ဆယ္စု ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပညာေရး တာ၀န္မ်ားကို က်ရာ ေဒသမ်ားတြင္ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၾကၿပီး အၿငိမ္းစား ယူထားၾကသူ ျမန္မာ ေက်ာင္းဆရာအိုမ်ားမွာ လူမႈဒုကၡ အ၀၀ကို ခါးစည္း ခံရလ်က္ ရွိေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္။ မႏၱေလး တကၠသိုလ္ သမိုင္းဌာနမွာ ႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ ကထိက တာ၀န္ယူခဲ့ၿပီး အၿငိမ္းစား ယူထားသူ ဆရာႀကီး တစ္ဦးမွ ေမာကၡသို႔ ရင္ဖြင့္ ေျပာျပခဲ့သည္။ “အဘတို႔ ရတဲ့ ပင္စင္ လစာက လံုး၀ကို မေလာက္ မငပါ။ လမ္းစရိတ္နဲ႔ လဖက္ရည္ဖိုးမွ်သာ ရွိတယ္။ ပင္စင္ တစ္ခုတည္းနဲ႔ အမွီျပဳထားရေတာ့ ဘယ္လိုမွ စားလို႔ ေသာက္လို႔ မ၀ဘူး။”
ရွမ္းျပည္နယ္ ေတာင္ႀကီး အထကေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းအုပ္ လုပ္ခဲ့သူ အသက္ ၇၁ ႏွစ္အရြယ္ရွိ ဆရာႀကီး ဦးစိုင္းမင္းလြင္မွ မိသားစုကလည္း မေထာက္ပံ့ႏိုင္သျဖင့္ တပည့္ေဟာင္းမ်ား အိမ္သု႔ိ တစ္အိမ္တက္ဆင္း လိုက္လံ ေတာင္းစားရင္း က်န္ရွိေနသည့္ ဘ၀၏ ေနာက္ဆံုး ႏွစ္မ်ားကို ျဖတ္သန္း ေနရေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့သည္။
ရန္ကုန္တိုင္းအတြင္း အထက္တန္း ေက်ာင္းအုပ္ တာ၀န္မ်ား ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၿပီး ၿမိဳ႕နယ္တစ္ခုတြင္ ပညာေရးမွဴး လုပ္ခဲ့ဖူးသူ ဆရာႀကီး ဦးေအးသိန္းမွ ေက်ာင္းဆရာ စလုပ္ခါစ ကာလမ်ားႏွင့္ မတူေတာ့ဘဲ ဆရာတန္ဖိုး လံုး၀ က်ဆင္း ေနရသျဖင့္ လုပ္ခဲ့သမွ် အရာမထင္ဟု ခံစားရေၾကာင္း၊ ရင္နာေနရေၾကာင္း၊ ပညာေရးစနစ္ႀကီး ပ်က္စီးေနသည္ကို ၾကည့္ျပီး စိတ္ဆင္းရဲရေၾကာင္း ခံစားေျပာျပခဲ့သည္။ “ဒီေန႔ေခတ္ ပညာေရးစနစ္ကို ဘယ္လိုမွ နားမလည္ႏုိင္ဘူး။ ဆရာဟာ ဆရာနဲ႔ကို မတူေတာ့ဘူး။ မနက္ ေက်ာင္းမသြားခင္ ေစ်းဗန္းကိုင္ၿပီး ေစ်းေရာင္းရတဲ့ ေက်ာင္းဆရာမေတြေလ။ သူတုိ႔ကို အျပစ္ေတာ့ မတင္ရက္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ တန္ဖိုးကေတာ့ သြားၿပီ။ ေက်ာင္းသားဟာလည္း ဆရာေတြအေပၚမွာ တန္ဖိုးထားမႈ က်ဆင္းသြားတာ။ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ ကာလမွာ အဆိုး၀ါးဆံုးပါ။”
မူလတန္း ေက်ာင္းအုပ္ တာ၀န္ကို ၄၅ ႏွစ္တုိင္တုိင္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူ ပဲခူးတုိင္း၊ နယ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕မွ အသက္ ၆၈ ႏွစ္ ရွိၿပီျဖစ္သည့္ ဆရာမႀကီး ေဒၚခင္ခင္၀င္းက သူတုိ႔ ပညာသင္ၾကား ေပးခဲ့ၾကေသာ သူမ်ားမွာ ယခုအခါ ႏုိင္ငံ ေခါင္းေဆာင္မ်ားပင္ ျဖစ္ေနၾကေၾကာင္းႏွင့္ မည္သည့္ အခါကမွ် ဆရာကန္ေတာ့ပြဲ အခမ္းအနား မလုပ္ခဲ့ၾကဘူးေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့ပါသည္။ ထို႔အျပင္ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ မေလာက္မင ဘ၀ႏွင့္ ရွင္သန္ေနရေၾကာင္း၊ ေတာင္းရမ္း စားေသာက္ ေနရေၾကာင္းတို႔ကိုလည္း မ်က္ရည္အျပည့္ျဖင့္ ခံစားေျပာျပခဲ့သည္။
“က်မ မူအုပ္ တာ၀န္ကို ၄၅ ႏွစ္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ က်မတို႔ ရွက္လည္း ရွက္ေနလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ေဆးကုဖုိ႔က ေငြမရွိဘူး။ သားသမီး ေနာက္ခံကလည္း မရွိဘူးေလ။ ေတာင္းရမ္း စားေသာက္ ေနၾကရပါတယ္။ ရွက္လည္း မရွက္ေတာ့ပါဘူး။ တပည့္ ေက်ာင္းသားေတြ အခုအခါမွာ လူႀကီးေတြျဖစ္၊ ကုမၸဏီ ဒါရိုက္တာႀကီးေတြ၊ စီအီးအိုေတြျဖစ္၊ အခ်ဳိ႕ဆို ဗိုလ္မွဴးႀကီးေတြ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြေတာင္ ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ မုဒိတာ ပြားရပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ ေက်ာင္းသား ေဟာင္းမ်ားမွ လွဴဒါန္း ေပးကမ္း စြန္႔ႀကဲမႈကို ေမွ်ာ္လင့္ ေနၾကရတာပါ။ ပံုမွန္ ရပ္တည္လို႔မွ မရတာ။ လူအိုရံုကလည္း လက္မခံဘူး။ အဲဒါနဲ႔ အခုျမင္တဲ့အတုိင္းပဲ ေတာင္းရမ္း စားေသာက္ပါတယ္။”
ၿပီးခဲ့သည့္ ၾသဂုတ္လတြင္ ေက်ာင္းဆရာ ဆရာမမ်ား အပါအ၀င္ အၿငိမ္းစား ၀န္ထမ္းမ်ား ၅၀ ဦးမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေ႐ႊထံသို႔ ပင္စင္လစာ တိုးျမွင့္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည္။
ေမာကၡ ျပည္တြင္း ပညာေရးသတင္း။
No comments:
Post a Comment