The Voice ဂ်ာနယ္မွ ႏိုင္ငံေရးေဆာင္းပါးမ်ားအေပၚ သတင္းစာဆရာတဦး၏ ေ၀ဖန္ခ်က္

“ပါရာဒိုင္းအသစ္ စစ္အာဏာကာကြယ္ေရးလႊတ္ေတာ္ႏွင့္ သတင္းမီဒီယာတာ၀န္”

ဇင္လင္း / ၁၄ ဇူလိုင္ ၂၀၁၀

ယခုတေလာ ျပည္တြင္းထုတ္ဂ်ာနယ္တခ်ဳိ႕တြင္ စစ္တပ္က က်င္းပမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲအား မစားရ ၀ခမန္း အမႊမ္းတင္လာၾကသည္ကို ေတြ႔ရ၏။ စစ္အာဏာပိုင္တို႔ လက္သပ္ေမြးထားသည့္ အခြင့္ထူးရ မီဒီယာမ်ားကဆိုလွ်င္ သခင္အားရ ကြၽန္ပါး၀ ပိုလုပ္လာၾကသည္။ “ေရြးေကာက္ပြဲ သပိတ္ေမွာက္ေရးသည္ အိုင္ဒီယာေကာင္းမဟုတ္” ဟူေသာ ေဆာင္းပါးမ်ဳိး၊ “ေရြးေကာက္ပြဲ မ၀င္ျခင္းကို အဘယ္ေၾကာင့္ လမ္းလြဲဟု ေခၚႏိုင္သနည္း” ဟူေသာ ေဆာင္းပါးမ်ဳိးျဖင့္ စစ္အာဏာရွင္တို႔ ခင္းက်င္းထားသည့္ က်ဳံးထဲသို႔ ဇြတ္အတင္း ေမာင္းသြင္းေနသည္။ ထိုထိုေသာ ဂ်ာနယ္မ်ဳိးမ်ားအနက္ The Voice ဂ်ာနယ္မွာ အကဲဆုံးျဖစ္သည္။

ႏိုင္ငံေရးပါတီမွန္လွ်င္ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ မကင္းရ။ ေရြးေကာက္ပြဲကို ျဖတ္သန္း၍ လႊတ္ေတာ္ထဲ၀င္ရမည္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီတိုင္း ဆက္လက္ရွင္သန္လိုလွ်င္ လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးဇာတ္ခုံေပၚ မျဖစ္မေန တက္ရမည္။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲအတြက္ ပါလီမန္လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးသည္သာ ဗဟိုခ်က္ျဖစ္သည္ … စသည္ စသည္ျဖင့္ The Voice က စစ္တပ္အႀကိဳက္ ၀ါဒျဖန္႔ေပးေနသည္။ The Voice ၏ ပင္တိုင္ေဆာင္းပါးဆရာမ်ားက Academic တို႔၏ စာအုပ္မ်ားကို ကိုးကားလ်က္ စစ္အစိုးရ၏ ေရြးေကာက္ပြဲကို အားေပးေထာက္ခံေရးသားေနၾကသည္။ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (NLD) ၏ ေရြးေကာက္ပြဲ သပိတ္ေမွာက္သည့္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္အား အေျမာ္အျမင္မရွိသေယာင္ ေ၀ဖန္ျပစ္တင္ေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ေပါက္ပင္ ဘာေၾကာင့္ကိုင္းရသည္ ဆိုသည့္အခ်က္ကိုေတာ့ ထိုေဆာင္းပါးဆရာတို႔ စိုးစဥ္းမွ် ေဖာ္ျပေရးသားျခင္း မျပဳၾက။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပါ၀င္ခြင့္မရေသာ္လည္း NLD အဖို႔ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ျခင္းသည္သာ အေကာင္းဆုံးဟု ေဆာင္းပါးဆရာတို႔က တယူသန္ ၫႊန္းဆိုေနၾကသည္။ ထိုမွ်မက NLD မွ ပဲ့ထြက္လာေသာ NDF ကို ေထာက္ခံအားေပးရန္ပင္ တိုက္တြန္းလိုက္ေသးသည္။ ေဆာင္းပါးဆရာတို႔သည္ လက္ငင္းအေျခအေနအမွန္တို႔ကို မသိ၍လား၊ သိလ်က္ႏွင့္ NLD အေပၚ လူထုအျမင္ ေ၀၀ါးသြားေအာင္ ၀ါဒျဖန္႔ေနျခင္းလားဟု ထင္စရာျဖစ္သည္။

ယင္းသို႔ တဖက္ေစာင္းနင္း ေရးသားခ်က္မ်ား အသားေပးေဖာ္ျပေနသည္ကို ေထာက္႐ႈ၍ ထိုအမ်ိဳးအစား ဂ်ာနယ္ မီဒီယာမ်ားအား စစ္တပ္လက္ေ၀ခံဟု ဆိုရျခင္းျဖစ္သည္။ NLD ကို အျပစ္မရွိ အျပစ္ရွာ ထိုးႏွက္ေနျခင္း၊ လူထုမယုံၾကည္ေသာ ေရြးေကာက္ပြဲကို အတင္းစန္းတင္ေနျခင္း၊ လူထုအေရးေတာ္ပုံမ်ားကို လမ္းေပၚႏိုင္ငံေရးဟု သမုတ္ျခင္း စသည္တို႔ကို ေထာက္႐ႈလွ်င္ ထိုစာေစာင္ ထိုဂ်ာနယ္မ်ားသည္ စတုတၳမ႑ိဳင္တာ၀န္ကို ပ်က္ကြက္႐ုံမွ်မက စစ္အာဏာ၏ ေဒါက္တိုင္တာ၀န္ကို သိသိႀကီးႏွင့္ ယူေနသည္ဟု ဆိုရန္သာရွိေပသည္။

သတင္းမီဒီယာသမားတို႔တာ၀န္မွာ လူထုအက်ိဳးကို မ်က္ႏွာမူေရး၊ အမွန္တရားကို မ်က္ႏွာမူေရးျဖစ္သည္။ NLD သည္ လူထုအေရးေတာ္ပုံအတြင္းမွ ေပၚထြက္ခဲ့သည့္ လူထုပါတီျဖစ္သည္ဆိုသည့္အခ်က္ကို သတင္းစာဆရာ ေဆာင္းပါးဆရာတို႔ မ်က္ကြယ္မျပဳသင့္။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ NLD ပါတီအေနျဖင့္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ (၃၉၂) ေနရာ၊ အခ်ဳိးအစားအားျဖင့္ လႊတ္ေတာ္တခုလုံး၏ (၈၂) ရာခိုင္ႏႈန္း အႏိုင္ရရွိခဲ့သည္။ အာဏာရွင့္ အလိုက် ပါတီမဟုတ္သျဖင့္ အာဏာရွင္က NLD ကို အသိအမွတ္မျပဳခဲ့။ အာဏာရွင္ အသိအမွတ္မျပဳ႐ုံမွ်ႏွင့္ NLD ေပ်ာက္ကြယ္သြားမည္မဟုတ္။ လူထုအက်ဳိးကို မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့၍ လူထုက အသိအမွတ္ မျပဳေတာ့လွ်င္သာ ကြယ္ေပ်ာက္သြားႏိုင္ေပသည္။ NLD က ပါတီမွတ္ပုံမတင္၊ ေရြးေကာက္ပြဲမ၀င္ဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္ျခင္းမွာ စစ္အာဏာကို အာခံဆန္႔က်င္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ မတရားသည့္ အမိန္႔အာဏာကို ဖီဆန္ျခင္း (Civil Disobedience) ျဖစ္သည္။ သမား႐ိုးက်လမ္းမွ ေဖာက္ထြက္လိုက္သည့္ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈတခု၏ သမိုင္းအစသာျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေဆာင္းပါးဆရာတို႔က ေရြးေကာက္ပြဲသပိတ္ေမွာက္ျခင္း၏ အက်ဳိးေၾကာင့္ NLD သည္ ႏိုင္ငံေရးဇာတ္ခုံေပၚမွ ေဘးေရာက္သြားျခင္းသာ အဖတ္တင္သည္။ လာမည့္ လႊတ္ေတာ္တြင္ မပါ၀င္ႏိုင္႐ုံမက ပါတီ တရား၀င္ရပ္တည္ခြင့္ကိုပါ လက္လႊတ္လိုက္ရၿပီဟု အဆုံးစြန္ထိ သုံးသပ္ထားသည္။

NLD ေရြးေကာက္ပြဲ မ၀င္သည့္ အဓိကအေၾကာင္းမွာ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ (Mandate) ကို ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းျခင္း ျဖစ္သည္ ဆိုသည့္အခ်က္ကို ေဆာင္းပါးဆရာတို႔ သတိမူမိပုံမရ။ ထို႔ျပင္ ဒီမိုကေရစီကို ေသြဖည္သည့္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံအား သစၥာမခံႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္ကိုလည္း နားလည္သင့္သည္။ NLD သည္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ျပည္သူလူထု၏ Mandate ကို ရရွိခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အႏွစ္ (၂၀) လုံးလုံး ဒီမိုကေရစီထြန္းကားေရးကို အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းအတြက္ တိုင္းျပည္လူထုအား လူသိရွင္ၾကား ေတာင္းပန္ခဲ့သည္။ အမွန္မွာ NLD အား လူထုကိုယ္တိုင္က လူထုကိုယ္စား ႏိုင္ငံ့အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ (၃) ရပ္ကို လႊဲအပ္ခဲ့ေသာ္လည္း စစ္အာဏာရွင္က အာဏာကို လႊဲအပ္ရန္ ျငင္းဆန္ေနခဲ့သျဖင့္ NLD အေနျဖင့္ ဒီမိုကေရစီေရးေဆာင္ရြက္ခြင့္ ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ျပည္သူလူထု၏ဆႏၵ Mandate ကို စစ္တပ္က တဖက္သတ္ ဖ်က္သိမ္းႏိုင္ခြင့္မရွိ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပည္သူလူထုတြင္လည္း ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရမည့္ တာ၀န္ရွိသည္။ အထူးသျဖင့္ ျပည္သူ႔မ်က္စိ၊ ျပည္သူ႔နားဟု ဆိုရမည့္ သတင္းစာဆရာ ေဆာင္းပါးဆရာတို႔ အေနျဖင့္လည္း ျပည္သူလူထု၏ဆႏၵ Mandate ကို တန္ဖိုးထား ကာကြယ္သင့္ၾကသည္။ သတင္းစာဆရာ၊ ေဆာင္းပါးဆရာတို႔သည္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို မကာကြယ္ႏိုင္သည့္တိုင္ တန္ဖိုးမဲ့ေအာင္ ေ၀ဖန္သုံးသပ္မႈ မျပဳသင့္။

၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို လုံး၀ပစ္ပယ္ကာ ၂၀၁၀ တြင္ ေနာက္ထပ္ ေရြးေကာက္ပြဲတခု လုပ္ဦးမည္ဆိုသည္မွာ လူထုဆႏၵမဲမ်ားကို သေရာ္ေမာ္ကား လုပ္ရာက်သည္။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ (၄၈၅) ေနရာ အနက္ (၃၉၂) ေနရာ အႏိုင္ရရွိခဲ့သည့္ (NLD) က နအဖ၏ ၂၀၀၈ ေညာင္ႏွစ္ပင္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥေပေဒတြင္ ဒီမိုကေရစီမက်သည့္ အခ်က္မ်ားအား ျပန္လည္သုံးသပ္ ျပင္ဆင္ရန္လိုသည္ဟု ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ (၂၉) ရက္ေန႔တြင္ ‘ေရႊဂံုတိုင္ေၾကညာစာတမ္း’ ၌ အႀကံျပဳခဲ့သည္။ (၂၃) ေနရာရခဲ့သည့္ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားမ်ားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (SNLD) ကလည္း ‘ေရႊဂံုတိုင္ေၾကညာစာတမ္း’ ကို ေထာက္ခံခဲ့သည္။ NLD ၏ ‘ေရႊဂံုတုိင္ေၾကညာစာတမ္း’ ကို ျပည္တြင္းျပည္ပရွိ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ားကလည္း ေထာက္ခံခဲ့ၾကသည္။ ထိုအခ်က္ကို နအဖက မသိက်ဳိးကြၽံျပဳခဲ့သည္။

စင္စစ္ ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာသည္ ေရြးေကာက္ပြဲအသစ္တခုျဖင့္ အေျဖထုတ္ရမည့္ အဆင့္မဟုတ္။ လက္ငင္းရွာရမည့္အေျဖမွာ တိုင္းရင္းသားျပည္သူလူထုအမ်ားစုႀကီးက သေဘာတူလက္ခံႏိုင္မည့္ “ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒ” တရပ္ ေပၚထြန္းေရးျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း NLD ႏွင့္ တိုင္းရင္းသားႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ားက ေရြးေကာက္ပြဲမက်င္းပမီ ႏိုင္ငံေရးေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးပြဲမ်ား က်င္းပရန္ ေဆာ္ၾသေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဤေဆာ္ၾသခ်က္မွာ ‘ႏိုင္ငံေရးေစ်းဆစ္ျခင္း’ မဟုတ္။ တိုင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းရန္၊ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ရန္၊ စည္ပင္သာယာရန္ႏွင့္ ျပည္သူလူထုဆင္းရဲျခင္း ကင္းေစရန္ ေစတနာသန္႔သန္႔ ကမ္းလွမ္းခ်က္ျဖစ္သည္။

ေရြးေကာက္ပြဲဆိုသည္မွာ ႏိုင္ငံသားတဦးခ်င္းစီ၏ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ကို လမ္းဖြင့္ေပးသည့္ အစီအစဥ္ျဖစ္သျဖင့္ ေကာင္းသည္ဟု ေယဘုယ်ဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း လြတ္လပ္မွ်တသည့္ ေရြးေကာက္ပြဲလား၊ အတုအေယာင္ ေရြးေကာက္ပြဲလား၊ အေရာင္အေသြးစုံ ပါ၀င္ခြင့္ရွိသည့္ ေရြးေကာက္ပြဲလား၊ ႏိုင္ငံတကာ ေလ့လာအကဲခတ္သမားမ်ား၏ ေရွ႕ေမွာက္၌ ျမင္သာထင္သာ က်င္းပသည့္ ေရြးေကာက္ပြဲလား၊ တံခါးပိတ္က်င္းပသည့္ ေရြးေကာက္ပြဲလား … စသည္ျဖင့္ မဆန္းစစ္ဘဲ ‘ေကာင္းသည္’ ဟု မ်က္စိမွိတ္မဆိုသင့္ေပ။ ထို႔အျပင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ခြန္ထြန္းဦး အစရွိသည့္ အျမင္မတူသူ ႏိုင္ငံေရးသမား ၂၀၀၀ ေက်ာ္အား ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ထားသည္။ လူထုေထာက္ခံမႈရွိသည့္ ေဒါက္တာတူးဂ်ာ၏ KSPP ကဲ့သို႔ေသာ ပါတီမ်ားအား ပါ၀င္ခြင့္မျပဳေသးဘဲ ဟန္႔တားထားသည္။

ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၏ ေမြးရာပါအခြင့္အေရးျဖစ္သည့္ လြတ္လပ္စြာ ေဟာေျပာခြင့္၊ စည္း႐ုံးခြင့္၊ စာရြက္စာတမ္း ထုတ္ေ၀ခြင့္မ်ားလည္း ခြင့္မျပဳေသး။ သို႔ေသာ္ စစ္တပ္ပိုင္ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီကိုမူ လုပ္ပိုင္ခြင့္အျပည့္၊ ေငြေၾကးအင္အားအျပည့္၊ စည္း႐ုံးလႈပ္ရွား ေဟာေျပာခြင့္အျပည့္ ေပးထား႐ုံမက ႏိုင္ငံပိုင္ အေဆာက္အဦ၊ ယာဥ္၊ မီဒီယာမ်ားကို စိတ္ႀကိဳက္ အသုံးျပဳခြင့္ေပးထားသည္။ သတင္းစာလြတ္လပ္ခြင့္လည္း မရွိ၊ ေရြးေကာက္ပြဲ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာသူမ်ားလည္း ခြင့္မျပဳ။ ထိုထိုေသာ ႏိုင္ငံေရးရာသီဥတုေအာက္တြင္ က်င္းပမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲအား The Voice ၏ ပင္တိုင္ေဆာင္းပါးဆရာက ပါရာဒိုင္းအသစ္ျဖစ္သျဖင့္ ေစ်းမဆစ္ဘဲ ၀င္ပါရမည္ဟု ဆိုသည္။ Military က Sponsor လုပ္သည့္ ‘ပါရာဒိုင္းအသစ္ ဒီမိုကေရစီ’ ဟုပင္ ၫႊန္းလိုက္ေသးသည္။ အရွိကိုအရွိအတိုင္း သုံးသပ္လက္ခံႏိုင္ရမည္ဟုပင္ ကြန္႔လိုက္ေသးသည္။

တကယ့္အရွိတရားမွာ စစ္တပ္က အက်ဳိးစီးပြား၊ အခြင့္အေရး၊ အာဏာ အရာရာကို လက္၀ါးႀကီးအုပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ယခုေရြးေကာက္ပြဲ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာလည္း စစ္တပ္က အာဏာကို တရား၀င္ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ဖို႔ျဖစ္သည္။ အရပ္သားစစ္စစ္ ကိုယ္စားလွယ္ (၂၀) ရာခိုင္ႏႈန္းပင္ ပါလာဖို႔မျမင္။ ဒီမိုကေရစီျဖစ္စဥ္တြင္ ‘ေရြးေကာက္ပြဲ’ သည္ ပဓာနက်ေသာ္လည္း ေရြးေကာက္ပြဲဂုဏ္အင္ မျပည့္စုံေသာ၊ ျပည္သူလူထု၏ လိုအင္ဆႏၵကို အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏိုင္ေသာ Military က Sponsor လုပ္သည့္ ပါရာဒိုင္းအသစ္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ဳိးသည္ သမိုင္းတြင္ အခ်ည္းႏွီးသာျဖစ္လိမ့္မည္ကို ေဆာင္းပါးဆရာတို႔ သတိျပဳဖို႔ေကာင္းသည္။

ေဆာင္းပါးဆရာတို႔သည္ လက္ေတြ႔ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္တြင္ လက္ငင္းျဖစ္ပ်က္ေနသည့္ အေၾကာင္းခ်င္းရာတို႔ကိုလည္း မ်က္ျခည္ျပတ္ေနပုံေပၚသည္။ စစ္တပ္ကိုယ္စားျပဳ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စည္း႐ုံးေရးလုပ္ခြင့္ရေနေသာ္လည္း အျခားပါတီမ်ားမွာ အာဏာပိုင္တို႔ အေႏွာက္အယွက္ေပးမႈကို ခံေနရသည္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၏ စည္း႐ံုးေရးခရီးစဥ္မ်ား၊ ျပည္သူလူထုႏွင့္ ေတြ႔ဆုံံပြဲမ်ားတြင္ ေဒသဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္မ်ားက ေနာက္မွ တေကာက္ေကာက္ လိုက္ပါေစာင့္ၾကပ္ မွတ္တမ္းတင္မႈေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ အႀကိဳကာလတြင္ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားမွ စည္း႐ံုးေရးမႉးမ်ားႏွင့္ ျပည္သူလူထု လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မေဆြးေႏြးရဲဘဲ ျဖစ္ေနၿပီး ပါတီမ်ား စည္း႐ံုးရန္ ခက္ခဲေနသည္ဟု ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီ (ျမန္မာျပည္) ဥကၠ႒ ဦးသုေ၀က ေထာက္ျပသည္။

တဖန္ ေျမာက္ဥကၠလာေစ်းမ်ား၌ ရန္ပုံေငြ အလႉခံမိေသာ ႏိုင္ငံေရးပါတီအား စည္ပင္သာယာက တရားစြဲသည္ဟုဆိုသည္။ စစ္တပ္ကိုယ္စားျပဳ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီက လမ္းျပင္ရန္ အေၾကာင္းျပ၍ လူထုအား ေငြေၾကးခြဲတမ္းခ်ကာ အလႉေငြ မထည့္မေနရ ထည့္ခိုင္းေနျခင္းမ်ားႏွင့္ ႏိုင္းယွဥ္ၾကည့္သင့္လွသည္။ အျခားပါတီမ်ားကို ပါတီ၀င္အသစ္ စည္း႐ုံးမႈလုပ္ရာ၌ ခက္ခဲေအာင္ ကန္႔သတ္ထားေသာ္လည္း ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီဥကၠ႒ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးသိန္းစိန္ကိုယ္တိုင္ အစိုးရအာဏာ၊ ေငြေၾကးႏွင့္ အခြင့္အေရး မက္လုံးမ်ားေပးကာ စည္း႐ုံးေရးလုပ္ေနသည္။ ဤျဖစ္စဥ္မ်ားကိုပင္ The Voice ၏ ပင္တိုင္ေဆာင္းပါးဆရာက Military က Sponsor လုပ္သည့္ ပါရာဒိုင္းအသစ္ဟု ဆိုလိုသည္လားမသိ။

ဤပုံအတိုင္းသာဆိုလွ်င္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္၏ ‘ပါရာဒိုင္းအသစ္’ ေအာက္တြင္ က်င္းပမည့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ျပည္တြင္းသတင္းမီဒီယာသမားမ်ား အလြန္တာ၀န္ႀကီးပါလိမ့္မည္။ ေရြးေကာက္ပြဲ ျဖစ္မည္လား၊ ပ်က္မည္လား မေသခ်ာေသးေသာ္ျငား သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္မရွိသည့္ ‘ပါရာဒိုင္းအသစ္’ ေအာက္တြင္ သတင္းအမွန္ရေအာင္ ယူရမည့္အလုပ္ကား ခက္ခဲမွာ ေသခ်ာပါသည္။ ထို႔ျပင္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ စစ္အာဏာရွင္ ကိုယ္စားျပဳပါတီလည္း ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္မည္ျဖစ္၍ မဲလိမ္မႈ၊ မဲမသမာမႈမ်ား ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳး နည္းလမ္းအသြယ္သြယ္ျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာရန္ ေသခ်ာသေလာက္ရွိသည္။ ေနာက္တခ်က္မွာ ႏိုင္ငံတကာေရြးေကာက္ပြဲ ေစာင့္ၾကည့္အကဲခတ္အဖြဲ႔မ်ား၊ ႏိုင္ငံျခားသတင္းေထာက္မ်ားကိုလည္း ခြင့္ျပဳမည့္အလားအလာ အလြန္နည္းသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္တြင္း သတင္းမီဒီယာသမားမ်ားကိုသာ ျပည္သူလူထုႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာက အဓိက အားကိုးရမည္ျဖစ္သည္။

ျပည္တြင္းသတင္းမီဒီယာသမားမ်ား ေစာင့္ၾကည့္ရမည့္ အေျခအေန (၃) ရပ္ရွိသည္။ (၁) ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီ၊ (၂) ေရြးေကာက္ပြဲေန႔၊ (၃) ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးေနာက္ ဆိုသည့္ အေျခအေနမ်ားျဖစ္သည္။ Military က Sponsor လုပ္သည့္ ပါရာဒိုင္းအသစ္ ေရြးေကာက္ပြဲသည္ ဒီမိုကေရစီနည္းက်မည္ မဟုတ္သည္က ေသခ်ာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သတင္းအမွန္ သိႏိုင္ရန္ကိစၥတြင္ သတင္းမီဒီယာသမားမ်ား၏ အခန္းက႑မွာ အလြန္အေရးပါသည္။ ထိုအခ်က္ကို သတင္းသမားမ်ားကိုယ္တိုင္ သေဘာေပါက္ေနဖို႔လိုသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီကာလတြင္ မီဒီယာက လူထုကို သတင္းအခ်က္အလက္ ျပည့္ျပည့္စုံစုံ ေပးဖို႔လိုသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒမ်ားအေၾကာင္း၊ ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္မည့္ ပါတီမ်ားႏွင့္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအေၾကာင္း၊ ပါတီမူ၀ါဒႏွင့္ ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ေနာက္ခံကိုယ္ေရးသမိုင္းမ်ား၊ သူတို႔၏ သီးျခားေျပာဆိုခ်က္ အျမင္အယူအဆမ်ား … စသျဖင့္ လူထုစဥ္းစားခ်ိန္ဆႏိုင္ရန္ မီဒီယာက သတင္းအခ်က္အလက္မ်ား ေပးႏိုင္ရမည္။ ဂ်ာနည္တေစာင္ မီဒီယာတခုသည္ စစ္အစိုးရ၏ လက္ကိုင္တုတ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အျခားပါတီတခုခု၏ လက္ကိုင္တုတ္ေသာ္လည္းေကာင္း မျဖစ္အပ္။

ထို႔ျပင္ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္အေၾကာင္းလည္း လူထုသိေအာင္ မီဒီယာက သတင္းေပးရမည္ျဖစ္သည္။ လြတ္လပ္ေသာ ေကာ္မရွင္ ဟုတ္ မဟုတ္၊ ေကာ္မရွင္ေနာက္ကြယ္တြင္ အာဏာပိုင္တို႔ စြက္ဖက္မႈရွိ မရွိ၊ မဲဆႏၵရွင္ မွတ္ပုံတင္စာရင္းမ်ား၊ ကိုယ္စားလွယ္စာရင္းမ်ား၊ စနစ္တက် ျပဳစုေဆာင္ရြက္ထားမႈ ရွိ မရွိ၊ အဂတိလိုက္စား၍ ပါတီတခု လူပုဂၢိဳလ္တဦးတေယာက္ကို မ်က္ႏွာသာေပးမႈ ရွိ မရွိ၊ ေကာ္မရွင္၀န္ထမ္းမ်ား ကြၽမ္းက်င္မႈ ရွိ မရွိ။ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ လိုအပ္ေသာ ပစၥည္းပစၥယမ်ား အခ်ိန္မီ အလုံအေလာက္ ျဖန္႔ျဖဴးေပးႏိုင္ျခင္း ရွိ မရွိ … စသည့္ ကိစၥရပ္မ်ားကိုလည္း မီဒီယာက ေစာင့္ၾကည့္သတင္းေပးရမည္ျဖစ္သည္။

ေရြးေကာက္ပြဲေန႔၌ မဲစတင္မေပးမီ မဲပုံးမ်ား အလြတ္ျဖစ္ေနရဲ႕လား၊ မဲ႐ုံထားရွိမႈ စနစ္က်ရဲ႕လား၊ မဲစာရြက္ အလုံအေလာက္ရွိရဲ႕လား၊ မဲ႐ုံတာ၀န္က် ပုဂၢိဳလ္မ်ား တာ၀န္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ေဆာင္ရြက္ရဲ႕လား၊ မဲ႐ုံပတ္၀န္းက်င္မွာ မဲဆြယ္မႈ၊ မဲ၀ယ္မႈ၊ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈ၊ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ၊ ေႏွာက္ယွက္မႈ ရွိ မရွိ စသည္တို႔ကို မီဒီယာက ေစာင့္ၾကည့္ရမည္။ အေရးအႀကီးဆုံးကား မဲေရတြက္ခ်ိန္တြင္ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒႏွင့္အညီ မွန္မွန္ကန္ကန္ တိတိက်က် ပြင့္လင္းျမင္သာမႈရွိရွိ မဲေရတြက္မႈ လုပ္ မလုပ္ မီဒီယာက ေစာင့္ၾကည့္ သတင္းေပးရမည္။ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ပါတီကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ အႏိုင္အ႐ႈံးစာရင္း သတင္းေၾကညာမႈ၊ လႊတ္ေတာ္ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ေခၚမည္၊ အစိုးရ မည္သို႔ဖြဲ႔မည္ ဆိုေသာသတင္းမ်ား လူထုသိသာရန္ ပို႔ေပးရမည္။ အေရးႀကီးသည္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီႏွင့္ ေရြးေကာက္ပြဲေန႔ ျဖစ္စဥ္မ်ားကို ျပည္တြင္းမီဒီယာသမားမ်ား မိမိရရ မွတ္တမ္းတင္ႏိုင္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ စစ္တပ္က အာဏာဆက္ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ေအာင္ မသမာမႈမ်ဳိးစုံ လုပ္လာမည့္ အလားအလာမ်ား ယခုကပင္ ျမင္ေနရသည္။

The Voice ၏ ပင္တိုင္ေဆာင္းပါးဆရာကေတာ့ ‘ကိန္းေသေလးပါး’ ႏွင့္ ‘ျဖစ္ႏိုင္ေျခသုံးပါး’ ေပၚလာ၍ အနာဂတ္ကို မွန္းရလြယ္သြားသည္ဟုဆိုသည္။ ‘ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ’၊ ‘စစ္ဘက္ပါ၀င္ေသာ ႏိုင္ငံေရး’၊ ‘ပါတီစုံစနစ္’ ႏွင့္ ‘လႊတ္ေတာ္သုံးရပ္’ သည္ စိုးမိုးေသာ ပါရာဒိုင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးလွ်င္ ယင္းပါရာဒိုင္း လႈပ္ရွားလာမည္ဆိုသည္။ လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးသုံးမ်ိဳးမွ ‘တပါတီႀကီးစိုးသည့္ လႊတ္ေတာ္သုံးရပ္’ ‘ႏွစ္ပါတီ သုံးပါတီ ႀကီးစိုးသည့္ လႊတ္ေတာ္သုံးရပ္’ႏွင့္ ‘ပါတီအမ်ား မွ်ေျချဖစ္ေနမည့္ လႊတ္ေတာ္သုံးရပ္’ တခုခုေပၚလာမည္ဟု ဆိုထားသည္။

ဤသည္ကိုပင္ Military က Sponsor လုပ္သည့္ ပါရာဒိုင္းအသစ္ဟု ဆိုကာ ႀကိဳက္ႀကိဳက္၊ မႀကိဳက္ႀကိဳက္ ၀င္ပါရမည္။ ေစ်းဆစ္လွ်င္ ပါရာဒိုင္းအျပင္မွာ က်န္ခဲ့မည္ဆိုသည္။ အႏွစ္ခ်ဳပ္အားျဖင့္ ‘လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရး’ ေပၚလာမည္ဟု ေဆာင္းပါးဆရာက ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံဥပေဒအရ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးသည့္တိုင္ အာဏာက နအဖ လက္ထဲမွာပဲရွိေနသည္။ အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ (၁၂၃၊ ၁၂၄) တို႔ အလိုအရ စစ္တပ္စိတ္တိုင္းက် ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ ထြက္လာမွ နအဖက လႊတ္ေတာ္ေခၚေပးမည့္ သေဘာျဖစ္သည္။ The Voice ေဆာင္းပါးဆရာက ျပႆနာမ်ားကို လႊတ္ေတာ္အတြင္းမွာ ရွင္းရမည္။ လမ္းေပၚထြက္ႏိုင္ငံေရးကို ေရွာင္ရမည္ဟု Interview က႑တြင္ ဆိုထားေသးသည္။ သို႔ေသာ္ သူေျပာသည့္ လႊတ္ေတာ္သည္ ‘အမ်ိဳးသားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လုံၿခဳံေရးေကာင္စီ’ ၏ လက္ေအာက္ခံလႊတ္ေတာ္ ျဖစ္ေနသည့္အခ်က္ကို သူသိမည္ထင္ပါသည္။ ဒီမိုကေရစီလႊတ္ေတာ္ ေပၚမလာႏိုင္။ စစ္ေကာင္စီေအာက္က စစ္အာဏာကာကြယ္ေရး လႊတ္ေတာ္သာ ေပၚလာမည္ျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ပါရာဒိုင္းအသစ္အတြင္း၌ ဥပေဒခ်ဳိးေဖာက္မႈ၊ အာဏာအလြဲသုံးမႈ၊ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈ၊ သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္ ပိတ္ပင္တားျမစ္မႈ၊ မဲလိမ္ မဲခိုးမႈ အစရွိသည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ား မလြဲမေသြ ျဖစ္လာဖို႔ရွိသည္္။ သမိုင္းတြင္ အေရးႀကီးသည့္ ျဖစ္စဥ္မ်ားကို ျပည္တြင္းမီဒီယာ သတင္းသမားမ်ားက အမိအရ မွတ္တမ္းတင္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမည္။ သတင္းအမွန္မ်ား အဆက္မျပတ္ စီးဆင္းေနလွ်င္ Military က Sponsor လုပ္သည့္ ပါရာဒိုင္းအသစ္အတြင္းမွာပင္ “ေရြးေကာက္ပြဲ သပိတ္ေမွာက္မႈမ်ား” လည္း ေပၚလာႏိုင္သည္။ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က (၇) ဇူလိုင္ (၄၈) ႀကိမ္ေျမာက္မွစ၍ ေရြးေကာက္ပြဲသပိတ္ေမွာက္ေရး လႈံ႔ေဆာ္မႈမ်ား တက္ႂကြစြာ လုပ္ေနသည္။ အျခားလူငယ္အင္အားစုမ်ား၊ အလုပ္သမားအင္အားစုမ်ား၊ လယ္သမားအင္အားစုမ်ား၊ ရဟန္းပ်ိဳမ်ားကလည္း သပိတ္ေမွာက္လႈပ္ရွားမႈကို ေထာက္ခံေနၾကသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပသည့္ေန႔မွာပင္ သပိတ္စုံ သူပုန္ထမႈမ်ား ေပၚမလာဟု မည္သူမွ်မေျပာႏိုင္။ ယေန႔တိုင္ ေရြးေကာက္ပြဲရက္ မေၾကညာႏိုင္ျခင္းမွာ သပိတ္သမားမ်ား၏ အင္အားကို တြက္ဆေန၍လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။

ေရြးေကာက္ပြဲ ျဖစ္သည္ျဖစ္ေစ ပ်က္သည္ျဖစ္ေစ၊ သပိတ္တိုက္ပြဲ ေပၚသည္ျဖစ္ေစ မေပၚသည္ျဖစ္ေစ၊ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ ဆက္စပ္သတင္းအမ်ားစုကို ျပည္တြင္းသတင္းဂ်ာနယ္စာမ်က္ႏွာမ်ား၊ ျပည္တြင္းအင္တာနက္သတင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚ၌ တင္ျပခြင့္ရမည္ မဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Bloggers ႏွင့္ Civilian Journalists မ်ား အပါအ၀င္ ျပည္တြင္း သတင္းမီဒီယာသမားမ်ားသည္ ျပည္ပသတင္းဌာနမ်ား၊ ႏိုင္ငံတကာသတင္းေအဂ်င္စီမ်ား၊ ျပည္ပေရဒီယိုဌာနမ်ားႏွင့္ စနစ္တက် ခ်ိတ္ဆက္၍ ျပည္သူလူထုႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာသို႔ သတင္းမွန္ ေပးႏိုင္ေအာင္ အထူး၀ါယမ စိုက္ထုတ္ၾကရမည္ ျဖစ္သည္။ ပါရာဒိုင္းအသစ္ေအာက္တြင္ လြတ္လပ္မႈမရွိ၊ တရားမွ်တမႈမရွိေသာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ သမိုင္းအမွန္ကို ျပည္တြင္းသတင္းမီဒီယာသမားမ်ားက ျပည္ပသတင္းမီဒီယာမ်ားမွတဆင့္ ျပည္သူကို အမွန္အတိုင္း ေျပာျပရေပမည္။ The Voice ဂ်ာနယ္ကဲ့သို႔ ျပည္သူကို စစ္ေကာင္စီလက္ေအာက္ခံ ‘လႊတ္ေတာ္ပါရာဒိုင္း’ ထဲ ဇြတ္တြန္းမပို႔မိေအာင္ သတိခ်ပ္ၾကရေပမည္။ ။

(ေခတ္ၿပိဳင္သတင္းဌာနမွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။)