တခါတုန္းက ပဲႀကီးေလွာ္ အင္မတန္ႀကဳိက္တတ္တဲ့ အမ်ဳိးသမီး တေယာက္ ရွိသတဲ့။ ပဲႀကီးေလွာ္ ႀကဳိက္တတ္ေပမယ့္ သူမရဲ႕ ျပႆနာကေတာ့ ပဲေလွာ္ စားၿပီးတုိင္းမွာ စိတ္ အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ဖြယ္ေကာင္း ေလာက္ေအာင္ တားမႏုိင္ဆီးမရ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ေလလည္တတ္တာပါပဲတဲ့။
တေန႔က်ေတာ့ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးဟာ လူတေယာက္နဲ႔ ခ်စ္ႀကဳိက္သြားၿပီး လက္ထပ္ေတာ့မယ္ အလုပ္မွာ သူမ ဘာသာေတြးသတဲ့။ “ငါ႔ေယာက္်ားဟာ အင္မတန္ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕ ႏူးညံ့ၿပီး လူႀကီးလူေကာင္း ဆန္တယ္။ ငါ့ရဲ႕ အီးေပါက္တတ္တဲ့ အက်င့္ကုိ သူ႕အေနနဲ႔ ႏွစ္သက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး” လုိ႔ ေတြးမိၿပီး ပဲႀကီးေလွာ္စားတဲ့ အက်င့္ကုိ အနစ္နာခံ စြန္႔လႊတ္လုိက္သတဲ့။ ဒီလုိနဲ႔ လေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာလာခဲ့ၿပီး တရက္ အလုပ္ကေန အိမ္အျပန္ လမ္းမွာသူမရဲ႕ ကားပ်က္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ အိမ္ကုိ လမ္းေလွ်ာက္ ျပန္လာရမွာမုိ႔ ေနာက္က်မယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္း ခင္ပြန္းသည္ကုိ ႀကဳိတင္ ဖုန္းဆက္ အေၾကာင္းၾကားထားလုိက္တယ္။
အိမ္ကုိ လမ္းေလွ်ာက္ ျပန္လာေနတုန္းမွာ လမ္းမွာ ပဲႀကီးေလွာ္သည္နဲ႔ ပက္ပင္းတုိးေရာတဲ့။ ပဲႀကီးေလွာ္ကုိ ျမင္ေတာ့ စားခ်င္စိတ္က တေက်ာ့ျပန္ၿပီး ထႂကြ ေသာင္းက်န္း လာျပန္ေတာ့တာေပါ့။
အိမ္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး လွမ္းေသးေတာ့ “အခုေန စားသြားလုိက္ရင္ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ေလာက္ဆုိ အီးေပါက္တာလည္း ၿပီးသြားေလာက္ေရာေပါ႔” လုိ႔ ေတြးၿပီး စိတ္မထိန္းႏုိင္ဘဲ ပဲႀကီးေလွာ္ေတြ ဝယ္စားမိေရာတဲ့။
ဒီလုိနဲ႔ တလမ္းလုံး အီးေတြ တဘြတ္ဘြတ္ ေပါက္ရင္း ျပန္လာခဲ့တယ္။ အိမ္နားေရာက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ အေတာ္ေလးကုိ ေနသာထုိင္သာရွိသြားၿပီး သူမဘာသာလည္း ထိန္းခ်ဳပ္ ေအာင့္အီးသြားႏုိင္ၿပီလုိ႔ တြက္ဆမိသတဲ့။
အိမ္ေပါက္ဝမွာ ေစာင့္ေနတဲ့ ခင္ပြန္းသည္ဟာ သူမကုိျမင္လုိက္ရတဲ့အခါ အင္မတန္
စိတ္လႈပ္ရွားဟန္နဲ႔ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ဆီးေျပာတယ္။
စိတ္လႈပ္ရွားဟန္နဲ႔ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ဆီးေျပာတယ္။
“အခ်စ္ေရ… ညစာအတြက္ အံ့အားသင့္စရာတခု ကုိယ္စီစဥ္ထားတယ္၊ သိလား”
အဲဒီလုိ ေျပာၿပီးတာနဲ႔ သူမ မ်က္ႏွာ (မ်က္စိ) ကုိ အဝတ္စည္းလုိ႔ ထမင္းစားခန္းထဲကုိ တန္းေခၚသြားတယ္။ ထမင္းစား စားပြဲက ကုလားထုိင္မွာ ထုိင္ခုိင္းတယ္။ ထုိင္ၿပီးၿပီးခ်င္း သူမမ်က္ႏွာမွာ စည္းထားတဲ့ အဝတ္ကုိ ျဖည္ေပးမယ္အလုပ္ ဧည့္ခန္းထဲက တယ္လီဖုန္းက ျမည္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ ခင္ပြန္းသည္က မ်က္ႏွာစည္းထားတဲ့ အဝတ္ကုိ သူျပန္မလာခင္ ျဖည္မၾကည့္ဘုိ႔ ကတိေတာင္းၿပီးမွ တယ္လီဖုန္းကုိ သြားကုိင္တယ္။
တကယ္ေတာ့ သူမ စားလာတဲ့ ပဲႀကီးေလွာ္ဟာ အဲသည္အခ်ိန္အထိ အရွိန္မေသေသးဘူး။
ခဏအတြင္းမွာပဲ ဗုိက္ထဲမွာ ေလေတြ တင္းလာၿပီး ထိန္းမထားႏုိင္ေလာက္ေအာင္
ျဖစ္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ ခင္ပြန္းသည္ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ဖုန္းေျပာေနတာကုိ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး သူ မရွိတုန္း ခါးကေလးကုိ အသာလိမ္၊ တင္ကေလးတဖက္ အသာႂကြၿပီး အီးတလုံးကုိ အားပါးတရ လႊတ္ထည့္လုိက္တယ္။ အဲဒီအီးဟာ အသံက်ယ္႐ုံတင္မကဘူး၊ အနံ႕ကလည္း ေျမေဆြးကားႀကီးတစီး ျဖတ္ေမာင္းသြားသလုိပဲတဲ့။
ခဏအတြင္းမွာပဲ ဗုိက္ထဲမွာ ေလေတြ တင္းလာၿပီး ထိန္းမထားႏုိင္ေလာက္ေအာင္
ျဖစ္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ ခင္ပြန္းသည္ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ဖုန္းေျပာေနတာကုိ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး သူ မရွိတုန္း ခါးကေလးကုိ အသာလိမ္၊ တင္ကေလးတဖက္ အသာႂကြၿပီး အီးတလုံးကုိ အားပါးတရ လႊတ္ထည့္လုိက္တယ္။ အဲဒီအီးဟာ အသံက်ယ္႐ုံတင္မကဘူး၊ အနံ႕ကလည္း ေျမေဆြးကားႀကီးတစီး ျဖတ္ေမာင္းသြားသလုိပဲတဲ့။
ၿပီးေတာ့မွ သူမေပါင္ေပၚမွာ ျဖန္႔တင္ေပးထားတဲ့ လက္သုတ္ပုဝါကုိ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အသာျဖန္႔ကုိင္လုိက္ၿပီး ေလထဲက အနံ႔ေတြ ေပ်ာက္သြားေအာင္ လက္သုတ္ပုဝါနဲ႔ သည္းအသန္ ယပ္ခတ္ၿပီး ထုတ္လုိက္တယ္။ ခဏေနျပန္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ တင္ပါးေလး တဖက္ကုိ ႂကြလုိက္ျပန္ၿပီး အီးသုံးလုံး ဆက္တုိက္ ေပါက္ထုတ္လုိက္ျပန္တယ္။ ဒီတခါေတာ့ အမႈိက္ကားႀကီး ျဖတ္ေမာင္းသြားသလုိပါပဲတဲ့။
ဒီလုိနဲ႔ ဧည့္ခန္းထဲက ေယာက္်ားဖုန္းေျပာေနတဲ့အသံကုိ တဖက္က နားစြင့္ရင္း ေနာက္ထပ္ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ အတြင္းမွာ သူမဟာ တင္ပါးေလး ႏွစ္ဖက္ကုိ တလွည့္စီႂကြၿပီး အီးေတြ ဆက္တုိက္ လႊတ္ေနခဲ့သတဲ့။ ဧည့္ခန္းထဲက ခင္ပြန္းသည္ တယ္လီဖုန္းခ်ေတာ့မလုိ႔ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာေနသံ ၾကားတဲ့အခ်ိန္က်မွ သူမဟာ ပတ္ဝန္းက်င္ ေလထုထဲက အနံ႔ေတြေပ်ာက္ေအာင္ လက္သုတ္ပုဝါနဲ႔ ကဗ်ာကယာ ယပ္ထုတ္လုိက္ၿပီး လက္သုတ္ပုဝါကုိ ေပါင္ေပၚမွာ ျပန္ျဖန္႔တင္၊ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကုိ အသာယွက္လုိ႔ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္တဲ့ အၿပဳံးေလးနဲ႔ ခင္ပြန္းသည္အလာကုိ ေစာင့္စားေနလုိက္တယ္။
ခင္ပြန္းသည္ ျပန္ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ သူမဟာ ပီဘိ အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ ဇနီးသည္ ကေလး တေယာက္ပုံမ်ဳိး ဖမ္းေနေတာ့တာေပါ႔။ ခင္ပြန္းဟာ ဖုန္းေျပာတာ ခ်ိန္ၾကာသြားတဲ့ အတြက္ သူမကုိ ေတာင္းပန္လုိက္ၿပီး သူမသိေအာင္ အဝတ္စည္းထားတဲ့ေအာက္က ေခ်ာင္းၾကည့္ေသးသလားလုိ႔ ေမးတယ္။ သူမကလည္း ဟင့္အင္း၊ ေခ်ာင္းမၾကည့္ပါဘူးလုိ႔ ေျဖလုိက္တယ္။
အဲသည္ေတာ့မွ ခင္ပြန္းသည္က သူမ မ်က္ႏွာမွာ စည္းထားတဲ့ အဝတ္ကုိ အသာအယာ
ဖယ္ေပးလုိက္တယ္။ သူမ အႀကီးအက်ယ္ အံ့အားသင့္သြားတယ္။
ဖယ္ေပးလုိက္တယ္။ သူမ အႀကီးအက်ယ္ အံ့အားသင့္သြားတယ္။
ထမင္းစားပြဲ ပတ္ပတ္လည္မွာ ဧည့္သည္ ဆယ့္ႏွစ္ေယာက္ဟာ သူမကုိ “ဟက္ပီး ဘတ္သ္ေဒး” ေျပာဖုိ႔ ထုိင္ေစာင့္ေနၾကတာကုိ ေတြ႕လုိက္ရသတဲ့။
No comments:
Post a Comment