မာယာသာေထယ် ေလာက္ေကာင္မ်ားသို႕ ေမတၱာစာ
ေမာင္ကိုဦး
မိုးမခ၊ ေမ၁၀၊ ၂၀၁၁
အခုတေလာ (ပိုတိက်ေအာင္ ေျပာရရင္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြေနာက္ပိုင္း၊ နအဖ တျဖစ္လဲ အစိုးရသစ္ အာဏာဆက္တည္ၿမဲ သြားတဲ့ေနာက္ပိုင္း) ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဒီမိုကေရစီ သမားပါလို႔ ေခါင္းၿမီးၿခံဳ ထားသူေတြထဲမွာ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပဲြႀကီးကို ၿပဳိကဲြေစေအာင္၊ အခ်င္း ခ်င္းေသြးကဲြေအာင္၊ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြနဲ႔ လူထုအၾကား သို႔ေလာသို႔ေလာ အထင္မွား ေအာင္ အကြက္က်က် သပ္လွ်ဳိထိုးႏွက္ တိုက္ခိုက္တဲ့ နအဖ အာဏာပိုင္ေတြ သေဘာေခြ႕ မေနာေတြ႕ေစမယ့္ ေဆာင္းပါးေတြ၊ ပစ္စာေတြ၊ အေတာ္မ်ားမ်ား ထြက္ေပၚလာတာကို စိ္တ္မ သက္သာဖြယ္ ေတြ႕ျမင္လာရပါတယ္။ (ေစတနာမွန္နဲ႔ တင္ျပ ေဆြးေႏြးသူမ်ားကို မဆိုလိုပါ)
အထူးသျဖင့္ေတာ့ တခ်ိန္က (၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပဲြကာလအထိ) ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္ကို ဒီမိုကေရစီ မိခင္လိုတမ်ဳိး၊ သူရဲေကာင္း လိုတသြယ္၊ ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ရာ အျဖစ္တဖံု၊ ဦးေခါင္းေပၚ တင္ထားမတတ္ ေျပာဆိုခဲ့သူေတြ၊ ေဒၚစုအရိပ္ကို တိုက္ရိုက္ျဖစ္ေစ သြယ္၀ိုက္ျဖစ္ေစ ခိုလႈံ စားေသာက္ ေနသူေတြ ကိုယ္တိုင္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အဓိကထားၿပီး ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ထိုးႏွက္ တိုက္ခိုက္ လာတာေတြကို ေတြ႕ျမင္လာရျခင္းပါပဲ။
ထူးျခားတာက အရင္တုန္းက (တျခားေခါင္းေဆာင္ေတြ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ထြက္ လာေပမယ့္)မေျပာခဲ့ဘဲ ေဒၚစုထြက္လာမွ ဘာလို႔ေျပာၾကတာလဲ။ ၂၃ ႏွစ္လံုးလံုး တိုက္ပဲြေပ်ာ္ လိုလို၊ ႏိုင္ငံေရးသမား ေတာ္လွန္ေရးသမားလိုလို အေရၿခံဳခဲ့ၾကသူေတြက အခုမွ ပဲြလန္႔တုန္း ဖ်ာခင္းတဲ့ကိစၥဟာ ရိုးသားရဲ႕လားလို႕ ေတြးစရာျဖစ္လာပါတယ္။ နအဖ ေျခကုပ္ခိုင္သြားၿပီလို႔ ယူဆၿပီး ဘက္ေျပာင္းခ်င္လို႕လား၊ ၿခံခုန္ေကာင္းေအာင္ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္တာလား။ က်ားရိုး ေသြးတိုက္တာပဲ ခံလိုက္ရလို႔လား။ မူလကတည္းက ဒီအႀကံနဲ႔ ဒီလိုရံခဲ့ၾကတာလား။ ဒီလို ေရးသားေျပာဆိုတာေတြဟာ ရိုးသားမႈ ရွိရဲ႕လား၊ လိပ္ျပာလံုရဲ႕လား ဆိုတာကိုေတာ့ မွန္ေရွ႕မွာ ကိုယ့္မ်က္ေစ့ ကိုယ္တိုင္ရဲရဲၾကည့္ၿပီး ေမးၾကည့္ႏိုင္ဖို႔ေတာ့ လိုေနတာ အမွန္ပါပဲ။
ဒီေဆာင္းပါးဟာ ေဒၚစုနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ထိလို႔ ဆတ္ဆတ္ထိမခံ၊ အေ၀ဖန္ မခံႏိုင္လို႔ ျပန္ေခ်ပတဲ့ သေဘာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ေ၀ဖန္သင့္တာ ေ၀ဖန္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေ၀ဖန္သူဟာ ပညာဉာဏ္ စဥ္းစားဉာဏ္ရွိၿပီး ရန္သူ႔လူမဟုတ္တဲ့ ရိုးသားစိတ္ ရွိသူဆိုရင္ေတာ့ ကာလံေဒသံ အဂၢံ ဓနံ ဆုိတာေတြကို ေတြးခ်င့္မယ္လို႕ ယူဆမိပါတယ္။ တကယ္ေကာင္းေစခ်င္ ျပင္ေစခ်င္တဲ့ စိတ္ေကာင္းႏွလံုးေကာင္း ရွိသူ မွန္ရင္ေတာ့ ဒီလို မီဒီယာက ေပၚျပဴလာျဖစ္ေရး ဦးတည္ၿပီး ဖြတာ ေရးတာမ်ဳိး မလုပ္ပဲ သက္ဆိုင္ရာ ေခါင္းေဆာင္ေတြဆီ တိုက္ရို္က္ ေရးသား အႀကံျပဳ တင္ျပ ေဆြးေႏြးတာမ်ဳိး လုပ္ၾကမွာ အမွန္ပဲ။ ေဒၚစုကိုယ္တိုင္က လူထုအသံ ၾကားခ်င္ပါတယ္ဆိုတာ လူထုရဲ႕ ေ၀ဖန္အႀကံျပဳတင္ျပ တာကို လိုလားလက္ခံ တံခါးဖြင့္ထားတာပဲ မဟုတ္လား။
“ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေ၀ဖန္ အႀကံျပဳတာပဲ။ မွန္တယ္လို႔ ထင္တာကို တင္ျပေျပာဆိုရဲရမယ္။ ဒါသူရဲေကာင္းစိတ္ဓါတ္ကြ။ ဒီမိုကေရစီပဲ။ လြတ္လပ္စြာ ေရးသားေျပာဆိုခြင့္ရွိတယ္“ ဆိုၿပီး ဟုတ္လွၿပီ ထင္တလုံးနဲ႔ ငါ့စကား ႏြားရ ေျပာဆိုေရးသားေနၾကတာလည္း ေတြ႕ရပါေသးတယ္။ ေ၀ဖန္ အႀကံျပဳတယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ စိတ္ေစတနာေကာင္းနဲ႔ အႀကံျပဳတာလား၊ အထင္ကရ ေတြကို ထိပါးေစာ္ကား ေ၀ဖန္လိုက္ရင္ ပါမႊားကေန အထင္ကရ ျဖစ္လာမလားဆိုၿပီး တိုက္ခိုက္တာလား ခဲြျခားဖို႔ေတာ့ လိုျပန္တယ္။ မွန္တယ္ထင္တာကို တင္ျပ ေျပာဆိုတာလား။ သူမ်ားေျမွာက္ေပးလို႔ ၾကားဖူးနား၀ အေျခအျမစ္မရွိပဲ ဆင္ကန္းေတာတုိး လုပ္ေနတာလား ဆိုတာလည္း သံုးသပ္ဖို႔ လိုျပန္တယ္။ ဒီမိုကေရစီ ဒိမိုကေရစီဆိုၿပီး ဒီမိုကေရစီကို ျမတ္ႏိုး တာလား။ ဒီမိုကေရစီ ေဆးဆိုးတာလားဆိုတာလည္း ၀န္ခံရဲဖို႔ လိုျပန္တယ္။ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္နဲ႔ ေပါက္လြတ္ပဲစား ေျပာဆိုခြင့္နဲ႔ေတာ့ မတူဘူးဆိုတာကိုေတာ့ သတိခ်ပ္ေစခ်င္ တယ္။
ကိုယ္က ဟုတ္မယ္ထင္တ့ဲ သတင္းေလးနည္းနည္းရရံု၊ ဒီလိုေလးေတာ့ ျဖစ္မယ္ထင္ တယ္လို႔ ေတြးမိရံု၊ ဒီလိုေဆာ္လိုက္လို႔ကေတာ့ ငါေတာ့ နာမည္ႀကီးေတာ့မယ္၊ ပဲြဆူေတာ့မယ္ လို႕ ယူဆရံုနဲ႔ အတင္းကာေရာ ေရးသင့္မသင့္ ခ်င့္ခ်ိန္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဟုတ္မဟုတ္ တိက်ဖို႔ လိုပါတယ္။ ရန္သူကျဖန္႔တဲ့ သတင္းမွားကို အဟုတ္ထင္ၿပီး စြတ္မတင္မိဖို႔ လိုပါတယ္။ ဟုတ္တဲ့ သတင္း၊ မွန္တဲ့အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္တယ္ဆို ရင္ေတာင္ ဒီလို ေဖၚထုတ္ေရးသားရင္ ဘယ္လိုအက်ဳိးဆက္ေတြ ျဖစ္လာမလဲဆိုတာေတာ့ ေတြးဖို႔ သင့္ပါတယ္။ ေရးခ်င္တိုင္းေရး လိုက္လို႔ အမ်ဳိးသားေရး စိတ္၀မ္းကဲြစရာ၊ ဒီမိုကေရစီေရး ၿပဳိကဲြေ၀၀ါး ေတြေ၀ တြန္႔ဆုတ္စရာ ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ဆင္ျခင္ဖို႔ လိုလာပါလိမ့္မယ္။ တခ်ဳိ႕ကိစၥ ေတြမွာ မီဒီယာက “ဖြ” မယ့္အစား စိတ္ေစတနာေကာင္းနဲ႔ သက္ဆိုင္သူေတြဆီ တိုက္ရိုက္ေဆြးေႏြးတင္ျပရင္ ပိုအက်ဳိးရွိႏိုင္တာ မ်ဳိးကိုလည္း ထည့္သြင္းစဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ စကားစပ္လို႔ ဆရာလူထုစိန္၀င္းရဲ႕ သတင္းစာပညာ ေသာင္းေျပာင္းေထြ လာထဲက ေကာက္ႏႈတ္တင္ျပခ်င္ပါတယ္။ တိုက္ရိုက္ မဟုတ္ေတာင္၊ တိုင္းျပည္၊ လူမ်ဳိးနဲ႔ခ်ီၿပီး ထိခိုက္နစ္နာေစတာမ်ဳိးမဟုတ္တာ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ ကိုယ္ေလွ်ာက္ေနတဲ့တိုက္ပဲြ ေတာ္ လွန္ေရးအတြက္ မထိခိုက္ မနစ္နာရေအာင္ ဆင္ျခင္သတိျပဳသင့္တာေလးေတြ ဆင့္ပြားေတြး ေခၚႏိုင္ေအာင္ပါ။
“တိုင္းျပည္အက်ဳိးစီးပြား လူမ်ဳိးရဲ႕အက်ဳိးစီးပြားကို ထိခိုက္နစ္နာေစတဲ့သတင္းမ်ဳိးဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲမွန္တဲ့သတင္း၊ ေကာင္းတဲ့သတင္းျဖစ္ျဖစ္၊ သတင္းစာသမားေတြဟာ သတင္း ကို လံုး၀ေဖ်ာက္ပစ္လိုက္တတ္ၾကပါတယ္။ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕ လက္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ဖို႔ တိုက္ခိုက္ေနၾကတဲ့ကာလမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ျပည္ပအကူအညီရွာဖို႔ တိတ္တဆိတ္ ႏိုင္ငံျခားကို ထြက္ခြာ သြားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဂ်ပန္မွာ စစ္သင္တန္းတက္ဖို႔ လူငယ္လူ ရြယ္ေတြကို တိတ္တဆိတ္စုေဆာင္းၿပီး တစ္သုတ္ၿပီးတစ္သုတ္ ဂ်ပန္ကို ပို႔ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီကိစၥေတြကို နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရရဲ႕ ပုလိပ္နဲ႔ ရဲစံုေထာက္ေတြ မသိၾကေပမယ့္ မ်ဳိးခ်စ္ျမန္မာေတြနဲ႕ သတင္းစာဆရာေတြကေတာ့ ရိပ္မိ သိရွိေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သတင္းစာကမွ ေလသံ ေလးတစ္သံေတာင္ ထြက္မလာရေလေအာင္ သတင္းေတြကို ေဖ်ာက္ထားခဲ့ၾကပါတယ္။
ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးကာလမွာ ဗိုလ္မႉးႀကီးဗထူးဟာ မလဲႊမေရွာင္သာတဲ့ အေၾကာင္းမ်ား ေၾကာင့္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးအတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ရက္မတိုင္မီမွာ ေစာၿပီး ဂ်ပန္ကို ေတာ္လွန္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဂ်ပန္ေတြကို လွည့္စားဖို႔အတြက္ ဗိုလ္မႉးႀကီး ဗထူးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ ဂ်ပန္ရုပ္ေသးျမန္မာအစိုးရကိုပါ ဆန္႔က်င္ပုန္ကန္ေၾကာင္း ေၾက ညာခ်က္ထုတ္ျပန္ၿပီး တပ္ေဖ်ာက္ သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီသတင္းရဲ႕ ဇာစ္ျမစ္အမွန္ကိုလည္း သတင္းစာဆရာေတြေရာ ျမန္မာတမ်ဳိးသားလံုးပါ သိေနၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီသတင္းကို လည္း ဂ်ပန္ေတြမသိေအာင္ ျမန္မာတမ်ဳိးသားလံုးက ေဖ်ာက္ထားႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္”
၆ ႏွစ္မက လူထုေရွ႕က ဖယ္ရွားထိန္းသိမ္းခံထားရသူက ၄-၅လ အတြင္းမွာ အရာခပ္ သိမ္းနီးပါးကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔ ဆိုတာ… ျဖစ္ႏိုင္၏ မျဖစ္ႏိုင္၏ ဆိုတာကိုလည္း ေ၀ဖန္ အႀကံျပဳပါတယ္ဆိုတဲ့သူေတြ စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ ေဒၚစုေျပာတဲ့ထဲမွာ မွားသြားတာေတြ ရွိမယ္။ ကိုယ့္အယူအဆနဲ႔ မတူတာေတြရွိမယ္။ အေျခအေနအခ်ိန္အခါအရ ထိန္းသိမ္းေျပာဆို လုပ္ကိုင္တာေတြဟာ ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ မတိုက္ဆိုင္တာ၊ မတူညီတာေတြရွိမယ္။ ေ၀ဖန္ခြင့္ ရွိပါတယ္။ အႀကံျပဳခြင့္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ဒီလိုေျပာသလဲ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို လုပ္သလဲ။ ကိုယ္မသိ ကိုယ္မေတြးမိတဲ့ အေျခအေန ရႈေထာင့္ေတြရွိေနလား။ ခ်င့္ခ်ိန္ ေစလိုပါတယ္။ ကိုယ္က ပညာဉာဏ္ ရွိသူမို႕ ေ၀ဖန္မယ္ ဆိုရင္လည္း ပညာတတ္ပီပီ ကိုယ္ျဖစ္ ေစခ်င္တာ၊ ကိုယ္ျမင္တာ၊ ကိုယ္လုပ္ေစခ်င္တာကို တဖက္သား လက္ခံလာေအာင္ ေျပာဆို ေရးသားတင္ျပတဲ့နည္းလမ္းေတြကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားဖို႔ လိုပါတယ္။ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေ၀ဖန္အႀကံျပဳသင့္ရင္ ျပဳရပါမယ္။ တင္ျပ ေဆြးေႏြးတာဟာ တိုက္ခိုက္တာနဲ႔ မတူပါဘူး။ ေျမွာက္တင္လိုက္ ရိုက္ခ်လိုက္လုပ္တာမ်ဳိးဟာ ေဘာလီေဘာပဲြအတြက္ အသံုးတည့္ ေကာင္း မြန္ေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးေ၀ဖန္အႀကံျပဳတာဟာ ကစားပဲြမဟုတ္တာကို သတိျပဳပါဦးလို႔ ဆိုခ်င္ပါ တယ္။ ကိုယ္က ေခါင္းေဆာင္ေတြ လုပ္တာ အားမရပဲ ေခါင္းေဆာင္ေတြထက္ ပိုေတြး ေခၚႏိုင္ၿပီး တိုင္းျပည္အက်ဳိးအတြက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ မွားေနတာကို ျပဳျပင္လာေအာင္ ေ၀ဖန္အႀကံျပဳတယ္ဆိုရင္လည္း ေခါင္းေဆာင္ေတြ လိုက္နာႏိုင္ေအာင္ နည္းနာေလးေတြ ေတာ့ သံုးဖို႔လိုအပ္မယ္ဆို သံုးသင့္ပါတယ္။ သိုသိပ္ လွ်ဳိ႕၀ွက္စြာ တင္ျပခဲ့ၿပီးၿပီ။ မျပဳျပင္ မလိုက္နာလို႔၊ မီဒီယာက ဒီလိုဖြင့္ခ်ေျပာဆိုဖို႔ တကယ္လိုအပ္တယ္လို႔ ယူဆၿပီးတင္ျပရတာမ်ဳိး ဆိုရင္ေတာ့ သေဘာေတာ္အတိုင္းပဲ ရွိပါေစလို႔ဆိုရမွာပါပဲ။
(ေဘးထိုင္ဘုေျပာနဲ႔ ကိုယ္တိုင္က ဘာမွ အျဖစ္ရွိေအာင္ မလုပ္ပဲ ထိုင္ေ၀ဖန္ေနရင္ ေတာ့ ကိုယ့္တန္ဖိုးကိုယ္ နားလည္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။) ကိုယ္တုိင္က ဘယ္အတိုင္းအတာ အထိ ေဆာင္ရြက္ေနသလဲ။ ကိုယ္ေရာ တာ၀န္ေက်ရဲ႕လား။ ေစတနာေရာ မွန္ရဲ႕လား။ ဆိုတာကိုေတာ့ ဦးစြာ သံုးသပ္ပါဦး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အရင္ေ၀ဖန္ ပါဦးလို႔ ေျပာပါရေစ။ ကိုယ္က ဘယ္ဘက္ကလဲ။ ဘယ္လိုလူမ်ဳိးလဲ။ စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဆရာတင္မိုး ရဲ႕ကဗ်ာတပုဒ္ကို ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။
ဘယ္ကရဲေဘာ္လဲ
တင္မိုး
သူ႔မယံုရ ကိုယ့္မယံုရ
သံသယေတြပိုက္
ဟိုတစ သည္တစၿပဳိကဲြ
ဘယ္ကရဲေဘာ္ျဖစ္မွာလဲ။
တီးတိုးတီးတိုး
သဖန္းပိုး
ကြယ္ရာတမ်ဳိး ေရွ႕တမ်ဳိး
ေျခထိုးမေတာ္ ေခ်ာ္လို႔လဲ
ဘယ္ကရဲေဘာ္ ျဖစ္မွာလဲ။
ေနရာပုိင္မႈ အၿပဳိင္လု
လူထုအတြက္ ျပည္သူ႔အတြက္တဲ့
အရွက္ကနည္း၊ ေသြးကခဲြ
ဘယ္ကရဲေဘာ္ ျဖစ္မွာလဲ။
ေျခပုန္းခုတ္လို႔ ဂုတ္ေပၚတက္
မ်က္ႏွာႏွစ္ဖက္ လွ်ာႏွစ္ခြ
ႏွစ္ဖက္လႊနဲ႔ သတ္လွ်ဳိခဲြ
ဘယ္ကရဲေဘာ္ ျဖစ္မွာလဲ။
တင္မိုး ၁၆.၃.၂၀၀၀ (ၾကာသာပေတး ညေနခင္း)
ေဒၚစုတို႔ လုပ္သမွ် အကုန္မွန္ပါတယ္လို႔ မဆိုလိုပါဘူး။ အမွားေတြ ရွိတာပါပဲ။ လမ္းမ်ားမ်ားေလွ်ာက္သူဟာ ခလုပ္တိုက္မိတတ္ပါတယ္။ ကိုယ္က လမ္းေကာင္းေရာက္ဖို႔ လမ္း၀င္မေလွ်ာက္ပဲ ေဘးက ထိုင္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာင္ “ေဟာ ခလုပ္တိုက္ၿပီ။ တိုက္မွာေပါ့ အသံုးမွ မက်ပဲ” လို႔ ထိုင္ေျပာေနမယ့္အစား “ခလုပ္တိုက္ေတာ့မယ္.. ဘယ္လို ဘယ္သို႔ ေရွာင္ကြင္းၿပီးေတာ့သြား” လို႔ အႀကံေကာင္းေပးခဲ့ သင့္တာေပါ့။
ေဒၚစုဟာ သိၾကားမင္းမဟုတ္ပါဘူး။ ဥံဳဖြဆရာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ မိန္းမသားတဦးပါ။ အႏွစ္၂၀ ေက်ာ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ၿပီးၿပီ။ တာ၀န္မေက်ခဲ့ဘူးလား၊ ရာႏႈန္းျပည့္မဟုတ္ေတာင္ ေယဘူယ်အားျဖင့္ သူ မွန္ခဲ့တာေတြ ထည့္မတြက္ေတာ့ဘူးလား၊ သူမပါပဲနဲ႕ ျဖစ္ႏိုင္သလား။ မ်က္စိတဆံုးမၾကည့္ဘဲ (မ်က္ကန္းအၾကား မ်က္ကန္းအျမင္နဲ႔) ကုန္းမေအာ္မိဖို႔ လိုပါတယ္။ ေဒၚစု ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ျပန္လြတ္လာၿပီး ေနာက္တေန႔လူထုနဲ႔ ေတြ႕ဆံုပဲြမွာ “က်မကို ၀ိုင္း တာ၀န္ေပးတာကို မေၾကာက္ပါဘူး၊ တာ၀န္မေက်မွာပဲ ေၾကာက္တာပါ” လို႔ ရိုးရိုးသားသား ေျပာခဲ့တာေလးကိုေတာ့ သတိျပဳေစခ်င္ပါတယ္။
ဘယ္အထိ လုပ္ေစခ်င္တာလဲ။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တာဟာ ေဘာလံုးကန္ေနတာ မဟုတ္ ပါဘူး။ ႀကံတိုင္းေအာင္ ေဆာင္တိုင္းေျမာက္ဖို႔ဆိုတာ လူထုအားပါဖို႔လိုပါတယ္။ လူထုထဲမွာ ေ၀ဖန္သူကိုယ္တိုင္လည္း လူထုဆိုတာ မေမ့သင့္ပါဘူး။ ကိုယ္ေရာ လုပ္ႏိုင္ၿပီလား။ လုပ္ႏိုင္ သလား။ လုပ္တတ္သလားဆိုတာ စဥ္းစားဖို႕လိုပါတယ္။ လူထု အေထာင္အေသာင္းကို မစည္းရံုးႏိုင္ရင္ေနပါ။ ျပည္ပမွာ ေပးစာကမ္းစာေလး လက္ျဖန္႔ေနရံုမဟုတ္ပဲ ျပည္တြင္းမွာ လူ၁၀၀ ျပည့္ေအာင္ ကိုယ့္ကို ေထာက္ခံေအာင္ လုပ္ႏိုင္ၿပီလားလုိ႔ ျပန္ေမးစရာရွိပါတယ္။ အဲဒီေလာက္ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီသူကို အားရပါးရ ႀကဳိဆိုလိုက္ခ်င္မယ္။ လူထု အတြက္ လမ္းျပဦးေဆာင္ ေပးမယ့္ အရည္အခ်င္းျပည့္တဲ့ ရိုးသားတဲ့ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြ အင္မတန္ လိုအပ္ေနတာမဟုတ္လား။ ဒီလိုမွမဟုတ္ပဲ ကိုယ့္လို ပုလင္းတူ အခ်င္းခ်င္းေတာင္ လက္ဆယ္ေခ်ာင္းျပည့္ေအာင္၊ ညီၫြတ္ေအာင္ စည္းရံုးႏိုင္ပါရဲ႕လားလို႔ပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ ေမးေစခ်င္ပါေတာ့တယ္။
“က်ဳပ္တို႔က ေ၀ဖန္တဲ့သူ၊ အႀကံျပဳတဲ့သူ၊ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ လူထု ေခါင္းေဆာင္ မဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္တို႔လုပ္ဖို႔ မလိုဘူး။ သူပဲလုပ္ဖို႔လိုတယ္ဗ်“ ဆိုၿပီး ဆင္ေျခေပးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္အဆင့္ကို ကိုယ့္ဘာသာနားလည္ဖို႔ ေကာင္းၿပီလို႔ပဲ ဆိုပါရေစ။
ေဆြးေႏြးေ၀ဖန္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ေရးသားေ၀ဖန္ေဆြးေႏြးသူေတြဟာ ရိုးသားရဲ႕လား။ ေစတနာ မွန္ရဲ႕လား။ ရိုးသားေစတနာမွန္ၿပီး ဒီမိုကေရစီတိုက္ပဲြအေပၚ သစၥာမေဖါက္သူေတြဆို ရန္သူ၀မ္းေျမာက္ေအာင္ ဒီလို ေသြးခဲြစာေတြ ေရးပါ့မလား။ ေရးသူေတြဟာ ဒီလူေတြ မွားေန တယ္ဆိုရင္ ဘာလို႕ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၃ ႏွစ္လံုးလံုး မေျပာပဲ ဘာေတြငံုၿပီး ႏႈတ္ပိတ္ေနခဲ့ၾကတာလဲ။ အခုမွ ဉာဏ္အလင္းေပၚၿပီး တေရးႏိုး ထေအာ္တာဆိုရင္လည္း အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါကို သံုးသပ္ၿပီး ကိုယ့္လုပ္ရပ္ကို ဆံုးျဖတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ “ဟုိတုန္းထဲက ေျပာမလို႔၊ ေျပာဖို႔ သင့္မသင့္၊ အႀကံျပဳဖို႔ သင့္မသင့္ သံုးသပ္ရင္း အခ်ိန္ကုန္ခဲ့တာပါဆိုရင္လည္း ဒီေလာက္ အခ်ိန္ၾကာကတည္းက ေတြးေတာဆင္ျခင္ႏိုင္ သူဆိုရင္လည္း ကိုယ့္ေစတနာမွန္နဲ႔ တင္ျပေျပာ ဆိုမႈကို ဘယ္လိုတယ္ျပမွ ထိေရာက္မယ္ဆိုတာကို သိမွာအမွန္ပါပဲ။ အခုလို မီဒီယာက ထိုးဖြ လိုက္ျခင္းအားျဖင့္ (၁) ရန္သူ၀မ္းသာမယ္။ (၂) ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းၾကား ေသြးကဲြၿပီး ညီၫြတ္မႈ ပ်က္ျပားမယ္။ (၃) ပန္းတိုင္ ေ၀၀ါးကုန္မယ္။ (၄)ကိုယ့္မွာ ဗ်ဴဟာေတြရွိမယ္ဆိုရင္ေတာင္ လွ်ဳိ႕လွ်ဳိ႕၀ွက္၀ွက္ ႀကံစည္ေဆာင္ရြက္သင့္တဲ့ကိစၥေတြရွိခဲ့ရင္ အေဟာသိကံျဖစ္ျပီး အက်ဳိး ယုတ္ကုန္မယ္ ဆိုတာမ်ဳိးေလာက္ေတာ့ ထည့္တြက္သင့္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ရန္သူက အေျခ ခိုင္ၿပီထင္ၿပီး ေျခလွမ္းယိုင္ ၿခံခုန္ဖို႔ ႀကဳိးစားတဲ့သူ၊ မူလကတည္းက သပ္လွ်ဳိဒလံမို႔ ဇာတိရုပ္ျပ လာတဲ့သူအတြက္ေတာ့ အေထြအထူးေျပာစရာမလိုပါဘူး။
တခု ေျပာလိုတာက ျမန္မာလူထုရဲ႕ေတာ္လွန္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ေသြး စည္းညီၫြတ္မႈ၊ ဒီမိုကေရစီ ျမတ္ႏိုးမႈ၊ သစၥာရွိမႈ၊ တာ၀န္သိမႈ၊ ႀကဳိးစားရုန္းကန္ အနစ္နာ ခံမႈေတြေၾကာင့္ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ဘယ္လိုပဲ ေအာက္လမ္း အထက္လမ္း နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိး သံုးၿပီးေခ်မႈန္းေခ်မႈန္း ဒီေန႔အထိ တိုက္ပဲြအရွိန္မေသေသးဘူး။ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပဲြ မက်ဆံုး ေသးဘူး။ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ခြပ္ေဒါင္းအလံမလွဲ ရဲရဲရင့္ရင့္ တလႊင့္လႊင့္ပ်ံေနတုန္းဆိုတာကိုေတာ့ မေမ့သင့္ပါဘူး။ ေရွ႕ဆက္မတက္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ ေနာက္မဆုတ္ပဲ ရတဲ့ေနရာက က်ား ကုတ္က်ားခဲ မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ၿပီး ဒူးမေထာက္ အညံ့မခံစတမ္း ရပ္တည္ေနၾကတာ ကိုေတာ့ ဥေကၡာမျပဳသင့္ဘူးဆိုတာပါပဲ။ ဆရာတင္မိုးကဗ်ာတပုဒ္ကို ထပ္ကိုးကားပါရေစ။
ခြပ္ေဒါင္းခင္းတဲ့လမ္း
တို႔တိုင္းျပည္က ကေမာက္ကမ
ေခတ္ေနာက္က်လို႔ ပက္လက္လန္
ယက္ကန္ ယက္ကန္
ေတာ္လွန္ေဟ့ ေတာ္လွန္
အသံကျမည္ဟိန္း။
ေက်ာခ်င္းခြာ၊ ဖ်ာခ်င္းလု
ဘယ္သူ႔ကိုေတာ္လွန္ရမလဲ
လက္စမသိမ္း။
ပန္းတိုင္ေပ်ာက္ပါလို႔
လွမ္းကိုင္ေထာက္စရာ မရွိၿပီ။
လက္ညွိဳးေတြ ျပန္လွန္ထိုး
ယိုးစြပ္ၾကသည္။
ေသြးနဲ႔ေလာင္းခဲ့ၾကတဲ့
ခြပ္ေဒါင္းတို႔ အာဇာနည္
ျပန္လွန္၍ၾကည့္စမ္း
ကိုယ္က်ဳိးကို ဘယ္မငဲ့
ခင္းခဲ့တဲ့လမ္း။
မင္းတဲ့တဲ့လွမ္း။
တင္မိုး
၁၆.၃.၂၀၀၀ (ၾကာသာပေတး ညေနခင္း)
ဒီေခါင္းေဆာင္ေတြ လမ္းလဲြေနပါတယ္ဆိုရင္ ေရးသားေ၀ဖန္သူေတြမွာ လမ္းမွန္ေတြ ရွိပါသလား။ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပဲြ ေအာင္ျမင္ဖို႔ ေကာင္းမြန္ မွန္ကန္ၿပီး လက္ေတြ႕က်တဲ့ အစီအမံ ေတြရွိသလား။ နည္းဗ်ဴဟာ မဟာဗ်ဴဟာေကာင္းေတြ ရွိပါသလား။ ရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္လည္း ေစတနာမွန္နဲ႔ ရိုးသားသူေတြဆိုရင္ (အထက္မွာ ေျပာခဲ့သလို) ပထမ ေဒၚစုနဲ႔ အဖဲြ႕ခ်ဳပ္၊ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြဆီ တင္ျပမယ္။ တင္ျပရဲ႕သားနဲ႕ (ကိုယ့္အယူအဆအရ) လက္မခံပဲ လမ္းလဲြသြားေနတယ္ထင္ရင္ အဲဒီအခါမ်ဳိးမွာမွ မီဒီယာက ဖြင့္ခ်ခ်င္သပဆို ဖြင့္ခ်ေပါ့။ ဘယ္ႏွစ္ ခါေလာက္ တင္ျပခဲ့ဖူးပါသလဲ။ ဘယ္ႏွခါေလာက္ ေစတနာမွန္မွန္နဲ႔ အႀကံျပဳတင္ျပခဲ့ဖူး ပါသ လဲလို႔ ေမးဖို႕ရွိလာပါတယ္။
တခ်ဳိ႕လည္း တင္ျပအႀကံျပဳတာေတြ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို မီဒီယာက ဖြင့္ခ် ေရးသားလိုက္တဲ့အတြက္ ကိုယ္လုပ္မယ့္အလုပ္က မွန္ကန္ေကာင္းမြန္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ရန္သူ႕အတြက္ ႀကဳိတင္ျပင္ဆင္ပိတ္ဆို႔ဖို႔ လုပ္ေပးလိုက္သလို ျဖစ္မသြားေပဘူးလား။
အႀကံျပဳတင္ျပသူတခ်ဳိ႕က နည္းလမ္းေလးေတြေတာ့ ေရးဖူးတာ ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာလက္ေတြ႕နဲ႔ အံ၀င္ ခြင္က်ျဖစ္ႏိုင္ မျဖစ္ႏိုင္ ျပန္သံုးသပ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဘယ္ ဘုရားမွာ ဘာလုပ္၊ ဘယ္လိုအဓိဌာန္ျပဳ၊ ဟိုလူက ဟိုလိုလုပ္။ ဒီလူက ဒီလိုလုပ္၊ ဟိုလူက ဟိုမွာေန ဒီလူက ဒီမွာေန ဆုိတာမ်ဳိးနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေဗဒင္ဆရာလိုလို၊ စခန္းမႉးလိုလို၊ ဘုရားကိုးဆူဆရာလိုလို စီမံေနရာခ်ေနတဲ့ အႀကံဉာဏ္မ်ဳိး ကေတာ့ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းမေျပာနဲ႔ ရန္သူေတာင္ ထိုင္ရယ္ ေနလိမ့္မယ္ဆိုတာေတာ့ ေတြးဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ ဟိုႏိုင္ငံမွာ ဟိုလို လုပ္လိုက္လုိ႔ ေအာင္ျမင္တယ္ဆိုေပမယ့္ ဒီႏိုင္ငံမွာ ဒီလိုလုပ္ရံုနဲ႔ ေအာင္ပါ့မလား။ ေအာင္ခဲ့ ဖူးလား။ လက္ေတြ႕က်က် သံုးသပ္ဖို႔ လိုလာပါတယ္။ ကိုယ့္ဉာဏ္ေလး တထြာ တမိုက္နဲ႔ ဟုတ္လွၿပီဆိုၿပီး ကေလးကလားဗ်ဴဟာကိုင္၊ ထိုင္ဆဲေနရင္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရး ကံႀကီးထိုက္တတ္ ပါတယ္။
ျပန္စဥ္းစားပါ။ ကိုယ္ေစတနာဟာရိုးသားပါရဲ႕လား။ တဖက္အုပ္စုက ခိုင္ေနၿပီထင္လို႔ ဘက္ေျပာင္းဖို႔ မ်က္စပစ္တဲ့သေဘာလား။ ဒါမွမဟုတ္ အရင္ထဲက အဲဒီဖက္သားေတြျဖစ္ခဲ့ၿပီး အခုလို အေျပာင္းအလဲကာလမွာ ခါေတာ္မွီ ထိုးစစ္စင္တာလား။ ကို္ယ္သိသေလာက္ေလးနဲ႔ ပိုင္ၿပီထင္ၿပီး ေပၚျပဴလာ လုပ္ခ်င္တာလား။ ကိုယ္ဟာ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီတိုက္ပဲအတြက္ ဖ်က္ပိုးလား၊ ေလာက္ေကာင္လား။ ႏိုင္ငံေရး မိစာၦေကာင္ေတြျဖစ္ေနၿပီလား။ ႏိုင္ငံေရးကံႀကီး ထိုက္ရံုမက ႏိုင္ငံေရး ပါရာဇိက က်မယ့္သူလား။
ေ၀ဖန္သူတိုင္းကို အျပစ္မေျပာလိုပါဘူး။ စိတ္ေစတနာေကာင္းနဲ႔ ေ၀ဖန္အႀကံျပဳၾကတာ အမ်ားအျပားပါ။ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္၊ အမ်ဳိးသားစိတ္၊ ဒီမိုကေရစီစိတ္ မြန္ျမတ္တဲ့စိတ္နဲ႔ ေ၀ဖန္အႀကံ ျပဳၾကသူေတြကို ေလးစားပါတယ္။ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ ပဲေလွာ္ၾကား ဆားညွပ္ဆိုသလို သစၥာ ေဖါက္ေလာက္ေကာင္ေတြေၾကာင့္ ညီညြတ္ေရးပ်က္ျပား၊ ေခါင္းေဆာင္မႈေ၀၀ါး အႏွစ္ ၂၀ေက်ာ္ ေတာ္လွန္ခဲ့တဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ေသြးေတြနဲ႕ ထုဆစ္ေနတဲ့ သမိုင္း၀င္ ေတာ္လွန္ေရးႀကီး ကို အိုးမဲအသုတ္မခံႏိုင္လို႔ ျပန္လည္ တင္ျပေဆြးေႏြးရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ေ၀ဖန္သူေတြထဲမွာ မွန္ကန္သူေတြရွိပါတယ္။ ပညာရွိသတိျဖစ္ခဲ မွားသြားတာမ်ဳိး လည္း ရွိေကာင္းရွိပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုလူမ်ဳိးအတြက္ေတာ့ မန္လည္ဆရာေတာ္ (မဃေဒ၀ပ်ဳိ႕) ထဲမွာ
ဉာဏ္ရွိေယာက္်ား၊ မွားလတ္ေသာခါ ေဆးလြန္နာကို
ဆရာေနာက္ဆက္ အကုခက္သို႔ ဖ်က္၍အၿမဲ ပယ္ႏိုင္ခဲ့၏။ လို႔ ဆိုခဲ့သလို ဉာဏ္ရွိ ေယာက္်ားဆိုရင္ ေဆးမလြန္ခင္ ဆင္ျခင္ေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႔ တင္ျပရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုမွမဟုတ္ပဲ မုဆိုးတပိုင္း မိန္းမရိုင္းႀကီးေတြလို စိတ္ရူး၀င္ၿပီး အာဃာတျပင္းျပင္း အညွဳိးအေတး သိပ္တင္းေနၾကသူေတြကိုေတာ့.. ဦးပုညရဲ႕ ဆဒၵန္ဆင္မင္းဇာတ္ထဲက စကားအတိုင္း…..
ဉာဏ္၀ကၤႏၱ၊ ယုတ္မာလွေသာ၊ အမိုက္မအတတ္၊ သင္းႀကံ၍သတ္သည္ကား၊ ဆက္ဆက္မုခ်၊ မွန္ေတာ့သည္။
သုိ႔စဥ္မွ်ေလာက္၊ မေထာက္မဆ၊ ႀကံရက္သည့္မိန္းမအား၊ မရသ၍ သူမေမ့ရွာၿပီ။
ေရွ႕သို႔သံသရာ ျဖစ္တိုင္းမွာပင္ ေလာင္စာရန္ၿငွဳိး၊ မီးဆက္၍ပ်ဳိးမည္ေၾကာင့္… မိန္းမဆိုးအမုန္း သည္မွ်ႏွင့္ တုံးေစေတာ့.. လို႔သာ ေမတၱာပို႔ရေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕။
ဒီထက္ဆိုးတဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ ခပ္ရွင္းရွင္းပဲ ေျပာရရင္ ပုလင္းတူအခ်င္းခ်င္းၾကား ေျမွာက္စားခံရလည္း မဆုိးလွဘူးအျမင္ႀကံနဲ႕ မိစာၦဉာဏ္ တထြာတမိုက္သံုးၿပီး ရန္သူႀကဳိက္ မ်က္စပစ္၊ “ေခြးအ” ခ်င္း လက္ခုပ္ခ်ဴ ၊ ယုတ္ညံ့တဲ့စိတ္ဓါတ္နဲ႔ ဒီမုိကေရစီပန္းတိုင္ပ်က္ေအာင္ ဘယ္လိုပင္အဆိပ္ခတ္ေပမယ့္ လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြအတြက္ကေတာ့ “ေရႊလေရာင္ ေျပာင္ မပ်က္တယ္ ထြန္းလ်က္ပင္သာ” ဆိုသလိုပဲလို႕ ေျပာလိုက္ခ်င္ပါတယ္။
သေရာ္စာလိုလို ကေလာ္စာလိုလို အေရးအသားေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးက၀ိလိုလို ဟန္ ေဆာင္ၿပီး ဒိမိုကေရစီကို အမဲဖ်က္ဖို႕ႀကံသူေတြအတြက္ ဆရာ၀င္းတင့္ထြန္းရဲ႕ ကဗ်ာတပုဒ္နဲ႔ လက္ေဆာင္ေပးရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ ပါတယ္။
ေခြးတေကာင္အေၾကာင္း
၀င္းတင့္ထြန္း
ေခြးဆိုတာ
ေမြးတဲ့အရွင္
သခင္အႀကဳိက္
ကိုက္ရ ေဟာင္ရ
မာန္ဖီရ
ဗီဇကိုက တိရိစာၦန္။
မွန္တယ္ မွားတယ္
ဘယ္သုိ႔ ဘယ္၀ါ
မသိပါ။
သိလည္းအလကား
ေဘးဖယ္ထား
စားရတဲ့ဘက္ အမွန္ပင္
ေကၽြးတဲ့ဘက္က ေနၿမဲပင္။
အိမ္ႀကီးရွင္က
အစာခ်ေကၽြး
ေခြးကိုေမြးတာ
သူ႔အိမ္ သူ႔ၿခံ
ကာကြယ္ေစဖို႔
ေစာင့္ၾကပ္ဖို႔
ထိန္းသိမ္းေပးဖို႔
ေဟာင္ေပးဖို႔။
သည္ၾကားထဲ
အားမရေသး
က်ားရိုးေသြးတိုက္
ကိုက္စမ္း၊ မိုက္စမ္း
ရမ္းလိုက္စမ္းေဟ့
ေစ့ေဆာ္ထပ္ဆင့္
ေသြးထိုးပင့္ေသာ္။
မည္းမည္းျမင္ရာ
ထင္ရာထိုးလိုက္
ဟိန္းလိုက္ ေဟာက္လိုက္
မာန္ဖီလိုက္နဲ႔
ေခြးမိုက္တေကာင္ နာမည္ေက်ာ္။
မိုးမခမီဒီယာမွ ကူးယူပါသည္။
မိုးမခမီဒီယာမွ ကူးယူပါသည္။
No comments:
Post a Comment