ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ၿပိဳင္ပြဲမဟုတ္ဘူး

ဂ်ာနယ္ေတြမွာ လုပ္ေနၾကတဲ့ လူငယ္ေလးေတြနဲ႔ လံုမငယ္ေလးေတြ ေန႔စဥ္လိုလို ေရာက္လာေလ့ ရွိပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က စကားစျမည္ ေျပာခ်င္လို႔၊ တခ်ဳိ႕က ေမးခ်င္ ျမန္းခ်င္လို႔၊ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ သူတို႔ သတင္းအတြက္ အင္တာဗ်ဴးခ်င္လို႔ စတဲ့ အေၾကာင္းမ်ဳိးစံု ျဖစ္တယ္။ မေန႔ကေတာ့ အင္တာနက္က သတင္းေတြ ဘာသာျပန္ရတဲ့ ကေလးမေလး ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ လူငယ္ ေလးေယာက္ ေရာက္လာၿပီး သတင္းစာသံုး ဗန္းစကားတခ်ိဳ႕နဲ႔ ေ၀ါဟာရ တခ်ဳိ႕ေမးၾကပါတယ္။

သီးသန္႔သံုး ဗန္းစကားေတြ

စက္႐ံုေတြထဲမွာ အလုပ္သမားေတြသာသိတဲ့ ဗန္းစကားေတြ ရွိသလို သဘင္သမား၊ ႐ုပ္ရွင္သမား ေတြသာ သိတဲ့ ဗန္းစကား ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အလားတူပဲ ဆရာ၀န္နဲ႔ သူနာျပဳ ဆရာမေတြသာသိတဲ့ ေဆး႐ံုးသံုး ဗန္းစကား ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ စာနယ္ဇင္း ေလာကမွာလည္း သူတို႔သာသိတဲ့ ဗန္းစကား ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီလို သီးသန္႔ နယ္ပယ္သံုး ဗန္းစကားမ်ဳိး ေတြကို Jargon ‘ဂ်ားဂန္း’လို႔ ေခၚပါတယ္။ ႏို္င္ငံေရး ေလာကမွာလည္း အဲဒီလို ဗန္းစကားမ်ဳိးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနပါတယ္။ ဒီလိုစကားလံုး ေ၀ါဟာရေတြက အဘိဓာန္ ဖြင့္ၾကည့္႐ံုနဲ႔ သိႏုိင္တာ မဟုတ္ဘူး။ စာဖတ္ရည္ ေတာ္ေတာ္ကို ၀ေနမွ သိႏို္င္တာမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ လာေမးၾကတဲ့ လူငယ္ေလးေတြက အသက္ႏွစ္ဆယ္ သာသာေလာက္သာ ရွိၾကေသးတာ ဆိုေတာ့ စာနယ္ဇင္း လုပ္သက္ ႏုေသးသလို စာဖတ္သက္လည္း ေတာ္ေတာ္ ႏုၾကေသးပံု ရပါတယ္။ ‘ႏိုင္ငံေတာ္ အတြင္းေရးမွဴး’ ဆိုတဲ့ အသံုး ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္သြားခဲ့ဖူးပါတယ္။ သတင္းဆံုးေအာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ဆက္ဖတ္ လိုက္ေတာ့မွ အေမရိကန္ေတြ သံုးတဲ့ ‘Secretary of state’ ဆိုတာကို ဘာသာျပန္ ထားတာမွန္း သိလိုက္ရတယ္။ အဲဒီစာလံုးကို ‘ႏိုင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီး’ လို႔ ဘာသာျပန္ရမယ္ ဆိုတာကို ဘာသာျပန္သူက သိပံုမရပါဘူး။

စိတ္မခ်ရတဲ့ ဘာသာျပန္ေတြ

ခက္တာက ဘာသာျပန္သူက လူငယ္ေလးေတြ၊ ရွိတဲ့အယ္ဒီတာေတြ ကလည္း လူငယ္ေတြပဲ ျဖစ္ေတာ့ သူတို႔လည္း ဘာမွ မသိၾကပါဘူး။ ဒီအလုပ္ကို အမွန္တကယ္ ၀ါသနာပါလို႔ လုပ္တဲ့ လူငယ္ တခ်ဳိ႕ကသာ ႀကိဳးစားပမ္းစား ေမးျမန္း စုေဆာင္း မွတ္သား လုပ္ၾကေပမယ့္ အရလြယ္လို႔ ၀င္လုပ္ၾကသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကေတာ့ ၿပီးၿပီးေရာ လုပ္ေနၾကတာ ပါပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဂ်ာနယ္ေတြက ႏို္င္ငံျခားသတင္း ဘာသာျပန္ခ်က္ အမ်ားစုဟာ စိတ္မခ်ရ ျဖစ္ေနၾကတာပါ။ ထားပါေတာ့။ ဒီအေၾကာင္းမ်ဳိးေတြ ေရးခဲ့ေပါင္း မ်ားၿပီမို႔ သိပ္ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ကေလးေတြ လာေမးတဲ့ ထဲမွာပါတဲ့ Majority Party နဲ႔ Minority Party ဆိုတဲ့ စကားလံုး ႏွစ္လံုးနဲ႔ ဆက္စပ္ ေတြးမိတာေလး ကိုသာ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အေမရိကန္ရဲ႕ ႏို္င္ငံေရး စနစ္က သမၼတ ဦးေဆာင္တဲ့ အစိုးရအဖြဲ႔က သီးျခား တာ၀န္ယူရၿပီး အထက္ေအာက္ လႊတ္ေတာ္ ႏွစ္ရပ္က သီးျခားတာ၀န္ ယူရပါတယ္။ အဂၤလိပ္ ပါလီမန္ စနစ္မွာ အစုိးရနဲ႔ အတိုက္အခံ ဆိုတဲ့ အသံုးမ်ဳိး သံုးေပမယ့္ အေမရိကန္မွာေတာ့ အစိုးရနဲ႔ အတုိက္အခံ ဆိုတာမ်ဳိး မရွိပါဘူး။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာလည္း အမတ္ဦးေရ အမ်ားစုရတဲ့ ပါတီကို Majority Party ေခါင္းေဆာင္ကို Majority Leader လို႔ ေခၚၿပီး အမတ္ဦးေရ အနည္းစုရတဲ့ ပါတီကို Minority Party ေခါင္းေဆာင္ကို Minority Leader လို႔ ေခၚပါတယ္။

ႏိုင္ငံေရးဟာ ၿပိဳင္ပြဲမဟုတ္္

တကယ္ လက္ေတြ႔မွာ ေကာင္းတာ မေကာင္းတာ ျဖစ္တာ မျဖစ္တာ ဆိုတာထား။ စာရြက္ေပၚမွာေတာ့ အေတာ္ေလး ေကာင္းတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အတိုက္အခံ ဆိုတဲ့ စကားလံုးက ‘စကားေနာက္ တရားပါ’ ဆိုသလို ဆန္႔က်င္ဘက္ အတုိက္အခံ ဆိုတဲ့ သေဘာ ေဆာင္ေနပါတယ္။ တကယ္က ႏို္င္ငံေရး လုပ္တယ္ ဆိုတာဟာ သူႏိုင္ ငါႏုိင္ ၿပိဳင္တဲ့ ၿပိဳင္ပြဲ မဟုတ္ပါဘူုး။ ႏ္ိုင္ငံေရး ကိစၥ အ၀၀ကို ကိုယ္တတ္ႏိုင္ သေလာက္ ၀ိုင္း၀န္း ေဆာင္ရြက္ ၾကဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး ဆန္႔က်င္ၾကဖို႔၊ တိုက္ခိုက္ၾကဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ မတူတာနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္လို႔ မသတ္မွတ္ သင့္ပါဘူး။ မတူတာ ေတြကို တူတဲ့အထိ ေဆြးေႏြးညႇိႏိႈင္း သင့္တယ္။ ညႇိလို႔ မရေသးရင္ မတူတာ ေတြကို ဆက္မျငင္းဘဲ အသာထားၿပီး တူတာေတြကို လက္တြဲ လုပ္ေဆာင္ၾကရပါမယ္။ ဒါမွ ႏိုင္ငံ့အေရး လုပ္တယ္ မည္ပါတယ္။ ႏို္င္ငံေရး လုပ္တာကို ရန္/ငါ ကိစၥ အျဖစ္ သေဘာထား လုပ္ေဆာင္လို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ႏို္င္ငံ့ အေရးကို လုပ္ၾကသူခ်င္းပဲ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္လို႔ သေဘာထား ၾကရမွာေပါ့။ အထက္တန္းက်တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ ဆိုတာ အဲဒီ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးကို ေျပာတာပါ။

စိတ္႐ိုင္း စိတ္ညစ္ေတြ

ဒီေန႔ ကမၻာႀကီး တစ္ခုလံုးမွာ မညီမွ်မႈေတြ၊ မတရားမႈေတြနဲ႔ တိုက္ၾကခုိက္ၾက သတ္ၾကျဖတ္ၾက ဆိုတာေတြနဲ႔ စိတ္မခ်မ္းသာစရာ ေတြခ်ည္း ျမင္ေတြ႕ေနရတာဟာ ‘လူႀကီးလူေကာင္း စိတ္ဓာတ္’ ဆိုတဲ့ စိတ္မ်ဳိး ဆိတ္သုန္း ေပ်ာက္ကြယ္ သြားလို႔ ျဖစ္ရတာပါ။ ေငြက အရာရာကို ျခယ္လွယ္တဲ့ လူေနမႈ စနစ္ႀကီး ထြန္းကားလာ ကတည္းက ‘ဘယ္သူေသေသ ငေတမာ ၿပီးေရာ’ ဆိုတဲ့ စိတ္႐ိုင္း၊ စိတ္ညစ္ေတြ တားမႏို္င္ ဆီးမရ ျဖစ္ကုန္ပါေတာ့တယ္။ ခရီးသည္ အျပည့္ပါတဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံႀကီးကို အပိုင္စီးၿပီး လူေတြ ေသာင္းခ်ီရွိေနတဲ့ အေဆာက္အအံုႀကီးကို ၀င္ေဆာင့္ပစ္လိုက္တဲ့ အထိကို လူသား ေတြဟာ ႐ိုင္းစိုင္း ရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳတ္ ကုန္ၾကပါတယ္။ ဒီေန႔ အာဖဂန္နစၥတန္ ႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ေနတာေတြကို ၾကည့္ပါလား။ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေ၀းကြာတဲ့ ေဒသက ၿမိဳ႕ေတြ ရြာေတြကို အေ၀းႀကီးကေန ‘မေကာင္းသူထိပ္ ေကာင္းသူထိပ္’ ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ဳိးနဲ႔ ဒံုးက်ည္ေတြနဲ႔ တရစပ္ လွမ္းပစ္ ေနၾကတယ္ေလ။ မူလတန္း ေက်ာင္းကေလးေပၚ က်က်၊ ေဆး႐ံုေပၚ က်က်၊ က်ခ်င္တဲ့ေနရာ က်၊ ဘာမွကို ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ ေသတဲ့လူေတြ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ တာလီဘန္ေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ကို ေခ်မႈန္း သုတ္သင္ ပစ္လိုက္တယ္ ဆိုၿပီး ဦးေအာင္ ေၾကညာခ်က္ ထုတ္လိုက္ရင္ ၿပီးတာပဲ။ လူတစ္စု အၾကမ္းဖက္မႈကို ႏိုင္ငံေတာ္ အၾကမ္းဖက္မႈနဲ႔ တံု႔ျပန္တာဟာ မွန္ကန္တဲ့ လူယဥ္ေက်းတို႔ လုပ္ရပ္ မဟုတ္ပါဘူး။

ရန္မျဖစ္ဘဲ ေနၾကစို႔

သံခင္း တမန္ခင္း ေရးရာမွာ သံုးေလ့သံုးထ ရွိတဲ့ ‘သေဘာ မတူတာေတြ ရွိေနတယ္ ဆိုတာ သေဘာတူၾကတယ္’ (agree to disagree) ဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ ႏို္င္ငံေရးသမား ေကာင္းတို႔ လိုက္နာအပ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ျဖစ္တယ္။ တစ္ဖက္နဲ႔ တစ္ဖက္ သေဘာထားအျမင္ မတူတာေတြကို ေနာက္ဆက္ၿပီး ညိႇႏိႈင္းသြားၾကမယ္။ ခု ေလာေလာဆယ္ ရန္မျဖစ္ဘဲ ေနၾကစို႔ ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ဳိး ျဖစ္တယ္။ ဒီလို သေဘာ ထားႏိုင္လို႔လည္း တတိယ ကမၻာစစ္ႀကီး ခုထိ မျဖစ္ေသးတာေပါ့။ ႏို္င္ငံတကာ အေရးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လူတစ္ေယာက္ခ်င္း ကိစၥပဲျဖစ္ျဖစ္ လူနဲ႔လူခ်င္း ဆက္ဆံေရး ကိစၥ အဝဝမွာ ‘ငါနဲ႔ မတူ ငါ့ရန္သူ’ ဆိုတဲ့ အျမင္မ်ဳိး လူယဥ္ေက်းမႈတို႔ နယ္ပယ္မွာ မရွိသင့္ေတာ့ဘူး ဆိုတာ အားလံုး သေဘာတူၾက လိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္ဗ်ာ။

လူထုစိန္၀င္း