အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈ ပေပ်ာက္ေရးနဲ႔ တရားေရးမ႑ိဳင္ၾကံ့ခိုင္ေရးကို အထူးအေလးထား ေဆာင္ရြက္ျခင္း မျပဳဘဲနဲ႕ ဒီမိုကေရစီတည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား ေအာင္ျမင္မႈမရႏိုင္ေၾကာင္း အစိုးရတာ၀န္ရႇိ ပုဂၢဳိလ္မ်ား က ေန့စဥ္ႏႇင့္အမွ် ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားေနၾကတာမ်ားကို စာနယ္ဇင္းေတြမႇာ အခုတေလာ မျပတ္ဖတ္႐ႈ ေနရတယ္။
ေၾကာက္စရာေခ်ာက္ႀကီး
ဒီေျပာၾကားခ်က္မ်ားဟာ ေသြးထြက္ေအာင္မႇန္တဲ့ စကားမ်ားျဖစ္တယ္။ တစ္ပါတီ တစ္ဖြဲ႕တစ္စည္း အာဏာ ရႇင္စနစ္ႀကီး သက္ဆိုးရႇည္ခဲ့ေလေတာ့ ႏိုင္ငံအိမ္ႀကီးကို ေထာက္မထားတဲ့ တိုင္ႀကီးေလးလံုး မ႑ိဳင္ႀကီး ေလးခုစလံုးဟာ အတြင္းလႈိက္စားတဲ့ ျခပုန္းေတြလက္ခ်က္ေၾကာင့္ ျမင္မေကာင္း ႐ႈမေကာင္းျဖစ္ေအာင္ကို ယိုင္နဲ့ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ မၿငိမ္မသက္ျဖစ္မႈေတြနဲ႔ ဆူပူအံုႂကြမႈေတြရဲ႕ ေရခံေျမခံျဖစ္တဲ့ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ ကြာဟမႈ ဒါမႇမဟုတ္ အပယ္ခံနဲ႔ အခြင့္ထူးခံ ကြာဟမႈေခ်ာက္ႀကီးကလည္း ေၾကာက္စရာ ေကာင္းေလာက္ ေအာင္ နက္႐ိႈင္းလာခဲ့တယ္။ အင္မတန္အႏၲရာယ္ႀကီးတဲ့ ေခ်ာက္ႀကီးျဖစ္တယ္။
ေတာမီးေလာင္သလို
အခုတေလာ ေတာမီးေလာင္သလို တစ္ေနရာက တစ္ေနရာကို ႐ုတ္တရက္ ခ်က္ခ်င္း ကူးစက္ပ်ံ႕ႏႇံ့သြားတဲ့ အေရႇ႕အလယ္ပိုင္းေဒသက ေတာ္လႇန္ေရးမုန္တိုင္းႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ေကာင္းေကာင္းႀကီး သင္ခန္းစာ ယူသင့္ တယ္။ အေရႇ႕အလယ္ပိုင္းေဒသက ႏိုင္ငံအားလံုးလိုလိုဟာ မူလက အင္မတန္ဆင္းရဲၾကတယ္။ စာတတ္ ေျမာက္မႈ ရာႏႈန္းလည္း အင္မတန္နိမ့္က်တယ္။ ေျခာက္ဆယ္ခုႏႇစ္မ်ားအတြင္းေရာက္မႇ ေရနံတြင္းေတြ ရႇာေဖြေတြ႕ရႇိၿပီး လူရာ၀င္လာၾကတာျမန္တယ္။ လူခ်မ္းသာေတြ အမ်ားႀကီး ေပၚထြက္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးစနစ္က အာဏာရႇင္စနစ္ျဖစ္တယ္။ တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေတြမႇာ ဘုရင္ေတြ၊ ပေဒသရာဇ္ ေတြ အုပ္ခ်ဳပ္ၿပီး တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေတြက်ေတာ့ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေနၾကတာ ျဖစ္တယ္။ ေဒသ တစ္ခုလံုးမႇာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံလို႕ လက္ညိႇဳးထိုးျပစရာဆိုလို႕ အစၥေရးႏိုင္ငံ တစ္ခုပဲရႇိတယ္။
ေရနံ၀င္ေငြေတြ
ေရနံ၀င္ေငြ ဒလေဟာလႇိမ့္၀င္လာေပမယ့္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ လူဦးေရအမ်ားစုက ဆင္းရဲျမဲ ဆင္းရဲေနၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ရသမ်ေရနံ၀င္ေငြေတြဟာ ဘုရင္ေတြ၊ ဆူလတန္ေတြရႇိတ္ေတြနဲ့ ဆက္ဒမ္ဟူစိန္လို၊ ကဒတ္ဖီလို အာဏာရႇင္ေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံျခားက ဘဏ္စာရင္းေတြထဲပဲ စီး၀င္သြားၾကတာကိုး။ အေရႇ႕ အလယ္ ပိုင္းေဒသႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ခ်မ္းသာသမွ်ေတြဟာ အဲဒီႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္သာရႇိတဲ့ ကုေဋႂကြယ္ သူေဌးႀကီးမ်ားရဲ႕ လက္ထဲမႇာ ၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ေလာက္ရႇိေနၿပီးက်န္ ၃၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ကိုသာ ၉၀ ရာခိုင္ ႏႈန္းေလာက္ရႇိတဲ့ တိုင္းျပည္သူျပည္သူသားမ်ားက လႇည့္ပတ္သံုးစြဲေနရတာျဖစ္တယ္လို႔ ပညာရႇင္မ်ားက ေထာက္ျပၾကတယ္။
လက္ဆုပ္မေျဖၾက
ဓနခြဲေ၀မႈကို သင့္တင့္မွ်တတဲ့ အခ်ဳိးအဆေရာက္ေအာင္ ျပဳျပင္ဖို႕လိုတယ္။ ဒီလိုမလုပ္ရင္ ထိန္းမႏိုင္ သိမ္းမရ အံုႂကြမႈေတြျဖစ္လာႏိုင္တယ္လို႕လည္း သတိေပးၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ဘုရင္ႀကီးေတြ၊ ဆူလတန္ႀကီး ေတြနဲ႔ အာဏာရႇင္ႀကီးေတြက ေလာဘမသတ္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီး လက္ဆုပ္ကို မေျဖၾကဘူး။ ႐ုရႇားက၊ တ႐ုတ္က၊ အေမရိကန္က၊ ဂ်ာမနီက၊ ျပင္သစ္နဲ႔ အီတလီက ၀ယ္ထားတဲ့ ေခတ္မီစစ္လက္နက္ပစၥည္းေတြက သူတို႔ကို ကာကြယ္မႈေပးလိမ့္မယ္လို႕ ယံုၾကည္ၿပီး ေရနံ၀င္ေငြေတြကို တိုင္းသူျပည္သားမ်ားကို မွ်ေ၀ ခံစားေစမယ့္ အစား ႏိုင္ငံေပါင္းစံုက လက္နက္ကုန္သည္ႀကီးေတြ လက္ထဲသာ ထိုးအပ္လိုက္ၾကတယ္။
ႏႇင္းေဘာလံုးလို
လူေတြဆင္းရဲတြင္း နက္သထက္နက္ေနရတဲ့အထဲ ႀကီးႏိုင္ငယ္ညႇဥ္း ႏိုင္ထက္စီးနင္းျပဳမူမႈေတြက လြန္သ လက္ လြန္ကဲလာေလေတာ့ ေနာက္ဆံုးမႇာ မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ၾကၿပီး ဒီေန႕အေျခအေနမ်ဳိးထိ ေရာက္ရႇိသြား ေတာ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္ရတဲ့အဓိက အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ ဓနခြဲေ၀မႈ တစ္ဖက္ေစာင္းနင္း ျဖစ္ရတဲ့အခ်က္ ျဖစ္တယ္။ ဒီအခ်က္က သိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္။ တစ္ဖက္ေစာင္းနင္းျဖစ္မႈ စရႇိေနၿပီ ဆိုတာနဲ႔ ေတာင္ေစာင္းကလႇိမ့္ခ်လိုက္တဲ့ ႏႇင္းေဘာလံုးမ်ားလို ၾကာေလႀကီးေလ ျဖစ္လာေလ့ ရႇိတယ္။ ေလ်ာ့ပါးသြားတယ္လို႔ ဘယ္ေတာ့မႇ မရႇိဘူး။ ေငြေတြကအာဏာရႇိသူနဲ႔ ပိုက္ဆံရႇိသူေတြ လက္ထဲကိုသာ ပံုစံ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေရာက္သြားၾကတယ္။ တကယ္လိုအပ္တဲ့ ဆင္းရဲသားေတြလက္ထဲ ဘယ္ေတာ့မႇေရာက္တယ္ မရႇိဘူး။ဒီလို ဓနဥစၥာကြာဟခ်က္ႀကီးမားျခင္းက ၾသဇာအရႇိန္အ၀ါကြာျခားခ်က္ကို ေပၚေပါက္ေစတယ္။ အခြင့္ ထူးခံ လူတန္းစားနဲ႕ အပယ္ခံလူတန္းစားဆိုၿပီး ျဖစ္ေပၚေစတယ္။ အခြင့္ထူးခံေတြက ေနရာတိုင္းမႇာ အခြင့္ထူးေတြ ခံစားရရႇိၾကၿပီး အပယ္ခံေတြကေတာ့ တစ္ေန့တျခားေဘးကို ေရာက္သထက္ ေရာက္ကုန္ ၾကတယ္။
ေၾကာက္စရာေခ်ာက္ႀကီး
ဒီေျပာၾကားခ်က္မ်ားဟာ ေသြးထြက္ေအာင္မႇန္တဲ့ စကားမ်ားျဖစ္တယ္။ တစ္ပါတီ တစ္ဖြဲ႕တစ္စည္း အာဏာ ရႇင္စနစ္ႀကီး သက္ဆိုးရႇည္ခဲ့ေလေတာ့ ႏိုင္ငံအိမ္ႀကီးကို ေထာက္မထားတဲ့ တိုင္ႀကီးေလးလံုး မ႑ိဳင္ႀကီး ေလးခုစလံုးဟာ အတြင္းလႈိက္စားတဲ့ ျခပုန္းေတြလက္ခ်က္ေၾကာင့္ ျမင္မေကာင္း ႐ႈမေကာင္းျဖစ္ေအာင္ကို ယိုင္နဲ့ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ မၿငိမ္မသက္ျဖစ္မႈေတြနဲ႔ ဆူပူအံုႂကြမႈေတြရဲ႕ ေရခံေျမခံျဖစ္တဲ့ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ ကြာဟမႈ ဒါမႇမဟုတ္ အပယ္ခံနဲ႔ အခြင့္ထူးခံ ကြာဟမႈေခ်ာက္ႀကီးကလည္း ေၾကာက္စရာ ေကာင္းေလာက္ ေအာင္ နက္႐ိႈင္းလာခဲ့တယ္။ အင္မတန္အႏၲရာယ္ႀကီးတဲ့ ေခ်ာက္ႀကီးျဖစ္တယ္။
ေတာမီးေလာင္သလို
အခုတေလာ ေတာမီးေလာင္သလို တစ္ေနရာက တစ္ေနရာကို ႐ုတ္တရက္ ခ်က္ခ်င္း ကူးစက္ပ်ံ႕ႏႇံ့သြားတဲ့ အေရႇ႕အလယ္ပိုင္းေဒသက ေတာ္လႇန္ေရးမုန္တိုင္းႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ေကာင္းေကာင္းႀကီး သင္ခန္းစာ ယူသင့္ တယ္။ အေရႇ႕အလယ္ပိုင္းေဒသက ႏိုင္ငံအားလံုးလိုလိုဟာ မူလက အင္မတန္ဆင္းရဲၾကတယ္။ စာတတ္ ေျမာက္မႈ ရာႏႈန္းလည္း အင္မတန္နိမ့္က်တယ္။ ေျခာက္ဆယ္ခုႏႇစ္မ်ားအတြင္းေရာက္မႇ ေရနံတြင္းေတြ ရႇာေဖြေတြ႕ရႇိၿပီး လူရာ၀င္လာၾကတာျမန္တယ္။ လူခ်မ္းသာေတြ အမ်ားႀကီး ေပၚထြက္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးစနစ္က အာဏာရႇင္စနစ္ျဖစ္တယ္။ တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေတြမႇာ ဘုရင္ေတြ၊ ပေဒသရာဇ္ ေတြ အုပ္ခ်ဳပ္ၿပီး တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေတြက်ေတာ့ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေနၾကတာ ျဖစ္တယ္။ ေဒသ တစ္ခုလံုးမႇာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံလို႕ လက္ညိႇဳးထိုးျပစရာဆိုလို႕ အစၥေရးႏိုင္ငံ တစ္ခုပဲရႇိတယ္။
ေရနံ၀င္ေငြေတြ
ေရနံ၀င္ေငြ ဒလေဟာလႇိမ့္၀င္လာေပမယ့္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ လူဦးေရအမ်ားစုက ဆင္းရဲျမဲ ဆင္းရဲေနၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ရသမ်ေရနံ၀င္ေငြေတြဟာ ဘုရင္ေတြ၊ ဆူလတန္ေတြရႇိတ္ေတြနဲ့ ဆက္ဒမ္ဟူစိန္လို၊ ကဒတ္ဖီလို အာဏာရႇင္ေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံျခားက ဘဏ္စာရင္းေတြထဲပဲ စီး၀င္သြားၾကတာကိုး။ အေရႇ႕ အလယ္ ပိုင္းေဒသႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ခ်မ္းသာသမွ်ေတြဟာ အဲဒီႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္သာရႇိတဲ့ ကုေဋႂကြယ္ သူေဌးႀကီးမ်ားရဲ႕ လက္ထဲမႇာ ၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ေလာက္ရႇိေနၿပီးက်န္ ၃၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ကိုသာ ၉၀ ရာခိုင္ ႏႈန္းေလာက္ရႇိတဲ့ တိုင္းျပည္သူျပည္သူသားမ်ားက လႇည့္ပတ္သံုးစြဲေနရတာျဖစ္တယ္လို႔ ပညာရႇင္မ်ားက ေထာက္ျပၾကတယ္။
လက္ဆုပ္မေျဖၾက
ဓနခြဲေ၀မႈကို သင့္တင့္မွ်တတဲ့ အခ်ဳိးအဆေရာက္ေအာင္ ျပဳျပင္ဖို႕လိုတယ္။ ဒီလိုမလုပ္ရင္ ထိန္းမႏိုင္ သိမ္းမရ အံုႂကြမႈေတြျဖစ္လာႏိုင္တယ္လို႕လည္း သတိေပးၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ဘုရင္ႀကီးေတြ၊ ဆူလတန္ႀကီး ေတြနဲ႔ အာဏာရႇင္ႀကီးေတြက ေလာဘမသတ္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီး လက္ဆုပ္ကို မေျဖၾကဘူး။ ႐ုရႇားက၊ တ႐ုတ္က၊ အေမရိကန္က၊ ဂ်ာမနီက၊ ျပင္သစ္နဲ႔ အီတလီက ၀ယ္ထားတဲ့ ေခတ္မီစစ္လက္နက္ပစၥည္းေတြက သူတို႔ကို ကာကြယ္မႈေပးလိမ့္မယ္လို႕ ယံုၾကည္ၿပီး ေရနံ၀င္ေငြေတြကို တိုင္းသူျပည္သားမ်ားကို မွ်ေ၀ ခံစားေစမယ့္ အစား ႏိုင္ငံေပါင္းစံုက လက္နက္ကုန္သည္ႀကီးေတြ လက္ထဲသာ ထိုးအပ္လိုက္ၾကတယ္။
ႏႇင္းေဘာလံုးလို
လူေတြဆင္းရဲတြင္း နက္သထက္နက္ေနရတဲ့အထဲ ႀကီးႏိုင္ငယ္ညႇဥ္း ႏိုင္ထက္စီးနင္းျပဳမူမႈေတြက လြန္သ လက္ လြန္ကဲလာေလေတာ့ ေနာက္ဆံုးမႇာ မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ၾကၿပီး ဒီေန႕အေျခအေနမ်ဳိးထိ ေရာက္ရႇိသြား ေတာ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္ရတဲ့အဓိက အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ ဓနခြဲေ၀မႈ တစ္ဖက္ေစာင္းနင္း ျဖစ္ရတဲ့အခ်က္ ျဖစ္တယ္။ ဒီအခ်က္က သိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္။ တစ္ဖက္ေစာင္းနင္းျဖစ္မႈ စရႇိေနၿပီ ဆိုတာနဲ႔ ေတာင္ေစာင္းကလႇိမ့္ခ်လိုက္တဲ့ ႏႇင္းေဘာလံုးမ်ားလို ၾကာေလႀကီးေလ ျဖစ္လာေလ့ ရႇိတယ္။ ေလ်ာ့ပါးသြားတယ္လို႔ ဘယ္ေတာ့မႇ မရႇိဘူး။ ေငြေတြကအာဏာရႇိသူနဲ႔ ပိုက္ဆံရႇိသူေတြ လက္ထဲကိုသာ ပံုစံ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေရာက္သြားၾကတယ္။ တကယ္လိုအပ္တဲ့ ဆင္းရဲသားေတြလက္ထဲ ဘယ္ေတာ့မႇေရာက္တယ္ မရႇိဘူး။ဒီလို ဓနဥစၥာကြာဟခ်က္ႀကီးမားျခင္းက ၾသဇာအရႇိန္အ၀ါကြာျခားခ်က္ကို ေပၚေပါက္ေစတယ္။ အခြင့္ ထူးခံ လူတန္းစားနဲ႕ အပယ္ခံလူတန္းစားဆိုၿပီး ျဖစ္ေပၚေစတယ္။ အခြင့္ထူးခံေတြက ေနရာတိုင္းမႇာ အခြင့္ထူးေတြ ခံစားရရႇိၾကၿပီး အပယ္ခံေတြကေတာ့ တစ္ေန့တျခားေဘးကို ေရာက္သထက္ ေရာက္ကုန္ ၾကတယ္။
ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ၊ ဒုသမၼတနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒တို႔ မၾကာမီက ေျပာၾကားခဲ့ ၾကတဲ့အတိုင္း တရားဥပေဒရဲ့ အထက္မႇာ ဘယ္သူမႇာမရႇိေစေရးဆိုတဲ့ အခ်က္ကို တိတိက်က်မႇန္မႇန္ကန္ကန္ လက္ေတြ႕က်င့္သံုးၾကဖို႔ လိုပါတယ္၊ စကားအျဖစ္ ေလထဲမႇာ ကြယ္ေပ်ာက္သြားတာမ်ဳိး မျဖစ္ေစသင့္ဘူး . . . |
ေငြမ်ားတရားႏိုင္
အပယ္ခံေတြကလည္း ပုထုဇဥ္လူသားေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ ခ်မ္းသာခ်င္တယ္။ အခြင့္အေရးေတြ ရခ်င္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀တဲ့ အခြင့္ထူးခံ စီးပြားေရးသမားမ်ား လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ နည္းလမ္းေတြအတိုင္း အခြင့္ ထူးခံစားရဖုိ႔ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူေတြ လုပ္လာၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈေတြ လူတန္းစား အားလံုးဆီ ပ်ံ႕ႏႇံ႔သြားၿပီး ေနာက္ဆံုးမႇာ ေငြမ်ားတရားႏိုင္ဆိုတဲ့ အေျခအေန၊ ေငြက အရာရာကို ဖန္တီး တယ္။ (money makes everything) ဆိုတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးေတြ အထိေရာက္ရႇိ သြားေတာ့တယ္။
လႈပ္ေလျမဳပ္ေလ
ဆင္းရဲသားအပယ္ခံေတြမႇာေတာ့ ေငြကအရာရာကို ဖန္တီးတဲ့ေခတ္မႇာ လူနဲ႕သူနဲ႕တူေအာင္ ေနထိုင္ႏိုင္ ဖို႔ကို တစ္ေန႔တျခား ခက္ခဲသထက္ ခက္ခဲလာၾကတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကိဳးစားႀကိဳးစား လႈပ္ေလ ျမဳပ္ေလ ဆိုသလို ဆင္းရဲတြင္းႀကီးထဲ နစ္သထက္ ပိုနစ္ေနၾကရတယ္။ ဘယ္လိုမႇမတတ္ႏိုင္ၾကေလေတာ့ အံတႀကိတ္ ႀကိတ္နဲ႔ နာၾကည္းမုန္းတီးမႈေတြပဲ ရင္ထဲမႇာ တစ္ေန့တျခား ႀကီးထြားလာၾကတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ၾကာလာေတာ့ ေသမထူးေန မထူးစိတ္ဓာတ္မ်ဳိးေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ခါးသီးတဲ့ အမုန္းဆူးေတာင္ႀကီးေတြ တစ္ေခ်ာင္းၿပီး တစ္ေခ်ာင္းေပါက္လာတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္ဆိုၿပီး ေသြး႐ူးေသြးတန္းနဲ႔ ထင္ရာဆိုင္းရင္း လုပ္ခ်င္တာေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ေတာ့တယ္။ လူသတ္ရမႇာလည္း မေၾကာက္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္အသက္ ေသမႇာ လည္း မေၾကာက္ေတာ့ဘူး။
ေသြး႐ူးေသြးတန္းလူမ်ား
အဲဒီလို အေၾကာက္တရားကို လြန္ေျမာက္သြားတဲ့ ေသြး႐ူးေသြးတန္း (desperate) ျဖစ္ေနတဲ့ လူမ်ဳိးေတြကို (desperatedos) လို့ေခၚၾကတယ္။ သိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္။ ဒီလိုလူမ်ဳိးေတြကို ဘာနဲ႔ ေျခာက္ ေျခာက္ မေၾကာက္ေတာ့ဘူး။ ဘယ္လိုတားတား မရေတာ့ဘူး။ ထင္ရာလုပ္ေတာ့တာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ လူေတြကို အဲဒီအဆင့္ေရာက္မသြားေအာင္ ႀကိဳတင္ကာကြယ္တားဆီးဖို႔ လိုပါတယ္။ ဓနခြဲေ၀မႈ တစ္ဖက္ ေစာင္းနင္း ျဖစ္ေနတာကိုလည္း ျပဳျပင္ဖို႕လိုတယ္။ အခြင့္ထူးခံလူတန္းစားနဲ့ အပယ္ခံ လူတန္းစားဆိုၿပီး ရႇိေနသမွ်ကာလပတ္လံုး အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈေတြနဲ့ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူကိစၥေတြ ရႇိေနဦးမႇာ ျဖစ္တယ္။
အဓိကတာ၀န္ရႇိသူ
အခြင့္ထူးခံလူတန္းစားမရႇိဖုိ႔နဲ႔ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈ တိုက္ဖ်က္ဖို႔အတြက္ အဓိကတာ၀န္ရႇိတာက အုပ္ခ်ဳပ္ ေရးမ႑ိဳင္နဲ႔ တရားေရးမ႑ိဳင္တို႔ ျဖစ္တယ္။
- တရားဥပေဒအပိုင္းက လက္ရႇိတည္ဆဲဥပေဒေတြနဲ႔တင္ လံုေလာက္တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။ ရႇိေနတဲ့ ဥပေဒ ေတြကို လိုက္နာေစာင့္ထိန္းတဲ့အပိုင္းက ပ်က္ကြက္လို႔သာ ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးကို ေရာက္ေနတာျဖစ္တယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ႑ိဳင္နဲ႔ တရားေရးမ႑ိဳင္ႏႇစ္ခုက ဒီပ်က္ကြက္မႈကို ျပဳျပင္ဖို့လိုတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ၊ ဒုသမၼတနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒တို႔ မၾကာမီက ေျပာၾကားခဲ့ၾကတဲ့အတိုင္း တရားဥပေဒရဲ႕ အထက္မႇာ ဘယ္သူမႇ မရႇိေစရ ဆိုတဲ့အခ်က္ကို တိတိက်က်မႇန္မႇန္ကန္ကန္ လက္ေတြ႕က်င့္သံုးၾကဖို႔ လိုပါတယ္၊ စကားအျဖစ္ ေလထဲမႇာ ကြယ္ေပ်ာက္သြားတာမ်ဳိး မျဖစ္ေစသင့္ဘူး။
စံနမူနာျပသင့္
တာ၀န္ရႇိသူေတြရဲ႕ ေျပာၾကားခ်က္အရ ၀န္ႀကီးဌာနႏႇစ္ခု ပူးတြဲကိုင္ေဆာင္ရတဲ့ ၀န္ႀကီးမ်ားကိုယ္တိုင္က ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ၿပီး တိုင္းျပည္အက်ဳိးၾကည့္တဲ့အေနနဲ့ လစာႏႇစ္ခု ထုတ္ယူခံစားျခင္းမျပဳဘဲ လစာတစ္ခုသာ ထုတ္ယူတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အင္မတန္ေကာင္းပါတယ္။ အားလံုး အတုယူၾကၿပီး ၀န္ႀကီးျဖစ္လို႔ လႊတ္ေတာ္ အမတ္ျဖစ္လို႔၊ အရာရႇိႀကီးျဖစ္လို႔၊ တရားသူႀကီးျဖစ္လို႔၊ အာဏာရပါတီျဖစ္လို႔ဆိုၿပီး အထူးအခြင့္အေရးမ်ား ရယူတာမ်ဳိးမလုပ္ဘဲ စံနမူနာ ေကာင္းျပသသင့္တယ္။ အစိုးရဆိုတာ သမၼတကစၿပီး ေအာက္ဆံုး အဆင့္ ၀န္ထမ္းေလးအထိ ျပည္သူကေပးတဲ့ လစာရိကၡာကိုစားတဲ့ ျပည္သူ့၀န္ထမ္းမ်ား ျဖစ္ၾကတယ္။ ျပည္သူလူထု ဟာ ေက်းဇူးရႇင္ ထမင္းရႇင္မ်ားျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္ကို ထမင္းေကြၽးထားတဲ႕ ေက်းဇူးရႇင္မ်ားထက္ အခြင့္ထူး ပိုယူတာမ်ဳိး မရႇိသင့္ဘူး။
ျပည္သူက ေက်းဇူးရႇင္
လႊတ္ေတာ္အမတ္ဆိုတာလည္း ျပည္သူလူထုက သူတို႔ကိုယ္စား တိုင္းေရးျပည္မႈ ေဆာင္ရြက္ဖို႔ ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္ထားသူမ်ားျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပည္သူလူထုကို ဦးထိပ္ထားေလးစားရမႇာ ျဖစ္တယ္။ ရရႇိခံစားရတဲ့ အခြင့္အေရး အေဆာင္အေယာင္မႇန္သမွ် ျပည္သူ့ဘ႑ာေငြက ထုတ္ယူသံုးစြဲတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပည္သူ လူထုကို ေက်းဇူးရႇင္အျဖစ္ ခံယူစြဲမႇတ္ရမႇာျဖစ္တယ္။ သာမန္ျပည္သူတိုင္း ခံစားရရႇိတဲ့ အခြင့္အေရးမ်ား ထက္ပိုၿပီး အခြင့္ထူးခံစားခြင့္မရႇိဘူး။ ကိုယ္က်ဳိးထက္ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးအက်ဳိးစီးပြားကို ေရႇ႕တန္းတင္ ဦးစားေပး လုပ္ေဆာင္ပါမယ္လုိ႔ ကတိက၀တ္ ပဋိညာဥ္ျပဳၿပီး အေရြးခ်ယ္ခံခဲ့သူမ်ားျဖစ္တာေၾကာင့္ ကိုယ္က်ဳိး မၾကည့္ရာမႇာ အခြင့္ထူးမခံစားရာမႇာ ေရႇ႕ေဆာင္လမ္းျပ စံနမူနာေကာင္းျဖစ္ေစရမယ္။
ျပည္သူလူထုႀကီးရဲ့ မ်က္ႏႇာကလြဲၿပီး ဘယ္သူ႔မ်က္ႏႇာမႇ မၾကည့္တဲ့ ဘယ္သူ႔စပြန္ဆာတို႔ စတိုင္ပင္နဲ႔ စေကာလားရႇစ္တို႔ ဂရန္႔တို႔ကိုမႇ လံုး၀လက္မခံတဲ့ သတင္းမီဒီယာကိုသာ စတုတၴမ႑ိဳင္လို႔ သတ္မႇတ္တာျဖစ္တယ္။ အဲဒါေတြတစ္ခုခုနဲ႔ မလြတ္ကင္းရင္ စတုတၴမ႑ိဳင္လို႔ မေခၚႏိုင္ဘူး . . . |
ျပည္ႀကီးပခံုး၊ ျပည္ႀကီးလက္႐ုံး
ေနာက္ဆံုးက်န္ရႇိေနတဲ့ မ႑ိဳင္ျဖစ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို့ရဲ႕ စတုတၴမ႑ိဳင္ဆိုတာလည္း ျပည္ႀကီး၀န္ကို ျပည္ႀကီးပခံုး၊ ျပည္ႀကီးလက္႐ုံးအျဖစ္ ထမ္းေဆာင္ၾကရသူမ်ားျဖစ္တဲ့အတြက္ တစ္နည္းအားျဖင့္ ျပည္သူ႔ ၀န္ထမ္းမ်ားပင္ ျဖစ္ၾကတယ္။ တျခားျပည္သူ႔၀န္ထမ္းမ်ားလိုပဲ ျပည္သူကို ဦးထိပ္ထားေလးစားရမႇာ ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူ႔ အထက္ကေနခ်င္လို့ မျဖစ္ဘူး။ ျပည္သူ႔ေရႇ႕က အခြင့္ထူးရယူခ်င္လို႔လည္း မျဖစ္ဘူး။ အလားတူပဲ သတင္းသမားဟာ အစိုးရတစ္ရပ္ရဲ႕ လက္ကိုင္တုတ္မျဖစ္ရသလို ႏိုင္ငံေရးပါတီ အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားရဲ႕ အသံုးခ်ခံလည္း မျဖစ္ရဘူး။ စီးပြားေရးသမားမ်ားရဲ႕ေက်းဇူးခံေက်းဇူးစားလည္း မျဖစ္ေစရဘူး။ ဒီေခတ္မႇာ ေခတ္စားတဲ့ စပြန္ဆာဆိုတာဟာ စီးပြားေရးသမားက သတင္းမီဒီယာသမားကို လာဘ္ထိုးတဲ့ သေဘာျဖစ္တယ္။ စပြန္ဆာလက္ခံရယူတဲ့ သတင္းမီဒီယာသမားဟာ စပြန္ဆာရႇင္ရဲ႕ မ်က္ႏႇာကို အျမဲၾကည့္ေနရမႇာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေျဖာင့္မတ္မႇန္ကန္တဲ့ သတင္းသမား လံုး၀မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ဘြဲ႔ျဖဴလက္နက္
စပြန္ဆာေတြထဲမႇာ အဆိုး၀ါးဆံုးကေတာ့ သံ႐ုံးေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားအဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ႕ စပြန္ဆာျဖစ္တယ္။ စတိုင္ပင္၊ စေကာလားရႇစ္၊ ဂရန္႔စတဲ့ အမည္အမ်ဳိးမ်ဳိးေပးထားတဲ့ ေထာက္ပံ့ေၾကးမႇန္သမွ်ဟာ သံ႐ုံးေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားအဖြဲ႕အစည္းေတြက သူတို့ရဲ႕ သစၥာေတာ္ခံမ်ားအျဖစ္ ေမြးျမဴသိမ္းသြင္းဖို႔ အသံုးျပဳတဲ့ ''ဘြဲ႕ျဖဴ လက္နက္'' ျဖစ္တယ္။ ''အဏုျမဴလက္နက္''လို အလြန္ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သစၥာခံဆိုတာ ''ပဥၥမံတပ္သား'' အငယ္စား (Junior fifth Column) ေတြျဖစ္ၾကလို႔ပါပဲ။ အေၾကာင္းႀကီးငယ္ ရႇိလာခဲ့ရင္ သစၥာခံမ်ားဟာ ကုိယ့္ႏိုင္ငံ ကိုယ့္လူမ်ဳိးထက္ သူတို့သစၥာခံထားတဲ့ ႏိုင္ငံရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားကိုသာ ထမ္းရြက္ၾကလို႔ျဖစ္တယ္။
နားခြက္ကမီးေတာက္ၿပီးသား
ျပည္သူလူထုႀကီးရဲ႕ မ်က္ႏႇာကလြဲၿပီး ဘယ္သူ႔မ်က္ႏႇာမႇ မၾကည့္တဲ့ ဘယ္သူ႔စပြန္ဆာတို႔ စတိုင္ပင္နဲ႔ စေကာလားရႇစ္တို႔ ဂရန့္တို႔ကိုမႇ လံုး၀လက္မခံတဲ့ သတင္းမီဒီယာကိုသာ စတုတၴမ႑ိဳင္လို႔ သတ္မႇတ္တာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒါေတြတစ္ခုခုနဲ႔ မလြတ္ကင္းရင္ စတုတၴမ႑ိဳင္လို႔ မေခၚႏိုင္ဘူး။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ စတုတၴ မ႑ိဳင္လို႔ ဆိုင္းဘုတ္တပ္ၿပီး ဘာေတြပဲေျပာေနေန၊ ဘာေတြပဲေရးေနေန ျမန္မာစာဖတ္ပရိသတ္ကို လိမ္လို႔မရပါဘူး။ ရႇင္ႀကီး၀မ္းလည္း၀င္ခဲ့ဖူး၊ ရႇင္ငယ္၀မ္းလည္း၀င္ခဲ့ဖူးတဲ့ ျမန္မာစာဖတ္ပရိသတ္ ျပည္သူ ေတြက ''ခ်က္ဆိုနားခြက္က မီးေတာက္ၿပီးသား'' ျဖစ္တယ္။ ဘယ္သူေတြဟာ စတုတၴမ႑ိဳင္ပီသတယ္။ ဘယ္သူေတြကေတာ့ ''သစၥာေတာ္ခံ'' ေတြျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိထားၿပီးသားျဖစ္ပါတယ္။
လူထုစိန္ဝင္း
No comments:
Post a Comment