အခန္း(၁)
ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ အလုပ္လုပ္ခဲ့သူ မ်ားစြာရွိမွာပါ။ ကိုယ့္ယံုၾကည္ခ်က္ကို အသက္ ထက္တန္ဖိုးထားသူေတြထဲက ေတြ႔ခဲ့ဖူးသူ တစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ သူဟာ ေက်ာင္း သားဘဝ ငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ တိုက္ပြဲေတြ၀င္ရင္း အာဏာရွင္တို႔ရဲ႕ ငရဲခန္းမ်ိဳး စံုကို ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရသူပါ။ သူ႔ကို စေတြ႔စဥ္က ၁၉၉၄ ဇြန္လမွာျဖစ္တယ္။ ဦးဇင္းတို႔ကို ဇြန္လ ၁၁ ရက္ေန႔မွာ အင္းစိန္ ေထာင္ကေန သာယာ၀တီေထာင္ ေျပာင္းေရႊ႕ခံရေတာ့ ဦးဇင္းတို႔က သီးသန္႔ အေနာက္တိုက္ သူက သီးသန္႔ အေရွ႕တိုက္မွာပါ။ ထံုးစံအတိုင္း ေထာင္ထဲအေနၾကာလာေတာ့ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္ သိလာ ၾကတယ္။
တစ္ေယာက္ရဲ႕ ျဖတ္သန္းမႈဟာ ေနာက္တစ္ေယာက္အတြက္ နည္းယူစရာေတြျဖစ္တယ္။ ဦးဇင္းတို႔ထဲမွာ ျဖတ္ သန္းမႈအမ်ားဆံုး ရွိခဲ့တဲ့ သူ႔ထံက သင္ယူစရာေတြ ေမးျမန္းစရာေတြ ေလ့လာစရာေတြ အေျမာက္အမ်ားဆိုတာ အထူးေျပာစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။ အခု သူနဲ႔ ႀကံဳဆံုခဲ့ရစဥ္ထဲက မွတ္ဉာဏ္ထဲ ေပၚလာသမွ်ကို ႀကိဳးစားၿပီး ရုပ္ပံု လႊာတစ္ခုအျဖစ္ ခ်ယ္မႈန္းဖို႔ ႀကိဳးစားၾကည့္တာပါ။ ႀကီးမားေသာ သူ႔ရဲ႕ ျဖတ္သန္းမႈ အေတြ႔အႀကံဳေတြထက္ စာရင္ ယခု ေရးျပမွာက လိုအပ္ခ်က္ေတြမ်ားစြာ ရွိေနမွာပါ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ သက္ရွိသ မိုင္းစာအုပ္ထဲက မွတ္မိသမွ် စာမ်က္ႏွာ အခ်ိဳ႕ကို ျပန္လည္ မွ်ေ၀ၾကည့္တာပါ။ သူနဲ႔ ဦးဇင္းဘာသာတရားက စည္းတားထားေပမဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္က ဦးဇင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ေပါင္းစည္းေစတယ္။ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္က လက္တြဲ ေစတယ္။ တူညီတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္က ျခားနားမႈေတြကို က်ဥ္းေျမာင္းေစတယ္။
အခန္း(၂)
သူ႔ကို ဦးဇင္းတို႔အားလံုးက ဦးသုလို႔ ေခၚတယ္။ စေရာက္ခါစ ဦးဇင္းတို႔အတြက္ သာယာ၀တီေထာင္ဟာ အား လံုး အသစ္အဆန္းေတြခ်ည္းပဲ။ အရင္ေရာက္ႏွင့္သူေတြကလည္း ကိုယ္ႏွင့္ ႀကံဳဆံုဘူးသူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မပါဘဲကို။ တခ်ိဳ႕ေတာ့ နာမည္ၾကားဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြဆိုတာက အေဆာင္က ရာဇ၀တ္သား (criminal) ေတြလို ခြ်တ္ခြာတို႔ ရိုက္စားတို႔ဆိုတာ သိကၡာအရ ေရွာင္က်ဥ္ထားၿပီးသား ေရာက္လာတဲ့ လူသစ္ကို ဘယ္လိုကူညီရမလဲဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္အျပည့္အ၀ ရွိၿပီးသူေတြခ်ည္းပဲေလ။ ဒီအထဲမွာ ထူးထူးျခားျခား သတိထား မိတာက မနက္မိုးလင္းတိုင္း ေရွ႕တိုက္က လမ္းေလွ်ာက္ရင္း အသစ္ေျပာင္းလာတဲ့ ဦးဇင္းတို႔ကို ကိုယ္အမူအရာ အားျဖင့္ အားေပးစကား ေျပာၾကားသူေတြထဲက လက္မေထာင္ အားေပးစကားေျပာၾကားသူ ဦးသုကို ထူးထူး ျခားျခားမွတ္မိေနတယ္။ အသက္အ႐ြယ္အရ အရင့္ဆံုးသူရဲ႕ အတက္ႂကြဆံုးေသာ အားေပးမႈ ကိုယ္အမူအရာက ဦးဇင္းတို႔အားလံုးကို အားတက္ေစတယ္။ စေရာက္ခါစက လူသစ္နဲ႔ လူေဟာင္း အကန္႔အသတ္ ႀကီးႀကီးမားမား နဲ႔ ကန္႔သတ္စည္းတားထားေပမဲ့ ရက္ေတြၾကာလာေတာ႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ စကားေျပာလို႔ ရလာ တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ သူ႔ရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ျဖတ္သန္းမႈေတြကို တအံံ့တၾသေငးေမာခဲ႔ရတယ္။
သူဟာ ေက်ာင္းသားဘ၀ထဲက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လႈပ္ရွားမႈမွာ ပါ၀င္ၿပီး လူငယ္ဘ၀ထဲက ေထာင္ကို ေရာက္ခဲ့ တယ္။ ေထာင္ကို ေရာက္ၿပီးေတာ့လည္း မၾကာခင္ ကြ်န္းကို အပို႔ခံရတဲ့အထဲ ပါသြားခဲ့တယ္။ ကြ်န္းအပို႔ခံရ တဲ့မနက္ ျမင္ကြင္းကို ဦးသုက ဒီလိုေျပာျပဖူးတယ္။
“အဲဒီမနက္က ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို မွန္လံုကားႀကီးနဲ႔ ေခၚသြားတယ္။ မွန္ေတြကို ထံုးသုတ္ထားတယ္။ ဘာမွ မေတြ႔ရဘူး၊ ေနာက္သေဘၤာဝမ္းဗိုက္ထဲမွာ ထည့္ေခၚသြားတာ”
သူတို႔ကို လူမသိ သူမသိ ေခၚေဆာင္ၿပီး လူသူနဲ႔ ေ၀းရာ ေရလယ္ေခါင္ကို ပို႔ေတာ႔မွာပါ။ ကြ်န္းေပၚမွာ သူတို႔ ရုန္းကန္ခဲ့ရပံုေတြ၊ တိုက္ပြဲမ်ိဳးစံု တိုက္ခဲ့ရတာေတြကို သူက ေျပာျပတယ္။ ျပင္းထန္တဲ့ တိုက္ပြဲေတြၾကားက ထြက္လာရသူပီပီ ရန္သူအေပၚ ျမင္တဲ့ အျမင္ကေတာ့ ျပတ္သားတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ ကြ်န္းတိုက္ပြဲမွာ ႀကံဳခဲ႔ရ တာေတြကို သူက မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကို လက္ဆင့္ကမ္းတယ္။ အထူးသျဖင့္ သူနဲ႔ ေတြ႔ဆံုခ်ိန္မွာ ကြ်န္းတိုက္ပြဲရဲ႕ ၂၅ ႏွစ္ျပည့္ ေငြရတုႏွစ္ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေငြရတုကို ေရွ႕တိုက္ ေနာက္တိုက္ ႏွစ္တိုက္ထဲမွာ တစ္ဦးတည္းေသာ ကြ်န္းျပန္ႀကီး ဦးဇင္းတို႔ေခၚတဲ့ ဦးသု (နာမည္ရင္း ဦးေအာင္ေမသုဟာ) အတက္ႂကြဆံုးစိတ္နဲ႔ က်င္းပတယ္။ သံုးရက္လံုးလံုး ကြ်န္းတိုက္ပြဲနဲ႔ ကြ်န္းေပၚမွာ ေနထိုင္မႈ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို အားပါးတရ လက္ဆင့္ကမ္းတယ္။ ကြ်န္း တိုက္ပြဲမွာ ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားတဲ့ သတၱိကေတာ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြ၊ သိကိုသိထား သင့္တဲ့ သမိုင္းကိစၥေတြျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္ဘက္က တက္ညီလက္ညီသာ တိုက္ပြဲ၀င္၊ ရန္သူဟာ ကိုယ့္ကို ေလးစားလာရမယ္ဆိုတာ ကြ်န္းတိုက္ပြဲက အမ်ားႀကီး သက္ေသျပေနတယ္။ ကြ်န္းတိုက္ပြဲမွာ ရဲေဘာ္တစ္ ေယာက္ က်ဆံုးၿပီဆိုတာနဲ႔ ကြ်န္းေပၚက်န္ရစ္သူအားလံုးက တစ္ညီတစ္ညြတ္တည္း အင္တာေနရွင္နယ္ သီခ်င္း နဲ႔ ဂုဏ္ျပဳဦးညြတ္တာဟာ ၾကားရသူေတြကို အေတြးထဲ အသားထဲအထိ စူး၀င္သြားေအာင္ သူ႔ရဲ႕ သတင္းစကား ေတြက အစြမ္းထက္တယ္။ ကြ်န္းေပၚမွာ ရွင္သန္ေရးအတြက္ ႀကိဳးစားရပ္တည္ခဲ့ရတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ ႀကိဳးပမ္း အားထုတ္မႈဟာလည္း ေလးစားစရာေတြခ်ည္းပဲ။ ကြ်န္းနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ ေတြ႕ရတဲ့ သေဘၤာပ်က္ႀကီးဆီက ရရွိတဲ့ ပစၥည္းေတြနဲ႔ ကြ်န္းေပၚေန ရဲေဘာ္မ်ားရဲ႕ အသံုးအေဆာင္မ်ိဳးစံုကို ဖန္တီးၾကတာဟာလည္း သူေျပာျပတဲ့ ကြ်န္းဇာတ္လမ္းထဲက အျဖစ္အပ်က္ေတြထဲမွာ ပါတယ္။ ကြ်န္းဖ်က္သိမ္းေရး တိုက္ပြဲရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႔အတြင္း အစာငတ္ခံဆႏၵျပၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ ျပတ္သားတဲ့ ျမင္ကြင္း ရန္သူတုန္လႈပ္ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ေတြကေတာ႔ ဦးသု တို႔ ကြ်န္းတိုက္ပြဲ ေအာင္ျမင္တယ္ဆိုတာကို သက္ေသျပေနတာပါပဲ။ ရန္သူရဲ႕ ၀န္ႀကီးကိုယ္တိုင္ လာေရာက္ၿပီး စကားေျပာရတဲ့ အျဖစ္ကိုေရာက္ေအာင္ ကြ်န္းတိုက္ပြဲဟာ ေျပာင္ေျမာက္ခဲ့တယ္။ ရန္သူ၀န္ႀကီးဟာ သူေရာက္ ေနစဥ္ က်ဆံုးသြားတဲ့ ရဲေဘာ္ကို ဦးညြတ္သြားခဲ့ရတယ္။ ဒါေတြဟာ ဘာလဲဆိုရင္ ေႏွာင္းလူေတြကို သင္ခန္းစာ ေပးလိုက္တာပါပဲ။ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြအေနနဲ႔ ယူတတ္မယ္ဆိုရင္ ကို္ယ္႔ဘက္ကသာ သိကၡာရွိရွိ ရပ္တည္ခ်က္ မွန္မွန္နဲ႔ ရန္သူကို ရင္ဆိုင္လိုက္ပါ။ ရန္သူဟာ ကိုယ္႔ကို တေလးတစားနဲ႔ ဆက္ဆံလာရတယ္ဆိုတာ ကြ်န္းတိုက္ ပြဲ အေတြ႔အႀကံဳေတြက ျပသေနပါတယ္။ ဒီကြ်န္းတိုက္ပြဲ အေၾကာင္းေတြကို ဦးသုဟာ မနားတမ္း မေမာမပမ္း သံုးရက္ဆက္တိုက္ လူငယ္ေတြကို ေျပာျပတယ္။ ဦးဇင္းတုိ႔ကလည္း ေငြရတု က်င္းပမဲ့ ရက္မွာ ကိုယ့္ရွိတဲ့ မုန္႔၊ ေကာ္ဖီစတာေတြကို ထည့္၀င္ၿပီး ဦးသုရဲ႕ပြဲကို ၀ိုင္းပံ့ပိုးၾကတယ္။
အခန္း(၃)
ဦးသု ေထာင္ထဲမွာေနတုန္း ထူးထူးျခားျခားႀကံဳေတြ႔လိုက္ရတာတစ္ခုက အစာအိမ္ေရာဂါေၾကာင့္ ဗိုက္ခြဲလိုက္ရ ပါတယ္။ ဒီေရာဂါဟာ အခ်ိန္မေရြး သူ႔ကို ျပန္လည္ စိမ္ေခၚလာႏိုင္တာမို႔ သူသတိအၿမဲတမ္းထားေနတယ္။ အစာထဲမွာ စပါးလံုးမပါဖို႔ကို အခ်ိန္ေပးၿပီး စပါးလံုးေ႐ြးတဲ့ အလုပ္ကို သူလုပ္တယ္။ သူတို႔ စား၀ိုင္းမွာ လူမ်ားစြာ ရွိေသာ္လည္း သူသတ္မွတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူထမင္းကိုစားတယ္။ က်န္တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြကလည္း နားလည္ စြာနဲ႔ သူ႔ကို ခြင့္လႊတ္ၾကတယ္။ ဒါက ေရာဂါနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ သူေထာင္ထဲမွာ ေန႔စဥ္ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အခက္အခဲ တစ္ခုပါ။ အျပင္ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ သူ႔အိမ္မွာ တင္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဆိုင္းဘုတ္ကို ျဖဳတ္မခ်ဖို႔ အျပင္မွလူမ်ားကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ သတိေပးတဲ့ ကိစၥက သူအၿမဲတမ္း လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြထဲက အလုပ္တစ္ခုပဲ။
သူက ေျပာဖူးတယ္။ “ကြ်န္ေတာ္ တစ္သက္မွာ ဘယ္ပါတီမွာမွ မ၀င္ဖူးဘူး အန္အယ္လ္ဒီ တစ္ခုပဲ ၀င္ဖူးတယ္ ဒါေၾကာင့္ ဒီပါတီအေပၚ ကြ်န္ေတာ္ သစၥာရွိရမယ္” မင္းလွၿမိဳ႕ရွိ သူ႔အိမ္က ဆိုင္းဘုတ္ကို ျဖဳတ္ေတာ့မယ္လို႔ သတင္းစကားၾကားတိုင္း ေဒါသတႀကီးနဲ႔ သူက တုန္႔ျပန္စၿမဲ။ တစ္ခါကေတာ့ သူ႔ရဲ႕သားငယ္ကို ျပႆနာရွာၿပီး ေမွာင္ရိပ္ခိုလိုမႈမ်ိဳးနဲ႔ ရဲကဖမ္းတယ္။ တကယ္က ဦးေအာင္ေမသုသား ျဖစ္ေနျခင္းက ရဲဖမ္းျခင္းရဲ႕ အဓိက အေၾကာင္းျဖစ္တယ္။ သူ႔သားနာမည္ကို သူတို႔ ဘာသာေရးအရနာမည္ မွည့္ထားမယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာ။ သူ႔ဆီက သူ႔သားနာမည္ၾကားရေတာ့ အထင္လံုး၀မွားေၾကာင္း သိလိုက္ရတယ္။ တိုက္ပြဲထဲမွာ ပါ၀င္ေအာင္ မွည့္ထား လိုက္တဲ့ နာမည္က ရန္တကာေအာင္တဲ႔။ ဒီလိုမ်ိဳး မိမိပါမက ကိုယ့္မိသားစုေရာ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးကို ျပႆနာရွာ ဒုကၡေပးတဲ့ အစဥ္အလာႀကီးကို ဦးသုတစ္ေယာက္လည္း ခံလိုက္ရရွာတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ မွတ္မွတ္ရရ ဦးသု ပါ၀င္ခဲ့တာေလးတစ္ခုကို သတိရေနတယ္။ ဦးသုတို႔ အမႈတြဲေတြ လြတ္ရက္ေစ့လ်က္ မလြတ္ ဘဲ ျဖစ္ေနျခင္းအေပၚ အမႈတြဲအားလံုး စုေ၀းၾကတယ္။ တိုင္ပင္ၾကတယ္။ သူတို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခ်ၾကတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပဖို႔ပဲ။ ဒီကိစၥကို ဦးသုဟာ လံုး၀မေထာက္ခံပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္းတိုက္ပြဲမွာ သူေတြ႔ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပသူတို႔ ရင္ဆိုင္ရမည့္ အခက္အခဲမ်ားကို သူက ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာျပ တယ္။ ဒီကိစၥကို ဦးဇင္းတို႔ ေဘးကေန ပြဲၾကည့္ပရိသတ္အျဖစ္ ျမင္ေနရတာပါ။ သာယာ၀တီေထာင္ရဲ႕ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပပြဲမွာ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးဆိုတဲ့ ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္ သတၱိေျပာင္စြာနဲ႔ အသက္ေပးတိုက္ပြဲ ၀င္သြားတယ္။ တိုက္ပြဲတစ္ခုလံုးရဲ႕ အခင္းအက်င္း ေပၚေပါက္လာႏိုင္တဲ့ အေနအထားအားလံုးကို ဦးသုက တြက္ျပထားၿပီးသားျဖစ္တယ္။ ဒီတိုက္ပြဲမွာ ဦးသုဟာ တာ၀န္ေက်စြာ သူလုပ္ရမယ့္ အလုပ္ကို လုပ္ခဲ့တယ္လို႔ ထင္တယ္။ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္မွာ ဦးသုတို႔ရွိတဲ့ သာယာ၀တီေထာင္ကေန အင္းစိန္ေထာင္ကို ေဆးကုဖို႔ ဦးဇင္းျပန္ခဲ့ ရတယ္။ အဲဒီအင္းစိန္ကေန တဆင့္ ေတာင္ငူေထာင္ကို ေ႐ႊ႕ခဲ့ရျပန္တယ္။ ေထာင္ေတြ ေျပာင္းခဲ့ရေပမဲ့ ေထာင္ တြင္းက်န္ေနခဲ့တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ သတင္းကေတာ့ အၿမဲမျပတ္ ၾကားသိေနရတယ္။ ဦးသုတစ္ေယာက္ လြတ္ ရက္ေစ့ၿပီးေနာက္ ၁၀ (က) နဲ႔ ထပ္မံ အဖမ္းခံရတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကို ၾကားရတယ္။ ေနာက္မၾကာခင္မွာပဲ ဦးသုတစ္ေယာက္ဆံုးၿပီဆိုတဲ႔ သတင္း ေတာင္ငူေထာင္ထဲကို ေရာက္လာပါတယ္။ တကယ္ကေတာ့ သူအစိုးရိမ္ဆံုးနဲ႔ သတိအထားဆံုး ေရာဂါက သူ႔ရဲ႕အသက္ကို အပါေခၚသြားတာပါပဲ။ က်န္းမာေရး ေစာင္႔ေရွာက္ မႈ လံုး၀နီးပါး မရွိတဲ့ အရပ္မွာ အခ်ိန္မေ႐ြး က်ေရာက္လာႏို္င္တဲ့ ေရာဂါရွိသူေတြအတြက္ ေသမင္းကို တံခါးဖြင့္ ႀကိဳဆိုထားသလိုပါပဲ။
ဦးသုဟာ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ ေပးဆပ္ခဲ႔သူပါ။ သူနဲ႔ အတူေနစဥ္က “တကယ္လို႔မ်ား ဦးသုကို လက္မွတ္လာထိုးခုိင္းရင္ ဘယ္လိုေျပာမလဲ” ဒီေမးခြန္းကို ေမးတဲ့သူတိုင္းကို သူက “က်ဳပ္ တစ္သက္ လံုး ႏိုင္ငံေရးလုပ္မယ္ ေထာင္ကလြတ္သြားလည္း လုပ္မယ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေထာက္ခံတယ္ ဒီလို ေျပာလို႔ မလႊတ္ဘူးဆိုရင္ တစ္သက္လံုး ေထာင္ထဲထား” ဒီစကားက ဦးသု ေျပာေနက်စကားပါ။ သူ႔စကား အတိုင္းပဲ လြတ္ရက္ေစ့ေတာ့ စိတ္မခ်ရသူမ်ားကို ၁၀ (က) ႏွင့္ ျပန္ဖမ္းတဲ့ အထဲမွာ ဦးသုက ထိပ္ဆံုးက ပါသြား တယ္။ သူ႔ေရာဂါ ေ၀ဒနာဟာ အျပင္ဘက္မွာဆို လံုး၀ေပ်ာက္ကင္းႏို္င္တဲ့ ေရာဂါပါ။ ဒါေပမဲ႔ စစ္အာဏာရွင္တို႔ရဲ႕ ငရဲခန္းထဲမွာ ပစ္စလတ္ခတ္ အထားခံရျခင္းက အသက္ကို သက္တမ္းေစ့ မေနႏိုင္ေအာင္ ျပဳလုပ္လိုက္ျခင္း အေၾကာင္းအရင္းပါပဲ။ အာဏာရွင္တို႔ကေတာ့ ဦးသုကို သတ္တာ အစာအိမ္ေရာဂါလို႔ေျပာမယ္။ ေနာက္အစာ အိမ္ကင္ဆာလို႔ေျပာမယ္။ ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္ ေရးဘူးတဲ႔ ကဗ်ာထဲက စာသားကိုပဲဲ ဦးဇင္း က်ယ္ေလာင္စြာ ရြတ္ဆိုရေတာ႔မယ္။
“ကင္ဆာ ဦးသုကို သတ္တဲ႔ ကင္ဆာ အျမန္ဆံုးက်ဆံုးပါေစ”
အရွင္ဇ၀န
ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္း
No comments:
Post a Comment