ထိုင္ေနတဲ့ လူစုကေတာ
ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ကို 'ဦးေလး ဦးတင္ေအာင္' လို႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ေခၚေလ့ရွိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္တို႔၊ ဆရာျမသန္းတင့္တို႔ကို၊ 'ဦးေလး'လို႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူငယ္ေတြက ေခၚခဲ့ၾကတာကိုး။ ေနာက္ေတာ့လဲ ဆရာ ဒဂုန္တာရာကိုပါ 'ဦးေလး' လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေခၚျဖစ္ေတာ့တယ္....။
လူငယ္ေတြ (အဲဒီတုန္းကေတာ့ လူငယ္ေတြေပါ့) ဘက္က အဲဒီအခ်ိန္မွာ စကားဆက္တိုက္ ေျပာေနသူက ကၽြန္ေတာ္....။
ကၽြန္ေတာ္ ဦးတည္ေျပာေနသူကေတာ့ ဦးေလးဦးတင္ေအာင္....။ ဒါေပမယ့္ တူတေယာက္က ဦးေလး တေယာက္ကို ေလးစားစြာ ေျပာေနတဲ့ အေနအထားမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး၊ အသည္းအမည္း ႀကီးႀကီး၊ အၫႈိးတႀကီး စကားလံုးေတြနဲ႔ ပစ္ေပါက္ေနခ့ဲတာ။
