http://buddhismabc.blogspot.
၅။ ။ http://toiletwall.ning.com/ ဘာသာေရးေဆြးေႏြးခန္း
၆။ ။ http://forums.
၇။ ။ http://www.mandalaygazette.
၈။ ။ http://azai.mmgenius.com/ အပါယ္ရတနာ
၉။ ။http://www.dhammaviharri.org/
ေဖာ္ျပပါဆုိဒ္မ်ားသည္ အဓမၼ၀ါဒ အျဖစ္သတ္မွတ္ထားေသာ မုိးျပာ၀ါဒမ်ားကို ျဖန္႔ေ၀ေနေသာ ဆုိဒ္မ်ားျဖစ္ပါသည္။
မိုးျပာဂိုဏ္း၏ ေဟာေျပာခ်က္အခ်ဳိ႕ ႏွင္႔ သူတုိ႔၏ ထုတ္ေ၀ျပီးေသာ စာအုပ္မ်ား
မိုးျပာဂိုဏ္း၏ ေဟာေျပာခ်က္အခ်ဳိ႕
၁) ေကာင္းတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မေကာင္းတာပဲျဖစ္ျဖစ္ တခါလုပ္မိရင္ ထပ္ထပ္လုပ္ခ်င္တယ္။ ဒီကံႀကီးက ကုိယ့္ကုိ ရစ္ပတ္ေနၿပီ။ ဒီလူမလြတ္လပ္ေတာ့ဘူး။
(၂) ဘုရားရဲ႕ နတ္အရေကာက္ဟာ မိုးေပၚကသူေတြ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေပၚလြင္တယ္။
၃) ဒီေလာက္တန္ဖိုးမ်ား ဒါနႀကီးအတြက္ ဘုရားေဟာတဲ့ တဂါထာတည္းမွာ နတ္ျပည္လည္း မပါဘူး။ လူ႕ ျပည္လည္း မပါဘူး။ ငရဲလည္း မပါဘူး။ ေနာင္ဘ၀လည္း မပါဘူး။ ဒါနအက်ဳိးကုိ ဘုရားက နတ္ျပည္လို႔ မေဟာဘူး။
၄) ဘုရားက လူကုိသတ္မွ ပါဏာတိပါတလို႔ ေဟာတယ္။ တိရစၦာန္သတ္ရင္ ကံမထိုက္ပါဘူး။ အစိုးရပစၥည္းဟာ လူ႕ပစၥည္းမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒါကုိ ခိုးလို႔ ကံမထိုက္ဘူး။ ကာမဂုဏ္မွားယြင္းက်က္စားမႈဟာ ကုိယ့္ကာမပုိင္မဟုတ္သူကုိ ေမထုန္ျပဳမႈလို႔ အဓိပၸာယ္ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကုိယ့္ဘ၀မဟုတ္တဲ့အရာေတြကုိ မမွန္တာေျပာလည္း လိမ္ရာမက်ဘူး။ မုသာ၀ါဒမျဖစ္ဘူး။ လိမ္ေကာင္းတယ္။ မူးေအာင္မေသာက္ရင္ အရက္ေသာက္တာက မိတ္ေဆြေပါလို႔ စီးပြားျဖစ္ေတာ့ အက်ဳိးေတာင္ ရွိပါေသးတယ္။ ဒီလိုေသာက္တာကုိ ဘုရားက သုရာေမရယလို႔ ေဟာတာမဟုတ္ဘူး။
၅) နတ္ျပည္ရဲ႕ တည္ရာက ျမင္းမိုရ္ေတာင္ပဲ။ သည္ေတာင္ဟာ ကမၻာ့ပထ၀ီမွာ တကယ္မရွိတဲ့ေတာင္ပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ သည္ေလာက္ ယုတိၱမဲ့တဲ့အရာလို႔ပဲ ေျပာပါရေစ။
၆) ဘယ္တရားမွ မရခ်င္ေန။ ေရွ႕ဘ၀၊ ေနာက္ဘ၀ကုိေတာ့ မေတြးရဘူး။ ေရွးဘ၀၊ ေနာက္ဘ၀ ေတြးတဲ့သူဆိုရင္ မိစၦာဒိ႒ိိလို႔ ဆိုၿပီးသကာလ က်ဳပ္တို႔နဲ႔ ပဋိပကၡအရာမွာ ရွိတယ္။
၇) ဆ႒သံဂါယနာတင္ပြဲဟာ ဦးႏုနဲ႔ ဖဆပလအဖြဲ႕တို႔၊ ဦး၀ိစိတၱတို႔၊ မဟာစည္တို႔၊ ေညာင္ရမ္းတို႔ ဂုဏ္သိကၡာေတြရတာကလြဲလို႔ တျခားအက်ဳိးကေတာ့ မေျပာေလာက္ပဲ ျဖစ္တယ္။
၈) အရဟံဆိုပါေတာ့။ ေအး သည္စာေတြက သိပ္ျမင့္တယ္။ တို႔လူေတြနဲ႔ မတန္ဘူး။ မတန္မရာေတြကုိ တို႔လူေတြက ရြတ္ဆိုေနမိၾကတာပဲ။ သည္စာေတြဟာ စိတၱဇအျပစ္ျဖစ္တယ္။ ဘုရားကုိ အထင္ေရာက္သြားေတာ့ စိတၱဇအျပစ္ျဖစ္ေစတယ္။ အျပစ္ကႀကီးတယ္။ ဗုဒၶဘာသာမဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ျဖစ္တယ္။
၉) တရားဓမၼေဆြးေႏြးတဲ့အခါ ပရမတ္ေတြအေၾကာင္း မေျပာေစခ်င္ပါဘူး။ ပရမတ္ေတြဟာ တရားမဟုတ္လို႔ပါပဲ။
၁၀) သည္လိုဆိုရင္ သည္စာသင္တိုက္ႀကီးေတြက တလြဲျဖစ္ထြန္းေနတာမို႔ ဗုဒၶဘာသာတရားဓမၼအရ လိုလားစရာ မဟုတ္ဘူး။
၁၁) လူသားေလွ်ာက္ရမည့္လမ္းဟူသည္ ဘုရားသခင္၏ အေစအပါးအျဖစ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္း မဟုတ္။ မိမိကုိယ္ကုိ မိမိကပင္ ဘုရားသခင္အျဖစ္ ခန္႔အပ္လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
၁၂) ေလးသေခ်ၤ၊ ကမၻာတစ္သိန္း ပါရမီျဖည့္က်င့္ၿပီးမွ ေပၚထြန္းလာေသာ ဗုဒၶသည္ မွားယြင္းေသာေၾကာင့္ မိစၦာသမၼာသမၺဳဒၶျဖစ္သည္။ လက္ရွိ ပစၥဳပၸန္ဘ၀တစ္ခုတည္း၌ ဉာဏ္ျဖင့္ ေဖာက္ထြင္းသိျမင္ေသာ ဗုဒၶသာလွ်င္ သမၼာသမၺဳဒၶျဖစ္သည္။ ဘ၀သံသရာဟူသည္မရွိ။ ပစၥဳပၸန္ဘ၀တစ္ခုသာ ရွိသည္။
၁၃) ေဂါတမဘုရားရွင္သည္ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးျခင္း၊ ေရဘုဥ္းေပးျခင္းေၾကာင့္ ကိေလသာမကုန္ေသး။ ေလာဘ။ တဏွာ၊ ကိေလသာရွိေသးသည္။
၁၄) ဗုဒၶသည္ မာရ္နတ္၏ သမီး နတ္သမီးသုံးေယာက္ႏွင့္ ေပ်ာ္ပါးစံစားရန္ စိတ္ကူးမိေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသျဖင့္ ကိေလသာ မကုန္ေသးဟု ဆိုရမည္။
၁၅) ပါဏာတိပါတသိကၡာပုဒ္အရ လူ႕အသက္သတ္မွ အျပစ္ရွိသည္။ တိရစၦာန္မ်ားအသက္ကုိသတ္လွ်င္ ငရဲမႀကီးေခ်။ အေၾကာင္းမူ ဗုဒၶသည္ အသားစားျခင္းကုိ ခြင့္ျပဳထားေသာေၾကာင့္ သတၱ၀ါ၏ အသက္သတ္ျခင္းကုိလည္း ခြင့္ျပဳရာ ေရာက္သည္။
၁၆) ပုဂၢလိကတဦးတည္းပုိင္ ပစၥည္းကုိ ခိုးယူလုယက္ျခင္းသည္ အျပစ္ရွိသည္။ အမ်ားပုိင္ပစၥည္းကုိ ခိုးယူလွ်င္ ပုိင္ရွင္ျဖစ္သူမ်ားမွာ ထိခုိက္နစ္နာမႈမရွိေသာေၾကာင့္ အျပစ္မရွိ။
၁၇) ကာမပုိင္အမ်ဳိးသမီးကုိ သေဘာတူေပ်ာ္ပါးရာ၌ အျပစ္မရွိ။ ဆႏၵကုိ ျဖည့္စြမ္းေပးေသာေၾကာင့္ ကုသုိလ္ပင္ျဖစ္ႏုိင္သည္။
၁၈) မိမိတဦးတစ္ေယာက္ အက်ဳိးအတြက္ လိမ္လည္ေျပာလွ်င္ အကုသုိလ္ျဖစ္သည္။ အမ်ားေကာင္းက်ဳိး အတြက္ လိမ္လည္လွ်င္ အျပစ္မရွိ။
မိုးျပာဂိုဏ္းမွ တရားမ၀င္ ထုတ္ေ၀ျဖန္႔ခ်ိထားသည့္ စာအုပ္ေပါင္းမွာ ၆၀ ေက်ာ္ရွိၿပီး ၎တို႔မွ အခ်ဳိ႕မွာ -
၁။ ၀ိမုတိၱေဒသနာ ေခၚ လြတ္လပ္ေရးေဒသနာ (စာမ်က္ႏွာ ၁၁၀၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၆)၊
၂။ ဘုရား(စာမ်က္ႏွာ ၂၂၈)၊
၃။ ဘာသာတရားမ်ားအေၾကာင္း ေယဘူယ်ႏႈိင္းယွဥ္ခ်က္ (စာမ်က္ႏွာ ၅)၊
၄။ ဓမၼပူဇာ (စာမ်က္ႏွာ ၂၄၇)၊
၅။ စိတ္စိတ္ျဖာျဖာ ဥပါဒါနကၡႏၶာ (စာမ်က္ႏွာ ၁၆၃)၊
၆။ ဓမၼ (စာမ်က္ႏွာ ၃၉၀၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၃၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၀ ရက္။ အထိမ္းအမွတ္စာအုပ္)၊
၇။ မိုးျပာေက်ာင္းမွ ေပးစာမ်ား-၁(မိုးေပါက္က်ေခ်ာင္) (စာမ်က္ႏွာ ၄၄၉၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၁၃၅၂)၊
၈။ ဘာသာတရားကေပးေသာ ဆုလာဘ္
(စာမ်က္ႏွာ ၄၆၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၃၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၀ ရက္။ အထိမ္းအမွတ္ စာအုပ္)၊
၉။ တဏွာရွင္းတမ္း (စာမ်က္ႏွာ ၄၀၀၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၁၉၉၆)၊
၁၀။ ဓမၼကထာ (စာမ်က္ႏွာ ၂၃၂၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၅)၊
၁၁။ ဓမၼ၀ိဟာရီေငြရတုပူဇာ (စာမ်က္ႏွာ ၂၂၄၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၈၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၀ ရက္။ အထိမ္းအမွတ္)
၁၂။ လြတ္လပ္တဲ့သူ (စာမ်က္ႏွာ ၃၉၉၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၆)၊
၁၃။ ဉာဏကထာ (ပထမအုပ္) (စာမ်က္ႏွာ ၃၅၆)၊
၁၄။ မဟာေပါ႒က (ပထမတြဲ) (စာမ်က္ႏွာ ၃၉၄/၂၀၄/၃၀၂= စုစုေပါင္း = ၁၁၀၀)၊
၁၅။ အရိယေ၀ါဟာရ ေဉယ်ဓမၼတၳကထာ (စာမ်က္ႏွာ ၁၁၁၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၆)၊
၁၆။ နိဗၺာန္ကုိသြား ေနာက္ဆုံးရထား (စာမ်က္ႏွာ ၉၉၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၅)၊
၁၇။ ဗုဒၶဘုရားသာသနာႏွင့္ျမန္မာျပည္ (စာမ်က္ႏွာ ၇၁၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၆)၊
၁၈။ အရိယသစၥကထာ (စာမ်က္ႏွာ ၂၇၉၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၅)၊
၁၉။ ဥတၱရိမႏုႆဓမၼဒႆစာစဥ္-၁ (စာမ်က္ႏွာ ၇၀၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၁၃၆၄၊ သကၠာယမိစၦာဒိ႒ိမွ သမၼာဒိ႒ိသုိ႔-မိစၦာဒိ႒ိႏွင့္ သမၼာဒိ႒ိ-ဗုဒၶဘုရားရဲ႕ ေလာကအျမင္မိတ္ဆက္ – သုံးမ်ဳိးစု)၊
၂၀။ ဥတၱရိမႏုႆဓမၼဒႆန စာစဥ္-၂ (စာမ်က္ႏွာ ၇၁၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၃၊ ဗုဒၶဘာသာက မယူေသာ မိစၦာဒိ႒ိမ်ား- ကမၼႆကတာသမၼာဒိ႒ိဉာဏ္-ေရွ႕ဘ၀ေနာ
၂၁။ သဒၶမၼသုံးျဖာ (ပထမတြဲ) (စာမ်က္ႏွာ ၂၀၆၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၂)၊
၂၂။ သဒၶမၼသုံးျဖာ (ဒုတိယတြဲ) (စာမ်က္ႏွာ ၂၀၇ မွ ၃၄၇၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၂)၊
၂၃။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသစၥာ ဓမၼစၾကာေဒသနာ (စာမ်က္ႏွာ ၃၉၆၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၁၃၅၆)၊
၂၄။ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာလမ္းညႊန္ (စာမ်က္ႏွာ ၁၂၉၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၂)၊
၂၅။ ေတာစကားေတာင္စကား (စာမ်က္ႏွာ ၃၉)၊
၂၆။ အရိယသစၥဓမၼေပတံ (စာမ်က္ႏွာ ၂၅၅၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၇)၊
၂၇။ သကၠာယဒိ႒ိရွင္းတမ္း (စာမ်က္ႏွာ ၂၈၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၈)၊
၂၈။ ဘာသာတရားဆိုတာ ဘာလဲႏွင့္ လြန္က်ဴးမႈကုိ ဘယ္လိုနားလည္ရမလဲ (စာမ်က္ႏွာ ၇၂၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၂)၊
၂၉။ နိဗၺာန္ႏွင့္ သကၠာယမိစၦာဒိ႒ိ (စာမ်က္ႏွာ ၈၆၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၀)၊
၃၀။ ဓမၼစၾကာညႊန္ျပခ်က္ (စာမ်က္ႏွာ ၁၇၂၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၃)၊
၃၁။ လူသားေလွ်ာက္ရမည့္လမ္း (စာမ်က္ႏွာ ၆၀)၊
၃၂။ လူသားမွန္သမွ် က်င့္ပြားဖြယ္ရာ ပုညႀကိယာ၀တၳဳဆယ္ျဖာ (စာမ်က္ႏွာ ၁၂၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၆)၊
၃၃။ ဓမၼ၀ိဟာရာရာမမိုးျပာျခံမွ ေပးစာႏွစ္ေစာင္တြဲ (စာမ်က္ႏွာ ၃၂၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၇-၂၀၀၈)၊
၃၄။ ဓမၼ၀ိဟာရီသို႔ ဦးခုိက္ျခင္း (စာမ်က္ႏွာ ၁၆)၊
၃၅။ မိလိႏၵပဉာႇ၀တၳဳဘယ္လဲ (စာမ်က္ႏွာ ၃၁၂၊ ျပန္လည္ကူးယူထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၁၃၆၄)၊
၃၆။ ၀ိသုဒိၶမဂ္ဘယ္လဲ (စာမ်က္ႏွာ ၄၀၈၊ ျပန္လည္ကူးယူထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၁၃၆၄)၊
၃၇။ နိဗၺာနဒီပနီဘယ္လဲ (စာမ်က္ႏွာ ၂၃၀၊ ျပန္လည္ကူးယူထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၁၃၆၄)တို႔ ျဖစ္ပါသည္။
ဦးဉာဏ၏ စာေရးသားသည့္ အမည္ခြဲမ်ားမွာ
- သွ်င္မိုးျပာ (ခ)ရွင္မိုးျပာ
(ခ) အရွင္ဉာဏ (ခ) ရွင္ဉာဏ (ခ)ဉာဏ
(ခ)ဓမၼ၀ိဟာရီ (ခ) ဓမၼ၀ိဟာရီအရွင္ဉာဏ (ဂ) ဓမၼ၀ိဟာရီရွင္ဉာဏ (ခ) ဓမၼ၀ိဟာရီဉာဏ (ခ) ဓမၼ၀ိဟာရီ ရွင္မိုးျပာ (ခ)
ဘႀကီး၀ိဟာရီ ( www.forums.myanmarcommunity.
(ခ) အႏုပါဒါ (ခ) ေဗာဓိဉာဏ (ခ) ေမာင္ဉာဏ္ထက္ (ခ) ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒဗုဒၶဘာသာပု႐ုသွ် (ဘုရား)
(ခ) ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။ )
ပါဏာတိပါတ အရ မသတ္ရဘူးဆိုတာ လူအသက္ပဲ ေဟာတာျဖစ္တယ္။ ဟူေသာေဟာေျပာေရးသားခ်က္ကုိ ေျဖရွင္းခ်က္
ပါဏာတိပါတ အရ မသတ္ရဘူးဆိုတာ လူအသက္ပဲ ေဟာတာျဖစ္တယ္။ ဟူေသာေဟာေျပာေရးသားခ်က္ႏွင့္စပ္
ဘုရားရဲ႕ သမာတဲ့အျပဳအမူထဲက အသက္ေရွာင္မႈဆိုတာ လူအသက္သတ္တာ ေရွာင္မႈလို႔ အဓိပၸါယ္ ထင္ရွားတယ္။ ဘုရားေဟာတဲ့ အသက္သတ္ရဲ႕ အနက္ဟာ ေရာဟိတသကို ေဟာခ်က္ လငမႈ ဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္ေဟာခ်
(ဘုရားစာအုပ္၊စာ-၁၃၀)
ဒါနဲ႔စပ္လို႔ ေတြးစရာရွိပါတယ္။ ဘုရားေဟာ ဒီလိုမဟုတ္ဘူး ထင္တယ္လို႔ပါပဲ။ လူသိမ်ားတာက ဘုရားဟာ သတ္မႈကေရွာင္ရမယ္ အသက္ကိုအားလံုးရဲ႕ အသက္အျဖစ္ေဟာ
(ဘုရားစာအုပ္၊စာ-၁၃၁)
ဒါေတြေၾကာင့္ဘုရားရဲ႕ မသတ္ရမယ့္အခ်က္ရဲ႕ အနက္ဟာ လူ႔အသက္ပဲျဖစ္တယ္။အျခားအေကာင္ပေလာင္ေတြရဲ႕အသက္မဟု
ဒါေၾကာင့္ဒီကေန႔ ဗုဒၵဘာသာေတြ အသားစားေရွာင္မႈဟာ ဘုရားနဲ႔ လားလားမွ်မဆိုင္ဘူး။ ဘုရားက အသားစားတာကို ခြင့္ျပဳခဲ့တယ္ ဒါကိုေထာက္ရင္ ေရွာင္ရွားရမယ့္ အသက္ဟာ အသက္အားလံုး မဟုတ္ဘူးလို႔ ေပၚလြင္တယ္။ စားတာဟာ သတ္တာမဟုတ္ေပမယ့္ သတ္တာကို သြယ္ဝိုက္အားေပးတာပဲ။ မသတ္သင့္ဘူးဆိုရင္ မစားသင့္ဘူးလို႔ ပညတ္တန္ရာတယ္။ မပညတ္တာကိုေထာက္ရင္ မသတ္ရမယ့္ အသက္ဟာ အားလံုးမဟုတ္လို႔ပဲ။ အဲ့သည့္အခ်က္ေတြအရ ဘုရားရဲ႕သတ္မႈက ေရွာင္ၾကဥ္ရမယ့္အသက္ဟာ
လူအသက္ပဲဆိုတာ ထင္ရွားတယ္။
(ဘုရား၊ စာ-၁၃၉)
ဒါေၾကာင့္ ဓမၼမွာဘုရားရဲ႕ မသတ္ေကာင္းတဲ့အသက္ ေဟာခ်က္ဟာ လူ႔အသက္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ဘုရားေဟာတဲ့ သီလမွာပါတဲ့ မသတ္ဘူးဆိုတဲ့အသက္ဟာ လူ႔အသက္ပဲျဖစ္တယ္။ အျခားအေကာင္ပေလာင္ေတြရဲ႕ အသက္ေတြ အက်ံဳးမဝင္ပါဘူး။ လူမဟုတ္သူေတြရဲ႕ အသက္သတ္ျဖတ္မႈဟာ ဓမၼအရာမဝင္တဲ့ အမႈသာျဖစ္တယ္။ မေျပာပေလာက္တဲ့အမႈေပါ့။ သို႔မဟုတ္ အမႈမေျမာက္တဲ့ အမႈျဖစ္တယ္။ (ဘုရား၊ စာ-၁၄၂)
ဘုရားဟာ ဂရုဓမၼသီလမွာပါတဲ့ အသက္သတ္ေရွာင္ရွားမႈ အဓိပၸါယ္ကို အလြန္အခ်က္က်က်ေဟာေျပာသူျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေဟာေျပာခ်က္ဟာ လူလက္လွမ္းမီပါတယ္။ လူမလိုက္ႏိုင္ေအာင္ မက်ယ္ဝန္းပါဘူး။ ပိုးသတ္ေဆး၊ သားစား တိရိစၦာန္ ဒါေတြဟာ လူနဲ႔ မကင္းတာေတြဘဲ ဒါေတြကို လူေရွာင္ရွားရမယ္ ဆိုရင္ လူက႑ဟာ က်ဥ္းေျမာင္းလာလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒါေတြဟာ လူလက္လွမ္း မမွီတာေတြပဲ။
(ဘုရား၊ စာ-၁၄၂/၁၄၃)
…………………………………..
ေျဖရွင္းခ်က္……
အရွင္ဉာဏ၏ အထက္ပါေဟာေျပာခ်က္သည္ ပါဏာတိပါတအရ မသတ္ရဟူသည္လူ႔အသက္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုထာ
ေထရဝါဒ ပိဋကတ္က်မ္းစာတို႔တြင္ ပါဏာတိပါတဟူေသာ ပုဒ္ကို -
ပါဏႆ အတိပါေတာ ပါဏာတိပါေတာ၊ ပါဏဝေဓါ ပါဏဃာေတာတိဝုတၱံ ေဟာတိ ၊ ပါေဏာတိေစတၳ ေဝါဟာရေတာ သေတၱာ ၊ ပရမတၳေတာ ဇီဝိတိႃႏၵိယံ ။
(သံယုတ္အဌကထာ၂၊၁၃၃။
မဇၨ်ိမပဏၰာသအဌကထာ၊၁၊၂၀၁။
ပဋိသံ၊အဌကထာ၊၁၊၂၀၃။)
သတၱဝါ ဇီဝိတိေႃႏၵကို လ်င္စြာခ်ျခင္းေၾ
သတ္လွ်င္ ပါဏာတိပါတ ျဖစ္ပါသည္။
ဤေနရာ၌ ပါဏာတိပါတကံ ေျမာက္ေသာတရားမ်ားကို ျမန္မာလုိသာ ေရးသား ထုတ္ျပပါမည္။ ပါဏာတိပါတကံ ၌
၁။ အသက္ရွိသတၱ၀ါျဖစ္ျခင္း၊
၂။ သတၱ၀ါဟူေသာ အမွတ္လည္းရွိျခင္း။
၃။ ေသေစလုိေသာ စိတ္ရွိျခင္း၊
၄။ သတ္အံ့ေသာ လုံးလ ပေယာဂရွိျခင္း၊
၅။ လုံးလပေယာဂေၾကာင္႔ ေသျခင္း ဟူေသာ အဂၤါ (၅)ပါးႏွင္႔ ျပည္႔စုံလွ်င္ ပါဏာတိပါတကံထုိက္၏။ သုိ႔ျဖစ္ပါ၍ အရွင္ဉာဏ၏ ပါဏာတိပါတ အရ မသတ္ရဘူးဆိုတာ လူအသက္ပဲ ေဟာတာျဖစ္တယ္။ ဟူေသာေဟာေျပာ ေရးသားခ်က္မ်ားသည္ အဓမၼ၀ါဒ တရားမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား သိေစရန္ ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။
“ကာေမသုမိစၦာစာရကုိ မွားယြင္းစြာ ေဟာေျပာေရးသားခ်က္” ႏွင္႔ စပ္၍ တင္ျပခ်က္
အရွင္ဉာဏ က-
“အေတြ႔မွ အထူးအားျဖင္႔ လိင္ဆက္ဆံမူ႔၊ ေမထုန္မူ အေတြ႔မွ ကာမဂုဏ္မဟုတ္ဘူး။ အာရုံငါးပါးကုိ ကုိယ္႔လုိအင္နဲ႔ ေတြ႔ထိမူေတြဟာ ကာမဂုဏ္ေတြပဲ။ ဒါေတြကို မွားယြင္းက်က္စားတာဟာ ကာမဂုဏ္ မွားယြင္းက်က္စားမူပဲ”
(ဘုရား၊ စာအုပ္- စာ-၁၅၃)
“မွားယြင္းက်က္စားမူကုိ အဓိပၸါယ္ နည္းနည္းဖြင္႔ရမယ္။ ကာမဂုဏ္ က်က္စားတာ မွားယြင္းက်က္စားနဲ႔ မမွားမယြင္း က်က္စား ႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စားရွိတယ္။ စားစရာေတြလဲ ကာမဂုဏ္ေတြပဲ။ ၀တ္စရာေတြလဲ ကာမဂုဏ္ေတြပဲ။ က်န္တဲ႔ လူအသုံးအေဆာင္ ပစၥည္းေတြ အားလုံးလည္း ကာမဂုဏ္ေတြပဲ။ အသုံးကုိ လြန္ျပီး အၾကဳိက္ အစြဲ အေလ်ာက္ က်က္စားတာဟာ မွားယြင္းတဲ႔ က်က္စားမူပဲ။
(ဘုရား၊ စာအုပ္- စာ-၁၅၄)
ကာမပုိင္လဲ မိစၦာစာရျဖစ္
“ကာမဂုဏ္ မွားယြင္းက်က္စား ေရွာင္မူဟာ ကုိယ္႔ကာမပုိင္ မဟုတ္သူကုိ ေမထုန္မူျပဳလုိ႔ အဓိပၸါယ္ ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ပစၥည္းအသုံးအေဆာင္ အားလုံးမွာ အေၾကာင္းမဲ႔ သုံးေဆာင္မူ (ျဖဳန္းတီးမႈ) ေတြ ျဖစ္လာမယ္။ လုိအပ္တာထက္ ပုိျပီး စားတာ၊ ၀တ္တာ၊ သုံးေဆာင္တာေတြဟာ ကာမဂုဏ္ မွားယြင္းက်က္စားမူေတြပဲ။ ကာမပုိင္ ဖုိ မ ပင္ျဖစ္ပါေစ အေၾကာင္းမဲ႔ လိင္ဆက္ဆံမူ ျဖစ္ရင္ ကာမဂုဏ္ မွားယြင္းက်က္စားမူ ျဖစ္မယ္”
(ဘုရား၊ စာအုပ္- စာ-၁၅၄)
စားတယ္၊ ၀တ္တယ္ သုံးေဆာင္တယ္၊ ၾကည္႔တယ္ အစရွိတာေတြလဲ ကုိယ္နဲ႔ပဲ လုပ္ရတာ ျဖစ္တယ္။ဒီကုိယ္နဲ႔ အမႈေတြမွာ မွားယြင္းက်က္စားတာေတြဟာ ကာမဂုဏ္ မွားယြင္းက်က္စားတာေတြပဲ။
(ဘုရား၊ စာအုပ္- စာ-၁၅၅)
ဘယ္သူ႔အာရုံ ငါးပါးျဖစ္ျဖစ္ မွားယြင္းက်က္စားက ကာေမသုမိစၦာစာရပဲ “အလွအပတစ္ခုကို အေပ်ာ္သေဘာသက္သက္နဲ႔ ၾကည္႔မယ္ဆုိရင္ ကာမဂုဏ္မွားယြင္းက်က္စားမူက လြတ္ဖုိ႔မရွိဘူး။ အဲဒီ အာရုံကုိ အေပ်ာ္သေဘာသက္သက္ ဆြဲျမဴညဳိ႔ယူလဲ ဒီလုိပဲ။ သီိခ်င္း၊ ဂီတ ကို အေၾကာင္းတစုံတစ္ရာမရွိဘဲ ခံစားရဖုိ႔အတြက္ နားေထာင္သီဆုိတာလဲ အေပ်ာ္သက္သက္ေပါ႔။ ဒါဆုိရင္ ကာမမိစၦရ ပဲ။ ကုိယ္က ေမြးထားတဲ႔ ခေလးကုိ အေၾကာင္းမရွိဘဲ နမ္းရွဳံ႔ ေပြ႔ဖက္တာလဲ ကာမဂုဏ္ မွားယြင္းက်က္စားမူ ျဖစ္တယ္။ခေလးရဲ႕ က်န္းမာေရး၊ ကုိယ္အန႔ံ၊ အေငြ႔သိဖုိ႔ နမ္းတာ၊ ေပြ႔ဖက္တာေတြဟာ အဲဒါေတြရဲ႕ အေၾကာင္းေတြပဲ။ကာမပုိင္ လင္မယားလည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ ကာမပုိင္ျဖစ္ေပမယ္႔ အေပ်ာ္သက္သက္ နမ္းရွဳံေပြ႔ဖက္ရင္ အမွားပဲ။တစ္စုံတစ္ခုကုိ ေတြ႔သိဖုိ႔ နမ္းရွဳံ႔ ေပြ႔ဖက္မွ ကာမဂုဏ္မွားယြင္းက်က္စားမႈက လြတ္မယ္။” ဟု ေဟာေျပာ ေရးသားထားပါသည္။
(ဘုရား၊ စာအုပ္- စာ-၁၅၅)
ရွင္းလင္းခ်က္
အရွင္ဥာဏသည္ “ကာေမသုမိစၦာစာရ” ၌ ကာေမသု ကုိ “အာရုံငါးပါး” ဟု ဘာသာျပန္၍ အာရုံငါးပါးကုိ ခံစားပါက ကာေမသုမိစၱာစာရကံ” ထုိက္သည္ဟု ဆုိထားပါသည္။ ကုိယ္႔သားသမိးကုိ ေပြ႔ဖက္နမ္းရွဳ႔ံမူ ကုိပင္ ကာေမသုမိစၦာစာရ ဟု ဆုိထားပါသည္။ ကာေမသုမိစၦာစာရ၌ ကာေမသုသည္ အရွင္ဉာဏ ေဟာေျပာသကဲ႔သုိ႔ အာရုံငါးပါးကုိ ဆုိလုိသည္မဟုတ္ပါ။
သံယုတ္အဌကထာ၌…
ကာေမသူတိ ေမထုန သမာစာေရသု။
(သံယုတ္အဌကထာ-၂၊ ၁၃၄။)
(မဇၥ်ီမ ပဏၰာသ အဌကထာ ၁၊ ၂၀၂)
(ပဋိသံ၊ ဌ၊ ၁၊၂၀၄)
ကာေမသု ဆုိတာ ရာဂအားျဖင္႔ တူကုန္ေသာ သူႏွစ္ေယာက္တုိ႔၏ အက်င္႔တုိ႔၌ (ေမထုန္အက်င္႔) တုိ႔၌ ဟု ဖြင္႔ဆုိထားပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ကာမ ဆုိသည္မွာ ေမထုန္အက်င္႔ပင္ျဖစ္၍၊ ကာေမသုမိစၦာစာရ ဆိုသည္မွာ ေမထုန္အက်င္႔ (ေမထုန္ ၀တၳဳ) တုိ႔၌ တကယ္ကဲ့ရဲ႕ထုိက္စြာ ယုတ္မာေသာ အက်င္႔ကို ေခၚဆုိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေမထုန္အက်င္႔ ဆုိသည္မွာ မိန္းမ ေယာက်္ား ႏွစ္ဦးသားတုိ႔၏ ေပ်ာ္ပါးရႊင္ျမဴး ၾကည္ႏူးေပါင္းဖက္
စပ္ယွက္ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေယာက္်ား တုိ႔အဖုိ႔ မိမိပုိင္ ဇနိးမယားႏွင္႔ ေပ်ာ္ပါးျခင္း၊ မိန္းမတုိ႔ အဖုိ႔ မိမိ၏ကာမပုိင္ လင္ေယာက်္ားႏွင္႔ ေပ်ာ္ပါးျခင္းတုိ႔မွာ ေလာကအလုိက္ မကဲ႔ရဲ႕ ထုိက္သျဖင္႔ ယုတ္မာသည္ဟု မဆုိသာသျဖင္႔ ကာေမသုမိစၦာစာရ မျဖစ္ပါ၊
မိမိဇနီးေမာင္ႏွံမွ တပါး မသြားလာအပ္သူ အမ်ဳိးသမိးႏွစ္ဆယ္ႏွင္႔ ေပ်ာ္ပါးျခင္းတုိ႔ကား ေလာက အလုိက္ကဲ႔ရဲ႕ ထုိက္၍ ယုတ္မာေသာ အက်င့္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကာေမသုမိစၦာစာရ ကံ ထုိက္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အဌကထာတုိ႔၌..
အသဓမၼာ ဓိပၸါေယန ကာယဒြါရ ပ၀တၱာ အဂမနီယဌာန ၀ီတိကၠမေစတနာ ကာေမသုမိစၦာစာရေရာ။
(သံယုတ္အဌကထာ-၂၊ ၁၃၄။)
(မဇၥ်ီမ ပဏၰာသ အဌကထာ ၁၊ ၂၀၂)
(ပဋိသံ၊ ဌ၊ ၁၊၂၀၄)
ယုတ္မာေသာ မသူေတာ္တုိ႔၏ အလုိသေဘာျဖင့္ မသြားလာထုိက္ေသာ မိန္းမတုိ႔၌ လြန္က်ဴးေၾကာင္း ကာယကံ ေစတနာသည္ ကာေမသုမိစၦာစာရ မည္၏။“ ဟု ဖြင္႔ဆုိထားပါသည္။ ကာေမသုမိစၦာစာရ၌ ကမၼပထေျမာက္သည္႔ အဂါၤေလးပါးရွိ၏။ ဤ အဂါၤေလးပါး တုိ႔မွာ..
၁။ မသြားလာထုိက္ေသာ မိန္းမဆုိသည္႔ အဂမနီယ ၀တၳဳျဖစ္ျခင္း၊
၂။ ထုိ၀တၳဳ၌ မွီ၀ဲေပါင္းသင္းဆက္ဆံလုိသည္႔ စိတ္ရွိျခင္း။
၃။ မွီ၀ဲမူ လုံးလပေယာဂ ျပဳျခင္း။
၄။ မွီ၀ဲ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရာ၌ သာယာျခင္း.. တုိ႔ျဖစ္၏။
ဤ အဂါၤေလးပါးႏွင္႔ မညီလွ်င္ ကမၼပထ မေျမာက္ဘဲ ေလးပါးညီမွသာလွ်င္ ကမၼပထ ေျမာက္၏။“ဟု အဌကထာဆရာတုိ႔ ဖြင္႔ဆုိထားပါသည္။ အထက္ေဖာ္ျပပါ အဌကထာ အဖြင္႔တုိ႔ အရ
ငါးျဖာအာရုံ ကာမဂုဏ္ခံစားမူ။ ကေလးေပြ႔မူ။ မိမိကာမပုိင္ကုိ မွီ၀ဲမူတုိ႔သည္ ကာေမသုမိစၦာစာရ မထုိက္ေၾကာင္း ထင္ရွားပါသည္။
သုိ႔ျဖစ္ပါ၍ အရွင္ဉာဏ၏ ကာေမသုမိစၦာစာရကုိ မွားယြင္းစြာ ေဟာေျပာေရးသားခ်က္ မ်ားသည္ အဓမၼ၀ါဒ ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပအပ္ပါသည္။
မုိးျပာဂုိဏ္းကုိ တည္ေထာင္သူ ရွင္ဥာဏ ၏ သမုိင္းေနာက္ခံ
လြန္ခဲ႔သည္႔ကာလ (၂၅) ႏွစ္က ရွင္ဉာဏ (ခ) ရွင္မုိးျပာသည္ စစ္ကုိင္းတုိင္း မင္းကြန္း ေရႊျမင္တင္ေတာင္မွာ ေနထုိင္သူျဖစ္ပါသည္။ စ်ာန္ရပုဂၢဳိလ္၊ ပဋိသမၻီဒါရ ရဟႏၱာ စသည္ျဖင့္ ႂကြား၀ါကာ တရားေဟာခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိအေၾကာင္းကုိ ၾကားသိၾကသျဖင္႔ ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃနာယကအဖြဲ႔ႀကီးကပင္ စစ္ကုိင္းတုိင္း သာသနာေရးမူး ဥိးစုိးျမင့္က စြဲဆုိ၍ စစ္ကုိင္းၿမိဳ႕နယ္ သံဃနာယက သုိ႔ တင္ခဲ့သည္။ ရွင္ဉာဏႏွင့္ ရွင္ဂုဏ တုိ႔ႏွစ္ပါး ရွဳံးခဲ့ၾကပါသည္။ တဖန္ သူတုိ႔ကပင္ တုိင္းသုိ႔တက္ခဲ႔ၾကသည္။ တုိင္းမွာလဲ သူတုိ႔ပင္ ရွဳံးၾကျပန္သည္။ တစ္ဖန္ ဗဟုိဌာနဟု ဆုိရမည္ျဖစ္ေသာ ႏုိင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယက ထံသုိ႔ သူတုိ႔ကပင္ ေစာဒနာ တင္ၾကလ်က္ “သာသနာေရး ေလွ်ာက္ထားေတာင္းဆုိလြာ” အမည္ျဖင္႔ စတင္၍ ၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္တုိင္းတုိ႔က ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ျပင္ဆင္ေပးရန္ ေတာင္းဆုိခဲ့ၾကသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္မွာလဲ သူတုိ႔ပင္ ႐ႈံး၍ ေထာင္ သုံးႏွစ္ၾကခဲ့ပါသည္။
ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃနာယကဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱမာနိတသီရိဘိ၀ံသေထရ္ ၏ မိန္႔ၾကားခ်က္အရ သိရသည္မွာ
စီရင္ခဲ႔ရာတြင္ တိပိဋကဓရ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီးက ေမတၱာရပ္ခံမူေၾကာင္႔ ေထာင္သုံးႏွစ္မွ်ျဖင့္ ၿပီးသြားရျခင္းပင္) ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။ (၁၉၈၃- ၁၉၈၆ ခုႏွစ္က ၀ိနည္းဓမၼကံ (၉/ ၁၁)ျဖင့္ တရားစြဲခံရၿပီးကတည္းက ျပတ္ျပတ္သားသား အေရးယူဖုိ႔
၁၉၉၁- ၁၉၉၈ ခုႏွစ္တြင္ ေထရ၀ါဒအတြင္းမွ ဂုိဏ္းသီးသန္႔ေထာင္မူျဖင့္ ေထာင္ (၁၀) ႏွစ္က်ခဲ့ပါသည္။ ေထာင္ႏွစ္က်ခံၿပီး ထြက္လာၿပီးေနာက္တြင္ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ အမည္ခံလ်က္ဂုိဏ္းထူးေထာင္ၿပီး မိလိႏၵပဥွာ၀တၱဳ စသည္တုိ႔ကိုပါ ျပန္လည္ကူးယူ ျဖန္႔ေ၀ေၾကာင္းေတြ႔႕ရၿပီး (၂၀၀၂-၂၀၀၈) တုိ႔မွာ အႀကီးအက်ယ္ အင္အားႀကီးဂုိဏ္းျဖစ္လာေၾကာင္း ေတြ႔ရပါသည္။
၁၉၉၁ ခုႏွစ္တြင္ ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ႀကီး ေစာ္ကားခံခဲ့ၾကရၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ တဖန္ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္မွ စ၍ ယခုတုိင္ေအာင္ ဆက္တုိက္ပင္ ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ႀကီးကို ဖ်က္စီးခံေနရပါၿပီ။ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ အမည္ခံဂုိဏ္းႀကီးသည္ ပညာရွင္အင္အား ဘာသာ၀င္အင္အား ေငြေၾကးအင္အား ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀ျဖန္႔ခ်ီအင္အား အခုိင္မာဆုံး အဓမၼ၀ါဒီဂုိဏ္းႀကီးျဖစ္ပါသည္။ ေငြရတု ပူဇာ စာအုပ္ကုိ ေလ႔လာၾကည္႔လွ်င္ အလြန္ပင္ ထင္ရွားမည္ျဖစ္ပါသည္။ ပညာတတ္ အမည္ခံ အရွင္ဉာဏိႏၵာလကၤာရ အရွင္၀ိစိတၱသာရာဘိ၀ံသ (ျမစ္ၾကီးနား) စသူမ်ား၊ ဥိးစုိးေအာင္ (သ.စ.အ- ဓမၼာစရိယ၊ သုေတသန) စသည္မ်ား အျပင္ စာေရးတတ္သူ ေဟာေျပာတတ္သူ အမ်ားအျပားရွိေနၾကပါသည္။ အေျခခံ သင္တန္းမ်ားေရာ ဓမၼ၀ိဟာရီ သင္တန္းမ်ားပါရွိၾကေၾကာင္း သိရပါသည္။ ဓမၼ၀ိဟာရီ သင္တန္းတုိ႔တြင္ အာသ၀ကၡယ၀ိဟာရီစာတမ္းျပဳစုရေၾကာ
အရိယဘ႑ာရန္ပုံေငြကဲ့သုိ႔ေသာ ရန္ပုံေငြမ်ားလည္း အလႉခံေလ့ရွိျခင္းေၾကာင္႔ အလြန္တုိးတက္ ႀကီးထြားေနေၾကာင္း သိရပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ လစဥ္ထုတ္ ေပးစာမ်ားကုိ ေရာင္းခ်သည့္ သြင္းေငြမ်ားႏွင့္ အခြန္လြတ္ထုတ္ေ၀ထားသည့္ စာအုပ္ႀကီးတုိ႔ကုိ တအုပ္လ်င္ (၃၀၀၀) က်ပ္ႏုံးျဖင့္ ေရာင္းခ်သည့္အတြက္ အသင္း၀င္မ်ားထံမွ ေရာင္းရေငြမ်ားေၾကာင့္ အလြန္ပင္ တုိးတက္စည္ကားေနေၾကာင္းလည္း သိရပါသည္။ မုိးျပာဂုိဏ္းမွ ထုတ္ေ၀ျဖန္႔ခ်ီေနေသာ စာအုပ္မ်ားမွာ သိရသေလာက္ေတာ့ ေလးဆယ္ေက်ာ္ ရွိပါသည္။ ေနာင္သီးသန္႔ တင္ျပေပးပါမည္။ ဆုိခဲ႔အပ္ၿပီးေသာ အဓမၼ၀ါဒီဂုိဏ္းႀကီးသည္ ၂၅ ႏွစ္သက္တမ္း ကာလအတြင္း အႀကီးအက်ယ္ ထြန္းကားျပန္႔ပြားေနပါသည္။ ဦးဇင္း မေမြးခင္ကတည္းက တည္ေထာင္လာတဲ႔ အဓမၼ၀ါဒီဂုိဏ္းႀကီး ၂၆ ႏွစ္ထဲကုိ ၀င္ေရာက္လာပါၿပီ။ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာသာသနာေတာ္ျမတ္ၾကီးအား အတုိက္စားဆုံး အေစာ္ကားဆုံး အဖ်က္စီးဆုံး အႏၱရာယ္ႀကီး ျဖစ္ေနပါသျဖင့္ ျပန္႔ပြါးမလာေအာင္ ေထရ၀ါဒ သာသာသနာေတာ္အတြက္ ကာကြယ္ႏုိင္ရန္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္သူေတာ္စင္ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔အား တင္ျပအပ္ပါသည္။
“ႏုိင္ငံေတာ္ပုိင္ အဖြဲစည္းပုိင္ ပစၥည္းခုိးတာဟာ အဒိႏၷဒါနကံ မထုိက္ သီလမပ်က္” ဟူေသာ ေဟာေျပာေရးသားခ်က္ႏွင္႔ စပ္လ်င္း၍ တင္ျပခ်က္
အရွင္ဉာဏက -
“ဂရုဓမၼသီလထဲက မခုိးရသိကၡာပုဒ္ရဲ႕ အနက္မွာနည္းနည္းပါးပါး ခုိးယူမူ႔ မပါ၀င္ဘူး။ ဒါသိဖုိ႔လုိတယ္။ ဒါကေလးေလာက္ေတာင္ လုိက္နာဖုိ႔ ျဖစ္လာရင္ ဒီသီလာဟာ လူေတြမလုိက္နာႏုိင္ ျဖစ္လာမယ္။ လူမလုိက္နာႏုိင္တဲ႔ ဟာကုိ ဘုရားက တရားလုိ႔ မလုပ္ဘူး။”
(ဘုရား-စာအုပ္-စာ-၁၄၅)
ဒါေတြကုိ ေထာက္ၿပီး အေသးအမြားခုိးမူ႔ဟာ မဂ္သီလာျဖစ္တဲ့ “ဂရုဓမၼသီလ မျဖစ္ဘူး”။ ဒါဟာ ဘုရားဖြင့္တဲ့ “ဂရုဓမၼသီလ မခုိးရသိကၡာပုဒ္ရဲ႕ အနက္ပဲ ဒါရဲ႕ အနက္ကုိ ဘုရားဖြင့္တာ က်န္ပါေသးတယ္ ဆက္ဖြင္႔ရေအာင္။
(ဘုရား-စာအုပ္-စာ-၁၄၇)
မဂ္သီလျဖစ္တဲ့ ဂရုဓမၼသီလ မခုိးရ သိကၡာပုဒ္အရမွာ လူပုိင္မဟုတ္တဲ့ ပစၥည္းအမ်ားအျပား ခိုးယူျခင္း မပါ၀င္ဘူး။ သူပုိင္မဟုတ္တဲ့ ပစၥည္းအမ်ားအျပားကုိ ခုိးယူေပမယ္႔ ခုိးရင္ သီလမပ်က္ဘူးလုိ႔ ဆုိလုိတယ္။ဒါကုိေတာ္ေတာ္ႀကီး သိဖုိ႔ေကာင္းတယ္။ သူမဟုတ္ သူပုိင္ပစၥည္းခုိးမိၿပီး စိတ္ပ်က္ေနၾကသူေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဒါ ဆုတ္ယုတ္ဖုိ႔ပဲ။
(ဘုရား-စာအုပ္-စာ-၁၄၇/၈)
“ႏုိင္ငံေတာ္ဆုိတာ နတ္ႀကီးတပါးပါပဲ။ ၿမိဳ႕၊ ရြာဆုိတာေတြလည္း နတ္ေတြပဲ၊ သမ၀ါယမအဖြဲ႔၊ ရဲအဖြဲ႔ မီးသတ္တပ္ဖြဲ႔၊ စစ္တပ္အဖြဲ႔၊ သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ေရးအဖြဲ႔၊ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရးအဖြဲ႔၊ ဒါေတြလည္း နတ္ေတြပဲ နတ္ေတြ နတ္ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းရင္ သိပ္ရွည္သြားမယ္။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္လုိက္ရင္ေတာ႔ လူတစ္ဥိးခ်င္း ပုဂၢလိကပုိင္မဟုတ္တဲ႔ ပစၥည္းေတြဟာ နတ္ပုိင္ပစၥည္းေတြပဲ။
(ဘုရား-စာအုပ္-စာ-၁၄၉)
လူနဲ႔ နတ္တုိ႔ ဒီလုိခြဲရမွာျဖစ္တယ္။ လူအစုအမွတ္ေတြဟာ လူဆုိတဲ႔ ဂုဏ္ရည္က ေက်ာ္သြားျပီ။အဲဒီလူေတြပုိ္င္တဲ့ ပစၥည္းဟာ လူပုိင္ပစၥည္းအျဖစ္ကုိ ေက်ာ္ၿပီး နတ္ပုိင္ပစၥည္းေတြျဖစ္သြားတယ္။အဲဒီပစၥည္းကုိ ခုိးယူျခင္းဟာ ဒီသီလ သိကၡာမွာ အခုိးမေျမာက္ဘူး သီလမပ်က္ေသးဘူးေပါ႔။
(ဘုရား-စာအုပ္-စာ-၁၅၀)
ႏုိင္ငံပစၥည္း ခုိးတာဟာ ဂရုဓမၼသီလ မခုိးရ သိကၡာပုဒ္ မပ်က္ဘူး။ ပစၥည္းပုိင္သူဟာ ပုဂၢလိက မဟုတ္ဘဲ ႏုိင္ငံေတာ္ျဖစ္ေနလုိ႔ပဲ။ ျမဳိ႕ ပုိင္၊ ရြာပုိင္၊ ဌာနဆုိင္ရာပုိင္၊ အဖြဲ႔ အစည္းပုိင္၊ သမ၀ါယမပုိင္ ပစၥည္းေတြကုိ ခုိးတာဟာလည္း ဂရုဓမၼသီလ (မခုိးရ သိကၡာပုဒ္) အရ အခုိးမေျမာက္ဘူး။
(ဘုရား-စာအုပ္-စာ-၁၅၁)
ရွင္းလင္းခ်က္
အရွင္ဉာဏ၏ အထက္ပါ ေဟာေျပာခ်က္တုိ႔ကုိ အဌကထာဆရာတုိ႔၏ အလုိႏွင္႔ ညွိႏႈိင္းတုိက္ဆုိင္ ၾကည္႔ေသာအခါ သံယုတ္စေသာ အဌကထာတုိ႔၌
“အဒိႏၷႆ အာဒါနံ အဒိႏၷဒါနံ။
ပရႆ ဟရဏံ ေထယ်ံ ေစာရိကာတိ ၀ုတၱံ ေဟာတိ။
(သံယုတ္ အဌကထာ-၂၊ ၁၃၄။
ကၠုတိ၀ုတ္ အဌကထာ-၂၁၈။
မဇၥ်ိမ ပဏၰာသ အဌကထ
1 comment:
က်ယ္က်ယ္ၿပန္႕ၿပန္႕ ေရးသားထားတဲ႕အတြက္ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္။
Post a Comment