စု၊ စိန္နဲ႔ အိတ္ပူးမ်ား သိပါေစ

လူမႈဒုကၡ ဘယ္လိုကူရပါ့

မႏၱေလးေဂဇက္က ပဒုမၼာတင္ထားတဲ့ အႀကံေတာင္းစာေလးကို ယူၿပီး တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဗမာႏိုင္ငံမွာ ေက်ာင္းမထားႏိုင္လို႔ ပညာေရး တဝက္တပ်က္နဲ႔ ေက်ာင္းထြက္ခဲ့ရတဲ့ ကေလးသူငယ္ေတြ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွာ အမ်ားအျပား႐ွိေနပါတယ္။ မိသားစု ဝင္ေငြရဖို႔အတြက္ (ထမင္းနပ္မွန္ဖို႔အတြက္) ရရာအလုပ္ကို လုပ္ေနၾကရတဲ့ ပညာသင္႐ြယ္ ကေလးသူငယ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ အဲဒီ ကေလးသူငယ္ေတြဟာ ေ႐ွ႕ဆက္ရမယ့္ နာဂါတ္ခရီးက မေကာင္းမြန္တဲ့အျပင္ ပ်က္စီးဆုံး႐ႈံးဖို႔သာ ဦးတည္ ေ႐ႊ႕လ်ားေနပါတယ္။ ပညာသင္႐ြယ္ မိန္းကေလးမ်ား ဖားကန္႔ စတဲ့ ပိုက္ဆံေပါတဲ့ ေနရာေတြမွာ ခႏၶာကိုယ္ေရာင္းၿပီး ဝင္ေငြ႐ွာေနၾကရတာလည္း အမ်ားအျပားပါပဲ။ ဒါေတြက လူကုန္ကူးမႈေတြ႕နဲ႔လည္း ပတ္သက္ေနပါတယ္။ ဗမာျပည္သားေတြေတာ့ တပ်က္ပ်က္နဲ႔ ေသြးထြက္ေနၾကရတာ အခုထိ မရပ္ဆိုင္းေသးပါဘူး။

၁၄ ႏွစ္သမီးေက်ာင္းသူေလး တစ္ေယာက္အေၾကာင္း ႐ြာသူ႐ြာသားေတြကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ သူကေလးက ၇ တန္းေအာင္ ၈ တန္းတက္ရမွာပါ။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ုံမွာ ခ်ည္ေမြးညွပ္ ၀င္လုပ္ပါတယ္။ လစာ ၄၅၀၀၀ ရပါတယ္။ ဒီလဆန္းမွာ ေက်ာင္းျပန္တက္ဖို႔ ထြက္သြားရာက လလယ္မွာ အင္တာဗ်ဴး ျပန္လာ၀င္ပါတယ္။ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ စုထားတဲ့ လခကို အိမ္လခ ေပးလိုက္ရပါတယ္။ (အိမ္လခက ၄၀၀၀၀ပါ၊ မရမ္းကုန္းမွာပါ) အေမက ေလးဘက္နာ ႏွလံုးေရာဂါသည္။ အေဖနဲ႔ အေမက ကြဲေနပါသတဲ့၊