ေ႐ႊကေလာင္ (SKL) ဘြဲ႕ေပးခ်င္တယ္

''ျပည္သူေတြ တာ၀န္ေက်ဖို႔ လိုတယ္'' ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ေဟာတာ ေျပာတာ နားေထာင္ရတဲ့ အခါ ျဖစ္ေစ၊ ေခတ္ေပၚ ဒီမိုကေရစီ မဟာပညာေက်ာ္ေတြ ေရးတဲ့ စာတို စာရႇည္ေတြကို ဖတ္ရတဲ့အခါ ျဖစ္ေစ၊ ျပည္သူေတြ တာ၀န္ေက်ပါ။ ကိုယ့္တာ၀န္ ကိုယ္သိပါဆိုတဲ့ စကားေတြကို ထပ္ခါ ထပ္ခါ ၾကားရတယ္။

ငျပဴးကျပဲ
ၾကားရတဲ့အခါတိုင္း နားကေလာၿပီး ဖတ္ရတဲ့အခါတိုင္း မ်က္စိေနာက္မိတယ္။ 'ငျပဴးကမ်ား ျပဲရတယ္ရႇိေသး'လို႔ အျမဲပါးစပ္က ထြက္လာေလ့ရႇိတယ္။ တကယ္တမ္း ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္သိၿပီး တာ၀န္ေက်ရမႇာက သူတုိ႔ေလ။
ေခတ္တိုင္းေခတ္တိုင္းမႇာ ျမန္မာျပည္သူလူထုက တာ၀န္မေက်ခဲ့တာ ဘယ္မႇာရႇိလို႔လဲ။

နယ္ခ်ဲ႕တပ္ေတြ ရတနာပံုေနျပည္ေတာ္ကို သိမ္းဖို႔ ၾကည္းေၾကာင္း၊ ေရေၾကာင္း ခ်ီလာေတာ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးမႇာရႇိတဲ့ ရြာတိုင္းရြာတိုင္းက ရရာလက္နက္ ဆြဲကိုင္ၿပီး ခုခံ တုိက္ခိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ ျမင္းျခံ၊ သေျပတန္း၊
အင္း၀ခံတပ္ေတြက ရဲမက္အေပါင္းကလည္း အေသခံၿပီး တိုက္ဖို႔ အသင့္ ရႇိေနခဲ့ၾကတယ္။ ကင္း၀န္မင္းႀကီးက 'အဂၤလိပ္ေတြကို မခုခံရ၊ ခုခံလွ်င္ သူပုန္'ဆိုတဲ့ ေၾကးနန္း႐ိုက္ အမိန္႔ထုတ္လို႔သာ မတိုက္ၾကရတာ ျဖစ္တယ္။

လက္နက္ခ် အညံ့ခံခိုင္း

ေနျပည္ေတာ္ကို သိမ္းပိုက္ၿပီး ဘုရင္နဲ႔မိဖုရားကို ဖမ္းဆီး ေခၚေဆာင္သြားၿပီး ေနာက္မႇာလည္း ျမန္မာမ်ဳိးခ်စ္ေတြက အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္မႇာ နယ္ခ်ဲ႕တပ္ေတြကို ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ျမဲ တုိက္ခိုက္ၾကတယ္။ အဲဒီအခါ ကင္း၀န္မင္းႀကီးနဲ႔ အေပါင္းပါမ်ားက နယ္ခ်ဲ႕တပ္ေတြနဲ႔အတူ နယ္တကာလုိက္ပါၿပီး ျမန္မာမ်ဳိးခ်စ္ေတြကို လက္နက္ခ် အညံ့ခံဖို႔ လံႈ႕ေဆာ္စည္း႐ံုးခဲ့ၾကတယ္။ လက္နက္ခ်သူေတြကို တိုက္သူႀကီး၊ ရြာသူႀကီးရာထူးေတြ ေပးမယ္ဆိုၿပီး နားခ်ခဲ့တယ္။ လစာ ရိကၡာေတြ၊ ဘြဲ႕ထူးဂုဏ္ထူးေတြ ေပး ၿပီး ဆြယ္ခဲ့ၾကတယ္။

ဒီလိုနဲ့ပဲ စစ္ကဲေတာ္မင္းတို႔ သမာဓိၿမိဳ႕၀န္မင္းတို႔ ဆိုတဲ့ နယ္ခ်ဲ႕လက္ပါးေစ အျဖစ္ ေရာက္သူေတြ ေရာက္သြားၾကတယ္။ က်က္သေရေဆာင္ ေရႊစလြယ္ရမင္း(KSM)၊ အမႈထမ္းေကာင္းမင္း(ATM)၊ တိုင္းက်ဳိးျပည္က်ဳိးေဆာင္(TPS)ဆိုတဲ့ ဘြဲ႕ခံေတြလည္း ေပၚထြက္လာခဲ့တယ္။ ႏႇစ္လံုးျပဴး ဆုခ်ခံရသူ၊ ေရႊဓား ခ်ီးျမႇင့္ခံရသူေတြလည္း အမ်ားအျပား ရႇိလာခဲ့ၾကတယ္။

ဆာဘြဲ႕အထိ ရခဲ့ၾက
အဲဒီ ဘြဲ႕ထူးဂုဏ္ထူးေတြဟာ နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရက သူတို႔အက်ဳိးကို သစၥာရႇိစြာ ထမ္းေဆာင္တဲ့ လက္ပါးေစေတြကို ခ်ီးျမႇင့္တာ ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာလူထုရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး တုိက္ပြဲေတြ အရႇိန္အဟုန္ ႀကီးမားျပင္းထန္လာတဲ့ အခါက်ေတာ့ ဘိလပ္ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးရႇိ 'ေဂ်ာ့ဘုရင္ေရႊဘုန္းေနကႏႈန္းပမာ' ကိုယ္တိုင္ကခ်ီးျမႇင့္တယ္ဆိုတဲ့ 'ဆာ' ဘြဲ႕ ေပးခံရသူမ်ားေတာင္ ရႇိလာခဲ့တယ္။ ဂဠဳန္ ဆရာစံနဲ႔ အေပါင္းအပါ မ်ဳိးခ်စ္ လယ္သမားေတြကိုေတာ့ ႀကိဳးစင္ကို ပို႔ခဲ့ၾကတယ္။ ကိုႏုတို႔၊ ကိုေအာင္ဆန္း တုိ႔လို ေက်ာင္းသားေတြကို တကၠသိုလ္က ထုတ္ပစ္ခဲ့တယ္။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းကို ရန္သူေတာ္ နံပါတ္တစ္လို႔ ေၾကညာၿပီး ကိုေအာင္ဆန္းကို ဆုေတာ္ေငြငါးက်ပ္ အထုတ္ခံ ၀ရမ္းေျပး အျဖစ္ သတ္မႇတ္ခဲ့တယ္။

အမ်ဳိးသားေက်ာင္းေတြ
ကိုႏု၊ ကိုေအာင္ဆန္းတုိ႔ ေက်ာင္းထုတ္ခံရလို႔ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြက သပိတ္ေမႇာက္ၾကေတာ့လည္း မိဘျပည္သူတစ္ရပ္လံုးက တစ္ခဲနက္ ေထာက္ခံၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အဂၤလိပ္ရဲ႕ ကြၽန္ပညာအစား သခင္ပညာ သင္ၾကားႏုိင္ဖုိ႔ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းေတြ တစ္ႏိုင္ငံလံုးအႏႇံ႔ ထူေထာင္ေပးခဲ့ၾကတယ္။ ျပည္သူေတြကိုယ္တိုင္ ေငြေၾကးစိုက္ထုတ္ၿပီး ေက်ာင္းေတြ ေထာင္ေပးခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းလို ပုဂၢိဳလ္ကစၿပီး အခေၾကးေငြ လံုး၀မယူဘဲ ေစတနာဆရာအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကတယ္။

အမ်ဳိးသမီးေတြလည္း တိုက္ခဲ့ၾက
အဲဒီေနာက္ ကိုေအာင္ဆန္းတို႔ လူငယ္တစ္စု ဘီအိုင္ေအ ဖြဲ႕စည္းထူေထာင္ၿပီး ဂ်ပန္ေတြနဲ႔အတူ ၀င္ေရာက္ လာေတာ့လည္း တစ္ျပည္လံုးက ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ႀကိဳဆိုခဲ့ၾကၿပီး ေယာက်္ားမႇန္သမွ် ဘီအိုင္ေအတပ္ထဲ ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔က ဂ်ပန္ကိုျပန္ၿပီး ေတာ္လႇန္ၾက ဆိုေတာ့လည္း လႇည္းေနေလႇေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္ ရရာလက္နက္ စြဲကိုင္ၿပီး ေတာ္လႇန္ေရး ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကတယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြလည္း ေယာက်္ားေတြနဲ႔ တန္းတူရင္ေပါင္တန္းၿပီး တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က အဂၤလိပ္၊ အေမရိကန္ စစ္တပ္ေတြေတာင္ စစ္ေျမျပင္မႇာ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ခိုက္တဲ့ အမ်ဳိးသမီး တပ္ဖြဲ႕ေတြ မရႇိေသးပါဘူး။

တိုက္ပြဲေခၚသံ ေပးသမွ်
စစ္ၿပီးေခတ္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေရးတိုက္ပြဲေတြ ဆင္ႏႊဲရာမႇာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ဖဆပလက တိုက္ပြဲေခၚသံေပးသမွ် တစ္ခဲနက္ လိုက္ပါ ေထာက္ခံခဲ့ၾကတာခ်ည္း ျဖစ္တယ္။ ေနသူရိန္ အစည္းအေ၀းႀကီး တက္ၾကဆိုလည္း အိမ္ရႇိလူကုန္ လာ တက္ၾကတယ္။ ျပည္လံုးကြၽတ္ သပိတ္ တိုက္ပြဲေခၚသံ ေပးလုိက္ေတာ့လည္း အစိုးရ၀န္ထမ္းအားလံုး၊ နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္က ပုလိပ္ေတြပါမက်န္ သပိတ္ေမႇာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ပင္လံုညီလာခံ လုပ္မယ္ဆိုေတာ့လည္း တိုင္းရင္းသားေတြပါ စုစည္းပါ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။ လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပြဲ အဆင့္ဆင့္မႇာ ျပည္သူလူထုဘက္က တာ၀န္ေက်ခဲ့ၾကတာခ်ည္း ျဖစ္တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြရဲ႕ ေနာက္က အ႐ိုးေၾကေၾက အေရခန္းခန္း တာ၀န္သိသိနဲ႔ လိုက္ပါလာခဲ့ၾကတာခ်ည္း ျဖစ္တယ္။

ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းရဲ့ တာ၀န္
လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္း အမ်ဳိးသား တပ္ေပါင္းစုႀကီး ျဖစ္တဲ့ ဖဆပလႀကီး ၿပိဳကြဲသြားတာ၊ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီး ျဖစ္ခဲ့တာ။ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံ ဆိုတဲ့ အဆင့္က တက္မလာတာ အားလံုးဟာ ျပည္သူေတြေၾကာင့္ လံုး၀ မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာျပည္သူလူထုဟာ နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္လည္း ကြၽန္ျဖစ္ခဲ့ဖူး၊ ဖက္ဆစ္လက္ေအာက္လည္း ေရာက္ခဲ့ဖူး၊ ေတာ္လႇန္ေရးတုိက္ပြဲ အလီလီလည္း ဆင္ႏႊဲခဲ့ဖူး၊ ဖဆပလရဲ႕ ျပည္ေတာ္သာေခတ္နဲ႔ ျပဴေစာထီးကိုလည္း ၾကံဳခဲ့ဖူး၊ ၁၉၆၂ ခုႏႇစ္ အာဏာသိမ္း ေကာင္စီေအာက္လည္း ေရာက္ခဲ့ဖူး၊ ျမန္မာ့ဆိုရႇယ္လစ္ ဆိုတာလည္း ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳေတြ၊ စစ္ေရးေရာ၊ ႏိုင္ငံေရးပါ ႂကြယ္၀ေနပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာလူမ်ဳိးတိုင္း ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္ သိပ္သိပါတယ္။ ေရႇးက တာ၀န္ေက်ခဲ့သလို ေနာင္လည္း တာ၀န္ေက်ဖို႔ အသင့္ရႇိပါတယ္။

ေရႊကေလာင္ဘြဲ႕ေပးခ်င္
ႏိုင္ငံေရးသမားေတြက သူတို႔ တာ၀န္မေက်ခဲ့ၾကတာေတြကိုေတာ့ ဘာမႇမေျပာဘဲ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ လုပ္ေနခဲ့ၾကၿပီး ျပည္သူလူထုကိုသာ တာ၀န္ေက်ၾကပါ။ တာ၀န္သိၾကပါလို႔ ထပ္ခါတလဲလဲ ေျပာေနတာေတြ ၾကားရတဲ့အခါတိုင္း ပါးစပ္ယားလြန္းလို႔ မ နည္း ခ်ဳပ္တီးထားရတယ္။ အလားတူပဲ ေခတ္ေပၚ မဟာပညာေက်ာ္ေတြက ႏိုင္ငံႀကီးသား ပီသၾကပါလို႔ လွ်ာအ႐ိုးမရႇိတိုင္း ေတာေျပာ၊ ေတာင္ေျပာ ေျပာေနတာေတြ ၾကားရတိုင္းလည္း၊ KSM ေတြ ATM ေတြ TPS ေတြကို ေျပးေျပးၿပီး သတိရလိုက္မိတယ္။ SKL (Shwe Ka Laung ေရႊကေလာင္) ဆိုတဲ့ ဘြဲ႕ထူးတစ္ခုထြင္ၿပီး ေပးလိုက္ခ်င္စိတ္ေတာင္ ေပါက္မိတယ္။

မျပံဳးဘဲနဲ႔ ၀ါးလံုးကြဲရယ္ခ်င္
သူတို႔ေျပာေျပာေနတဲ့ တိုးတက္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံႀကီးေတြက ႏိုင္ငံႀကီးသား ပီသတဲ့ ျပည္သူေတြ တာ၀န္သိလို႔၊ တာ၀န္ေက်လို႔ သူတို႔ႏိုင္ငံႀကီးေတြ ခ်မ္းသာေနတာဆိုတဲ့ အသံေတြၾကားရတိုင္း 'မျပံဳးဘဲနဲ႔၀ါးလံုးကြဲ'
ရယ္ခ်င္လာရတယ္။ နယူး ေယာက္ ကုလသမဂၢ အေဆာက္အအုံႀကီး ပတ္၀န္းက်င္က လမ္းေတြမႇာ ညေန ၆ နာရီေက်ာ္ရင္ တစ္ေယာက္ထဲ လမ္းမေလွ်ာက္ပါနဲ႔လို႔ ကုလသမဂၢ လံုျခံဳေရး အေစာင့္ေတြ ညီလာခံ လာတက္သူေတြကို မျပတ္ သတိေပးေနရတာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေနတဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးရဲ႕ ျပယုဂ္လား။ဘရြတ္ကလင္ ရပ္ကြက္က လမ္းေတြမႇာ ဟီးထေနတဲ့ အမိႈက္ပံုႀကီးေတြ၊ မိလႅာပိုက္ေပါက္က လွ်ံထြက္ၿပီး လမ္းေပၚမႇာ အိုင္ထြန္းေနတာေတြ၊ ကေလးေလးေတြက မူးယစ္ေဆး လိုက္ ေရာင္းေနတာေတြ၊ လူငယ္ဒုစ႐ိုက္ဂိုဏ္းေတြ အခ်င္းခ်င္း ႐ိုက္ပြဲသတ္ပြဲႀကီးေတြ ေန႔စဥ္ ဆူညံေနတာေတြကေရာ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ သေကၤတေတြလား။

သစ္ပင္လူသားမ်ား
သမၼတ အိုဘားမားရဲ႕ၿမိဳ႕ ခ်ီကာဂို ပန္းျခံႀကီးအတြင္းက ႏႇစ္ေပါင္းရာခ်ီ ရႇိေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဧရာမ သစ္ပင္ႀကီးေအာက္မႇာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ေတြ ေထာင္ခ်ီရႇိေနတဲ့အတြက္ အဲဒီ 'Tree People' လို႔ ေခၚတဲ့
'သစ္ပင္လူသား'မ်ားအတြက္ ျမဴနီစပါယ္က စာတိုက္သေကၤတတစ္ခု သတ္မႇတ္ၿပီး စာတိုက္ပံုး ထားေပးရပါတယ္။ အဲဒီႏုိင္ငံက သမၼတေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲေတြ က်င္းပတဲ့အခါတိုင္း မဲလာေပးသူ
ငါးဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္း ရႇိေအာင္ ပါတီႀကီးေတြက သူတို႔ ပါတီ၀င္ေတြကို မနည္းႀကီး ေဆာ္ၾသေပးရပါတယ္၊ အဲဒါ တာ၀န္သိတာလား၊ တာ၀န္ေက်တာလား။

သနားစရာ
ေခတ္ေပၚ မဟာပညာေက်ာ္ (SKL) ေတြ ခဏခဏ ခ်ီးမြမ္းျပေနၾကတဲ့ အာရႇႏိုင္ငံ ေသးေသးေလးမႇာ အိမ္ေဖာ္မိန္းကေလးေတြကို ေရေႏြးပူေလာင္းတာ၊ အပ္ေတြ႐ိုက္သြင္းၿပီး ဆံုးမတာ၊ ဓားနဲ႔အသားကိုမႊန္းၿပီး ႏႇိပ္ စက္တာေတြ သူတို႔ဆီက သတင္းစာေတြမႇာ ေန႔စဥ္လိုလို ပါေနပါတယ္။ ႏိုင္ငံႀကီးသား စိတ္ဓာတ္၊ ႏိုင္ငံႀကီးသား ပီသမႈဆိုတာ အဲဒါမ်ဳိးေတြလား။ ေျမေအာက္ဘူတာ႐ံုမႇာ ဓာတ္ေငြ႕ေတြလႊတ္ၿပီး လူရာေပါင္းမ်ားစြာ ဒုကၡေရာက္ ေအာင္ လုပ္တာ ႏိုင္ငံႀကီးသား ပီသမႈလား။ မူလတန္းေက်ာင္းကေလးထဲ ေမာင္းျပန္ေသနတ္ႀကီးနဲ႔ ဒလၾကမ္း ၀င္ေမႊတာ ႏိုင္ငံႀကီးသား စိတ္ဓာတ္လား၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးက အိမ္ျဖဴေတာ္မႇာ လုပ္အားလာေပးတဲ့ သူေလးကို မေတာ္မေလ်ာ္ျပဳတာ ႏိုင္ငံႀကီးသား အျပဳအမူလား၊ ေခတ္ေပၚ မဟာပညာေက်ာ္(SKL)မ်ား ဒါေတြကို မသိဘူးလား။ ေတာ္ေတာ္သနားစရာ ေကာင္းတယ္။

လမင္းထိန္ထိန္သာ
မႇန္တံခါးေတြ အလံုပိတ္ၿပီး ေလေအးေပးစက္ ဖြင့္ထားတဲ့ အခန္းႀကီးထဲက မထြက္ဘဲ ျမန္မာျပည္မႇာ လမသာဘူးလို႔ ညည္းျပၿပီး ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံႀကီးေတြက လကို လြမ္းေနလို႔ကေတာ့ ျပည္သူေတြက 'သနားတယ္' လို႔
ဟားတိုက္ရယ္သြမ္းေသြးလိုက္ၾကမႇာ ေသခ်ာတယ္။

မေန႔က ဘိလပ္မႇာ လမသာဘူး။ ႏႇင္းေတြက်လို႔ ေဘာလံုးပြဲေတြေတာင္ ေရႊ႕လိုက္ရတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မႇာေတာ့ လမင္းႀကီးထိန္ထိန္သာလို႔။

လူထုစိန္ဝင္း
KSM: Kyet thaye Saung Shwe Salwe Ya Min.
ATM: Ahmu Htan Kaung Min.
TPS: Taing Kyo Pyi Kyo Saung

Eleven Media Group