ဖိုးပါ

နိုင္ငံေရးသမား၊ေတာ္လွန္ေရးသမားဆိုေသာသူမ်ားသို႕အိပ္ဖြင့္ေပးစာ

(ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားတစ္ဦး-မဲေဆာက္)

ေလးစားေမ်ွာ္လင့္ခဲ့ရဘူးပါေသာ နိုင္ငံေရးသမား၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားဆိုေသာသူမ်ားခင္ဗ်ား……

ကၽြန္ေတာ္က မဆလစစ္တပ္ရဲ႕ ၾကက္/၀က္/ႏြား လုယက္၊ ေပၚတာဆြဲမုဒိန္းက်င့္၊ မထင္သလိုရိုက္ႏွက္သတ္ျဖတ္တာေတြကို ေန႔စဥ္နွင့္အမွ် ကိုယ္တိုင္ျမင္ေတြ႕ ခံစားခဲ့ရသူပါ၊ ေက်ာင္းသားေတြဦးေဆာင္ပီး ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မွာအေရးခင္းျဖစ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းေလးစားအထင္ၾကီးအားကိုးခဲ့တာပါ၊ ေက်ာင္းသားေတြ အေသခံျပီးဆႏၵေတြျပလို႔ မဆလဦးေန၀င္းၾကီးျပဳတ္က်ပီဆိုေတာ့ အားရ၀မ္းသာစိတ္ျဖစ္လိုက္ရတာမ်ားဗ်ာ….။

စစ္တပ္ကပစ္သတ္ အာဏာသိမ္းလို႔ ေက်ာင္းသားေတြေသလိုက္ၾကတာဆိုေတာ့ သူတို႔မိသားစုေတြကိုယ္စားခံစားမိျပီး ေတာက္ေခါက္ေဒါသလဲ ထြက္ခဲ့ဘူးပါတယ္၊ ျပန္ခံခ်ရေအာင္ ေက်ာင္းသားေတြေတာခိုၾကတယ္ဆိုေတာ့လဲ ေလးစားလိုက္ရတာဗ်ာ၊ ငါတို႔ျပည္သူေတြအတြက္ ဘ၀ေတြအသက္ေတြကိုစေတးျပီး တိုက္ပြဲ၀င္ေပးေနတဲ့သူေတြဆိုျပီး အထင္ၾကီးအားက်လိုက္ရတာ၊ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မင္းကိုနိုင္ကိုဖမ္းသြားျပီ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဖမ္းသြားျပီဆိုေတာ့လဲ သူတို႔ေတြနဲ႔ႏႈိင္းယွဥ္ျပီး နိုင္ငံေရးသမားဆိုတာ ငါတို႔ျပည္သူေတြအတြက္ မိတကြဲဘတကြဲဘ၀ေတြပ်က္ခံျပီး၊ အဘက္ဘက္ကအနစ္နာခံကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ျပီး လုပ္ေန သူေတြလို႔ အရမ္းၾကည္ညိဳခဲ့တာပါ……။

“ဒါဆိုလဲ ..မင္းကိုယ္တိုင္လဲလုပ္ေပါ့ကြာ”လို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ေျပာခ်င္မွာေပါ့၊ လုပ္ခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ၊ ဒါေပမဲ့ လူတိုင္းဟာ လိုက္ပါနိုင္တဲ့ပံုသ႑ာန္ကြဲျပားၾကတာပါပဲ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ထဲမွာေတာင္ လူမႈေရးအသင္းဖြဲ႔ေတြေလာက္အလုပ္မွာတင္ ၿပီးေနတဲ့သူေတြ၊ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔ဆိုၿပီးလုပ္ေနတာေတြ၊ ပါတီ၀င္ဆိုပီးလုပ္ေနတာေတြ၊ လက္နက္ကိုင္ၿပီးျပန္ခ်ၾကတာေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနတာမလား၊ ကၽြန္ေတာ္လဲ ကၽြန္ေတာ္နိုင္သေလာက္ေတာ့ ပါခဲ့လုပ္ခဲ့ဘူးတာေပါ့၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကို လက္ခုတ္တီး အားေပးတယ္ဗ်ာ၊ စစ္တပ္လိုက္ဖမ္းလို႔ ေျပးရသူေတြကို ၀ွက္ေပးတယ္ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားတို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ့ေခၽြးနဲစာေလးထဲကေန ထမင္းထုတ္ေ၀ ေရဘူးကမ္း လုပ္တယ္ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုခ်ီးမြမ္းခန္း အရပ္တကာလွည့္ေျပာဘူးတယ္ဗ်ာ၊ ကဲ..ဒါကၽြန္ေတာ္တတ္နိုင္သေလာက္ လုပ္ခဲ့တာထင္တာပါပဲ၊ မိသားစုဘ၀အေျခေနေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္ လက္သီးဆုတ္ဆန္႔တန္း ဒို႔အေရးေအာ္ဆႏၵမျပဘူးေပမဲ့၊ ကိုယ္တိုင္ေသနတ္ကိုင္ ျပန္မခ်ဘူးေပမဲ့၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုကူညီတဲ့နည္းနဲ႔ေတာ့ အားေပးပါ၀င္ခဲ့တာပါပဲ ..။

ခုေတာ့ဗ်ာ.. ၂၂ ႏွစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ကာလက ခင္ဗ်ားတို႔ကိုေျပာင္းလဲပလိုက္ၿပီပဲ၊ ခင္ဗ်ားတို႔သမိုင္းေတြကို ဒီကာလထဲမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ဘာသာပဲ ျပန္ဖ်က္ဆီးေနၾကပီ ပဲဗ်ာ..၊ ဗမာျပည္ထဲမွာေထာင္က်ေနတဲ့သူေတြနဲ႔ ေတာထဲမွာေသခဲ့ၿပီးတဲ့သူေတြကလြဲရင္ ခုဘယ္မွာလဲ ေသနတ္ကိုင္ျပန္ခ်ေနတဲ့ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ေက်ာင္းသား၊ ဘယ္မွာလဲ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔အနစ္နာခံေနပါတယ္ဆိုတဲ့သူေတြ၊ မဆလေခတ္ကေကာင္စီလူၾကီးေတြလို အခြင့္ထူးခံေနသူေတြကိုပဲေတြ႕ေနရေတာ့ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားေတြၾကား နိုင္ငံေရးသမားခ်ီးမြမ္းခန္း ဖြင့္ေျပာတဲ့ကၽြန္ေတာ့စကားေတြ ၊ ပံုျပင္လိုလို ပ်က္လံုးလိုလို ေလွာင္ျပံဳးခံေနရေလရဲ႕..။

ဘယ္မွာလဲ ခင္ဗ်ားတို႔လုပ္ေနတဲ့နိုင္ငံေရး၊ ဘယ္မွာလဲေတာ္လွန္ေရး၊ ဘယ္ေရာက္သြားပီလဲ၊ လက္ေတြ႔အလုပ္မေျပာနဲ႔ နိုင္ငံေရးစကားေတာင္ ၀တ္ေက်တန္းေက် (ခင္ဗ်ားတို႔ရေနတဲ့အေထာက္အပံ့ေတြ ရပ္မသြားယံုေလာက္) ေျပာေနၾကတာမဟုတ္လား၊ တခ်ိဳ႕ကသြားၿပီ၊ နိုင္ငံတကာမွာ ေရာက္သြားကုန္ပီ၊ ဗမာျပည္နဲ႔ မိုင္ေထာင္ခ်ီေ၀းတဲ့ေနရာမွာသြားေနၿပီး ဒီစစ္တပ္ကိုဘယ္လိုျပန္တိုက္မွာလဲ၊ ကိုယ့္ဘာသာေက်ာင္းေတြတက္ စီးပြားေရးေတြလုပ္ေနၾကၿပီး အင္တာနက္ေပၚမွာ ကိုယ္ေရေသြးျပ၊ ရန္ျဖစ္ၾကနဲ႔  ၊ ဆယ္ေရးတေရး ကိုးေရးတခါ သံရံုးေရွ႕ဆႏၵျပတာထက္ပိုမလာေတာ့ဘူး၊ ဗမာျပည္သူေတြရဲ႕အေျခေနမွန္ကိုလဲ အင္တာနက္ေပၚ ေတြ႕သေလာက္နဲ႔ ရမ္းေ၀ဖန္ေနတာထက္ပိုျပီး မသိေတာ့ဘူး၊ ေျပာၾကည့္စမ္းပါဗ်ာ ခင္ဗ်ားတို႔နိုင္ငံတကာေရာက္သူေတြ ဆက္လုပ္နိုင္မဲ့ နိုင္ငံေရးအလုပ္ေတြကို..။

ကၽြန္ေတာ္တို႔က ႐ွစ္ဆယ့္ရွစ္မွာတည္းက ခင္ဗ်ားတို႔ကိုေထာက္ခံခဲ့တာပါ၊ ၁၉၉၀ မွာလဲ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ခြပ္ေဒါင္းအလံၾကီးနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပါတီကိုပဲ မဲေပးခဲ့တာပါ၊ အဲဒီယံုၾကည္မွဳေတြကို အလြဲသံုးစားလုပ္ ဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့အတြက္ ခင္ဗ်ားတို႔ကေန႔ထိမေအာင္ျမင္တာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔လဲသူမ်ားနိုင္ငံမွာ ခုလိုကၽြန္ျဖစ္ ေနေသးတာပါ၊ ျငင္းမလား၊ ျငင္းရဲတဲ့သူရွိလား၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔မဲေဆာက္ဟာ နိုင္ငံေရးျမိဳ႕ေတာ္ပဲ၊ နိုင္ငံေရးသမား၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားပါဆိုတဲ့လူေတြ အကုန္ ရွိတယ္၊ အဖြဲ႕အစည္းအကုန္ရွိတယ္၊ စစ္တပ္မေကာင္းဘူး၊ ဗမာျပည္ကအစိုးရမေကာင္းဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ငါတို႔ဒီမွာ လူမ်ိဳးျခားေတြ ေစာ္ကားခံျပီးကၽြန္ျဖစ္ေနရတာဆိုတာကိုသိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္လိုအလုပ္သမား သိန္းနဲ႔ခ်ီရွိတယ္၊ ဗမာျပည္ကျပည္သူေတြမေျပာနဲ႔ မဲေဆာက္မွာရွိတဲ့ အလုပ္သမားေတြကိုေတာင္ မစည္းရံုးနိုင္လို႔၊ ယံုၾကည္ေလးစားေအာင္ မေနၾကလို႔  ခင္ဗ်ားတို႔ ကေန႔ထိမေအာင္ျမင္တာ ။

ဘာထူးလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္္တို႔မဲေဆာက္ကအလုပ္သမားေတြအျမင္မွာ အဖြဲ႔အစည္းကလူ ( နိုင္ငံေရးသမား၊ ေတာ္လွန္ေရးသမား ) ဆိုတာေတြဟာ အခြင့္ထူးခံေတြပဲ၊ လူထူးေတြပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္္တို႔နဲ႔ ဘ၀ေတြတျခားစီပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဘတ္၇၀၀/ ၈၀၀တန္အခန္းေလးေတြကို ႏွစ္ဦးသံုးဦးစုေနၾကရတယ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔ေတြက တစ္ဦးကို ဘတ္ ၂၀၀၀ ကေနေသာင္းခ်ီတန္တဲ့ အိမ္ေတြျခံေတြနဲ႔ေနနိုင္တယ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔အိမ္ေတြတိုင္းမွာ တီဗြီ, ေအာက္စက္, ေရခဲေသတၱာ,အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ ဇိမ္ခံ ပစၥည္းေတြအကုန္ရွိတယ္၊ ဆိုင္ကယ္တ၀ီ၀ီနဲ႔သြားလာေနၾကတယ္၊ တခ်ိဳ႕ဆို ဘတ္သန္းခ်ီတန္တဲ့ကားၾကီးေတြနဲ႔ (တခါတခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္သမားေတြကို မတူမတန္သလိုႏွိမ္ခ်တဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔ ကားေပၚကေနလွမ္းၾကည့္ေနတတ္ေသးတယ္)၊ ခင္ဗ်ားတို႔သားသမီးေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔အလုပ္သမားသားသမီးေတြ အတြက္ဖြင့္ေပးထားတာပါဆိုတဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုယ္တိုင္ ထူေထာင္ထားတဲ့ ေက်ာင္းေတြမွာေတာင္ တန္းတူမထားၾကပါဘူး၊ ထိုင္းေက်ာင္း၊ တရုပ္ေက်ာင္း၊ အင္တာေနရွင္နယ္ေက်ာင္းဆိုတာေတြမွာပဲ ထားၾကတယ္၊ ပစၥည္းမဲ့လူတန္းစားအေရး၊ အလုပ္သမားအေရးေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ဆိုသူၾကီးေတြက အစပဲေလ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔က တလဘတ္ ၂၀၀၀ ေလာက္ရဘို႔ သူမ်ားကၽြန္အျဖစ္ အခ်ိန္ျပည့္ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ေနရခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားတို႔က  လစာ ငါးေထာင္ တစ္ေသာင္း သက္ေတာင့္သက္သာရေနၾကတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔က တနပ္ငါးဘတ္နဲ႔ ၀ေအာင္စားေနခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားတို႕ကဆိုင္ၾကီးဆိုင္ေကာင္းေတြမွာ ဘတ္ရာေက်ာ္ အကုန္ခံစားေနၾကတယ္၊ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔အလုပ္သမားေတြ မေရာက္ႏိုင္ မသြားနိုင္တဲ့ ကာရာအိုေက နိုက္ကလပ္၊ ဖာရံု၊ အႏွိပ္ခန္း၊ ဘီယာဆိုင္ၾကီးေတြကို ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ ညတိုင္းလိုသြားနိုင္ ေနနိုင္ၾကတယ္၊ ကဲ..ေျပာ၊ ဘယ္မွာလဲ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုယ္က်ိဳးစြန္႕ေနၾကတာပါဆိုတာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူေတြအတြက္ အနစ္နာခံေနၾကပါတယ္ဆိုတာ ဘယ္ေနရာမွာမွ မေတြ႔ရေတာ့ဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကေရာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆန္႔က်င္ရမဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္အသိုင္း အ၀ိုင္းက လူေတြရဲ႕ေနထိုင္မွဳမ်ိဳးေတြနဲ႔ ဘာကြာေတာ့လဲ၊ ဒါပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔က စစ္တပ္အစိုးရမေကာင္းမွန္းသိပါရဲ႕ မဆန္႕က်င္ၾကေသးတာ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုပါ မယံုေတာ့လို႔ပဲ ..။

ကၽြန္ေတာ္တို႔အျမင္မွာ ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုျပလုပ္စားေနသူေတြပဲ၊ မယံုဘူး၊ စစ္တပ္ကိုနာက်ည္းသလို ခင္ဗ်ားတို႔ကိုလဲ မယံုၾကေတာ့ဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာေကာ္မတီ၊ ဘာအဖြဲ႔ဆိုျပီး တရားေတြလာေဟာ ေဆြးေႏြးပြဲေတြလုပ္ လုပ္ေနတာ အလုပ္ရံုတရံုတရံုခ်င္းမွာရွိတဲ့ ဦးေရထဲက ဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းျပည့္ေအာင္ တေလးတစားလာနားေထာင္ၾကရဲ႕လား၊ အဲဒီပြဲကိုျပျပီး ခင္ဗ်ားတို႔ အလုပ္ခံစားမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕သိေနျပီ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ျပန္သြားျပီးရင္ “အေအးေလးတလံုးနဲ႔ အားနာပါးနာနားေထာင္ေပးေနလိုက္ရတာ မတန္လိုက္တာဟယ္၊ ဘာမွလဲဟုတ္တာမဟုတ္ဘူး၊ သူတို႔မ်ားဦးေဆာင္ျပီး၀င္တိုက္မွာလားလို႔၊ အလကားဟာေတြ” လို႔ ေျပာက်န္ေနခဲ့ၾကတာ ၾကားေနရတဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုေလးစားခဲ့ဘူးတဲ့ကၽြန္ေတာ္ ရွက္လိုက္တာဗ်ာ၊ လာေဟာေျပာတဲ့ဆရာၾကီးေတြကို ညဘက္က် ဖာရံုထဲ၀င္ သြားတာ၊ အရက္ဆိုင္ၾကီးေတြထဲကေနထြက္လာတာေတြ ေတြ႔ရေတာ့ ပိုဆိုးကုန္ေရာေပါ့။

နလပိန္းတံုးေတြလ႔ိုခင္ဗ်ားတို႔ထင္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အလုပ္သမားေတြက အားလံုးသိပါတယ္ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပည္သူေတြကိုဆက္အနိုင္က်င့္ဘို႔ သူတို႔အာဏာ တည္ၿမဲဘို႔ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္မွာလဲသိပါတယ္၊ အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲကိုဆန္႕က်င္သင့္တာလဲသိပါတယ္၊ သံဃာသတ္ထားတာလဲသိပါတယ္၊ သန္းေရႊအပါအ၀င္ အာဏာရူးေတြျပဳတ္မွ ကိုယ့္တိုင္းကိုယ့္ျပည္မွာ လုပ္ကိုင္စားနိုင္မွာလဲသိပါတယ္၊ ခက္တာက ခင္ဗ်ားတို႔ နိုင္ငံေရးသမား ၊ေတာ္လွန္ေရးသမား နာမည္ခံထားသူ ေတြက အက်င့္ေကာင္းေကာင္း လမ္းေၾကာင္းမွန္မွန္ဦးေဆာင္ဘို႔ပါပဲ၊ ခင္ဗ်ားတို႔အခန္းအနားေတြလုပ္တိုင္းဖြင့္ေနတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမိန္႔ခြန္းလိုေပါ့၊ “ခင္ဗ်ားတို႔ကိုယ္ကို စည္းကမ္းရွိၾကဘို႔ အခုထဲက ေစာက္က်င့္ေတြ အက်င့္ဆိုးေတြ ျပင္ၾကဘို႔လိုပီ”ဆိုတာမ်ိဳး ခင္ဗ်ားတို႔ျပန္ျပင္ရင္ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္လို ခင္ဗ်ားတို႔ကို ေထာက္ခံဘို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ေနာက္ကလိုက္ပါဘို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔အသင့္ပါပဲ…။

စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ေတြစားကာနီးတိုင္း ေထာင္ထဲမွာအေနဆင္းရဲအစားဆင္းရဲျဖစ္ေနမဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕မ်က္ႏွာေတြ၊ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပည္သူေတြရဲ႕ဘ၀ေတြ ျမင္ေယာင္ပါဗ်ာ၊ ဖာရံုဘက္ကိုေျခမလွမ္းခင္၊ အရက္ပုလင္းကိုမဖြင့္ခင္ စစ္တပ္ရဲ႕ရက္ရက္စက္စက္ပစ္သတ္မွဳေၾကာင့္ က်ဆံုးခဲ့ရတဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕မ်က္ႏွာေတြ၊ သူတို႔ေသြးနဲ႔ေရးခဲ့ရတဲ့သမိုင္းေတြ ျမင္ေယာင္ပါဗ်ာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ဘာလဲ၊ ဘာလုပ္မွာလဲ၊ ျပန္စဥ္းစား ၾကည့္ၾကပါ၊ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ကာလေတြကလို ခင္ဗ်ားတို႔ကို ျပန္ေလးစားပါရေစဗ်ာ….။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုဦးေဆာင္မႈေပးပါ၊ ယံုၾကည္ေလးစားရေလာက္တဲ့ ေနထိုင္မႈေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္သမားေတြကို ဦးေဆာင္မႈေပးၾကပါဗ်ာ…။

(ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားတစ္ဦး-မဲေဆာက္)