ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေလႏွင္ရာ ဘယ္ႏွမိုင္

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေလႏွင္ရာ ဘယ္ႏွမိုင္

မင္းခ်မ္းမြန္

အေၾကာင္းတစုံတရာေတာ့ ရွိမယ္ထင္ပါရဲ႕
ဂရိေတြးေခၚရွင္ႀကီး အရစၥတိုတယ္က
မိတ္ေဆြတို႔
ေလာကမွာ မိတ္ေဆြဆိုတာ မရွိဘူးလို႔ ေျပာခဲ့တယ္

ဆရာဒဂုန္တာရာက
ခုထိ
ရန္သူမရွိ မိတ္ေဆြသာရွိ
မုန္းသူမရွိ ခ်စ္သူသာရွိသတဲ့

ေျမျပင္ေပၚ
ပီျပင္ေျဖာင့္တန္းေနတဲ့ သစ္ပင္ေတြ
ေျမေအာက္မွာ အျမစ္နဲ႔ေကာက္ေကြးလွ်ဳိ႕၀ွက္သလို
စိန္ ကဲ ေ႐ႊကဲထက္
လူကဲေခတ္ရပိုခက္တယ္ဆိုေပမဲ့
ကြ်န္ေတာ့္တို႔ ၿမိန္ေရယွက္ေရနဲ႔
တေယာက္လက္တေယာက္ ဆုပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကာတာၾကာၿပီ

ခင္ဗ်ားေျပာသလို
"အခ်င္းတခုတည္း စီးဆင္းတဲ့
အတူတူႀကီးျပင္းမႈက
ဧရာ၀တီဆိုရင္
ေမခနဲ႔ မလိခဟာ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ခင္ဗ်ားပဲ
ကိုယ္ေစာင့္နတ္မ်ား သိရဲ႕
ကြ်န္ေတာ္မသြားရင္
ခင္ဗ်ားလေရာင္ တေစၧေၾကာက္တယ္
ခင္ဗ်ားမေရာက္ရင္လည္း
ကြ်န္ေတာ္အိပ္ရာက ႂကြက္ပိုေပါမယ္"

ဟုတ္တယ္
ခင္ဗ်ားက
ခုတ္သားအသစ္နဲ႔လမ္းေလွ်ာက္သူ
ကြ်န္ေတာ္က
မာလြန္ဘရန္ဒိုလိုေတာင္ကုန္းေပၚ
သစ္လုံးအိမ္ကေလးေဆာက္ခ်င္သူ

ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက
ေက်ာက္တုံးေကာက္ဖို႔
ေတာင္ေအာက္အတူတူဆင္းခဲ့ၾကတဲ့အေဖာ္ေတြ
ေလာကဓံကုိ
ဇိမ္ခံေသာက္ရတဲ့အရသာမွာေပ်ာ္တယ္

ဟာသပဲ
ဘာမွမရွိတဲ့ ေသတၱာႀကီး႐ိုက္ဖြင့္ဖို႔
ဘုရားပြဲမွာထိုးတဲ့ အ႐ုပ္ေတြလို
ကြ်န္ေတာ္တို႔
စာမ်က္ႏွာေပၚ ေလွာ္ခဲ့ၾက

ၾကယ္တံခြန္ဆိုတာ
တေယာက္ကို တေယာက္
ေျမႀကီးလို မမ်ဳိၾကဘူး
ဒီလို ယုံၾကည္စိတ္ကူးပြင့္ေတြခူးရင္း
ဒီေတာလမ္းမွာ ျမဴးခဲ့ၾက

အ႐ူးအမူး
ေၾကး၀ါေသာ့ကို လိုက္ရွာေတာ့လည္း
ကဗ်ာနဲ႔
သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ ေျမပုံကလြဲၿပီး
ဘာမွ မေတြ႕ဘူး
ကဗ်ာကို အ႐ူးေတြသာေရးၾကတယ္ဆိုေပမဲ့
ကြ်န္ေတာ္တို႔က
ကဗ်ာေရးဖို႔ ႐ူးေနၾကတဲ့ ဆူးေတာင္ေတြ

ထူးျခားတာက
ခင္ဗ်ားလည္း ဂ်၀ါဟလာေန႐ူးလို
မနက္တိုင္းအုန္းပင္စိုက္ၿပီး
ေလာကႀကီးကို
ခပ္မိုက္မိုက္ေဇာက္ထိုးၾကည့္တတ္သလို
ကြ်န္ေတာ္ကလည္း
ဆရာႀကီးေ႐ႊဥေဒါင္းလို
အိပ္ယာထတာနဲ႔ ခပ္မိုက္မိုက္
မိုးကိုဒူးနဲ႔တိုက္ခ်င္စိတ္ေပၚသူရယ္

ခင္ဗ်ားက ကန္းထရီးသီခ်င္းတပုဒ္ဆိုရင္
ကြ်န္ေတာ္ဟာ ေရာ့ခ္သီခ်င္းတပုဒ္
ခင္ဗ်ားက ဂ်င္းေဘာင္းဘီတထည္ဆိုရင္
ကြ်န္ေတာ္ဟာ တီရွပ္တထည္ပဲ

မ်က္စိလည္လမ္းမွားၿပီး
ကံၾကမၼာက
တခါမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ပါးကို လာမနန္းၾကေသးဘူး

ကြ်န္ေတာ္တို႔အတြက္
ျပႆဒါးရက္ေတြက
လက္ေျဖာင့္ေသနတ္သမားဆန္ဆန္
မေစာင့္ဘဲေရာက္လာတဲ့ အေတာက္အေလာင္ေတြနဲ႔
ေစာင့္ေနလ်က္ ေရာက္မလာတဲ့ အေပ်ာ္အ႐ြင္ေတြ
ေနေရာင္ထဲ နစ္မေသခင္
အပ္ဖ်ားေပၚ ဥသွ်စ္သီးတင္လိုက္ခ်င္ေသးတယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ပဲ
ဒီအသက္အ႐ြယ္အထိ
တိုက္တန္းနစ္သေဘာၤပ်က္ေတြ လိုက္ဆယ္ခ်င္တုန္းပဲ
ပီထ႐ိုနစ္အမႊာညီေနာင္တာ၀ါလို
မိုးပ်ံတိုက္ေတြ ေဆာက္လိုက္ခ်င္တုန္းပဲ

ဒါေပမဲ့... ဖြင့္မိတဲ့ေသာ့မွာ
ကာဘီးေပၚတယ္၊ စိတ္ေနာက္တယ္
ဖိနပ္ျပတ္တယ္၊ ေခြးဟပ္တယ္
အရာရာအဆင္သင့္ေခတ္ႀကီးထဲ
ကြ်န္ေတာ္တို႔
ဘာတခုမွာအဆင့္သင့္မျဖစ္ေသးဘူး

ေျပာစမ္းပါဦးဗ်ာ
ကြ်န္ေတာ္တို႔ေရာက္ေနတဲ့ စာေပေလာကက
ကြ်န္းေမ်ာႀကီးတခုလား
ကြ်န္ေတာ္တို႔က
ကႏၱာရဆူးပင္ေအာက္
ေသြ႕ေျခာက္ေနတဲ့ ျမက္ကေလးေတြ
ျပဳန္းတီး
ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရေသာ အႏွစ္သာရမ်ား
အဲဒီၾကား
ခင္ဗ်ားတို႔ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဓားေပါက္က်င့္ခဲ့ၾကရတယ္

မွတ္မိေသးလား
ကဗ်ာဆရာေပါက္စေတြ စာမူခမေပးခ်င္တဲ့
တခါက မဂၢဇင္းတိုက္ပိုင္ရွင္ရဲ႕စကား
'အႏုပညာခ်စ္ရင္ ငါ့ဆီမွာေရး
ပိုက္ဆံလိုခ်င္ရင္ တျခားမွာသြားေရး' ဆိုတာေလ
ေႏြးေထြးစြာ
အားေပးႀကိဳဆိုလိုက္ပုံမ်ား
ဘယ္ေလာက္ေလးစားစရာေကာင္းသလဲ
အဲသလို... ေဟာင္းႏြမ္းေသာႏြံမ်ားေပၚ
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့ရတယ္
လႈိင္းမဲ့ပင္လယ္မွာမေပ်ာ္ဘူး

အခုေကာ... ဘာထူးလဲ
ဟိုအေဖ်ာ္ဖတ္ ငနဲေတြ
တအုပ္ သိန္းေလးငါးဆယ္ရေနခ်ိန္မွာ
ကြ်န္ေတာ္တို႔
ကဗ်ာတပုဒ္ ႏွစ္ေထာင္ဆိုတဲ့ ေရအိုင္ထဲ
ကြ်ဲတေကာင္လို စိမ္ေနရဆဲ

ဟိုအေပ်ာ္ဖတ္ ငနဲရဲ႕
အရည္မရ အဖတ္မရ
စပ္ၿဖဲၿဖဲဟာသ
ဖြဲနဲ႔ဆန္ကြဲစာအုပ္ျဖန္႔ဖို႔အတြက္
ဆရာ ပါရဂူစာအုပ္
ဆရာ ျမသန္းတင့္စာအုပ္
ေနာက္တရက္ ဆုတ္ေပးလိုက္ရသတဲ့

ဘာေျပာေျပာ
ဖြဲနဲ႔ဆန္ကြဲက
ျဖန္႔လိုက္တာနဲ႔ခ်က္ခ်င္း
ပတ္ခနဲသိန္းသုံးေလးဆယ္ေလာက္ရတာ
ဟိုဆရာႀကီးေတြစာအုပ္က
အႏိုင္ႏိုင္ေကာက္သင္းေကာက္တာေတာင္
သုံးေသာင္းျပည့္ေအာင္ မရဘူးမဟုတ္လား

အိမ္သာထဲက ေႂကြခြက္ေတာင္
ကမၻာေက်ာ္ပါေဖာမင္,တခုမွာ
အႏုပညာျဖစ္သြားေသးတာပဲ
ဘယ္ငနဲ ေအာ္ဆဲၿပီး
အ႐ိုးထဲထိ ငရဲမီးနဲ႔ေကာက္ပက္ရမလဲ
တက္ျပင္းျပင္းေခါက္ၿပီး
လမင္းကိုခဲနဲ႔ ေပါက္ခ်င္ေနမိတယ္

ခင္ဗ်ားသတိထားမိသလား
အေမရိကန္သမၼတေတြ
ကဗ်ာကို တအားခ်စ္ၾကပုံေလ

ၾကည့္
၁၉၆၁ ခု၊ ဂြ်န္အက္ဖ္ကေနဒီ
သမၼတအျဖစ္ က်န္းသစၥာက်ိန္ဆိုေတာ့
ေရာဘတ္ဖေရာ့စ္ ကဗ်ာ႐ြက္ခဲ့တယ္
ဘီလ္ကလင္တန္လက္ထက္မွာလည္း
၁၉၉၃ မွာ မာယာအန္ဂ်ီလူး
၁၉၉၇ မွာ မီလာ၀ီလီယံတို႔ရဲ႕
လွပတဲ့
ကဗ်ာ႐ြတ္သံနဲ႔ လြင့္ပ်ံခဲ့တယ္

ေဟာ... အခု
၂၀၀၉ ဇန္န၀ါလီ ၂၀ ႏွင္းပြင့္ေတြၾကား
ဘားရက္အိုဘားမားလက္ထက္မွာလည္း
ကဗ်ာဆရာမ အယ္လီဇဘတ္ အလက္ဇန္းဒါး
Praise Song For The Day
တေန႔တာအတြက္ ေကာင္းခ်ီးေတးသံကဗ်ာကို
ေႏြးေႏြးေ၀ေ၀ ႐ြတ္ဆိုသြားခဲ့တယ္

လမ္းတဖက္မွာ
ပိုေကာင္းတဲ့ အရာတြရွိတယ္လို႔ ငါတို႔သိၾက
ပိုလုံၿခဳံစိတ္ခ်ရတဲ့ေနရာေတြရွိမွန္း ငါတို႔သိၾက
မႀကံဳေတြဖူးေသးတဲ့ ေနရာေတြဆီကို
ငါတို႔ေလွ်ာက္သြားၾကမယ္... တဲ့
အယ္လီဇဘက္ အလက္ဇန္းဒါးက
သူမရဲ႕
ေနာက္ထုတ္ေ၀မယ့္ ကဗ်ာစာအုပ္မွာ
အဲဒီကဗ်ာပါမယ္
၆၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀၀၉ အတိအက်
ပထမအႀကိမ္ျဖန္႔ခ်ီမယ္
ကဗ်ာစာအုပ္က ေစာင္ေရတသိန္းတဲ့
ဘယ္ေလာက္စိမ္းလန္းသလဲဗ်ာ
ခင္ဗ်ားတို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔
ဘယ္ေတာ့မွ အိပ္မက္ဖို႔
မေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္တဲ့ ကိန္းဂဏန္းအေရအတြက္
ညနက္နက္မွာ
၀ိုင္းစက္စက္လထြက္တဲ့ သူတို႔ဘ၀ေတြ
လွခ်က္က ရက္စက္တယ္

ကဗ်ာဆရာရွိတဲ့ တိုင္းျပည္ဟာ
ယဥ္ေက်းတဲ့
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိတဲ့
ေၾကသေရရွိတဲ့ တိုင္းျပည္
ကဗ်ာကို ဖတ္ရေကာင္းမွန္း မသိတဲ့ တိုင္းျပည္ဟာ
ဘယ္ေတာ့မွ ထက္တန္းမက်ႏိုင္ဘူး
ဒီလိုပါပဲ
စာေပကို အေမွာင္ထဲ
မေကာင္းဆိုး၀ါးတေကာင္လို
အလန္႔တၾကားေၾကာက္ေနတဲ့ တိုင္းျပည္ဟာ
ဘယ္ေတာ့မွ
မဖြံ႕ၿဖိဳးမတိုးတက္ႏိုင္ဘူး

ကြ်န္ေတာ္တို႔ စာေပေတာအုပ္မွာက
ေငြရွိရင္ ဘာမဆိုလုပ္လို႔ရတယ္ထင္လုိ႔
ေလယာဥ္ပ်ံပက္လက္လွန္စီး
ေငြထုပ္ပိုက္ၿပီး ၀င္လာၾကသူေတြရွိတယ္
ေၾကာ္ျငာေတြနဲ႔ ႐ိုက္စား
ႀကီးပြားေနၾကသူေတြရွိတယ္

ဒါေၾကာင့္ အခု
မဂၢဇင္းတေစာင္မွာ
အယ္ဒီတာက ဦးမေဆာင္ေတာ့ဘူး
စာကို ေဇာင္းမေပးေတာ့ဘူး
မူ၀ါဒကို ေရွ႕တန္းမတင္ေတာ့ဘူး
ေၾကာ္ျငာရွာသူ
ဒီဇိုင္နာ စာမ်က္ႏွာဖြဲဲ႕စည္းသူ
ျဖန္႔ခ်ီသူေတြက ပဓာနက်လာ
လူရာ၀င္လာၾကတယ္
ဘာဆန္းမလဲ သူငယ္ခ်င္း

ခင္ဗ်ားတို႔
ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း အယ္ဒီတာခဲ့ၾကဖူးတာပဲ
အႏုပညာအေၾကာေသေနၾကသူေတြမဟုတ္ဘူး
အသံေဟာင္းကို
ဖက္တြယ္ေနၾကသူမဟုတ္ဘူး
ကြ်န္ေတာ္တို႔က
လူနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ေပ်ာ့ေျပာင္းသေလာက္
မူနဲ႔ပတ္သက္၊ စာနဲ႔ပတ္သက္လာရင္
ေခါင္းအေတာ္မာၾကတာဆိုေတာ့
ရာသီဥတုက ကိုယ့္ဘက္ဘယ္ပါမလဲ

ကြ်န္ေတာ္တို႔က
ေငြမ်က္ႏွာထက္
စာေပဂုဏ္သိကၡာကိုပဲကိုးကြယ္
တန္ဖိုးထားျမတ္ႏိုးတယ္မဟုတ္လား
အေရာင္အ႐ုပ္ေတြနဲ႔
လႈပ္ေအာင္
အေပ်ာ္ဖတ္ မဂၢဇင္းစာအုပ္
လုပ္ရတာ လြယ္ပါတယ္ဗ်ာ

ခုေတာ့
ဒဂုန္တာရာနဲ႔ ပါရဂူ
ကေလာင္သစ္ထင္သူကလည္း အယ္ဒီတာ
ျမသန္းတင့္နဲ႔ ေ႐ႊဥေဒါင္းတဦးဦး
အင္တာသြားဗ်ဴးရဦးမယ္ဆိုသူကလည္း အယ္ဒီတာ
ကႀကီးနဲ႔ယပက္လက္မကြဲျပားသူကလည္း အယ္ဒီတာ
ဟာသပဲ
စာတည္းစရာမလို
စာဖတ္စရာမလို
သဒၵနည္း၊ ပုဒ္ထီးပုဒ္မသိစရာမလို
ေရလိုက္ငါးလိုက္
ထုတ္ေ၀သူႀကိဳက္ဖို႔ပဲလိုတယ္

ဒီေတာ့ ကိုယ့္လူေရ...
'မေသခင္
ေနကိုလည္း ျမင္ခ်င္တယ္
လကိုလည္း ေငးခ်င္တယ္
အမည္မဲ့ ၾကယ္ကေလးေတြကိုလည္း နာမည္ေပးခ်င္တယ္
ျပန္ေတြးရင္
ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္တ၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္ကို
အသက္နဲ႔စားလို႔ အသက္ႂကြင္းတာအရင္လားကြာ'၂ လို႔
မေမးနဲ႔

သူငယ္ခ်င္းေရ
ေလာကနဲ႔တံတားခင္းအၿပီး
ကြ်န္ေတာ္တို႔ေလႏွင္ရာ ဘယ္ႏွမိုင္ေ႐ြ႕ၿပီလဲ

သူ႔အသက္ကိုယ့္အသက္
လက္နဲ႔ျပန္စမ္းပြတ္သပ္ေနရခ်ိန္မွာ
ဘယ္သူလန္းႏုိင္မလဲ

ခင္ဗ်ားလည္း ခင္ဗ်ားသီခ်င္းနဲ႔
ကြ်န္ေတာ္လည္း ကြ်န္ေတာ့္သီခ်င္းနဲ႔
ေန႔တေန႔ကို ျဖတ္သန္းဖို႔
ဓားသြားေပၚပ်ံ၀ဲၾကတာေပါ့သူငယ္ခ်င္း။

မင္းခ်မ္းမြန္
အၫႊန္း- ေျမလတ္ေမာင္ျမင့္သူ
              ၁။ ခုတ္သားအသစ္နဲ႔လမ္းေလွ်ာက္ျခင္း ကဗ်ာရွည္
             ၂။ ၁၅၀၀ ဆက္ထုံးမ်ားနဲ႔ ေခါင္း၀ွက္ထားတဲ့
                  ဓားတေခ်ာင္းရဲ႕ ဆန္း႐ႉိင္းေပၚလစီ ကဗ်ာရွည္


ရနံ႔သစ္မဂၢဇင္းမွ 
အမွတ္ (၁၀)၊ ၂၀၀၉။ မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။