ေတာ္သလင္းလ (စက္တင္ဘာလ) ကို ေမာ္ကြန္းထိုးျခင္း

ေတာ္သလင္းလ (စက္တင္ဘာလ) ဟာ လထူး လျမတ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေထာင္ေသာင္းမကေသာ သမိုင္းမ်ားက ေသသက္ခံလွ်က္ရွိပါတယ္္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ သားတုိ႔ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ၊ ၾကည္ႏူးစရာ၊ ဂုဏ္ယူစရာ၊ အလံထူရာပြဲေတာ္ တခုျဖစ္တဲ့ ေလွသဘင္ၿပိဳင္ပြဲကို ဒီေတာ္သလင္းလမွာ က်င္းပတာပါ။

သစ္ဆင္းရယ္တဲ့ လမာသာ၊
ျမစ္လုံးငယ္ ဆူညံလို႔၊
ေလွာ္တက္သံ ေလွၿပိဳင္ပြဲငယ္၊
ႏႊဲေပ်ာ္ၾကရွာ။
ယုန္ရထားအိမ္ သီတလမွာတဲ့၊
ပုဏၰဒိန္ ၾကည္ၾကည္ပပါလို႔၊
မည္ဗျဒ ၾကယ္ျပဳဗၺါ၊
ယွဥ္လာ၍ ျပည့္၀န္း၊
ဒြါဒရာ၊
ငွက္ဗ်ဳိင္း တာရာႏွင့္၊
ေရႊယင္းမာ ငုံပြင့္ကင္းၾကတယ္၊
သင္းတဲ့ သည္ပန္း။

မဟာဂီတ ဦးၿပဳံးခ်ဳိရဲ႕ ေတာ္သလင္းလဘြဲ႕ပါ။ ေတာ္သလင္းလရဲ႕ ဂုဏ္ျဒပ္ ေတြဟာ ဘယ္ေလာက္သာယာဖြယ္ ေကာင္းတယ္ဆိုတာကို ကဗ်ာနဲ႔ ဦးၿပဳံးခ်ဳိက ဝိေသသျပဳထားတာပါ။ မြမ္းတင္ထားတာပါ။ တကယ္၌လည္း သာယာဖြယ္မ်ားနဲ႔ ထူးျခားတဲ့ စိမ္းစိမ္းစိုစိုနဲ႔ မိုးသုံးလရဲ႕ ေနာက္ဆုံးလပါ။ ၿပီးေတာ့ ေလွေလွာ္ၿပိဳင္ပြဲ ဆိုတာကလည္း တကယ့္ကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ၿပိဳင္ပြဲတခုပါ။ ၿပိဳင္ပြဲဝင္ ေလွေလွာ္သမားမ်ားဟာ က်န္းမာႀကံ႕ခိုင္ၿပီး လက္ေမာင္း၊ လက္ဖ်ံ၊ လက္ဆစ္ တို႔ဟာ က်စ္လစ္ခိုင္မာၿပီး အားေကာင္းမွ သူႏုိင္ကိုယ္ႏုိင္အၿပိဳင္ခ်ဲရတာပါ။ အိုးစည္၊ ဗုံ၊ ေမာင္း၊ လင္ကြင္း၊ ဝါးလက္ခုပ္ တူရိယာအမ်ဳိးမ်ဳိး တီးမႈတ္ၾကၿပီး၊ ေလွၿပိဳင္သီခ်င္းေတြဆိုၾကတယ္။ ရပ္ရပ္ရြာရြာ၊ ၿမိဳ႕ၿမိဳ႕နယ္နယ္က ၿပိဳင္ပြဲဝင္ အသင္းကလည္း မ်ားႀကီးပါပဲ။ ရပ္သူ- ရြာသားမ်ားက ရပ္လုံးကြ်တ္၊ ရြာလုံးကြ်တ္ ဘိုးဘိုး၊ ဘြားဘြားကစလို႔ လူမမယ္ကေလးငယ္အဆုံး အားေပးၾကတာပါ။ အႏုိ္င္ရတဲ့ အသင္းကေတာ့ ရင္ေမာ့ေမာ့ ခါးေက်ာ့ေက်ာ့နဲ႔ ပ်ဳိေမမ်ားရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ သကာပ်ားျဖင့္ တင္ခံၾကရတာေပါ့။ ေလွၿပိဳင္ပြဲရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ ျဒပ္တခုက ညီၫြတ္ျခင္းပါပဲ။ ၿပိင္ပြဲဝင္ ေလွေလွာ္သမားမ်ားက ကာယဗလ၊ ဉာဏဗလျပည့္စုံၾကရတယ္။ အားေပးသူ ပရိတ္သတ္လည္းရွိရတယ္။ အားေပး သူေတြက ေလွေလွာ္သမားမ်ားကို ျပစ္တင္ေမာင္းမဲဆဲဆိုရင္ ေလွေလွာ္သမား မ်ားကလည္း အားတက္ျခင္း၊ ျမဴးႂကြျခင္း မရွိေတာ့ဘဲ အ႐ႈံးေပးရတတ္တယ္။ ေလွေလွာ္သမားအခ်င္းခ်င္းလဲ နားလည္မႈ ရွိရပါတယ္။ တေရာက္တေပါက္ ေလွာ္ခတ္လုိ႔မရပါဘူး။ ဟန္ခ်က္ညီညီေလွာ္တတ္ဖို႔လိုပါတယ္။ ၿပိဳင္ပြဲမွာ အႏုိင္ရ တဲ့ အသင္းဟာ ညီၫြတ္မႈ၊ အခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈ၊ ကာယ၊ ဉာဏျပည့္စုံမႈ၊ ပရိတ္သတ္အားေပးမႈ၊ ဟန္ခ်က္ညီမႈရွိဆုံးလို႔ ယူဆလို႔ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပန္းတိုင္ေရာက္ၿပီး ေအာင္လံကိုကိုင္ႏိုင္တာေပါ့။ ဒီလို ဂုဏ္ျဒပ္ေတြနဲ႔ ျပည္စုံတဲ့ ျမန္မာ့႐ိုးရာ ေလွၿပိဳင္ပြဲကို ဒီေတာ္သလင္းလ (စက္တင္ဘာလ) မွာ က်င္းပ ၾကပါတယ္။

႐ိုးရာမဟုတ္ေသာ္လည္း ေမ့မရ တသသျဖစ္ၾကရတဲ့ သံဃာ့အေရးအခင္း (သုိ႔) လူထုအုံႂကြမႈႀကီး တရပ္ဟာ ဒီေတာ္သလင္းလ (စက္တင္ဘာလ) မွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္က သံဃာေတာ္ေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ျပည္သူေတြ က ညီၫြတ္ေန ၾကတယ္၊ တိုက္ပြဲဝင္စိတ္ဓာတ္ေတြ ရဲရဲေတာက္ေနၾကတယ္။ ေမတၱာဓာတ္ေတြ လည္း ကိုယ္စီကိုယ္စီ ႏွလုံးအိမ္ထဲမွာ ကိန္းဝပ္ေနၾကတယ္။ ေမတၱာဓာတ္ ေတြကိုလည္း ျဖန္႔ေနၾကတယ္၊ သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ သကၤန္း အေရာင္ေတြနဲ႔ ေစြးေစြးနီေနခဲ့တယ္၊ ဝါဝါထိန္ေနခဲ့တယ္။ တျပည္လုံးက ျပည္သူ လူထုရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အံ့ၾသမႈ၊ ဝမ္းသာမႈ၊ ဝမ္းနည္းမႈ တရားမႈ မတရားမႈတို႔ကို ျမင္ရ၊ ၾကားရယုံမွ်မက ႏွလုံးသားထဲအထိ စြဲညိေနေစခဲ့တယ္။ “အေရးႀကီးရင္ ေသြးနီး တယ္ေဟ့” ဆိုတဲ့ ျမန္မာတို႔ရဲ႕ တိုက္ပြဲဝင္ လက္စြဲစကားကို လူတိုင္းရဲ႕ ပါးစပ္ ဖ်ားမွာ ေရပန္းစားလာခဲ့တယ္။ တခ်ဳိ႕က ဗိုလ္ေတဇနဲ႔ အာဇာနည္ ပုဂၢဳိလ္ႀကီးမ်ား ကို ေအာင္းေမ့လာၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း ဦးဥတၱမ၊ ဦးဝိစာရ စတဲ့ သာသနာ့ အာဇာနည္မ်ားကို သတိရလာၾကတယ္။ လူေတြမ်က္ႏွာမွာလည္း ထိတ္လန္႔ျခင္း အမူအရာမ်ားနဲ႔အတူ ေ႐ႊေရာင္အနာဂါတ္ကို ျမင္ရသလို ခံစား ခ်က္မ်ား ေရာယွက္ေနတယ္။ တခ်ဳိ႕ စိုးရိမ္ျခင္းအေနအထားနဲ႔အတူ တာဝန္ေက် တဲ့ သူရဲေကာင္းသဖြယ္ ပီတိလႈိင္းေတြ တရိပ္ရိပ္တက္ေနၾကတယ္။ ဒီလို ထူးျခားတဲ့ အၾကား၊ အျမင္၊ ခံစားမႈ၊ ခံယူမႈ၊ ေအာင္းေမ့မႈ၊ သတိရမႈ၊ ထိတ္လန္႔မႈ၊ စိုးရိမ္မႈေတြဟာ ဒီေတာ္သလင္းလ (စက္တင္ဘာလ) ျဖစ္ခဲ့တာပါ။

ဒီလိုထူးျခားမႈမ်ားနဲ႔အတူ ဒီေတာ္သလင္းလ (စက္တင္ဘာလ) မွာပဲ သံဃာေတာ္ေတြ၊ ေက်ာင္းသားျပည္သူေတြဟာ ဝမ္းနည္း၊ ပူေဆြး၊ ငိုေႂကြးၾက ရတယ္။ စိုးရိမ္၊ ထိတ္လန္႔မႈေတြနဲ႔အတူ ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ့ ေသြးေတြဟာ လမ္းမေပၚ စီးက်ခဲ့ရတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားျပည္သူတို႔ရဲ႕ ေအးျမ သာယာတဲ့ ေမတၱာပို႔သံေတြကို စက္ေသနတ္သံနဲ႔ ဖုံးလႊမ္းပစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ညီညီညာညာစီတန္းၿပီး စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကတဲ့ ျမင္ကြင္းကို မ်က္ရည္ယိုဗုံး၊ မီးခိုးဗုံး ယမ္းေငြ႕ေတြနဲ႔အတူ ဖုံးလႊမ္းပစ္ခဲ့ၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕က ဖ႐ိုဖရဲ၊ တခ်ဳိ႕က ဒရြတ္တိုက္ဆြဲ၊ တခ်ဳိ႕က ဗုံးဗုံးလဲ သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ ျပည္သူအမ်ားအျပားရဲ႕ အသက္ေတြေပးခဲ့ရသလို ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသား နာဂါအီလဲ ဇီဝိန္ခ်ဳပ္ခဲ့ရတယ္။ ဒီလို ႐ုပ္ဆိုးက်ည္းတန္မႈေတြဟာ ဒီေတာ္သလင္းလ (စက္ တင္ဘာလ) မွာျဖစ္ခဲ့တာပါ။

ဒီလိုရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳတ္ၿပီး လူမဆန္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကို နအဖလူ႔ငႏြား ေတြက ဖန္တီးခဲ့ၾကတယ္။ အမွားအမွန္၊ သင့္မသင့္၊ အေကာင္းအဆိုး ေဝဘန္၊ ခြဲျခားႏိုင္စြမ္းမရွိတဲ့ ပညာမဲ့၊ သိကၡာမဲ့၊ အက်င့္မဲ့ လူ႔ငႏြားေတြရဲ႕ တပည့္ ႀကံ႕ဖြတ္ေတြ၊ စြမ္းအားရွင္ကလည္း အစြမ္းကုန္ မိုက္ကန္း၊ ႐ိုင္းစိုင္းခဲ့ၾကတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ သံဃာမဟာနာယကလုိ႔ နာမည္တပ္ထားတဲ့ သံဃာအဖြဲ႕အစည္းႀကီး ကလည္း တုံ႔တုံ႔မွ်မလႈပ္ပဲ အမွားအမွန္မခြဲျခား အဂတိတရားေတြနဲ႔ ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ ေနခဲ့ၾကတယ္။ ၾကက္ခတ္ဝိုင္းက ရဟန္းႀကီးတပါးဆိုဆို လူမိုက္အားေပးေတာင္ လုပ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ သမိုင္းမွာ မည္းစက္ထင္သူေတြကေတာ့ ဘယ္လိုဖ်က္လုိ႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္သူကဆူး၊ ဘယ္သူကခလုတ္၊ ဘယ္သူက ဒုႆီလ၊ ဘယ္သူက သုႆီလ၊ ဘယ္သူက အတု၊ ဘယ္သူက အစစ္ ထင္ရွားခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းတဲ့ မသူေတာ္ေတြဟာ ဘြင္းဘြင္းႀကီးေပၚထြက္ ခဲ့တယ္။ ဒါေတြဟာ သမိုင္းအမွန္ေတြပါ။ ပယ္ဖ်က္လို႔မရ၊ ဖုံးကြယ္လုိ႔မရပါဘူး။ တရား၊ မတရား၊ အဆိုးအေကာင္းကို လူစိတ္ရွိသူတိုင္း ထင္ထင္ရွားရွား သိၾကပါတယ္။ ဒါေတြဟာ မေဝးလွေသးတဲ့ သုံးႏွစ္ေက်ာ္ကာလက ထင္ရွားခဲ့ အတိတ္က ျဖစ္ရပ္ေတြပါ။ ဒီလိုထင္ရွား ထူးျခားတဲ့ အျဖစ္ရပ္ေတြဟာ ဒီေတာ္ သလင္းလ (စက္တင္ဘာလ) မွာ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ဒါကေတာ့ စာေရးသူကိုင္တိုင္ ျမင္ရ၊ ၾကားရ၊ သိရ၊ ႀကဳံရ၊ ဆုံရတဲ့ ေတာ္သလင္းလ (စက္တင္ဘာလ) ရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ တစိတ္တေဒသ၊ အစိတ္အပိုင္းတခုမွ်သာျဖစ္ပါတယ္။ အျခားျခား ေသာသူမ်ားရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ ျဖစ္ရပ္ မ်ားစြာမ်ားစြာ ရွိၾကပါလိမ့္မယ္။

ဒီလဟာလည္း ေတာ္သလင္းလ (စက္တင္ဘာလ) ပါပဲ။ ဘယ္သူက ဘယ္လို ထူးျခားတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြကို ထူးထူးျခားျခား ဖန္တီးမလဲ၊ လႈပ္ရွားမလဲ ဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္မေနဘဲ မိမိကိုယ္တုိင္ပဲ ဒီေတာ္သလင္းလ (စက္တင္ ဘာလ) ရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ သမိုင္းကို ဆက္ေရးၾကပါ။ ေမာ္ကြန္းထိုးၾကပါ။ ေတာ္သ လင္းလ (စက္တင္ဘာလ) ရဲ႕ သမိုင္းဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အၿမဲတမ္း သစ္လြင္ ေနမွာပါ။

ေ႐ႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးအမွတ္တရ

                                                       အရွင္ဓမၼ (ေဒလီ)